Effe luchten

carlijnaxel

XPdite Sponsor
We zijn hier zo'n 6 jaar geleden in Tassie aangekomen en sindsdien is het blokje land met huisje gebouwd, boompjes en een beestje in de vorm van een Beagle met de naam Hunter en 4 kippen (2 Barnevelders welteverstaan).

Ondanks het feit dat ik zo'n 6 jaar in de bouw werk hier, mijn certificate4 in building en construction afgerond heb ,mijn license als builder in de pocket heb en bijna mijn diploma in construction in de pocket heb,ben ik vrolijk buiten gebonjouredals een sub-contracto6, 3 weken voor kerst met de meest lullige redenen die niet onderbouwd kunnen worden.
Een dag ervoor heeft de aannemer alweer een mature age apprentice binnengehaald, die ik wegwijs heb gemaakt op de site.

Momenteel ben ik keihard bezig om maar iets binnem te slepen dat een inkomen binnen brengt. Als iemand iets weet :) . Al is het interstate, maakt me net uit.

Ik wil niemand ontmoedigen maar het is, helaas, realiteit hier. Het liefst willen ze iemand van 20 jaar oud met 15 ervaring, metde hoogst mogelijke opleidig. Je word ingeruild zomaar ingeruild voor een apprentice die geen idee heeft,minder dan de helft cost en gesubsidieerd word door de overheid.

De aannemer had geschat dat het project zo'n 2 miljoen zou kosten en het gaat al naar de 3 miljoen dollar. Andere projecte starten pas in het nieuwe jaar, dus met andere woorden kan hij mij niet meer betalen.

Waar ik persoonlijk de meeste moeite mee heb is dat men niet eerlijk is over de echte reden en dat het aan iedereen ligt behalve aan hen zelf.

Wat is de ervaring van anderen op dit gebied?
Als ik iets kan vinden al is het interstate, pak ik het aan.

Helaas hoor ik het veel de laàtste tijd dat kleine aannemers vooral financieel gedupeerd worden.

Het is helaas niet zo als in NL dat ik tegen iemand zeg dat ie, op een slecht moment, een a#$hlole is en daarna een biertje ga pakken of het nooit gebeurd. Je moet nou eenmaal op bepaalde momenten even je emoties kwijt.

Zoals ik al zei, ik wil niemand ontmoedigen. Het is vooral als sub-contactor realiteit dat elke dag je laatste kan zijn. Je kan alleen maar hopen dat er iets snel in de plaats komt.


Pffffffff, alleen maar een beetje stressed.
 
Pfff, dat is echt wel balen! Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar heb dit soort verhalen wel om me heen gehoord. Ook het feit dat mensen niet eerlijk zijn in dit soort situaties, maar het is wel typisch Australisch vind ik. Daar moet je mee leren leven en het je vooral niet persoonlijk aantrekken. Ik kan je niet verder helpen, maar wens je wel heel veel succes met het vinden van een ander werk!
 
Da's keihard balen zeg!

Het is wel typisch Australisch denk ik. Mijn man is ook met een lullige reden 'redundant' gemaakt. Het was zeker niet omdat hij slecht werk leverde of omdat het bedrijf hem niet meer kon betalen. Naar de ware reden blijft het gissen, maar bottom line is als ze van je af willen, is het makkelijk genoeg om je redundancy te geven. Ik kan me daar erg kwaad om maken, maar manlief is er vrij gelaten onder - hij is zelf een Aussie en is deze gang van zaken gewend, dus hij haalt z'n schouders op en gaat de banenwebsites uitpluizen. Ik kan daar niet goed tegen, dat achter je rug om gedoe en gelieg, maar ja ik kan er maar beter aan wennen tot op zekere hoogte. Ik heb zelf geluk gehad dat ik tot nog toe altijd bij werkgevers heb gewerkt die redelijk eerlijk en rechtdoorzee zijn.

