Hebben jullie dat ook?

clair

clair

New Member
En dan bedoel ik paniekerige achterblijvers in NL.
Wij zijn nu 7 weken weg,wat een verademing zijn helemaal ontstresst hier en genieten van het mooie weer+(mijn)familie.
De (schoon)familie hou ik op de hoogte dmv een reisdagboek,had ook de link aan iedereen doorgegeven voor vertrek.
Afijn,ong.2 weken geleden ging het niet zo goed met mijn man(diarree,duizelig),op zich niet zo vreemd als je net in de tropen zit.
Maar omdat hij hartpatient is,waren we voor de zekerheid naar een cardioloog in een priveziekenhuis geweest.Niks aan de hand,alles was goed,bloeduitslagen waren zelfs beter dan in NL,mijn man voelt zich hier ook prettiger dan in NL.
Zijn familie had ik hiervan op de hoogte gesteld,ik krijg geen mail terug,tot vandaag dus...
Waarom wij niks laten horen terwijl we al MAANDEN :shock:(7 weken dus)weg zijn en dat ze niks weten over onze toestand...
En ik maar braaf mn verhaal doen via het reisdagboek. :?
En tja,waarover schrijf je,als je weinig feedback krijgt?
Dat er alweer een hagedis op het toilet zat?Of dat ik hier ook boodschappen doe en rekeningen betaal?
Ik heb een lekkere sarcastische mail terug gestuurd :roll:.Met mijn man gaat het prima,hij vond het maar overdreven allemaal.
Ik vraag me af hoe ze gaan reageren als er ECHT wat met hem is.
Anyway,ik vroeg me af of jullie dit ook meemaken?
En wat me ook opvalt,nu ik zelf weg ben uit Nl,bijna elk mailtje dat ik uit NL ontvang,is doorspekt met negativiteit.
 
Mijn ervaring is dat sommige mensen gewoon niet standaard op zo'n website kijken, alleen als zij eraan herinnert worden dat er een nieuw verhaal opstaat. heb je toevallig de mogelijkheid op je website dat de thuisblijvers automatisch bericht krijgen als je er weer een berichtje opzet? Dan kunnen ze ook niet zeggen dat je ze niks hebt vertelt. Toen ik in Italie zat (een hele hele tijd geleden) kreeg ik ook bijna geen reacties, totdat ik tot gewoon emailen over ging. In Australie had ik een website waar iedereen gelijk werd gemaild als ik een nieuw berichtje had geschreven. Dat werkte veel beter.

Succes ermee!
 
Yep, beste manier is inderdaad om gewoon ieder keer dat je een stukje hebt toegevoegd je mailing list daarvan op de hoogte te stellen.
Ik weet dat ik zelf ook niet actief elke dag kijk op weblogs/dagboekenen om te zien 'of er misschien weer eens wat bijgezet is'. Je zult sowieso ook wel gaan merken dat je in het begin misschien wel dagelijks of in ieder geval wekelijks wat nieuws erop zet, maar na verloop van tijd (soms maanden. soms een jaar of zo) ga je dat toch steeds minder doen :) (Ervaring spreekt :) )
 
We hebben het hier ook. Ik heb nu in een jaar tijd twee keer een weblogje gemaakt met daarin de vraag of mensen eens een reactie willen plaatsen als ze onze weblog bijhouden. Gewoon omdat we benieuwd zijn hoeveel mensen het lezen en wie dat alemaal doet. Zelfs daar krijg je dan zo weinig reacties op. Durven ze het gewoon niet?? Heb nu dus maar een hele lelijke teller op de weblog gezet. Dan heb ik in ieder geval nog een klein beetje door hoeveel mensen het "bijhouden" Van een aantal mensen weten we wel dat ze het lezen, maar toch. Ik ben wel eens benieuwd hoeveel mensen we niet kennen die onze weblog toevallig gevonden hebben via google ofzo.

Gelukkig valt het met de paniekerigheid wel mee. De ouders van Maluka skypen wel heel vaak en dan wil z'n vader altijd weten of er "nog nieuws" is. Dat is wel grappig...
 
Mensen kunnen zich aanmelden voor een mailinglist(of misschien wisten ze niet hoe?).
Vanmorgen een boze email van een achternicht van mijn man.Laat normaal niks horen en nu staat ze te stuiteren omdat ik een heftige blog had geplaatst!Wie de schoen past...
Ik heb haar terug gemaild en de blog aangepast.
 
@Annemiek:hoe plaats je zo'n teller?Is dat een gadget?
Op hyves worden mijn blogs wel veel gelezen en krijg ik leuke reacties,maar voor de mensen die niet op hyves zitten had ik dus het reisdagboek aangemaakt.
 
@Clair...

Een teller is vaak een stukje javascript voor een simpele teller. Wij (Annemiek dan) maakt de blog met iWeb (is al over geschreven in een ander topic). Die biedt een standaard teller aan.

Maar vaak wordt javascript door de "gratis" blogsites niet geaccepteerd omdat je daarmee XSS zou kunnen uitvoeren....Biedt nedstat nog gratis tellers aan? Daarmee plaats je een gifje op je site die vanaf de server van Nedstat wordt opgehaald en daarmee de statistieken worden gemeten.....
 
[quote author=Maluka link=topic=10097.msg139972#msg139972 date=1244431336]
@Clair...

Een teller is vaak een stukje javascript voor een simpele teller. Wij (Annemiek dan) maakt de blog met iWeb (is al over geschreven in een ander topic). Die biedt een standaard teller aan.

Maar vaak wordt javascript door de "gratis" blogsites niet geaccepteerd omdat je daarmee XSS zou kunnen uitvoeren....Biedt nedstat nog gratis tellers aan? Daarmee plaats je een gifje op je site die vanaf de server van Nedstat wordt opgehaald en daarmee de statistieken worden gemeten.....
[/quote]
Hoi

Ik neem aan dat je zelf wel weet waar je het over hebt.

Wat moet ik een leek op computer gebied zijn zeg.
Wel een leuke slogan onder aan je tekst.

Groetjes Kees
 
@Krokkie

Ja, gelukkig weet ik zelf wel waar ik over praat (als ik dit in dit soort topics post)....

Als ik dat niet weet begin ik vaak een zin met: "Ik weet het niet helemaal zeker, maar volgens mij......"
 
Ja, wij hebben dat ook. En maar schrijven op de blog en nauwelijks reacties. En na een paar maanden berichten plaatsen, ontvang je een email waarin gevraagd wordt naar werk, woning etc terwijl alles op het blog staat  :x
Ik heb ook iedereen aangeboden de blogposts via email te versturen na het plaatsen en vrijwel iedereen wilde op de mailinglist. En nu krijg ik dus wel af en toe reacties, en zowaar! mensen delen plots wat er in hun leven gebeurd. Daar kon in nl wel 100x naar vragen, maar wedervragen zijn het standaard antwoord, want 'ons leven is zoveel interessanter'. Ik wil ook weten wat er met hen gebeurd! Enfin, ja die frustratie heeft dus ongeveer 1,5 jaar geduurd en nu gaat het beter  :wink:
Groet, Fae
 
bij mij precies hetzelfde...op onze website kijken, ho maar...laat staan een reactie sturen. Af en toe heb je gewoonweg geen zin meer om het bij te houden,.

Ook hoor ik niets over het leven van anderen want wij maken van alles mee... (valt zwaar tegen want met werk/reistijd blijft er weinig van de week over).
Mijn vader vraagt me elk weekend uit over elk detail, maar als ik iets vraag is het 'niets bijzonders' of krijg ik een ellenlang verhaal over of het bewolkt is of niet. Bleh.

wat mij ook zo tegenvalt; iedereen wel graag een kaartje krijgen af en toe (want dat is toch 'echter') maar helemaal niemand stuurt ons eens een kaartje! Geen vakantiekaartje (want wij zijn tenslotte continu op vakantie ?!) Zelfs met verjaardagen niet met als excuus dat je toch niet kan inplannen wanneer de kaart aankomt (andersom blijkbaar wel).  Soms heb je wel eens het gevoel dat je van de planeet gevallen bent.

goh ik heb mijn hart ff gelucht. Sorry...maar het voelt wel goed!
 
Idd traviesa,wat jij schrijft herken ik ook wel.
Valt nu wel op dat mensen die GEEN familie zijn,meer belangstelling tonen,daar mail ik regelmatig mee en ontvingen zelfs 2 :shock: kaarten uit NL van mensen die we uit de kerk kennen... :roll:
Met de (schoon)familie heb ik geen contact meer gehad,doe ik wel weer als we richting Down Under vertrekken of als er andere leuke dingen te melden zijn... :baby:
 
Ai, dat van die kaartjes gaat hier dus andersom. Net als in NL ben ik slecht, echt slecht, met verjaardagen. Ik geef liever iets spontaan als ik wat leuks zie, no matter what day a year, en mensen kopen toch wat ze willen over het algemeen dus blijft er voor verjaardagen niet zoveel over. Of ik nam een vriendin een dag mee naar de sauna ofzo met alles erop en eraan. Gaat wat lastig he 17.000 km verderop.
Nu moet ik dus op de kalender kijken (had ik die al op wat kun je niet krijgen in Oz gezet? een jaarverjaardagskalender!). En als ik die omsla ben ik voor iedereen die de eerste tien dagen van die maand jarig is alweeeeer te laat. Ik heb er patent op.
Terwijl ik soms van een oude tante handgeschreven brieven ontvang, af en toe een kaartje of zelfs kleine spontane cadeautjes. Joy ook, tekeningen en handwerkjes van nichtjes.
Ik redeneer zo: naar een persoon zou ik dat ook doen, aan het andere eind van de wereld. Maar ik heb een half leven lang netwerk in NL en kan dat echt niet, financieel niet en ik zou er een dagtaak aan hebben om iedereen eens per jaar een leuk cadeautje en kaartje te versturen. In het kort: ik voel me daar toch schuldig over. Joy heeft maanden geknutseld om 15 enveloppen voor naasten te vullen met leuke dingen, collages en tekeningen. En toen kostte het mij een slordige $150 om het allemaal op te sturen.
Dus ik schrijf het blog en koop het eenzijdig af. Ik heb me tenminste gehouden aan de belofte dat ik laat weten hoe het met ons gaat en hoop dat mensen inmiddels ook zo geautomatiseerd zijn dat ze kaartjes en brieven niet missen (met grote dankbaarheid aan Skype, gmail en de telefoon voor de zonodige instant communicatie).

Groet, Fae
 
Eigenlijk he... vind ik dat je niet moet zeggen dat je 'slecht' bent in verjaardagen... Ook ik (wij) doen heel weinig aan het 'herinneren' van verjaardagen mbv kalenders of zo. Alleen de hele directe familie houden we ongeveer bij (dwz ouders, zussen). Ook het fenomeen kerstkaarten doen we al jaren niet echt meer aan (alleen wel eens als het zo uitkomt en dan inderdaad electronisch). Het is toch grotendeels allemaal erg commercie gedreven wat ons betreft .. En dan maar niet gesproken over mijn moeder die zich zorgen maakt omdat ik niet gebeld heb naar (oud-)tante die en die ...............

En ik zal je zeggen dat ik het veel 'echter' vind als iemand je zo maar eens een kaartje stuurt of belt. Dus niet omdat het in de kalender staat of zo, maar gewoon omdat hij of zij zo maar eens aan je denkt en zich afvraagt hoe het met je is ...

Just my 0.02
 
He, lekker even gekend worden om hoe je bent. Dank je  :smile:

Dit is dus weer zo een typisch Nederlandse cultuur ding waar ik soms onder lijd. Dat boekje (A Xenophobes guide to the Dutch) vermeld ook dat het erg Nederlands is om aan verjaardagen te doen. En dat het bijna een doodzonde is om een verjaardag te vergeten. Blijkbaar heb ik dat toch meegekregen.
Maar mijn ouders grossierden al in 'beter laat dan nooit kaartjes' dus misschien is het wel genetisch  :wink:
Ik vier de mijne zelden, heel soms zwicht ik onder de druk. Dit jaar onder leuke: Joy wil het samen vieren. We hebben afgesproken dat we een grote taart kopen en samen opeten. Vindt ze toch wel goed, dat plan. Ik ook overigens  :lol:
En ja, kerst en zo. Dat gevoel van vroeger is weg. Dus jaren niets aan gedaan. En nu door Joy heb ik toch de behoefte om iets van ritueel in ons leven terug te brengen, anders maar ons, zodat zij ook herinneringen krijgt aan bijzondere momenten. De betekenis van oudsher is inmiddels bijna generaties zoek, dus ik vertel er wel over (net als over mijn herinneringen), lees boeken maar dit is nu en dit doen wij.
Pasen enzo laat ik bijna geheel aan crèche en kindy over. En sinterklaas doen we vooral voor de pepernoten. Oh en Joy ook om de pietenpakken.
Dit is wel een punt vind ik hoor, binnen of buiten Australië: wat heeft nou nog betekenis, hebben we nog rituelen en waarom, wat heeft nog waarde? Weer off topic...

Groet, Fae
 
Niet dat we nu al heel veel ervaring hebben met dit soort zaken, we zitten het tenslotte pas 3 weken, maar heb laatst wel erg hard gelachen.

Had met mijn moeder afgesproken dat ze zondag vroeg naar mijn oma (90 jaar oud) zou gaan en ons dan zou gaan bellen. Dus wij maar wachten...... en wachten..... Uiteindelijk zelf mijn oma maar gebeld. Ach, ze had niets te vertellen en vond het dan een beetje onzin om ons lastig te vallen met een verhaal over niets..... Half uurtje gekletst over niets (dus toch iets!!!)

Had de volgende dag mijn moeder aan de telefoon. Direct nadat ik mijn oma had gebeld, had zij naar mijn moeder gebeld. Helemaal blij dat ze haar kleindochter had gesproken.... Blijven rare mensen, die achterblijvers  :smile:

Maar ik merk wel dat het lastig is om die draad op te pakken om op een andere manier met mensen te communiceren. In plaats van 's avonds even de telefoon te pakken, kruip ik achter de computer. Want als ik lekker op de bank zit, klaar om te bellen, dan zit de heel vriendenkring nog op zijn werk. Ik probeer mij wel aan mijn oude gewoontes te houden. Mijn beste vriendin in pas op vakantie gegaan naar Italie. En dan bel ik toch lekker even om haar een fijne vakantie te wensen, gewoon, zoals ik dat altijd gedaan heb. Helpt voor beide kanten, vond het zelf ook fijn om haar weer eens even aan de telefoon te hebben ipv mailen.

En die verjaardagskalender... we hebben 'm meegenomen in de verhuisboot, maar meer voor het idee. Doe noooooit aan kaartjes, maar zal wel proberen op die dag aan die persoon te denken  :oops:
 
Ergens in de jaren 50/60 is een broer van mijn oma naar Canada geemigreerd. Ik ken de beste helemaal niet, maar krijg al sinds mijn geboorte elk jaar een verjaardagskaart en mijn broers ook  :grin: Ik heb geen idee wanneer de beste mensen jarig zijn, maar elk jaar stuur ik wel een kerstkaartje naar ze. En boeiend als dat ding dan 2 weken te laat is, het gaat om het idee.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top