Hoi ik kan mijn wao uitkering gewoon meenemen via het UWV Australië is 1 van de landen waar het gewoon doorloopt.Hoi Ninja, welkom bij de club! Wat leuk!
Hoe ben je op het idee gekomen om naar Australia te komen? Zijn jullie er geweest?
Het eerste probleem dat jullie moeten tackelen is dat je vanaf 45 jaar Australia niet meer in komt onder normale omstandigheden. Je kunt geen beroepsvisum meer krijgen. Daarmee is niet alles gezegd, maar dat maakt het wel heel moeilijk. Als je partner al 44 is, wordt de kans heel klein dat die nog op tijd een beroepsvisum kan binnenhengelen.
Als jij of je partner Australisch staatsburger of Permanent Resident zijn, wordt het al heel anders. of jullie hebben Australische ouders of familie. Dan zijn er wel mogelijkheden. Elke aantoonbare fysieke/familiale band met Australia kan jullie op weg helpen.
Bringing a partner or family
See what you to do if you want to bring your partner or family over to join you temporarily or permanently in Australia.immi.homeaffairs.gov.au
Een andere optie is een Business Visa. Dan moet je wel een hele smak geld meebrengen (ik geloof 1 miljoen dollar) om te investeren en een bedrijf op te starten.
Business Innovation and Investment (Provisional) visa - subclass 188
This visa allows you to own and manage a business in Australia, conduct business and investment activity in Australia or undertake an entrepreneurial activity in Australia.immi.homeaffairs.gov.au
Een mogelijkheid is een studentenvisum voor je partner. Dat is alleen geldig voor de duur van de studie, je moet ook echt aantoonbaar studeren en examens halen, en je mag ernaast maar 40 uur per 2 weken werken. Het is een tijdelijk visum voor maximaal 5 jaar en het wordt lastig om het permanent te maken als je daarna geen sponsorende werkgever kunt vinden. Daarnaast heb je flink wat geld nodig, studeren in Oz is erg duur.
ETA een bijkomend probleem kan zijn dat jij in de WAO zit. Australia is niet mals met mensen binnenlaten met een medische conditie. Het verschilt per aandoening, maar grofweg, als je de staat meer dan $ 40.000 dollar per jaar gaat kosten (vanwege arbeidsongeschiktheidsuitkering en/of medische kosten) kom jij in ieder geval niet binnen, zelfs al zou jouw partner wel toegang krijgen. En zelfs niet wanneer jij al die kosten zelf op je zou kunnen nemen.
Hier is de complete visalijst waarin je kunt zien of jullie ergens voor in aanmerking komen.
We zouden graag wat meer horen over jullie beweegredenen, dromen en verlangens. Dan wordt het wat makkelijker om jullie vragen te beantwoorden. Je kunt ook eerst op een toeristenvisum van 3, 6 of 12 maanden het land komen bezoeken. Dan mag je echter absoluut niet werken, een huis kopen of je permanent vestigen. Je kunt er ook geen Permanent Residency of staatsburgerschap mee krijgen. Maar je zou bijvoorbeeld kunnen besluiten om in beide landen een camper te kopen als tjdelijk verblijf, en steeds wisselend het ene halfjaar in Nederland, het andere half jaar in Australia te verblijven. Dan moet je iedere keer dat toeristenvisum vernieuwen. Maar je moet wel zorgen dat je ingeschreven bijft in NL vanwege je WAO, toekomstige AOW en ziektekostenverzekeringen. Als je NL langer verlaat dan 8 maanden per keer, moet je je verplicht uitschrijven en dat wil je niet.
Klopt maar wel familie in Australië probleem is alleen dat ik niet weet of hij er nog woont en zo ja waar en of hij nog leeft ik weet alleen zijn achternaam en daar zijn er niet zoveel van in Australië. en dan is het probleem hoe kan ik met hem in contact komen. de achternaam is Moolenaar dus als u wat ideeën heeft hoe ik dat moet doen dan hoor ik het graag. Hij is mijn opa en laatst levende van mijn moeders kant.Kijk dat is nog eens een wel onderbouwd antwoord! Wellicht niet wat Ninja wil horen, maar helaas wel zoals de vlag er waarschijnlijk bij hangt.
Het bureau zei Nee, dus ik vermoed dat geen van twee een Australisch paspoort heeft...
Werk vind je hier in de capital cities, en maar zelden in de rurale gebieden.
We hebben hier een aantal mensen gezien met die 'vlucht'motivatie, en van de meesten hebben we nooit meer iets gehoord. Daarvoor is het emigratieproces veel te zwaar, te veeleisend, te lang en te duur. Daarnaast vind je hier een vergelijkbaar politiek klimaat als in Nederland.
