NZ uitgezet vanwege ziekteverleden

Emulate

Well-Known Member
Vooraf excuus, RTL is niet de eerste bron die ik betrouwbaar of neutraal zou noemen, maar het is een achtergrondartikel dat niet te verifieren is op meer evenwichtige media. Heel naar verhaal in de sfeer van 'je wordt dubbel gestraft als je ziek bent'. Er is wel het een en ander aan te merken op de besluitvorming en communicatie van het stel dat in zekere zin heeft bijgedragen aan de beslissing. Maar je zou in dit geval ook wel meer clementie (health waiver) kunnen verwachten, de mensen hadden zich al bewezen. Het bewijst maar weer eens hoe serieus we de immigratie- en visaprocedure moeten nemen.

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/art...di81B0YaKFKtT_-api6crZP9y7WUvEmEz7wOWQhsQJOCQ
 
Inderdaad wel een zuur verhaal.

Het lijkt erop dat mensen ondergeschikt zijn geworden aan economische stelsels in plaats van dat de economische stelsels de mens dienen.
 
Heel zuur,

ik heb laatst iets soorgelijks gelezen hier in Oz, over een gezin met een kind met down syndroom welke ook terug mochten.
 
Och wat een verschrikking moet dat zijn voor die mensen. Dit artikel vertelt vast niet het hele verhaal, maar dit laat wel weer zien dat de regels rondom immigratie vaak erg streng zijn. Op dit soort momenten ben ik maar wat blij dat ik een partnervisum heb, geeft een stuk meer vastigheid.
 
@slatsr ja ik begrijp je en je hebt gelijk. Maar dit zijn wel kwesties die niet vooraf in de procedure worden besproken. In mijn immiaccount staat niks over wat er gebeurt als ik niet door de medicals kom, laat staan op welke gronden ze dat beslissen. Je wordt dus gevraagd om de procedure te starten en vooraf te betalen, maar veel later blijkt dat je met een kankergeschiedenis sowieso nooit in aanmerking komt. Als dit de 'je moet ergens de lijn trekken' is, dan moeten ze dat ook eerlijk vooraf melden of een proceduretest inbouwen waaruit blijkt of je bij voorbaat kansloos bent of niet. Dit is gewoon ordinaire geldklopperij.

@Roels ook het partnervisum heeft een Medical Check a $ 300. Het is een makkelijker visum, maar als je niet gezond bent of een gezondheidsrisico vormt, kom je er ook bij een partnervisum niet doorheen.

Dit was voor mij de reden om dit bericht te plaatsen. Er zitten eisen in de procedure die kandidaten niet vooraf te weten krijgen die immigratie onmogelijk maken. Het zou wel zo eerlijk zijn om, als je non-refundable 7 miel vangt van je kandidaten, ze dan ook te vertellen wanneer ze ueberhaupt geen kans maken.
 
@slatsr ja ik begrijp je en je hebt gelijk. Maar dit zijn wel kwesties die niet vooraf in de procedure worden besproken. In mijn immiaccount staat niks over wat er gebeurt als ik niet door de medicals kom, laat staan op welke gronden ze dat beslissen. Je wordt dus gevraagd om de procedure te starten en vooraf te betalen, maar veel later blijkt dat je met een kankergeschiedenis sowieso nooit in aanmerking komt. Als dit de 'je moet ergens de lijn trekken' is, dan moeten ze dat ook eerlijk vooraf melden of een proceduretest inbouwen waaruit blijkt of je bij voorbaat kansloos bent of niet. Dit is gewoon ordinaire geldklopperij.

@Roels ook het partnervisum heeft een Medical Check a $ 300. Het is een makkelijker visum, maar als je niet gezond bent of een gezondheidsrisico vormt, kom je er ook bij een partnervisum niet doorheen.

Dit was voor mij de reden om dit bericht te plaatsen. Er zitten eisen in de procedure die kandidaten niet vooraf te weten krijgen die immigratie onmogelijk maken. Het zou wel zo eerlijk zijn om, als je non-refundable 7 miel vangt van je kandidaten, ze dan ook te vertellen wanneer ze ueberhaupt geen kans maken.

Ik ben het hier helemaal mee eens, het is een grijs gebied en er is absoluut niet duidelijk op welke gezondheidsgronden je afgewezen kunt worden, want behalve de punten van de health check zijn er dus blijkbaar veel meer criteria. Ik heb nooit geweten dat iemand met een kankergeschiedenis uberhaupt geen kans maakt, ergens begrijp ik dat wel. Maar de communicatie laat duidelijk te wensen over.

@Roels ook dat is nog een risico, behalve als je je PR hebt dan, maar als je een 309 hebt ben je verre van veilig. Want stel dat je ziek wordt voor de evaluatie 100, je hoeft geen medische test meer te doen maar als ze research doen en dit komt boven dat wordt je ook vrolijk op het vliegtuig gezet. Dus juich niet te vroeg.
 
Last edited:
@slatsr ja ik begrijp je en je hebt gelijk. Maar dit zijn wel kwesties die niet vooraf in de procedure worden besproken. In mijn immiaccount staat niks over wat er gebeurt als ik niet door de medicals kom, laat staan op welke gronden ze dat beslissen. Je wordt dus gevraagd om de procedure te starten en vooraf te betalen, maar veel later blijkt dat je met een kankergeschiedenis sowieso nooit in aanmerking komt. Als dit de 'je moet ergens de lijn trekken' is, dan moeten ze dat ook eerlijk vooraf melden of een proceduretest inbouwen waaruit blijkt of je bij voorbaat kansloos bent of niet. Dit is gewoon ordinaire geldklopperij.

@Roels ook het partnervisum heeft een Medical Check a $ 300. Het is een makkelijker visum, maar als je niet gezond bent of een gezondheidsrisico vormt, kom je er ook bij een partnervisum niet doorheen.

Dit was voor mij de reden om dit bericht te plaatsen. Er zitten eisen in de procedure die kandidaten niet vooraf te weten krijgen die immigratie onmogelijk maken. Het zou wel zo eerlijk zijn om, als je non-refundable 7 miel vangt van je kandidaten, ze dan ook te vertellen wanneer ze ueberhaupt geen kans maken.
Probeer dit eens

https://immi.homeaffairs.gov.au/hel...protecting-health-care-and-community-services
 
Het is gewoon een heel naar verhaal waar ze een stuk opener en eerlijker over moeten zijn, zowel in Oz als NZ. Die toelichting op Home Affairs schiet drastisch tekort. Net als bij de beroepsvisa zou er een assessment vooraf moeten zijn waarbij je je kansen kunt berekenen voordat je duizenden dollars gaat investeren in een non-refundable visumaanvraag. Ik teken er wel bij aan dat er in mijn artikel bovenaan wel degelijk fouten zijn gemaakt door de aanvrager, maar dat het niet gezegd is dat ze zouden zijn toegelaten als ze het wel formeel netjes hadden gedaan. Uit het artikel van @Kims blijkt wel dat het puur om geld draait, zoals ook @slatsr al constateerde. En de gedachte is niet eens zo gek, als je als immigrant zwaar op de Oz belastingbetaler gaat drukken. Dat is niet het issue. Het issue is dat je dat vooraf moet weten.

Ik heb nog geen verhalen gevonden waarin het partnervisum geweigerd werd, het gaat hier om immigratie van koppels professionals die allebei buitenlanders zijn. Dus @Roels, ik hoop dat ons partners mogelijk veiliger zijn of gebruik kunnen maken van de health waiver (zie website Home Affairs) als er iets aan de knikker mocht zijn. Maar oneerlijk is het allemaal wel. Om nog maar niet te spreken van de slachtoffers die voor tien- tot honderdduizenden het schip in gaan zonder enige vorm van compensatie.
 
Last edited:
Net als bij de beroepsvisa zou er een assessment vooraf moeten zijn waarbij je je kansen kunt berekenen voordat je duizenden dollars gaat investeren in een non-refundable visumaanvraag

Ter info: Wist je dat dit voor de meeste ‘oud gedienden’ hier dit de normale manier van werken was? De skilled PR visa 176 (nu 190) en voor anderen de 175 (nu 189) waren gewoon alles voorbereiden, alles inleveren, alles betalen. En dan maar hopen op een ja. Als je een nee kreeg, helaas pindakaas. Centjes weg.

Immigratie is een soort van gereguleerde mensen smokkel. En omdat het gereguleerd is, is het geen smokkelen ;)
 
Al deel ik het gevoel dat het fijn zou zijn om van te voren te weten dat je de medische eisen doorkomt, van de andere kant kan ik ook inzien waarom ze het op het laatste moment willen doen. Tussen het doen van de aanvraag en de uiteindelijke toekenning zit nogal wat tijd waarin flink wat kan veranderen. Zoals in dit geval, als de medische test voor de kanker was gedaan dan zou NZ het risico hebben. Uiteindelijk is de overheid verantwoordelijkheid verschuldigd aan hun eigen mensen, niet aan mogelijk toekomstige inwoners.
 
Bij dit soort kwesties is er altijd wel een mate van redelijkheid voor beide partijen/kanten.
En dan bekruipt mij weleens het gevoel dat het niet echt belangrijk is, totdat je zelf in zo'n situatie terecht komt.
Wat in dit specifieke geval puur pech / overmacht is. En als je dit overkomt, valt er wel iets voor te zeggen om de kaders scherp aan te geven. Daarentegen kun je ook nooit 100% volledig zijn in je afbakening. Blijft dus lastig.
 
