Na drie maanden even een terugblik:
Daar zit je dan in het vliegtuig (na een heftige afscheid op Schiphol :cry
op weg naar je nieuwe "thuisland" op 8 jan.,
niet wetende wat je te wachten staat, ja mooi weer en warm.
We werden opgehaald op Sydney airport door een achternicht van mijn moeder, met haar man.
Waar we de 1e tijd in huis verblijven totdat we een eigen huis hadden gevonden.
De 1e week hadden we erge last van de jetlag en de warmte, natuurlijk ook de nodige emoties die los
kwamen van de spanning en de reis.
De 1e week was erg druk met het regelen, van het rijbewijs, verzekeringen, auto kopen. De tweede week
toen we een eigen auto hadden gingen we zoeken naar een huis waar dus ook een hond in mocht.
Dat was wel een hele klus, waar ga je wonen, je kent de omgeving niet. Niet te ver van Sydney af omdat
Johan daar al een baan had gevonden voordat we in Australie aan kwamen (dat was dus al een hele zorg minder).
De maandag van de 1e week zijn we met de trein van Wyong naar Sydney gegaan (om wat bankzaken te regelen)
een treinreis van bijna twee uur. We kwamen langs Woy Woy, (een gebied met veel water, bootjes, bergen etc.),
ik zei tegen Johan; hier zou ik wel willen wonen. Omdat we ook een tijdje met Zwitserland bezig zijn geweest om
daar te gaan wonen, het gebied heeft veel weg van Zwitserland, Italie waar we een paar keer op vakantie zijn geweest.
Het was voor mij liefde op het 1e gezicht.
We hebben ook bij de mensen waar we in huis zatten dus rond gekeken, maar er was geen klik met de omgeving
(Halekulani/Budwegoi).
Er waren daar zat mooie huizen maar de omgeving trok ons minder. Dus toch maar eens even rondkijken in Woy Woy
en omgeving. Na wel een paar keer op en neer gereden te hebben en een aantal huizen te hebben bezichtigd kwamen we
dus uit op het huis wat we nu hebben. In Woy WOy Bay, dichtbij het water, bergen, bush, strand en het treinstation.
Wat wil een mens nog meer, en de Kyra mocht erin.
Nadat ook Kyra aangekomen was op 22 jan. (na enige vertraging op Schiphol en Kuala Lumpur) zijn we haar op 23 jan.
wezen op zoeken. Met mevrouw ging het goed. Het probleem voor ons was dat we haar niet meer konden bezoeken omdat
Johan op 27 jan. met zijn baan zou gaan beginnen (en we 2 uur rijden vanaf het station zatten) dus we hadden voor
Kyra de uitlaatservice geregeld. Dat was echt top, zo had ze tenminste ook de nodige aandacht.
Op 6 feb. kregen we de sleutel van ons huisje, wat een feest. We hadden ook al wat meubels gekocht die de volgende
dat gebracht werden. De bank was een driezitter die paste niet door de deur of raam,
dus die werd weer meegenomen en we konden gewoon een nieuwe uit gaan zoeken. Dat hebben we dus ook gedaan, nu een
driezitter die uit twee gedeeltes bestaat.
We hebben voor mij gelijk engelse les geregeld via Tafe in Gosford. En voor Steve hebben ze op de dagen dat ik
Engelse les volg bij Tafe (maandag en vrijdag) Child Care geregeld. Hij zit nu in de preschoolgroep.
Ik zit met veel aziatische mensen in de klas (chinezen, Koreanen, Filipianen, en wat Europeanen).
Sommige chinezen gaan naast mij zitten omdat ze dan met mij goed engels kunnen praten, zeggen ze.
Ik zit hier net drie maanden en zij wonen hier al jaren.
En als ze iets niet begrijpen wat de juf zegt vragen ze mij wat de teacher bedoeld.
Dan vraag ik me af, hoe zijn die mensen hier ooit terecht gekomen en hoe redden die zich. Dan is mijn engels nog
lang zo slecht nog niet.
Op 21 feb. konden Kyra ophalen. Weer een feestje, eindelijk waren we dan toch met weer compleet voor je gevoel.