Goed verhaal @Tim911. Alleen dat klimaat . Not if you are in Melbourne. Bloody bibbers hier (graad of 12, 13 C overdag, en de nachten zijn zo onvoorspelbaar als Melbourne zelf, we hebben hier al +1 C gehad, en de volgende nacht +10 C )
Klopt wat je schrijft ik gaf alleen maar aan van hoelang geleden de wens is ontstaan om te emigreren. Ik weet echt wel dat het keihard werken is in Australië en het is geen recht maar idd een voorrecht.Ik wou er nog wel iets aan toevoegen, maar dat is een persoonlijke noot n.a.v. mijn eigen ervaringen, geen beleid van de Australische overheid. Het kan het wel beinvloeden. Andere mensen hier op dit forum denken er wellicht anders over.
Jij geeft als motivatie om te emigreren aan dat je al sinds je jeugd hebt genoten van de Flying Doctors, Steve Irwin, en dat je 'weg wil uit dat rare Nederland' (jouw woorden). Dan moeten we je wel uit de droom helpen. Zo ziet het leven er hier niet uit. Je kunt geen loopbaan opbouwen als flying doctor want daarvoor moet je al arts/verpleegkundige zijn, gezond, fit, en bereid om dagenlange 24-uurs shifts te draaien. Je moet ook bereid zijn om in rurale gebieden zonder elementaire voorzieningen te werken. Ik denk dat dat er met jullie behoeften, leeftijd, achtergrond en gezondheid niet meer in zit.
Steve Irwin is dood, en m.u.v. in Queensland een controversiele figuur. Er zijn wel baantjes in de dierverzorging en wildlife, maar die zijn doorgaans voor vrijwilligers en backpackers, hard, fysiek, zwaar werk, als het al betaald wordt is het slecht, en ook daar zit je in de bush zonder voorzieningen. Voor gekwalificeerde functies moet je bioloog, milieukundige of dierenarts of dergelijke zijn. Of ervaren brandweerpersoon.
Werk vind je hier in de (capital) cities, en maar zelden in de rurale gebieden. Wat dat betreft is het leven hier hetzelfde als in Nederland. En als je voor de zon komt, de overheid bepaalt veelal waar je terecht komt. Dat kan ook in het ijskoude zuiden zijn.
'Weg uit dat rare Nederland' is een motivatie die we hier wel vaker horen. Maar emigratie is een voorrecht, geen recht. De overheid kijjkt niet naar wat jij in Australia kunt komen halen omdat je het elders niet meer leuk vindt. De overheid kijkt naar wat je komt bijdragen aan de Australische samenleving. In de meeste gevallen is dat dat je hier komt werken en belasting betalen. Als je daar niet jong of fysiek capabel genoeg meer voor bent, dan verwacht de overheid een andere bijdrage. In de meeste gevallen is dat een geldelijke bijdrage, vandaar dat partner- en businessvisa zo ongelooflijk duur zijn. Ook toeristen zijn welkom, die geven goed geld uit en hebben geen enkele (financiele) rechten in Oz.
We hebben hier een aantal mensen gezien met die 'vlucht'motivatie, en van de meesten hebben we nooit meer iets gehoord. Daarvoor is het emigratieproces veel te zwaar, te veeleisend, te lang en te duur. Daarnaast vind je hier een vergelijkbaar politiek klimaat als in Nederland.
'Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country'.
Ben het deels met deze quote eens, verder ben ik het wel met alles eens.
Emigreren is afzien en pijn lijden, weggerukt uit eigen omgeving, compleet andere cultuur, denkwijze, mentaliteit (kan zowel positief als negatief ervaren worden, laid back mentaliteit lijkt leuk als je op vakantie bent, maar als je dingen gedaan wil krijgen in het dagelijks leven kan het soms een hoop hoofdpijn geven). Werken moet je hier ook, harde lange dagen in de bloedhitte, drijfnat tot op je onderbroek van het zweet. Andere taal, andere gewoonten, om ECHT vloeiend in de taal te worden gaat echt lange tijd overheen. Woon hier nu 2 jaar en begint nu verstrikt te raken in NL en Engels. NL is niet meer zo vloeiend als het was en Engels wordt beter en beter. Al het schlang die je er moeiteloos tussendoor knalt. Van simpele dingen als gerechten die je al jaren eet die opeens niet meer te krijgen zijn, tot een veel beter geregeld sociaal stelsel en zorgsysteem in NL, niet onbelangrijk naarmate je ouder wordt.
Dit is uiteraard mijn eigen voorbeeld, er zullen talloze andere voorbeelden zijn maar de bottomline zal bij elk geval zijn: het is hard werken, zwaar, alles wat je in NL hebt opgebouwd is niks meer waard (werkervaring etc.) , desalnietemin als je al deze hordes weet te overwinnen, ( wat veel mentale kracht en bloed, zweet en tranen kost, om maar niet te spreken van alle hordes/muren waar je tegenop knalt als je nog geen PR of citizen bent) dan wacht de spreekwoordelijke pot met goud wel.
Heerlijke lifestyle, heerlijk klimaat. Out en about in de weekenden en genieten van al het moois wat dit land te bieden heeft. Het is minder gestressed, minder vol en allemaal veel relaxter. Als je rural woont kun je voor een nette prijs een woning kopen en heb je flinke financiele armslag over.
Persoonlijk, mijn eigen mening: ik zou er niet aan moeten denken om op latere leeftijd dit proces te moeten doorlopen, zou alleen kunnen als je retired bent met een grote smak geld achter de hand. Anders lijkt het me gewoon te zwaar en niet handig.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil niemand ontmoedigen en ik bedoel het niet negatief want het is een fantastisch land om naartoe te emigreren, en voor veel mensen valt het allemaal op zijn plek. Maar ik denk dat er minstens zoveel gevallen zijn waar alles financieel en emotioneel compleet naar de kl*te gaat, en je voor je het weet weer in NL zit.
Over het rural is er geen werk: hangt ervanaf wat je doet. Vooral voor tradies en blue collar jobs is er genoeg aanbod. En dan verdien je een forse boterham met relatief lage huizenprijzen etc. Good life that is.
Voor white collar? Heel lastig idd.
Het punt is dat je familielid 1) Australisch staatsburger of Permanent Resident moet zijn, en 2) bereid moet zijn om jullie komst te sponsoren. Je zult dus eerst contact met hem moeten krijgen. Daarvoor moet je opa dus in leven zijn, of een ander levend tweedegraads familielid voor je hebben.
V.w.b. je uitkering is het probleem niet dat je hem mag meenemen. Het probleem is dat je een Medical moet doen en de Australische overheid vervolgens bepaalt of je het land binnen mag. Het doet er niet toe of je wel of niet je zorgkosten zelf kunt betalen uit je uitkering. het gaat erom dat de overheid bepaalt of je medische conditie een risco vormt dat Australia op een gegeven moment medische kosten aan je moet maken. Zij schatten dat in, daar heb jij niets over te zeggen. Helaas zijn er talloze voorbeelden van mensen die op die gronden niet worden toegelaten.
Ik snap jullie op mijn leeftijd is het niet te doen en ik weet en partner ook dat het niet zomaar iets is .Ben het deels met deze quote eens, verder ben ik het wel met alles eens.
Emigreren is afzien en pijn lijden, weggerukt uit eigen omgeving, compleet andere cultuur, denkwijze, mentaliteit (kan zowel positief als negatief ervaren worden, laid back mentaliteit lijkt leuk als je op vakantie bent, maar als je dingen gedaan wil krijgen in het dagelijks leven kan het soms een hoop hoofdpijn geven). Werken moet je hier ook, harde lange dagen in de bloedhitte, drijfnat tot op je onderbroek van het zweet. Andere taal, andere gewoonten, om ECHT vloeiend in de taal te worden gaat echt lange tijd overheen. Woon hier nu 2 jaar en begint nu verstrikt te raken in NL en Engels. NL is niet meer zo vloeiend als het was en Engels wordt beter en beter. Al het schlang die je er moeiteloos tussendoor knalt. Van simpele dingen als gerechten die je al jaren eet die opeens niet meer te krijgen zijn, tot een veel beter geregeld sociaal stelsel en zorgsysteem in NL, niet onbelangrijk naarmate je ouder wordt.
Dit is uiteraard mijn eigen voorbeeld, er zullen talloze andere voorbeelden zijn maar de bottomline zal bij elk geval zijn: het is hard werken, zwaar, alles wat je in NL hebt opgebouwd is niks meer waard (werkervaring etc.) , desalnietemin als je al deze hordes weet te overwinnen, ( wat veel mentale kracht en bloed, zweet en tranen kost, om maar niet te spreken van alle hordes/muren waar je tegenop knalt als je nog geen PR of citizen bent) dan wacht de spreekwoordelijke pot met goud wel.
Heerlijke lifestyle, heerlijk klimaat. Out en about in de weekenden en genieten van al het moois wat dit land te bieden heeft. Het is minder gestressed, minder vol en allemaal veel relaxter. Als je rural woont kun je voor een nette prijs een woning kopen en heb je flinke financiele armslag over.
Persoonlijk, mijn eigen mening: ik zou er niet aan moeten denken om op latere leeftijd dit proces te moeten doorlopen, zou alleen kunnen als je retired bent met een grote smak geld achter de hand. Anders lijkt het me gewoon te zwaar en niet handig.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil niemand ontmoedigen en ik bedoel het niet negatief want het is een fantastisch land om naartoe te emigreren, en voor veel mensen valt het allemaal op zijn plek. Maar ik denk dat er minstens zoveel gevallen zijn waar alles financieel en emotioneel compleet naar de kl*te gaat, en je voor je het weet weer in NL zit.
Over het rural is er geen werk: hangt ervanaf wat je doet. Vooral voor tradies en blue collar jobs is er genoeg aanbod. En dan verdien je een forse boterham met relatief lage huizenprijzen etc. Good life that is.
Voor white collar? Heel lastig idd.