Angst

L

loesje

New Member
.... even een persoonlijk berichtje.
Ben de weg kwijt in mezelf. Heb mn rust gevonden voorheen in Australie, mijn vriend leren kennen. Nu zijn we voor een half jaar van elkaar vandaan. Hij daar ik hier mn studie afmaken! Ik merk dat ik weer steeds "Nederlandser" wordt, alleen kan ik de stress niet meer zo aan. Heb geen rust in mezelf en heb angst voor alles wat gaat komen.
Ik houd van hem hij van mij en toch twijfel... word ik wel gelukkig? Hij wil het horen onderhand want hij hoort de twijfel in mijn stem, terwijl ik het eerst zo zeker wist.

Waarom ben ik zo bang voor alles wat me staat te wachten? Bang dat ik geen leuke vriendinnen ga krijgen in Australie, dat ik geen carriere kan krijgen, dat ik me eenzaam ga voelen... Ik word gek van mn twijfel en mijn vriend ook. Toen hij bij me was wist ik het allemaal zo zeker en nu ... brokkel ik van binnen af.

:cry:
 
Hoi Loesje,

Ik weet precies wat je bedoelt. Toen wij besloten in 2000 naar OZ te gaan ging mijn man (toen nog vriend) eerst en zou ik later komen zodat hij het een en ander kon regelen daar. In die tijd was het best moeilijk voor beiden. Hij zat daar alleen en miste mij heel erg en ik zat in NL en miste hem niet zo, had het prima naar m'n zin met m'n vriendinnen enzo. Toen was het tijd dat ik zou gaan en was ik ook retenerveus hoe het nou zou aflopen. Bij aankomst stond hij te wachten en was het toch heel vertrouwd en wist ik dat ik heel veel van hem hield. Het was wel weer even wennen omdat je toch een tijdje uit elkaar bent geweest maar het kwam allemaal weer goed.

Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat je geen vriendinnen krijgt. Je zal er wel wat voor moeten doen want ze komen niet op jou af. Gewoon allerlei dingen afgaan waarvan je denkt dat er mensen zijn die je zou kunnen ontmoeten. En ik begrijp dat jullie nog jong zijn en geen kinderen, dan kan je nog lekker uit en daar zijn genoeg mensen die je kunt leren kennen. Via je werk zul je ook genoeg mensen leren kennen.

Daarover gesproken, ik denk ook niet dat je bang hoeft te zijn dat je geen werk krijgt. Ook hier zul je tijd in moeten stoppen en flink netwerken. Gebruik kruiwagens als ze je worden geboden. Wij Nederlanders doen dat nooit echt omdat we vinden dat we het zelf wel kunnen maar ga er maar aan geloven en maak er gebruik van. Het eerste half jaar is slopend juist door al deze dingen en je nieuwe omgeving. Maar neem na dat half jaar een week vrij zodat jullie samen kunnen doorpraten wat er allemaal is gebeurd enzo.

Contact met thuis wordt verder weg maar niet minder. Wij gebruiken zelf msn messenger en skype om te kunnen communiceren met ouders, familie en vrienden en dat werkt uitstekend. Bellen is niet meer zo duur als een paar jaar geleden. En als je niks meer hoort van bepaalde mensen dan is het jammer maar dan is het een vage kennis geworden. Dat is moeilijk maar ook dat gaat wennen. Met je eerste bezoek weer terug naar NL wil je nog iedereen zien en bij het tweede bezoek wordt dat ook alweer minder. Het went om ver weg te zitten, iedereen gaat door met z'n leven en dat moet jij ook doen.

En ook nu zal het niet meevallen zo zonder je vriend. Hoe lang duurt het nog voordat je hem ziet? Kun je niet tussendoor bij hem langs om te kijken of het allemaal nog zit zoals het moet zitten?

Ik hoop dat het allemaal uitwerkt voor jullie beiden. Wij zijn inmiddels 6 jaar verder, getrouwd en twee kinderen (lekker burgermans) en zijn overigens van OZ naar NL via Canarische eilanden naar NZ verhuisd en daar wonen we nu dus maar de kriebels om weer naar OZ te verhuizen zijn ingetreden en zijn we nu in twijfel of we hier blijven of weer daar gaan wonen. Maar dat is een heel ander verhaal.

Als je behoeft hebt om je hart te luchten of dingen te vragen of noem het maar op dan kan je me gerust schrijven en als je dit liever per privemail doet, ook prima geen probleem.

Ik wens je in ieder geval succes en sterkte,
Groetjes,
Danny-Eva
 
Ik vind de angst die je voelt wel logisch hoor. Je zit in een periode van je leven met zoveel veranderingen. Je bent gescheiden van je vriend op het moment, bent bezig je studie af te maken en denkt erover om aan de andere kant van de wereld te gaan wonen. Het is nogal wat. Toen je bij je vriend was, wist je waar je het voor deed. Nu je van hem gescheiden bent komt die twijfel en angst boven drijven.
Hou er rekening mee dat, ondanks je misschien plant voor altijd daar heen te gaan, je altijd terug kan naar nederland. Het is niet zo dat als het je daar helemaal niet meer zou bevallen je daar moet blijven.
Ik hoop dat je eruit komt en er met vertrouwen naar uit gaat zien, maar dat zal wel tijd nodig hebben.
 
Jullie snappen die angst, mijn vriend niet...? Hij zegt dat hij juist sterk wordt van de liefde die we hebben en alleen maar naar de toekomst smacht! Ik ook naar een gelukkige toekomst, maar ja daar kom je alleen achter door het te doen. Wat jullie zeggen klopt.. er is altijd een weg terug. Echter ik wil niet meteen trouwen voor een visum..! Erg Nederlandse gedachte want de vrienden van hem zijn bijna alle getrouwd.

Dat is ook nog een puntje ja ik heb al een studentenvisum en workvisum gehad in Australie. Dus kan voor die laatste niet meer gaan. Hij gaat proberen hier te komen in februari en dan 3 maanden hier te blijven. Kerst heb ik dus echt geen zin in dit jaar! Ik houd jullie op de hoogte...
 
He Loesje,

Ik moet nu snel met de kinderen op pad anders breken ze de tent af. Maar ik kom er zeker nog op terug want ook dat is heel bekend voor me. Die mannen ook altijd!

Groetjes,
Danny-Eva :)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top