RobertInge
New Member
Hallo allemaal,
wij zijn Robert en Inge en onze dochters heten Nynke (3 jaar) en Esmee (1,5 jaar). We wonen in Drachten. Maandag zijn we op gesprek geweest bij het Migration Bureau in Amsterdam en we zijn druk aan het overwegen of we de knoop zullen doorhakken om naar Australia te gaan.
Mijn band met Australië bestaat eigenlijk m'n hele leven al. Hoewel ik er zelf nooit gewoond heb, voelt het als een tweede thuisland. Mijn grootouders zijn in 1960 geëmigreerd naar Melbourne samen met hun 8 kinderen, waaronder mijn vader. Ze hebben het er nooit echt kunnen vinden, want 13 jaar later zijn ze teruggekomen. Toen waren de kinderen zelfstandig genoeg om te beslissen of ze mee terug wilden of niet, met als gevolg dat er nu vijf ooms en tantes in Melbourne wonen en drie hier in Friesland. Mijn vader en moeder hadden al verkering in 1960, toen waren ze 17; in 1964 is mijn moeder ook naar Melbourne gevlogen en een half jaar later zijn ze getrouwd. Mijn broer en zus zijn daar geboren. In 1974 zijn ze terug naar Nederland gekomen.
In 1996 ben ik voor het eerst op vakantie geweest bij mijn familie in Australië, in 2000 voor de tweede keer (nu met mijn vrouw) en in maart 2005 ben ik er twee weken geweest met mijn zus (was voor haar de eerste keer in 32 jaar) en schoonzus. Vijf jaar geleden op de terugweg van een dagje Outer Reef (Cairns) hadden Inge en ik voor het eerst plannen om voor een langere tijd te gaan wonen en werken in Australië. Nu leeft de discussie als nooit tevoren en gaan we serieuze stappen ondernemen.
Op basis van mijn werkervaring als ontwikkelaar en tester in de ICT (sector overheid met name) en de familiebanden verwacht ik niet dat het heel veel moeite gaat kosten om naar Australië te gaan. Het zijn de praktische en emotionele hordes die we moeten nemen. Onze kinderen zijn jong genoeg, maar mijn ouders zullen ons plan finaal afschieten waarschijnlijk. Je laat hier familie en vrienden achter. Ons huis willen we verhuren, eerst nog niet verkopen. We hebben een hond - wat doen we daarmee? Ik wil 'm eigenlijk wel meenemen, maar Inge vindt dat we dat het dier niet kunnen aandoen (quarantaine etc.).
Zijn er mensen op dit forum reeds woonachtig in Australië met kleine kinderen? Hoe hebben jullie en jullie kinderen de overstap ervaren? Zijn er ook mensen die ervaring hebben met het verhuren van hun eigen huis in Nederland? Zo ja, hoe hebben jullie dat aangepakt? We zijn heeeel benieuwd en jullie ervaringen zullen ons helpen om de knoop definitief door te hakken.
Graag reactie!!
Groetnis út Fryslân
wij zijn Robert en Inge en onze dochters heten Nynke (3 jaar) en Esmee (1,5 jaar). We wonen in Drachten. Maandag zijn we op gesprek geweest bij het Migration Bureau in Amsterdam en we zijn druk aan het overwegen of we de knoop zullen doorhakken om naar Australia te gaan.
Mijn band met Australië bestaat eigenlijk m'n hele leven al. Hoewel ik er zelf nooit gewoond heb, voelt het als een tweede thuisland. Mijn grootouders zijn in 1960 geëmigreerd naar Melbourne samen met hun 8 kinderen, waaronder mijn vader. Ze hebben het er nooit echt kunnen vinden, want 13 jaar later zijn ze teruggekomen. Toen waren de kinderen zelfstandig genoeg om te beslissen of ze mee terug wilden of niet, met als gevolg dat er nu vijf ooms en tantes in Melbourne wonen en drie hier in Friesland. Mijn vader en moeder hadden al verkering in 1960, toen waren ze 17; in 1964 is mijn moeder ook naar Melbourne gevlogen en een half jaar later zijn ze getrouwd. Mijn broer en zus zijn daar geboren. In 1974 zijn ze terug naar Nederland gekomen.
In 1996 ben ik voor het eerst op vakantie geweest bij mijn familie in Australië, in 2000 voor de tweede keer (nu met mijn vrouw) en in maart 2005 ben ik er twee weken geweest met mijn zus (was voor haar de eerste keer in 32 jaar) en schoonzus. Vijf jaar geleden op de terugweg van een dagje Outer Reef (Cairns) hadden Inge en ik voor het eerst plannen om voor een langere tijd te gaan wonen en werken in Australië. Nu leeft de discussie als nooit tevoren en gaan we serieuze stappen ondernemen.
Op basis van mijn werkervaring als ontwikkelaar en tester in de ICT (sector overheid met name) en de familiebanden verwacht ik niet dat het heel veel moeite gaat kosten om naar Australië te gaan. Het zijn de praktische en emotionele hordes die we moeten nemen. Onze kinderen zijn jong genoeg, maar mijn ouders zullen ons plan finaal afschieten waarschijnlijk. Je laat hier familie en vrienden achter. Ons huis willen we verhuren, eerst nog niet verkopen. We hebben een hond - wat doen we daarmee? Ik wil 'm eigenlijk wel meenemen, maar Inge vindt dat we dat het dier niet kunnen aandoen (quarantaine etc.).
Zijn er mensen op dit forum reeds woonachtig in Australië met kleine kinderen? Hoe hebben jullie en jullie kinderen de overstap ervaren? Zijn er ook mensen die ervaring hebben met het verhuren van hun eigen huis in Nederland? Zo ja, hoe hebben jullie dat aangepakt? We zijn heeeel benieuwd en jullie ervaringen zullen ons helpen om de knoop definitief door te hakken.
Graag reactie!!
Groetnis út Fryslân
