Familie

C

Cajendra

New Member
Misschien een rare vraag, maar hoe hebben jullie aan je familie verteld dat jullie gingen emigreren? En wat was hun reactie?

We zijn nogal bang om het aan de ouders van John te vertellen, want die zullen het echt niet leuk vinden. Zijn er nog tips ofzo over hoe we hiermee om zouden kunnen gaan??

Grtz Tanne en John  :cool:
 
Wij hebben het gewoon verteld...en ook al vinden ze het niet leuk...het is wel onze keuze...
Je kunt niet om je ouders/ooms/tantes redenen niet gaan emigreren.
Onze beide ouders weten het al langer, maar we hebben het dus gisteren ook tegen 2 ooms gezegd. Die waren allebei erg positief daarover. Sterker nog: 1 oom heeft al 3 kleinkinderen en de man van zijn dochter had het er al eens over gehad dat hij wel weer terug wilde naar Nieuw Zeeland...dan gaan die drie kleintjes dus ook mee...de oudste is net 2 en de jongste (tweeling) van een maand oud. Als die gaan, dan gaat hij dus ook..dan verkoopt hij de boel en gaat dan ook emigreren. Eigenlijk veel mensen die positief zijn, maar toch met gemengde gevoelens omdat ze je een tijd niet weer gaan zien...

Ik zou het ook onredelijk vinden van mensen dat zij niet willen/kunnen accepteren wat jullie plannen zijn.....
 
Tja, ik (Angelique) heb het met mijn moeder toch ietsje anders aangepakt. In eerste instantie toch wel wat voorzichtig voorbereid dat je je niet happy voelt hier en dat soort dingen... Uiteindelijk toch gewoon verteld en na de eerste schok was de reactie toch wel positief. Wij konden mijn ouders erg goed verleiden door te vertellen dat ze een prachtig vakantie adres erbij hadden  :evil: en we zijn ze nu aan het leren om met de computer te chatten en hoe een webcam werkt en dat soort dingen. We hebben het ze erg vroeg verteld (we gaan pas over een jaar of twee) omdat mijn ouders toch wel de tijd nodig hebben om er langzaam aan te wennen. En nu zie je ze overwegen om zelf bijvoorbeeld mee te emigreren als ze met pensioen gaan    :roll:
Peter zijn ouders reageerden onmiddellijk erg positief. Ouders zien dat je niet happy bent en mijn ervaring is dat ze (na de eerste shock) het geluk van hun kindertjes toch bovenaan staan. En als emigratie ze daarbij kan helpen, dan moet dat maar...
Succes!
 
We hebben het ookal aan mijn moeder verteld en die is er niet blij mee, maar ze accepteerd het wel. De ouders van John zijn heel ouderwets en verwachten eigenlijk dat we elke zondag om de koffie gaan. Met mijn verjaardag wilde we uit eten met hun en niet de zus van john. Hebben we de wind van voren over gekregen "En vergeet je je zus niet, je moet niet van haar vervreemde". We zijn echt bang voor ruzie met hun vanwege onze beslissing. De rest van de mensen die we het verteld hebben zijn idd erg positief en zouden graag mee willen :) Zelf in ons stamcafe, de ober is blijkbaar surfleraar en die komt een keertje op bezoek als we verhuisd zijn. :) Doet je ook wel goed hoor, al die positieviteit!! :) Krijg je van die kriebels van :)

Grtz Tanne en John  :cool:
 
Het klinkt misschien erg cru, maar als zijn ouders het niet accepteren weet je ook meteen dat je er niets aan hebt.... Het is en blijft jullie leven. Ouders hebben hun kinderen maar "even" in bruikleen. De keuze om te emigreren is best egoistisch natuurlijk, maar als zij het niet accepteren zijn ze net zo egoistisch...

Ik heb net mijn moeder nog even gebeld om iets te vragen. We hadden het er nog even over. Ze vindt het echt niet leuk voor zichzelf en de rest van de familie, maar voor ons vindt ze het wel leuk. Mijn vader houdt zich groot volgens mijn moeder. Hij heeft het er wel moeilijk mee... Dat is natuurlijk erg logisch.
Het is ook niet iets wat je in stapjes kunt vertellen. Je knalt het er in een keer uit en als ze het niet willen begrijpen... Misschien hard, maar dat is dan toch hun probleem?
 
Ik ben het idd wel met je eens Annemiek dat je het niet in stukjes kunt vertellen. Ik geloof echter nog wel dat je de klap ietsjes kunt verzachten... Ik heb ze wat voorbereid. Mijn ouders hebben die voorbereiding  wel nodig (voor al het grote nieuws trouwens). Op deze manier hebben ze "aangevoeld" dat hun iets groots te wachten stond en... als je het dan verteld, valt het ze niet helemaal zo rauw op hun dak!! Voor hun betekende dat het proces van acceptatie wat sneller is gegaan.

Uiteraard hebben alle mensen een andere "handleiding".. maar voor mijn ouders werkte dit prima  :lol:
Overigens vind ik het idd wel zo dat ouders zo'n besluit moeten respecteren, .. of ze het nu leuk vinden of niet.

Hoe hebben jullie het trouwens gedaan met het vertellen aan je werkgever?? Wanneer doe je zo iets en mogen werkgevers daar iets mee doen?
 
Bedankt voor jullie reacties ik(John) denk dat we er uiteindelijk wel uit gaan komen met mijn ouders het zal alleen wel even een kleine storm worden denk ik  :)


Met mijn werkgever heb ik eigenlijk helemaal geen problemen gehad ik werk voor een detacherings bureau en heb daar een vastcontract, afgelopen week heb ik verteld wat onze plannen zijn en de reactie was eigenlijk heel positief en er werd helemaal niet moeilijk over gedaan  :up:

groeten John en Tanne
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top