Hoi iedereen,
ik ben al even stiekem aan het rondneuzen her en der, maar ik (we) ben (zijn) nog lang niet zo ver dan de meesten hier. Om eerlijk te zijn zijn mijn vriend en ik überhaupt nog nooit in Australië geweest :| Reden hiervoor is dat ik (pas) 21 ben en m'n vriend 24, en bovendien beiden nog studerende dus we hebben geen geld in overvloed en als we gaan willen we natuurlijk ook meteen een rondreis van een maand oid, dus zodoende.
Vanwaar dan onze interesse? We zijn redelijk grensoverschrijdend qua denkwijze. We willen zoveel mogelijk uit ons leven halen en denken dat je dat des te meer doet als je verschillende landen, culturen hebt meegemaakt. Zoals ik er met m'n pet niet bij kan als je uit een dorpje komt en op jezelf gaat wonen door een huisje te kopen in datzelfde dorpje trek ik die lijn door van hoe kan je nou eeuwig in hetzelfde landje blijven als emigreren tegenwoordig zo (relatief :wink
makkelijk gaat. Ik kan me er ook niks bij indenken om hier voor altijd met een muf baantje m'n leven te slijten. Wel zou ik de mogelijkheid altijd open willen houden om eventueel terug te kunnen en zou dat ook niet als afgang zien. Dan heb je het tenminste geprobeerd en ben je een ervaring rijker.
Waarom Australië? De ouders van mijn vriend zijn zelf immigranten uit Polen en weten maar al te goed hoe moeilijk een taalbarrière te overwinnen is en je een achterstand geeft op de arbeidsmarkt. Zodoende trekt een Engelstalig land ons het meest.
Engeland valt af omdat we juist graag een wat aangenamer klimaat opzoeken. Ik ben een echte kouwkleum en het kan me nooit te warm. Zowel mijn vriend als ik bloeien op als de zon schijnt en worden half depressief als er een wolkendek boven ons hangt. Amerika valt af omdat de cultuur ons niet trekt. Canada wint het niet van Australië omdat het daar ook koud kan zijn. Nieuw-Zeeland wint het niet van Australië omdat we bang zijn dat we dan al helemaal in een soort gat vallen door de uitgestrektheid van de natuur en het gebrek aan mensen. Nu lijkt het net of Australië 'dan maar' overblijft, maar we hebben tot nog toe niets ontdekt wat ons tegen zou kunnen staan. Sterker nog, het spreekt ons op alle fronten aan. Behalve dan dat ik erg bang ben voor spinnen :think:
Ook heb ik het idee dat je je op zo'n afzonderlijk continent min of meer distantieert van de wereldpolitiek, wat ik wel een geruststellend idee vind. Als ik in de metro in Parijs zit of op het centraal station van Amsterdam ben en ik zie iemand verdacht doen dan moet ik meteen allerlei angsten onderdrukken, ook al slaat dat wellicht nergens op.
Maar goed, omdat we dus echte zonaanbidders zijn gaan we het liefst naar de noord-oost kust. Verder gaan we het liefst naar een stad, in ieder geval om te beginnen. We zijn bang dat de overstap anders te groot is ineens. Van het drukst bevolkte land van Europa naar the middle of nowhere lijkt me net wat te shocking.
Ofwel, ons oog is gevallen op Brisbane. Al helemaal nadat we de klimaattabel zagen :sunny: Ik weet dat dat een waardeloos argument is, maar dat zit ‘m in het feit dat we er nog nooit geweest zijn en derhalve überhaupt geen goede argumenten kunnen hebben.
De dingen waar ik bang voor ben is dat ik misschien geïrriteerd raak van de 'laid-back' cultuur. Ik kan niet tegen luie mensen, kan er niet tegen als mensen dingen wel zeggen en niet doen en ook niet als eenvoudige dingetjes toch drie weken uitgesteld moeten worden.
Verder zal ik mijn ouders en zus heel erg missen. Maar mijn ouders willen stiekem misschien ook emigreren als ze het huis verkocht hebben en ik ben ze een beetje aan het aanporren en geef ze allerlei informatieve boekjes (“Emigreren kun je leren” enzo :grin: ). Ik krijg ze alleen niet echt warm voor Australië. Ze zouden dan eerder voor Canada kiezen.
Ook ben ik bang, en daarom wil ik om te beginnen naar een grote stad, dat je in een soort diep gat valt. Als je familie helemaal aan de andere kant van de wereld zit en je het idee hebt dat je er helemaal alleen voor staat lijkt me dat je zo geconfronteerd wordt met je eigen bestaan. Ik heb dat op vakantie zelfs al, dat ik heel erg op mezelf terugval en echt na ga denken over de grondslagen van het bestaan en de dood en weet ik wat. Maar dat zal vanzelf wel weer over gaan. Ik vind het in ieder geval niet prettig. Daarom heb ik het graag wat drukker denk ik.
