Omdat wij allemaal, komende van Nederland of Belgie, wat minder bekend zijn met the wetgeving in Australie, dacht ik dat het wel goed zou zijn om mijn ervaring te delen rondom "Consumer Guarantee". Consumer Guarantee is wetgeving die in 2011 is ingegaan die de consument meer rechten geeft die verder gaan dan de standaard factory warranty.
In mijn geval gaat het om een Sony Bravia LCD TV die ik Nov 2016 had gekocht en die een week geleden de geest heeft gegeven (net 3 jaar oud). Omdat TVs standard maar 1 jaar garantie (factory warranty) hebben dacht ik in eerste instantie dat ik dus gewoon mijn verlies moest accepteren en een nieuwe tv gaan kopen. Na twee dagen probeerde ik maar eens Sony support en die liepen me door wat stappen om een factory reset te doen, maar dat hielp niets. Zij stuurden me dus gewoon wat info over een mogelijke reparatie op mijn kosten. Maar ik had een vage herinnering dat ik eens iets had gelezen over dat je kan claimen dat voor ieder produkt je een bepaalde levensduur mag verwachten die langer is dan de garantie en dat de verkoper/fabrikant dat dus niet zomaar af kan doen met de limitatie van de garantie (en in plaats daarvan extended warranty verkoopt). Ik droeg dat dus aan bij Sony, die daarom antwoorden dat reparatie niet toegekend werd maar dat ik nieuwe tvs met 30% kon kopen. Dat heb ik toen maar vriendelijk geweigerd, omdat ik in de winkel vaak nog betere prijzen kan krijgen en zij er dus nog steeds winst op zouden maken terwijl ik juist vind dat hun produkt niet lang genoeg meeging. Heb vervolgens dus fair trading gebeld, die adviseerden om een "letter of demand" op basis van hun template te schrijven, waarbij je aangeeft dat als zij niet ingeven dat je het dan met Fair Trading op gaat nemen. Omdat de fabrikanten daar meestal niet zo'n zin in hebben, geven ze daar vaak aan toe. Ik had ook al op internet meerdere discussies gelezen over hoe mensen hun zaak hebben gewonnen op basis van de zelfde wetgeving met vergelijkbare situaties (en waarbij Sony ook eerst kortingen aanbood). Zo gezegd, zo gedaan, kreeg dus vandaag een telefoontje dat de reparatie nu wel was goedgekeurd.
Kortom:
- als ik niet had geweten dat deze wetgeving bestond, had ik gewoon een nieuwe tv gekocht and de huidige aan de straat gezet
- zonder overtuiging van deze wetgeving had ik mogelijk de 30% korting aangepakt; dat is wat de fabrikant op hoopte
- als je hardball speelt, dan krijg je waar je recht op hebt.
- extended warranty kopen is dus vaak zinloos; het kan je alleen helpen om niet het bovenstaande te hoeven doorlopen.
- de wetgeving stipuleert niet voor ieder produkt wat een "reasonable lifetime" van een product is, dus daar moet je zelf een beetje onderzoek naar doen. Choice.com.au heeft wel het een en ander op hun website wat een goed startpunt is.
In mijn geval gaat het om een Sony Bravia LCD TV die ik Nov 2016 had gekocht en die een week geleden de geest heeft gegeven (net 3 jaar oud). Omdat TVs standard maar 1 jaar garantie (factory warranty) hebben dacht ik in eerste instantie dat ik dus gewoon mijn verlies moest accepteren en een nieuwe tv gaan kopen. Na twee dagen probeerde ik maar eens Sony support en die liepen me door wat stappen om een factory reset te doen, maar dat hielp niets. Zij stuurden me dus gewoon wat info over een mogelijke reparatie op mijn kosten. Maar ik had een vage herinnering dat ik eens iets had gelezen over dat je kan claimen dat voor ieder produkt je een bepaalde levensduur mag verwachten die langer is dan de garantie en dat de verkoper/fabrikant dat dus niet zomaar af kan doen met de limitatie van de garantie (en in plaats daarvan extended warranty verkoopt). Ik droeg dat dus aan bij Sony, die daarom antwoorden dat reparatie niet toegekend werd maar dat ik nieuwe tvs met 30% kon kopen. Dat heb ik toen maar vriendelijk geweigerd, omdat ik in de winkel vaak nog betere prijzen kan krijgen en zij er dus nog steeds winst op zouden maken terwijl ik juist vind dat hun produkt niet lang genoeg meeging. Heb vervolgens dus fair trading gebeld, die adviseerden om een "letter of demand" op basis van hun template te schrijven, waarbij je aangeeft dat als zij niet ingeven dat je het dan met Fair Trading op gaat nemen. Omdat de fabrikanten daar meestal niet zo'n zin in hebben, geven ze daar vaak aan toe. Ik had ook al op internet meerdere discussies gelezen over hoe mensen hun zaak hebben gewonnen op basis van de zelfde wetgeving met vergelijkbare situaties (en waarbij Sony ook eerst kortingen aanbood). Zo gezegd, zo gedaan, kreeg dus vandaag een telefoontje dat de reparatie nu wel was goedgekeurd.
Kortom:
- als ik niet had geweten dat deze wetgeving bestond, had ik gewoon een nieuwe tv gekocht and de huidige aan de straat gezet
- zonder overtuiging van deze wetgeving had ik mogelijk de 30% korting aangepakt; dat is wat de fabrikant op hoopte
- als je hardball speelt, dan krijg je waar je recht op hebt.
- extended warranty kopen is dus vaak zinloos; het kan je alleen helpen om niet het bovenstaande te hoeven doorlopen.
- de wetgeving stipuleert niet voor ieder produkt wat een "reasonable lifetime" van een product is, dus daar moet je zelf een beetje onderzoek naar doen. Choice.com.au heeft wel het een en ander op hun website wat een goed startpunt is.