Ik blijf het een moeilijk verhaal vinden. 70 jaar geleden kreeg je premies van de NL regering als je maar bereid was om te emigreren, en was een visum voor Oceanie of Canada/VS relatief een eitje. Alle werkkracht was welkom en gezondheidsrisico's waren beperkt tot een TB-test. Nu krijg je veel meer het gevoel dat je een halve crimineel bent die hier op oneigenlijke gronden de belasting betalende citizens het brood uit de mond stoot en de nationale health care belast. De waarheid ligt natuurlijk ergens in het midden. Niemand krijgt kanker louter om Peter Dutton dwars te zitten of om gratis gezondheidszorg te krijgen, ik vermoed dat je met kanker in NL beter af bent, gezien de wachtlijsten bij Medicare. Wij op dit forum zijn ook geen vluchtelingen, voor de meesten van ons is het in grote mate een keus om hier te willen zijn. En aan een keus worden eisen gesteld, heel terecht. Maar er is ook een grote groep Aussies in NL (ben zelf lid van dat forum) en er is een reciprocal health care overeenkomst tussen onze landen. Betekent dit dat je als Aussie met kanker ook NL wordt uitgedonderd? Heeft iemand daar verhalen over?

Het gaat er mij niet om als het beleid dusdanig is dat je met een bepaalde lijst ziektes niet door de visumprocedure heen komt. Als je dat maar vantevoren weet! En dan zijn er natuurlijk de gevallen waarin er maar beperkt sprake is van een keus, en in min of meerdere mate sprake van overmacht. Dat geldt voor legale vluchtelingen, en die krijgen als ze statushouders zijn in vrijwel alle gevallen makkelijk PR. Gezondheid schijnt hier veel minder een issue te zijn. Het issue bij vluchtelingen is hier veel meer het recht op inreizen en niet 5 jaar op Manus zitten weg te rotten.

Er was hier op het forum ooit een vraag van een NL koppel 55-plussers, die graag wilden gaan rentenieren in Oz. Dat was een interessante verkenning van de mogelijkheden, maar puntje bij paaltje was dat ze boven de leeftijdsgrens van 45 zaten dus geen beroepsvisum meer konden krijgen en aldus bijdragen/waarde toevoegen aan de Oz samenleving. Hun enige kans zou zijn geweest om zichzelf dit pensioenrecht in te kopen. Met andere woorden, ze mochten het land in met een vermogen of een business die meer dan 1 miljoen waard is. Ja, deze redenering is jammer, maar wel goed te begrijpen (al kun je over de hoogte van het bedrag natuurlijk ook weer bakkeleien, deze drempel is wel heel erg hoog). Deze mensen waren teleurgesteld maar vrij schouderophalend, vol plannen om het elders te gaan proberen. Dit was dus een pure kwestie van vrije keus, met alle eisen die daaraan verbonden zijn.

In family- en partnervisa is sprake van, in zekere mate, overmacht/geen keus. Het is natuurlijk niets vergeleken bij de problematiek van vluchtelingen, maar het gaat ook hier om de rechten van de mens inzake partnerkeus, samenwonen en het recht op staatsburgerschap (je mag niet statenloos worden door een besluit van een regering). Het is onmenselijk om een familie uit elkaar te halen en helaas gebeurt dat in beide landen erg veel, zelfs zieke kinderen worden zonder pardon uitgezet. Ik zou dus veel meer VOORAF willen weten over welke kansen ik nog over heb om met mijn partner samen te leven als mijn visum hier om gezondheidsredenen wordt geweigerd. Samen naar NL een optie? Of stelt NL dezelfde gezondheidseisen aan mijn Ozzie partner's kansen op een Dutch visa? Is er een land waar we dan wel samen mogen zijn? Of worden we gedwongen tot een nomadisch bestaan van een aaneenschakeling van tourist visas in Oz en NL? En wat betekent dat voor onze rechten op gezondheidszorg, aow, wao, pensioenuitkering in beide landen? Is dat gezwerf wel affordable voor ons, met gedwongen 2 huizen en zo?

Er zit dus wel degelijk een morele kant aan het immigratiebeleid. En er is wel degelijk juridisch appeal mogelijk om die reden, al zijn de kansen erg klein. Maar tegen die tijd zit je wel al in de schulden die voorkomen hadden kunnen worden met informatie vooraf.

Het gaat hier niet om mijn verhaal of andere individuele kwesties. Het gaat erom dat je vooraf zou moeten weten waaraan je begint in jouw specifieke situatie, en een redelijke inschatting van de kansen zou moeten kunnen maken voordat je begint met betalen. Er is geen verandering van het immigratiebeleid nodig, alleen van het informatiebeleid.
 


OFX
Back
Top