Goeiemorgen

R

Rimmeltje

New Member
Mijn naam is Joyce (30 jaar) en samen met mijn vriend Marcel (29 jaar) hebben we het plan opgevat om (wellicht) te emigreren naar Australie. Ik zeg opzettelijk 'wellicht' omdat het zo'n grote stap is. Gaandeweg de informatie zoektocht word ik echter wel steeds enthousiaster dus verliest het woordje 'wellicht' steeds meer aan kracht, haha  :roll:

Marcel en ik willen genieten van het leven en worden daarin steeds meer beperkt in Nederland door factoren als gehaastheid, stress, maatschappelijk verwachtingen, gebrek aan ruimte, het WEER!! Sinds een paar maanden praten we over emigratie en de meest logische plaats is Australie wegens het klimaat, de taal, westerse maatschappij, levenssfeer.

We zijn dus begonnen met orientatie en mede dankzij dit forum lukt dat redelijk goed (mijn grote dank!). Ik heb nu ongeveer wel een idee van wat er geeist wordt. De volgende stap is een info-dag waar we hopelijk al veel vragen beantwoordt kunnen krijgen. Daarna gaan we ons stappenplan uiteen zetten en gaan!
 
Welkom op het forum hé! En veel succes met jullie plannen.

Groetjes,
Sara en Hans (en onze lieve hond ... Marcel  :wink:  )
 
Hallo Joyce en Mark,

Welkom op het forum  :hi:

Veel succes met jullie emigatrie plannen!

Groetjes,
Susan, Mees & Shea
 
Welkom! Ik ben benieuwd of "wellicht" straks niet meer van toepassing is :)

groetjes, Ira
 
Bedankt voor juulie berichtjes!

[quote author=Ira link=topic=4895.msg62162#msg62162 date=1149838246]
Welkom! Ik ben benieuwd of "wellicht" straks niet meer van toepassing is :)

groetjes, Ira
[/quote]

'Wellicht' is wel op zijn plek aangezien we nog nooit in Australie zijn geweest :) Het is meer een verzameling van redenen waarom Australie echt een heel goeie optie is. We zullen dus zo snel mogelijk daar op vakantie moeten gaan  :cool: Ik wil niet te hard van stapel lopen omdat ik zo graag uit Nederland weg wil. Mijn vriend zou het liefst morgen al gaan. Hij vertrouwt op zijn gevoel. Ik wil dat gevoel liever eerst ook echt ervaren hebben. Straks zitten we daar en is het ook niet echt wat we willen. Natuurlijk moet je hard werken voor je bestaan maar het principe moet goed voelen.

Kennen jullie verhalen van emigranten die heel ongelukkig zijn na verhuizing?
 
Dag Rimmeltje,

We kennen emigranten (zonder namen te noemen) die afgelopen November hier gekomen zijn, en kortgeleden besloten hebben om weer terug te gaan naar NL. Hun gezin bestaat uit 4 personen, vader, moeder, dochter van 14 en een dochter van 11. Vader is heel gelukkig hier, moeder eigenlijk ook wel. Jongste dochter vind het ongeveer net zo leuk hier als in NL. Helaas kan de oudste dochter niet aarden, en hebben ze (voornamelijk daarom) besloten om weer terug te keren naar NL.

Ik moet erbij zeggen dat wij verwachten dat ze (met of zonder oudste dochter) over een jaartje of 2 a 3 ongetwijfeld weer deze kant op komen...

Daarnaast horen we ook nogal eens van vooral Britten die na een half jaar of een jaar besluiten om toch weer terug te gaan. Precieze redenen daarvoor kennen we niet, maar het heeft vast iets te maken met verwachtingen en het feit dat de cultuur/samenleving hier toch wel wat anders is dan in de UK (of NL). Meestal lijkt het een probleem te zijn voor de moeders/huisvrouwen die i.v.m. (jonge) kinderen niet gaan werken, en dan merken dat je hier meestal niet zoveel contact hebt met je buren. Althans niet op de manier zoals vaak in NL (met de buurt zeg maar).

Wat ik je vooral mee wil geven is dat je moet realiseren dat je hier ook gewoon moet werken en je brood verdienen (maar dat weet iedereen wel), maar dat je je ook moet voorbereiden op daadwerkelijk andere gewoontes. Het aanpassen is onontkoombaar (als je wilt blijven tenminste) en je moet jezelf zeker wel een jaartje geven voor je een terugkeerbesluit zou nemen...

Affijn, een heel verhaal, misschien heb je er wat aan ;-)

Perthpete
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top