Succes met het vinden van iets nieuws, zal zo voor Kerst niet makkelijk worden, maar er komt vast vroeg of laat iets op je pad!
 
bah, weer eentje.....ik leef erg met je mee. Maar daar koop je niks voor. Veel succes met de banenjacht. ALs ik iets hoor,dan geef ik het door.
Als je het je kunt veroorloven, geniet even van deze kersttijd met familie en vrienden. En ga er in het nieuwe jaar gewoon weer met frisse moed tegenaan. Niet opgeven, alles komt goed.
 
Balen zeg... En de economie en bevolking in Tasmanie krimpen voor zover ik weet, dus daarmee zijn je kansen ook klein.
Ik kan je alleen maar het beste toewensen....
 
Pfff wat een week.

Bedankt voor de bemoedigende woorden.

Gelukkig zijn we positief gebleven. We hebben ons netwerkje aangesproken en mensen zijn voor ons rond gaan vragen.
Via via ben ik in contact gebracht met 2 builders die een sub-contactor zoeken.

Donderdagavond kreeg ik een telefoontje van van de eigenaar van een grote nursery hier dat ie had gehoord dat ik op zoek ben naar werk en of ik vrijdag langs kon komen om te praten wanneer ik kon beginnen.
Vandaag ben ik dus bij mijn nieuwe werkgever begonnen.

Persòonlijk had ik er een hard hoofd in of ik iets zou vinden dit jaar. Helaas is het bijna normaal hoe sommige je nog even gebruiken om iets voor elkaar te krijgen en je dan met het grofvuil buiten te zetten met smoezen die ze zelf bijna geloven. Ik kan me er al niet meer kwaad om maken, probeer alleen maar vooruit te gaan. Hoop alleen dat mijn nota snel betaald word. Anders geen kadootjes dit jaar, ben ik bang.

@HardCore zover ik weet is de bevolking niet aan het krimpen, alleen het aantal
 
Gefeliciteerd, fijn zo voor de feestdagen. Onze ervaring in WA is dezelfde, mijn man heeft gelukkig al 4 ontslagronden overleefd.
Maar het is wel erg hard dat nooit eens wordt stilgestaan bij het vertrek van mensen die er al jaren werkten, geen bedankje of afscheid nemen. Meestal reageren ze niet meer op email en dan hoort mijn man dat degene ontslagen is. En helaas het zijn meestal de goede werkers (duurdere) die eruit gaan.
 
Het blijkt maar weer dat het raar kan lopen.
In Februari zag ik een vacature voor zo'n beetje de baan van m'n dromen (en van velen).

Het is een functie bij de state government, dus zag de kans dat ik de zou krijgen als nihil.
Dus toch maar in de pen geklommen om mijn resume up te daten, alle selectie criteria's uit te schrijven en een covering letter te schrijven.

Net voor de sluiting alle documenten in orde gemaakt, gescant en doorgemaild.

Ergens eind April kreeg ik een telefoontje met een uitnodiging voor een interview een week later.
Na het interview werd medegedeeld dat het 3 tot 4 weken kon duren voor de uitslag, dit werd bijna 7 weken.

Op vrijdag 11 juni net na 5en kreeg ik een telefoontje of ik nog geintreseerd was in een baan bij the Parks and Wildlife Service.

Het formele appeal proces is nu achter de rug en het ziet er naar uit dat ik 11 juli begin als een Field officer-building works supervisor bij de Tasmaanse overheid.

Ik ben over the moon en geloof het pas echt als het contract is getekend en mijn uniform aan heb.
 
Yep, heb uiteraard wel eens (dagdromend) eens zitten kijken wat ik daar voor moest doen/hebben/weten (emigreren + carrière switch; waarom niet je leven HELEMAAL overhoop halen hè ;) )

Maar ik mis uiteraard de kennis en kunde, staatsburgerschap (wat dus niet altijd een nee blijkt op te leveren) EN je moet vaak concurreren met een enorme club volk.

Echt gaaf dat dit op je pad gekomen is en dat jij die kans gegrepen hebt. Echt top van je!
 
Congrats mate, uberhaupt een opluchting om weer een baan te hebben, dan ook nog eens je droombaan. Enjoy :)
 
Back
Top