dubbel gevoel

[de vonkies]

hai folks!

Momenteel heb iknogal een dubbel gevoel over ht hele gebeuren om naar Aus. te verkassen (voorlopig zijn we nog niet zover maar zolas ik hier in het forum lees kan het soms opeens heel snel gaan!)
Mijn vader is vorige week plotseling overleden en krijg nu dus het gevoel dat ik mijn moeder helemaal alleen achterlaat als ik met man en kinders naar aus vertrek.
Wie heeft hier ervaring mee en hoe heb je dat opgelost???
Aan de ene kant voel ik me wel schuldig tegenover mijn ma als we gaan maar aan de andere kant :
we willen zo graag!!!
Groetjes, Cindy, Marcel en de kids. :?

 

[Rene-L]

Op de eerste plaats onze condoleances met je verlies. Ik weet hoe het is om ouder(s) te verliezen.
Het is van onze kant heel makkelijk om te zeggen dat allemaal wel te verwerken is, is het is niet zo. Je blijft met (schuld????) gevoelens.
Er zijn veel forummers die hun familie achtergelaten hebben. Of dat allemaal zonder slag of stoot is gegaan, dat weten zij alleen. Maar zij hebben het gedaan.

Het is eigenlijk alleen voor jullie om te bepalen of je wel of niet weg wil. Achterlaten van een familie lid zoals je moeder, is natuurlijk altijd moeilijk. Daartegenover is het vandaag aan de dag niet zo moeilijk om (even) terug te gaan naar Nederland. Of (eventueel) te kijken of ze wel of niet mee kan. (Moeilijke optie, maar niet onmogelijk)
Hoeveel kinderen heeft ze nog?? Ik mag aannemen dat jullie haar niet alleen achterlaten??

Hoe het ook zij, zo'n ingrijpende beslissing is altijd moeilijk.
Thank God for the forum. Hier kan je altijd nog je ei kwijt.

Veel sterkte is je toegewenst van
Rene

 

[lin-shinji]

Allereerst, heel veel sterkte .
Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt, ik kwam helemaal vrolijk terug van mijn vakantie met goed nieuws, ik was ten huwelijk gevraagd door mijn aussie, en 2 weken daarna constateren ze longkanker bij mijn stiefpa, en er is niets meer aan te doen.
Ik wilde eigenlijk in december voorgoed terug naar Aust, maar ga nu voor vakantie, en heb alles uitgesteld tot Maart, maar dan nog, mijn moeder en petekindje(woont bij hen in huis) blijven dan alleen achter, en dat is zoooooooooooo moeilijk. Je wilt zo graag 't beste voor iedereen, en die keuze maken daar kan niemand je bij helpen.Ik moet zeggen, mijn moeder is een engels, ze zegt dat ik moet gaan, en eindelijk aan mezelf moet denken, maar toch. Ik heb al wel geld opzijgelegd zodat zij en petekind in juli naar australie kunnen komen, maar ik denk dat het ontzettend moeilijk blijft voor lange tijd.
Iedereen moet toch kiezen voor zichzelf uiteindelijk ,en als je gaat zijn er altijd wel mensen verdrietig, maar als je niet gaat, en de rest van je leven blijft balen om de gemiste kans, daar word je zelf  (en je omgeving) ook niet vrolijker van.
Succes met alles, ik hoop dat je eruit komt.
groetjes lin