Australische vriend

C

CharlotteK

New Member
Een paar maanden geleden ben ik gaan reizen en heb ik een leuke jongen ontmoet. Een Australiër. We waren al snel verliefd op elkaar, dus ik ben hem na een tijdje op gaan zoeken. Ik ben nu sinds drie maanden in australie en we willen allebei graag een relatie met elkaar. Ik heb dus besloten om naar Nederland te gaan en terug te komen met een werkvisum. Ik merk alleen wel dat nu ik hier ben, het niet makkelijk is. Ik ben afwisselend bij mijn vriend en aan het reizen. Maar de dagen dat ik bij hem ben en hij werkt, realiseer ik me dat ik hier helemaal nog niks heb, nog niemand ken. Ik heb het gevoel dat mensen niet echt begrijpen hoe het voor mij is. Dat er toch cultuurverschillen zijn of het soms vermoeiend is om Engels te praten. Aan de andere kant vind ik het ook lastig om met mijn familie en vrienden te praten, want zij willen het liefst dat ik in nl ben. Zij geven mij het gevoel dat ik hun in de steek laat en dat ik ze veel pijn doe. Ik ben al een paar keer ziek geweest in australie. Puur van de stress. Zijn er meer mensen die zich onbegrepen voelen? Of die het moeilijk vinden om in iemand anders leven terecht te komen, in zijn of haar omgeving? En wordt dat op den duur minder? Denk je dat het allemaal makkelijker word als je eenmaal werk en wat wAustralische vrienden hebt? En hoe gaan jullie families er mee om dat je weg bent?

Ik lees graag jullie ervaringen.
Groetjes Charlotte
 
Hi Charlotte,

Welkom en vervelend dat het wat lastig op starten is. Ik herken het wel van mensen die ik ken die dezelfde route hebben gevolgd. Je landt in iemand zijn volledig georganiseerde leven, hij heeft een sociaal leven en jij hebt eigenlijk weinig mee genomen in de relatie, behalve jezelf. Waar je normaliter (in NL) ook nog gewoon jouw sociale leven hebt en houdt. Daarnaast is in het Engels praten gewoon net/heel wat lastiger dan in je Moerstaal.

Ik zou je willen adviseren (maar heb geen ervaring zelf) om een eigen sociaal leven op te gaan bouwen, eigen sporten gaan doen, MeetUP.com eens bekijken enz.
Het is heel belangrijk naast je leven samen ook een eigen leven te hebben. Succes!
 
Ja, deels wel herkenbaar. Ik schreef het maar toe aan de culture shock en het heeft mij toch wel een jaar gekost om weer lekker in m'n vel te zitten hier. Het vinden van een leuke baan met leuke collega's heeft mij destijds goed geholpen.

Het komt goed, echt waar :) Dat geloofde ik tijdens dat eerste jaar zelf niet, maar het is toch gebeurd!
 
Welkom Charlotte, wat een bijzonder verhaal. Heel mooi maar dus ook een beetje ingewikkeld. Ben je al in NL geweest om een ander visum te regelen of ben je nog op je WHV hier op dit moment? Kan aan mij liggen hoor, maar het is me niet helemaal duidelijk. Als je namelijk dadelijk of nu al voor "vast" hier bent, wordt je leven ook anders. Zo als ik het lees ben je nog aan het reizen en werken en dat is toch heel wat anders. Als je dadelijk werk hebt gevonden en links en rechts wat mensen leert kennen via je werk en eventueel hobbys dan heb jij jouw kant van dat deel. En niet om het zo maar even te zeggen, via je vriend. Neemt niet weg dat relaties opbouwen hier iets moeilijker kan gaan en dat ze wat oppervlakkiger zijn.
Mijn man en ik zijn allebei Nederlands, maar omdat hij veel en vaak werkt en ik "normale" uren maak, heb ik ook veel vrije tijd. En als je erop uit gaat en je eigen sociale deel gaat opbouwen, dan zul je zien, dat het veel beter wordt allemaal.
Heb je al gekeken naar een visum?
 
Hoi Charlotte!
Welkom! Veel mensen hebben dit soort gevoelens van ontheemd zijn in het begin. Het helpt ook niet dat je af en toe nog reist en af en toe bij je vriend woont. Je aanpassen aan een ander land, andere cultuur, andere mensen kost inderdaad een hoop energie. Mensen snappen dat niet als ze het zelf niet hebben meegemaakt en dat kun je ze ook niet kwalijk nemen. Maar het zal steeds beter gaan naarmate je hier langer woont en het kost gewoon een of twee jaar voordat je je hier echt thuis gaat voelen. Probeer hier je eigen leven op te bouwen en dingen doen die je zelf leuk vindt, zodat je ook je eigen vrienden en/of collega's krijgt. En het belangrijkste, accepteer dat dat allemaal tijd kost. Voor het thuisfront is het natuurlijk ook moeilijk, maar soms moet je gewoon voor jezelf kiezen, het is jouw leven. Bovendien ben je de wereld niet uit en kun je altijd e-mailen, bellen of skypen en bij noodgevallen kun je met 24 uur weer in Nederland zijn.
Ik weet niet waar je woont en of er andere Nederlanders in de buurt wonen. In de grote steden is er altijd wel een FB groep of een meet-up groep om even weer lekker in het Nederlands te kunnen kletsen en ervaringen te delen. Dat helpt ook. En anders moet je het maar doen met ons op dit forum ;)
 
Last edited:
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Ik denk inderdaad ook dat het voor iedereen op het begin wat lastig is. Dat je aan van alles moet wennen.
Ik ben nu nog als toerist in australie. Ik ga bijna naar Nederland en dan kom ik terug mrt een werkvisum. In principe voel ik me dus nog vrij, dat als het toch niet blijkt te werken ik niet voor niks allerlei ingewikkelde procedures door ben gegaan. Maar toch, als je een relatie aangaat is het wel de bedoeling dat dat in ieder geval voor een lange tijd is.
Mijn vriend woont in tasmanie. Ik zal dus naar hobart moeten om mensen te otmoeten (die hij niet kent). Hij woont in een klein dorpje waar iedereen elkaar kent. Ik kijk er wel naar uit om hier zelf wat op te bouwen qua vrienden en werk. Alleen maar thuiszotten terwijl mijn vriend werkt en hem overal naartoe volgen begint te frustreren.
Fijn om in ieder geval te lezen dat er mensen zijn met dezelfde gevoelens ;)
 
Ach joh, gewoon in het diepe springen! Zo erg kan het niet zijn ennuh echt hoor, het is hier zooooooooooooooo fijn, wij gaan nooit meer terug :D:D:D
WHV? Das wel lekker makkelijk, aanvragen en hup weer terug vliegen. EN weet je wat het is, je familie en vrienden in Nederland, zij gaan gewoon door met hun leven en gaan jou missen in dat geheel. Jij? jij gaat helemaal opnieuw beginnen in een geweldig mooi land, hoe gaaf is dat?!
 
Eigen vervoer (lees: auto) is imho een belangrijke stap om zelf iets op te bouwen. Is niet goedkoop en kost iedere maand geld. Maar dan kom je ten minste ergens.
 
Hoi Charlotte,

Ach, eigenlijk voel ik me ook niet begrepen in eigen land;).
Je bent in ieder geval op de juiste plek beland: dit forum biedt een luisterend oor voor iedereen, tevens kun je (als je leuk actief meedoet) veel nuttige tips lezen en krijgen. 'Stay tuned' dus.
Tassie hè... Mooi gedeelte, veel te zien.
Zitten ook ontzettend veel Nederlanders.
Ikzelf zou er ook zitten, als ze wat welwillender geweest waren (zie onderaan mijn post).

Veel succes!
 
Haha ja helemaal gelijk. Het idee om nu in Nederland te wonen trekt me ook niet. Voordat ik mijn reis begon dacht ik: ik ga op zoek naar een plek in de wereld waar ik het zo leuk vindt dat ik daar blijf wonen. Ik had gedacht dat dat misschien uiteindelijk Nederland zou worden, maar ik heb Nederland vrijwel nooit gemist. Ik wil nu noet echt naar tasmanie voor de plek, al vin ik het wel leuk en mooi hier, maar het gaat natuurlijk vooral om mijn vriend.
Ik weet dat hier inderdaad meer Nederlanders zitten. Een van zijn zussen is ook getrouwd met een Nederlander (die helenaal Australisch is, dat wel).
Ik ga vandaag hopelijk een auto kopen en oefenen in de bergen hier. Was het maar zo vlak als Nederland haha. Dat zou makkelijker rijden zijn.

Ik ga je post opzoeken hardcore ;)
 
Was het maar zo vlak als Nederland haha. Dat zou makkelijker rijden zijn.

Je moet denken in oplossingen, niet in problemen!
 
Als je een automaakt koopt heb je niet te maken met die vervelende hellingproeven ;-)
 
Technisch is het wel mogelijk om de signatures te tonen op mobieltjes, maar dan wordt de 'signal to noise ratio' verstoord. Dit resulteert in enorm veel scrollen en is niet erg prettig. Vandaar dat signatures alleen op grotere schermen wordt weergegeven.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top