Skippelientje
Member
Vanochtend was het dan eindelijk zo ver, ik kon mijn eerste echte Australische paspoort op gaan halen. Klinkt misschien heel gek, maar ik ben er nog steeds een beetje stil van. Na een aantal keer naar Australië te zijn gereisd wist ik voor mezelf, dit is het land waar ik wil wonen, hier voel ik me thuis.
Na thuiskomst in december ben ik dus ook maar eens uit gaan zoeken of hier mogelijkheden voor waren.
Aangezien ik een beroep en opleiding heb in de detailhandel, lagen daar al geen kansen. Toch bleef ik zoeken of er ergens een mogelijkheid was, want dit was wat ik wilde.
Mijn familie is in Oz opgegroeid, en meerdere mensen hadden al gezegd, dan moet je toch de nationaliteit kunnen krijgen? Maar ja, mijn moeder was hier geboren, daar wel genaturaliseerd, maar nadat ze mijn Nederlandse vader trouwde was er een groot zwart kruis door haar naturalisatie gegevens gezet door een Nederlandse ambtenaar. Eigenlijk heeft ze daarna daar nooit meer over nagedacht, want ze had hier nu haar leven, dus het maakte niet zoveel meer uit.
Tot ik dus met dit idee begon. Na veel speurwerk, en ongeveer alle sites van de government te hebben doorgelezen die over citizenship gingen, kwam ik er achter dat je als kind van een former citizen ook een citizenship kan krijgen.
Dus vol goede moed wij Den Haag gebeld, die ons via Berlijn doorverwezen naar London. Waar een hele vriendelijke vrouw mijn moeder vertelde dat ze nog wel degelijk Australische was, en dat de Nederlandse ambtenaar 20 jaar geleden een foutje had gemaakt. Buiten het feit dat mijn moeder die dag ongeveer de gelukkigste vrouw op aarde was, maakte dat het leven toch wel een stuk makkelijker. Ik kon nu gelijk beginnen met de aanvraag van het citizenship.
Op zich was dit nog een vrij spannende periode, want ondanks dat deze vriendelijke mevrouw ons had verteld dat het allemaal zo geregeld zou zijn, vertrouwden we het toch nog niet helemaal. Die eerste ambtenaar had immers ook een fout gemaakt, dus wie zegt dat het nu wel klopt, misschien is het wel andersom. Uiteindelijk kwam dan half maart het verlossende mailtje, ik was officieel Australische, en na een week wachten kwam dan ook het officiële certificate. Waarmee ik dan ook direct het paspoort heb aangevraagd.
Ook dit ging een stuk sneller als verwacht, en nu een week later heb ik dus het paspoort al liggen.
Aan de ene kant ben ik natuurlijk dol gelukkig, nu kan ik gaan doen wat ik wil, maar aan de andere kant schiet ik nu ook volledig in de stress. Omdat ik er zo onzeker over was dat dit ging lukken, heb ik eigenlijk nog steeds geen vaste plannen. Ik weet heel erg zeker dat ik dit wil, alleen nog even niet hoe wat waar en wanneer. Dus nog genoeg denkwerk te gaan, maar ik ga er vanuit dat ook dit helemaal goed gaat komen!