Voor mij hadden we ondertussen dus ook een Jimny gekocht, maar het autorijden was een beetje moeilijk als het in je
hoofd niet mee wil werken en je af en toe aan de verkeerde kant gaat rijden. Dus maar even voor de veiligheid
autorijlessen genomen (vijf uurtjes). Wel zo handig als je een kind achterin hebt zitten en je rijd aan de verkeerde
kant van de weg. Dat gebeurt dus nu niet meer na de rijlessen. Dus ik scheur nu ook overal naar toe.
Johan moet vijf kwartier met de trein naar zijn werk, dus mooi de gelegenheid om even bij te slapen :grin:. Als er geen
vervelende pubers in de trein zitten en naar school moeten. Dat vindt hij wat minder reizen met de trein. Maar ja,
je kan het niet altijd hebben zoals je het hebben wilt.
Ondertussen doe ik ook al vrijwilligerswerk op de school van mijn zoontje (op de dinsdagochtend). Is goed voor
mijn engels en mijn zoontje kan ook weer even lekker spelen met zijn leeftijdsgenootjes.
Verder hebben we veel aanspraak op straat vanwege onze bouvier en omdat Steve tegen iedereen goodmorning,
how are you zegt. Dus de mensen uit de straat kennen ons ondertussen wel en zo maak je ook een praatje op straat.
Steve vind het geweldig als we naar een grote speelplaats gaan in Woy Woy, dus daar kom ik ook een paar keer
per week en kan hij lekker spelen. En ik wil met hem op zwemles gaan, heb al een goed adres voor een zwemschool.
Morgen gaan webij mensen eten. Ik ken haar via Engelse les. Ik ben ook al uitgenodigd via engelse les om
Yoga lessen te gaan volgen.
Verder hebben we ook al heel wat bekeken in de buurt, waaronder The Blue Mountians, we zijn naar de Tufftruck
challenge geweest bij Singleton, verschillende tochten gereden op zondag, veel naar het strand geweest.
Dit was wel een beetje wat wij in drie maanden hier tot nu toe hebben gedaan, beleeft hebben. Niet altijd zit
alles mee, maar tot nu toe doen we het niet verkeerd.
Gr. Johan, Ingrid en Steve
Daar zit je dan in het vliegtuig (na een heftige afscheid op Schiphol :cry
op weg naar je nieuwe "thuisland" op 8 jan., niet wetende wat je te wachten staat, ja mooi weer en warm.
We werden opgehaald op Sydney airport door een achternicht van mijn moeder, met haar man.
Waar we de 1e tijd in huis verblijven totdat we een eigen huis hadden gevonden.
De 1e week hadden we erge last van de jetlag en de warmte, natuurlijk ook de nodige emoties die los
kwamen van de spanning en de reis.
De 1e week was erg druk met het regelen, van het rijbewijs, verzekeringen, auto kopen. De tweede week
toen we een eigen auto hadden gingen we zoeken naar een huis waar dus ook een hond in mocht.
Dat was wel een hele klus, waar ga je wonen, je kent de omgeving niet. Niet te ver van Sydney af omdat
Johan daar al een baan had gevonden voordat we in Australie aan kwamen (dat was dus al een hele zorg minder).
De maandag van de 1e week zijn we met de trein van Wyong naar Sydney gegaan (om wat bankzaken te regelen)
een treinreis van bijna twee uur. We kwamen langs Woy Woy, (een gebied met veel water, bootjes, bergen etc.),
ik zei tegen Johan; hier zou ik wel willen wonen. Omdat we ook een tijdje met Zwitserland bezig zijn geweest om
daar te gaan wonen, het gebied heeft veel weg van Zwitserland, Italie waar we een paar keer op vakantie zijn geweest.
Het was voor mij liefde op het 1e gezicht
. We hebben ook bij de mensen waar we in huis zatten dus rond gekeken, maar er was geen klik met de omgeving
(Halekulani/Budwegoi).
Er waren daar zat mooie huizen maar de omgeving trok ons minder. Dus toch maar eens even rondkijken in Woy Woy
en omgeving. Na wel een paar keer op en neer gereden te hebben en een aantal huizen te hebben bezichtigd kwamen we
dus uit op het huis wat we nu hebben. In Woy WOy Bay, dichtbij het water, bergen, bush, strand en het treinstation.