Mijn vriend past er denk ik sowieso heel erg goed, zeker nadat hij las dat ze werk als een ‘noodzakelijk kwaad’ beschouwen en het leven zich er vooral buitenshuis afspeelt met veel barbecuen. Waarschijnlijk is dat ongeveer net zo’n cliché-beeld als dat ze van ons denken dat we allemaal op klompen rondlopen, maar zoals ik al zei is dit de enige informatie die we tot nog toe hebben kunnen vergaren dus vergeef ons.
Wat zijn nu onze kansen om er überhaupt in te kunnen komen? Dat heb ik ook al helemaal uit zitten pluizen, haha. Ik zag namelijk tot mijn grote vreugd dat ‘de bouw’ erg veel werk aantrekt.
Mijn vriend doet HBO bouwtechnische bedrijfskunde richting ontwikkelingsmanagement en vastgoed e.d.. Dat is alleen niet waar ze met ‘de bouw’ op doelen, ik las dat ze juist mensen van de praktijk zelf zoeken. Mijn vriend is wel behoorlijk handig en heeft ook een paar maanden op de bouw zelf gestaan. Ik weet niet of dat indruk maakt? :?
Ik studeer filosofie en wil een Engelstalige research master gaan doen genaamd ‘Rhetoric, argumentation and philosophy’. Ik geloof niet dat ze daar echt warm van worden in Australië haha, maar indien mogelijk wil ik proberen daarna te promoveren zodat ik eventueel in een wetenschappelijk milieu terecht kan.
Ik ga sowieso proberen tijdens mijn studie een half jaar naar Australië te gaan. Liefst Brisbane of Sydney. Ik heb alleen al gelezen dat je niet zomaar door de selectieprocedure heen komt omdat er voor bijv. 1 plek 10 sollicitanten zijn. Ik ben daarom druk bezig om niet lager dan een 8 gemiddeld te staan en wat al niet meer zodat ik maar geselecteerd word haha. Ik heb donderdag een voorlichting over het buitenland dus ik ben benieuwd.
Zo dat is een lang verhaal geworden. Nouja, sowieso wel goed om ook voor jezelf eens te beargumenteren waarom het idee je zo trekt. Hopelijk vinden jullie het niet vervelend dat we pas in de ‘droomfase’ zitten, waar de meesten tenslotte blijven steken. Hopelijk blijkt uit mijn verhaal dat dat voor ons niet opgaat!
Voor wie tot hier gekomen is, bedankt voor het lezen :applaus: en ik ben benieuwd naar jullie reacties/aanmerkingen/tips!
groetjes Lenny :bye:
ik ben al even stiekem aan het rondneuzen her en der, maar ik (we) ben (zijn) nog lang niet zo ver dan de meesten hier. Om eerlijk te zijn zijn mijn vriend en ik überhaupt nog nooit in Australië geweest :| Reden hiervoor is dat ik (pas) 21 ben en m'n vriend 24, en bovendien beiden nog studerende dus we hebben geen geld in overvloed en als we gaan willen we natuurlijk ook meteen een rondreis van een maand oid, dus zodoende.
Vanwaar dan onze interesse? We zijn redelijk grensoverschrijdend qua denkwijze. We willen zoveel mogelijk uit ons leven halen en denken dat je dat des te meer doet als je verschillende landen, culturen hebt meegemaakt. Zoals ik er met m'n pet niet bij kan als je uit een dorpje komt en op jezelf gaat wonen door een huisje te kopen in datzelfde dorpje trek ik die lijn door van hoe kan je nou eeuwig in hetzelfde landje blijven als emigreren tegenwoordig zo (relatief :wink
makkelijk gaat. Ik kan me er ook niks bij indenken om hier voor altijd met een muf baantje m'n leven te slijten. Wel zou ik de mogelijkheid altijd open willen houden om eventueel terug te kunnen en zou dat ook niet als afgang zien. Dan heb je het tenminste geprobeerd en ben je een ervaring rijker.Waarom Australië? De ouders van mijn vriend zijn zelf immigranten uit Polen en weten maar al te goed hoe moeilijk een taalbarrière te overwinnen is en je een achterstand geeft op de arbeidsmarkt. Zodoende trekt een Engelstalig land ons het meest.
Engeland valt af omdat we juist graag een wat aangenamer klimaat opzoeken. Ik ben een echte kouwkleum en het kan me nooit te warm. Zowel mijn vriend als ik bloeien op als de zon schijnt en worden half depressief als er een wolkendek boven ons hangt. Amerika valt af omdat de cultuur ons niet trekt. Canada wint het niet van Australië omdat het daar ook koud kan zijn. Nieuw-Zeeland wint het niet van Australië omdat we bang zijn dat we dan al helemaal in een soort gat vallen door de uitgestrektheid van de natuur en het gebrek aan mensen. Nu lijkt het net of Australië 'dan maar' overblijft, maar we hebben tot nog toe niets ontdekt wat ons tegen zou kunnen staan. Sterker nog, het spreekt ons op alle fronten aan. Behalve dan dat ik erg bang ben voor spinnen :think:
Ook heb ik het idee dat je je op zo'n afzonderlijk continent min of meer distantieert van de wereldpolitiek, wat ik wel een geruststellend idee vind. Als ik in de metro in Parijs zit of op het centraal station van Amsterdam ben en ik zie iemand verdacht doen dan moet ik meteen allerlei angsten onderdrukken, ook al slaat dat wellicht nergens op.
