Bloopers en de kleine dingen die mis gaan :)

Beebmeep

XPdite Sponsor 2024
Het leek me leuk om ook de grappige dingen rond immigratie en het leven Down Under onder de aandacht te brengen.

Wat ging niet helemaal zoals gepland? Welke typisch Australische gebruiken, vergden enige aanpassing?

Kan en mag van alles zijn :) Zolang het (uiteindelijk) maar om te lachen is :p Leuk en herkenbaar voor degenen die hier al zitten. Wellicht even een stukje ontspanning voor degenen die nog in het proces zitten en wat afleiding kunnen gebruiken.
 
Om van wal te steken :)

Mijn eerste ochtend in mijn huurwoning in Whyalla was gedenkwaardig: ik had de avond tevoren al vernomen, dat de slaapkamerdeur wat klemde en had nog bedacht: misschien niet helemaal dicht doen? Maar ja... toch gedaan. Heerlijk geslapen en ’s ochtends rond een uur of half acht dacht ik de slaapkamerdeur open te trekken. Deze weigerde dienst, dus een flinke ruk aan de deurklink en.... deurklink los in de hand, deur nog dicht...

En daar stond ik dan: ingesloten in de slaapkamer!

Zoals het een goed huurhuis betaamd, zat er een fikse kier onder de deur, dusdanig dat ik mijn vingers er wel onder kon wurmen, maar niet dusdanig dat ik er genoeg kracht op kon zetten om de deur open te trekken.

Nu had ik mijn huissleutels in mijn broekzak zitten en mijn kleren lagen in de slaapkamer, dus optie twee was: via het raam naar buiten. Dus me eerst maar even aangekleed, om vervolgens de lamellen open te trekken en de horren voor de ramen te inspecteren, want ervaring had me al geleerd, dat die meestal niet heel degelijk voor de ramen zitten.Toen ik de lamellen opentrok, zag ik net de buurman wegrijden. Ik had die beste man nog niet ontmoet, maar ik vermoed, dat deze ontmoeting hem anders wel was bijgebleven! Maar te laat dus.

De hor (welke vastgeschroefd voor het raam (hoorde) te zitten) zat inderdaad op een hoek wat los, maar niet dusdanig, dat je ‘m er zo voor weg kon duwen. Maar wat waren mijn andere opties? Werk bellen? Maar tot 8.30 neemt niemand bij de receptie daar de telefoon op. Een collega die me met raad en daad terzijde heeft gestaan en waarvan ik het mobiele nummer had, zat toevallig in Adelaide, een luttele 400km verderop, dus ook geen optie. Politie? Die zouden niet meer bijkomen van het lachen... En daarvoor leek Whyalla dan toch ook net te klein...

Dus, raam verder open, en na veel geduw, getrek en en nog meer geduw, kreeg ik de hor na een half uur op twee hoeken los, zodat ik me door de opening heen naar buiten kon wurmen, om via de voordeur weer naar binnen te gaan. Heel blij, dat ik geen overburen had om e.e.a. gade te slaan... :D
 
Leuk topic :)

Er schiet me zo gauw even niks te binnen, maar ik weet nog wel dat ik manlief een hoop hilariteit ten koste van mij bespaard heb, want hij dacht dat ik nooit een meat pie op de juiste manier kon eten (zonder mes en vork, en zonder de vulling te knoeien) maar dat ik kreeg ik mooi de eerste keer al voor elkaar. Jammer voor hem, haha!
 
Back
Top