Wat wil een mens nog meer, en de Kyra mocht erin.
Nadat ook Kyra aangekomen was op 22 jan. (na enige vertraging op Schiphol en Kuala Lumpur) zijn we haar op 23 jan.
wezen op zoeken. Met mevrouw ging het goed. Het probleem voor ons was dat we haar niet meer konden bezoeken omdat
Johan op 27 jan. met zijn baan zou gaan beginnen (en we 2 uur rijden vanaf het station zatten) dus we hadden voor
Kyra de uitlaatservice geregeld. Dat was echt top
, zo had ze tenminste ook de nodige aandacht.Op 6 feb. kregen we de sleutel van ons huisje, wat een feest. We hadden ook al wat meubels gekocht die de volgende
dat gebracht werden. De bank was een driezitter die paste niet door de deur of raam,
dus die werd weer meegenomen en we konden gewoon een nieuwe uit gaan zoeken. Dat hebben we dus ook gedaan, nu een
driezitter die uit twee gedeeltes bestaat.
We hebben voor mij gelijk engelse les geregeld via Tafe in Gosford. En voor Steve hebben ze op de dagen dat ik
Engelse les volg bij Tafe (maandag en vrijdag) Child Care geregeld. Hij zit nu in de preschoolgroep.
Ik zit met veel aziatische mensen in de klas (chinezen, Koreanen, Filipianen, en wat Europeanen).
Sommige chinezen gaan naast mij zitten omdat ze dan met mij goed engels kunnen praten, zeggen ze.
Ik zit hier net drie maanden en zij wonen hier al jaren.
En als ze iets niet begrijpen wat de juf zegt vragen ze mij wat de teacher bedoeld.
Dan vraag ik me af, hoe zijn die mensen hier ooit terecht gekomen en hoe redden die zich. Dan is mijn engels nog
lang zo slecht nog niet
.Op 21 feb. konden Kyra ophalen. Weer een feestje, eindelijk waren we dan toch met weer compleet voor je gevoel.
Voor mij hadden we ondertussen dus ook een Jimny gekocht, maar het autorijden was een beetje moeilijk als het in je
hoofd niet mee wil werken en je af en toe aan de verkeerde kant gaat rijden. Dus maar even voor de veiligheid
autorijlessen genomen (vijf uurtjes). Wel zo handig als je een kind achterin hebt zitten en je rijd aan de verkeerde
kant van de weg. Dat gebeurt dus nu niet meer na de rijlessen. Dus ik scheur nu ook overal naar toe.
Johan moet vijf kwartier met de trein naar zijn werk, dus mooi de gelegenheid om even bij te slapen :grin:. Als er geen
vervelende pubers in de trein zitten en naar school moeten. Dat vindt hij wat minder reizen met de trein. Maar ja,
je kan het niet altijd hebben zoals je het hebben wilt.
Ondertussen doe ik ook al vrijwilligerswerk op de school van mijn zoontje (op de dinsdagochtend). Is goed voor
mijn engels en mijn zoontje kan ook weer even lekker spelen met zijn leeftijdsgenootjes.
Verder hebben we veel aanspraak op straat vanwege onze bouvier en omdat Steve tegen iedereen goodmorning,
how are you zegt. Dus de mensen uit de straat kennen ons ondertussen wel en zo maak je ook een praatje op straat.
Steve vind het geweldig als we naar een grote speelplaats gaan in Woy Woy, dus daar kom ik ook een paar keer
per week en kan hij lekker spelen. En ik wil met hem op zwemles gaan, heb al een goed adres voor een zwemschool.
Morgen gaan webij mensen eten. Ik ken haar via Engelse les. Ik ben ook al uitgenodigd via engelse les om
Yoga lessen te gaan volgen.
Verder hebben we ook al heel wat bekeken in de buurt, waaronder The Blue Mountians, we zijn naar de Tufftruck
challenge geweest bij Singleton, verschillende tochten gereden op zondag, veel naar het strand geweest.
Dit was wel een beetje wat wij in drie maanden hier tot nu toe hebben gedaan, beleeft hebben. Niet altijd zit
alles mee, maar tot nu toe doen we het niet verkeerd.
Gr. Johan, Ingrid en Steve
