ervaringen gevraagt, please

gertie_2

gertie_2

New Member
Hallo allemaal

Ben nieuw op dit forum.
Heb er wel heel lang, en heel veel op gelezen.
Maar dat wat ik eigenlijk zocht, vond ik niet.
Heb een vraag.
Ik lees alleen maar, dat er mensen met "kleine" kinderen down under gaan.
Zijn er ook misschien mensen, die met grotere, studerende kids zijn ge-emigreerd???
En wat zijn dan de voor en nadelen, met betrekkin op hun studie??
Wat kunnen we daar verwachten???
Kids zijn 18, 16, en 9 jaar.
Voor mijn knul van 9  maak ik me geen zorgen, heb genoeg gelezen, die red het wel.
Maar de andere twee.........

Ik krijg ook steeds te horen, waar begin je aan, weet je wel wat je je kinderen aan doet.
Kan mij iemand zijn ervaringen vertellen??

alvast heel veel dank
Gertie
 
Gertie,
Mijn schoonzus is 4,5 jaar geleden naar NZ geemigreerd met grote kinderen (rond de 17, 15 en 12 destijds) Van hun horen we eigenlijk alleen maar positieve berichten. De oudste (studiebol) had geen enkel probleem en zat binnen 1,5 jaar op Uni en woonde op zichzelf 600 km van haar ouders vandaan. Zij doet het prima. De middelste heeft even wat opstart problemen gehad op school met Engels, maar qua sociale contacten was het ook geen probleem.
De jongste heeft wel wat problemen gehad. Zij had erg veel last van heimwee en miste haar vrienden erg. Ze heeft ook moeite gehad met aansluiting op school. Heeft ongeveer 2 jaar geduurd, en nu draait ze zonder problemen mee.
Grappig om te zien hoe die kids als een soort spons de NZ-se cultuur hebben opgezogen en zich hebben aangepast. Hoewel de middelste nu geluiden laat horen om terug naar Holland te gaan.

Als migranten kind zelf, heb ik wel ervaren dat je op een cruciaal moment in je leven (de teens) een omslag moet maken. Aan de andere kant ben je als het ware "interessant" doordat je uit een ander land komt en dat creeert ook wel weer aansluiting op school. Ik heb het nooit als een heel groot probleem ervaren. Misschien later in het leven. Ik heb wel eens gelezen dat de vriendschappen voor het leven worden gecreeerd zo rond je 14de. Heb daar wel last van gehad, dat ik die destijds moest achterlaten.

Veel zal afhangen van hoe flexibel je zelf bent en je kinderen zijn.

Het onderwijs in Australie is opzich geloof ik wel goed. Op het forum kun je daar van alles over vinden.

Good luck!
Kathleen
 
Hoi,

Ik heb gelezen dat jullie graag willen vertrekken met jullie gezin naar Australie. Ten eerste moet ik jullie wel zeggen dat wij een jonger stel zijn van 22 en 24. Wij zijn vorig jaar juni hier aan gekomen en hebben het goed naar onze zin!
Een ding denk ik wel dat zeker is: het sociale vlak wat jullie willen weten voor jullie kinderen is heeel belangrijk voor de rest van de tijd dat jullie hier willen blijven. Als zij het niet naar hun zin hebben dan kun je weer rechts om keer gaan. Maar laat dit jullie niet afschrikken. Hier in Australie maakt het niet uit of je Nederlander of duitser bent of wat anders. Australie is een mengelmoes. Hiermee wil ik zeggen dat mensen uit alle afkomsten zich met elkaar mengen! Mensen zijn hier meer opener en rechttoer rechtaan! als jezelf initiatief neemt komt je er zo tussen. En zonder sociaal leven redt je het echt niet.
Maar de vraag die jullie moeten stellen aan jullie zelf, denk ik, is: Wie wil er graag naar Australie? Als de ouders graag willen en de kinderen niet.. dan wordt het moeilijker. Als iedereen graag wil en alle neuzen de zelfde kant op staan.... waar wachten jullie dan nog op.
O en trouwens nog iets dat jullie misschien helpt. Adelaide is een hele goeie stad voor te studeren. Ze hebben hier goeie erkende universiteiten in alle richtingen. Dat maakt het misschien ook makkelijker.

Nou ja misschien heb ik jullie gehopen misschien ook niet.... :)
groetjes
Marjan en Ramon
 
Hallo Ramon en Marjan

Wij weten wat voor een mooie stad Adelaide is.
Zijn er een aantal jaren geleden geweest, hebben daar familie bezocht

hebben een camper gehuurd, en zijn aan een eindeloze tocht begonnen.
Wat is dat toch een mooi groot land.

Hopelijk krijgen jullie je visa.
Zien we mekaar nog eens, in Adelaide  :-D
 
Onze dochter van 13 heeft het op dit moment best moeilijk. We zijn nu hier sinds januari en ze kan nog geen aansluiting vinden terwijl ze in Nederland wel altijd tamelijk makkelijk vriendinnen maakte. Ze is onzeker over de taal en mist haar vriendinnen in Nederland. Ik hoop dat ze vlug iets vindt hier in Adelaide waar ze weer vrolijk van wordt. We gaan nu wel wat dingen proberen: met de juf praten, misschien op een nieuwe club of zo. Kijken of we hier in Adelaide Nederlandse kinderen kunnen vinden van haar leeftijd.

Dus het is soms inderdaad best moeilijk, maar ik heb alle vertrouwen dat het goed komt! Maar als iemand nog suggesties heeft om het makkelijker te maken dan hoor ik het graag.

Carmen
 
Mijn ouders wonen inmiddels al 27 jaar in het buitenland. Ik ben 20 mijn broer 22. Ik ben in NL geboren maar met 4 weken zaten we weer in het vliegtuig richting de tropen.

Ik heb vroeger weleens een bui gehad van "waarom wonen we  hier, ik wil naar mn vriendjes in NL" Maar toen was ik 6 ofzo, kinder puber fase. Verder hebben mijn broer en ik het altijd enorm naar ons zin gehad in het buitenland. Toen wij op ons 12e in NL Kwamen voor school, wisten we niet wat ons overkwam; wat een klere land is NL!!! Mijn broer is dus na zn middelbare meteen weer naar Azie gegaan en werkt nu ook nog in het buitenland, ik zit nu nog in NL om mn studie af te maken maar wil dan ook weg.

Wij hebben het dus NOOIT als negatief ervaren, wonen in een ander land, maar we zijn er beide ook opgegroeid....

Qua vriendjes en vriendinnetjes is het inderdaad wel moeilijk: Steeds iedereen achter laten. Maar het went!

Ik zou inderdaad goed overleggen met je kids of zij er ook achter staan... Het zijn "moeilijke" leeftijden, 18 en 16. Ik had op die leeftijd niet anders gewild als naar AUZ te verhuizen, maar ik heb nichtjes van dezelfde leeftijd en dat zijn doorsnee pubers: NEE IK WIL NIET!

Zo, dat was mijn verhaaltje zeg ;)
 
Ik ben op mijn 11e meegenomen naar Nederland.....dat was dus echt balen   :cry: Geen ruimte geen zon alle kinderen wilden binnen spelen en ik dus NIET, echt balen  :cry: De eerste twee/drie/vier jaren waren het moeilijkst...daarna ging het wel.

Nu gaan wij terug en onze oudste is net 14 geworden. Het is wel een verschil of je naar Nederland komt of naar Oz. Australië is voor kinderen een feest...lekker het buiten leven (als je tenminste buiten kinderen hebt zoals wij!). Wij praten HEEL VEEL erover met de kids. Ik heb het voordeel dat ik foto's en verhalen over mijn fantastische jeugd daar kan vertellen om ze te enthousiasmeren. Het is inmiddels zo dat de kids me vragen op te schieten met alles zodat we zo snel mogelijk kunnen gaan  :up:

Aussie kids zijn echt wel makkelijk te benaderen. Wij hebben wat ik noem "camping kids" die binnen 5 minuten vriendjes hebben overal dus dat komt in Oz ook wel goed.

VEEL PRATEN is volgens mij het advies en veel leuke dingen doen zodat ze van het leven in Oz ten volle genieten en ze willen NOOIT meer terug naar Nederland geloof me. Ik ben hier in NL VEEL TE LANG blijven hangen voor het geld en de zogenaamde zekerheid, STOM STOM STOM...maar ja wijsheid komt met de jaren.


Zo dat was MIJN verhaal in a nutshell  :wink:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top