Austalie: integreren met hindernissen (jaren 50 en 60)

Toch wel even wat anders, maanden op de boot. "Dag pap, misschien zien we elkaar niet meer maar over een half jaar krijg je een brief van me."
 
In de jaren 70 duurde de overtocht 10 weken. Zo'n schip was voor mij een luxe hotel. Je hoefde je bed niet op te dekken, niet af te wassen en er werd van alles georganiseerd. Had een binnen en buiten zwembad, bios, kinderopvang, danszaal. Je moest alleen optijd zijn voor het eten, waarbij wij van onze ouders netjes gewassen moesten verschijnen. Heb toen al heel jong met manieren leren eten, want het waren grote eetzalen ingedeelt op de verdiepingen van de boot. En stel dat andere mensen naar je kijken :lol: Wij zaten altijd vrij laag in de boot, want hoe lager je in het schip zat hoe goedkoper de hutprijzen.

Toen mijn ouders voor het eerst in Australië aankwamen, hebben zij in een opvang kamp gebivakeerd. Via hulp van dit kamp zijn zij stapje voor stapje verder gekomen. Uiteindelijk heeft mij vader een zaakje opgebouw waar hij bij pasgebouwde huizen de tuinen met de tractor dusdanig bewerkte dat er een tuin van gemaakt kon worden. Hij heeft dit ook voor ons eigen huis gedaan. Gek maar ik weet nog steeds hoe ons huis ingedeelt was.

Toch zijn mijn ouders na 13 jaar geëmigreerd te zijn weer terug naar NL gegaan.

Kende deze site want via deze site ben ik achter de exacte entre datums gekomen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top