Maar goed, omdat we dus echte zonaanbidders zijn gaan we het liefst naar de noord-oost kust. Verder gaan we het liefst naar een stad, in ieder geval om te beginnen. We zijn bang dat de overstap anders te groot is ineens. Van het drukst bevolkte land van Europa naar the middle of nowhere lijkt me net wat te shocking.
Ofwel, ons oog is gevallen op Brisbane. Al helemaal nadat we de klimaattabel zagen :sunny: Ik weet dat dat een waardeloos argument is, maar dat zit ‘m in het feit dat we er nog nooit geweest zijn en derhalve überhaupt geen goede argumenten kunnen hebben.
De dingen waar ik bang voor ben is dat ik misschien geïrriteerd raak van de 'laid-back' cultuur. Ik kan niet tegen luie mensen, kan er niet tegen als mensen dingen wel zeggen en niet doen en ook niet als eenvoudige dingetjes toch drie weken uitgesteld moeten worden.
Verder zal ik mijn ouders en zus heel erg missen. Maar mijn ouders willen stiekem misschien ook emigreren als ze het huis verkocht hebben en ik ben ze een beetje aan het aanporren en geef ze allerlei informatieve boekjes (“Emigreren kun je leren” enzo :grin: ). Ik krijg ze alleen niet echt warm voor Australië. Ze zouden dan eerder voor Canada kiezen.
Ook ben ik bang, en daarom wil ik om te beginnen naar een grote stad, dat je in een soort diep gat valt. Als je familie helemaal aan de andere kant van de wereld zit en je het idee hebt dat je er helemaal alleen voor staat lijkt me dat je zo geconfronteerd wordt met je eigen bestaan. Ik heb dat op vakantie zelfs al, dat ik heel erg op mezelf terugval en echt na ga denken over de grondslagen van het bestaan en de dood en weet ik wat. Maar dat zal vanzelf wel weer over gaan. Ik vind het in ieder geval niet prettig. Daarom heb ik het graag wat drukker denk ik.
Mijn vriend past er denk ik sowieso heel erg goed, zeker nadat hij las dat ze werk als een ‘noodzakelijk kwaad’ beschouwen en het leven zich er vooral buitenshuis afspeelt met veel barbecuen. Waarschijnlijk is dat ongeveer net zo’n cliché-beeld als dat ze van ons denken dat we allemaal op klompen rondlopen, maar zoals ik al zei is dit de enige informatie die we tot nog toe hebben kunnen vergaren dus vergeef ons.
Wat zijn nu onze kansen om er überhaupt in te kunnen komen? Dat heb ik ook al helemaal uit zitten pluizen, haha. Ik zag namelijk tot mijn grote vreugd dat ‘de bouw’ erg veel werk aantrekt.
Mijn vriend doet HBO bouwtechnische bedrijfskunde richting ontwikkelingsmanagement en vastgoed e.d.. Dat is alleen niet waar ze met ‘de bouw’ op doelen, ik las dat ze juist mensen van de praktijk zelf zoeken. Mijn vriend is wel behoorlijk handig en heeft ook een paar maanden op de bouw zelf gestaan. Ik weet niet of dat indruk maakt? :?
Ik studeer filosofie en wil een Engelstalige research master gaan doen genaamd ‘Rhetoric, argumentation and philosophy’. Ik geloof niet dat ze daar echt warm van worden in Australië haha, maar indien mogelijk wil ik proberen daarna te promoveren zodat ik eventueel in een wetenschappelijk milieu terecht kan.
Ik ga sowieso proberen tijdens mijn studie een half jaar naar Australië te gaan. Liefst Brisbane of Sydney. Ik heb alleen al gelezen dat je niet zomaar door de selectieprocedure heen komt omdat er voor bijv. 1 plek 10 sollicitanten zijn. Ik ben daarom druk bezig om niet lager dan een 8 gemiddeld te staan en wat al niet meer zodat ik maar geselecteerd word haha. Ik heb donderdag een voorlichting over het buitenland dus ik ben benieuwd.
Zo dat is een lang verhaal geworden. Nouja, sowieso wel goed om ook voor jezelf eens te beargumenteren waarom het idee je zo trekt. Hopelijk vinden jullie het niet vervelend dat we pas in de ‘droomfase’ zitten, waar de meesten tenslotte blijven steken. Hopelijk blijkt uit mijn verhaal dat dat voor ons niet opgaat!
Voor wie tot hier gekomen is, bedankt voor het lezen :applaus: en ik ben benieuwd naar jullie reacties/aanmerkingen/tips!
groetjes Lenny :bye:
