Hallo allemaal
Gisteren teruggekomen uit Berlijn en, jawel, met visum
We hadden donderdag het interview om 11 uur, maar waren ruim een uur te vroeg. Ik dacht we gaan gewoon naar binnen om ons te melden. Aardige mevrouw bij de receptie ging wel even bellen.
Ja hoor, was geen probleem, we konden nu wel naar boven. Dat was lekker natuurlijk.
Onze case officer, Owen Kelly, kwam ons halen. Onzettende aardige knul trouwens!
Het werd eigenlijk al vanaf het begin een leuk gesprek, mede omdat hij Judy vroeg waar in Australië zij had gewoond.
Nou bleek hij ongeveer een half uur rijden van die plaats gewoond te hebben. Dus toen ik ondertussen gewoon al mijn formulieren 1 voor 1 aan hem gaf, zaten zij lekker te keuvelen.
Ik kon trouwens gewoon alles aan hem geven zonder dat hij specifiek om iets vroeg. Ik gaf iets aan hem en hij vinkte het gewoon af. Toen hij hoorde dat wij al 4 jaar samen waren melde hij dat het visum wel afgegeven zal worden.
De map met alle enveloppen, kaarten en foto's nam hij ook mee. Daar ging hij kopietjes van maken en zouden dan
's middags de originelen weer terug krijgen.
Dus, we waren eigenlijk heel snel klaar. Na nog wat grappen hier en daar (zijn achternaam is Kelly en die van Judy ook, kon ik het niet nalaten om te melden dat alle nazaten van Ned Kelly "had to stick together").
Enfin, we konden 's middags om 3 uur terugkomen. Hij kwam naar beneden met mijn paspoort en verontschuldigde zich omdat hij per ongeluk een verkeerde sticker in mijn paspoort had geplakt. Daar is een ongeldig stempel opgezet en een nieuwe sticker op de pagina ernaast. Geen probleem, heb ik lekker 2 stickers.
Nou dat was het zo'n beetje. We gingen blij de stad weer in en kunnen ons nu richten op de grote verhuizing.
Groeten allemaal en veel succes voor diegenen die nog moeten.
Sandra en Judy
Gisteren teruggekomen uit Berlijn en, jawel, met visum
We hadden donderdag het interview om 11 uur, maar waren ruim een uur te vroeg. Ik dacht we gaan gewoon naar binnen om ons te melden. Aardige mevrouw bij de receptie ging wel even bellen.
Ja hoor, was geen probleem, we konden nu wel naar boven. Dat was lekker natuurlijk.
Onze case officer, Owen Kelly, kwam ons halen. Onzettende aardige knul trouwens!
Het werd eigenlijk al vanaf het begin een leuk gesprek, mede omdat hij Judy vroeg waar in Australië zij had gewoond.
Nou bleek hij ongeveer een half uur rijden van die plaats gewoond te hebben. Dus toen ik ondertussen gewoon al mijn formulieren 1 voor 1 aan hem gaf, zaten zij lekker te keuvelen.
Ik kon trouwens gewoon alles aan hem geven zonder dat hij specifiek om iets vroeg. Ik gaf iets aan hem en hij vinkte het gewoon af. Toen hij hoorde dat wij al 4 jaar samen waren melde hij dat het visum wel afgegeven zal worden.
De map met alle enveloppen, kaarten en foto's nam hij ook mee. Daar ging hij kopietjes van maken en zouden dan
's middags de originelen weer terug krijgen.
Dus, we waren eigenlijk heel snel klaar. Na nog wat grappen hier en daar (zijn achternaam is Kelly en die van Judy ook, kon ik het niet nalaten om te melden dat alle nazaten van Ned Kelly "had to stick together").
Enfin, we konden 's middags om 3 uur terugkomen. Hij kwam naar beneden met mijn paspoort en verontschuldigde zich omdat hij per ongeluk een verkeerde sticker in mijn paspoort had geplakt. Daar is een ongeldig stempel opgezet en een nieuwe sticker op de pagina ernaast. Geen probleem, heb ik lekker 2 stickers.
Nou dat was het zo'n beetje. We gingen blij de stad weer in en kunnen ons nu richten op de grote verhuizing.
Groeten allemaal en veel succes voor diegenen die nog moeten.
Sandra en Judy
