heimwee en gevoel van terug willen

[ramon]

Hallo allemaal.
ik en me vrouw wonen nu 10+ jaar in Australie (perth). We zijn juist terug van onze vakantie in nederland/Belgie. Dit was pas de 2e keer in 10 jaar dat we naar NL/B gingen, laatste keer was 6 geleden. Het was heel fijn om familie en vrienden terug te zien. ( niemand is ooit naar australie gekomen, dat knaagt nog aan mij). Ik ontdekte dat ik het eigenlijk heel fijn vond om in NL en B te zijn. de late zon ondergang is echt geweldig! Je hebt zoveel meer `tijd`om dingen te doen en te genieten. Ik was dat zo vergeten, totdat we het weer meemaakten. Maar het fijnste was toch om family om je heen te hebben.
We hebben het goed hier in Australie, goede banen en prachtig huis, maar nu beseffen we pas dat het niet zo slecht in NL en B is. Als we ooit beslissen on terug te gaan, dan zal het toch belgie worden ( antwerpen).Mijn vrouw is van daar, en ik heb er zelf ook gewoond.
Mijn vraag is of er meer mensen zijn die naar australie zijn geemigreerd, maar naar heel lange tijd toch het gevoel krijgen om ooit terug te keren naar NL of Europa?

 

[Tekkel]

Hallo allemaal.
ik en me vrouw wonen nu 10+ jaar in Australie (perth). We zijn juist terug van onze vakantie in nederland/Belgie. Dit was pas de 2e keer in 10 jaar dat we naar NL/B gingen, laatste keer was 6 geleden. Het was heel fijn om familie en vrienden terug te zien. ( niemand is ooit naar australie gekomen, dat knaagt nog aan mij). Ik ontdekte dat ik het eigenlijk heel fijn vond om in NL en B te zijn. de late zon ondergang is echt geweldig! Je hebt zoveel meer `tijd`om dingen te doen en te genieten. Ik was dat zo vergeten, totdat we het weer meemaakten. Maar het fijnste was toch om family om je heen te hebben.
We hebben het goed hier in Australie, goede banen en prachtig huis, maar nu beseffen we pas dat het niet zo slecht in NL en B is. Als we ooit beslissen on terug te gaan, dan zal het toch belgie worden ( antwerpen).Mijn vrouw is van daar, en ik heb er zelf ook gewoond.
Mijn vraag is of er meer mensen zijn die naar australie zijn geemigreerd, maar naar heel lange tijd toch het gevoel krijgen om ooit terug te keren naar NL of Europa?

Ja, die zijn er wel.
Er zijn er ook die terug naar NL en toch weer terug naar AU gegaan zijn.
Want vergeet niet; je was er op vakantie iedereen heeft tijd voor je.
En als je voorgoed terug zo gaan, is dat snel over......

 

[Tim911]

Hoi Ramon,

Ik heb er geen ervaring mee en hoop het eerlijk gezegd ook nooit te krijgen.

Mijn enige opmerking zou zijn: Je gaat nu op vakantie naar Nederland, en je ziet alle familie weer wat natuurlijk erg leuk is. Maar het nieuwtje is hier ook weer snel vanaf en voor je het weet zit je weer in dezelfde sleur als in Perth. Ik geef toe dat het erg fijn is om familie dichtbij te hebben dus dat zou een goed argument kunnen zijn. Ook dat de avonden langer zijn is natuurlijk waar en ook heerlijk, maar daar staat tegenover dat je in de donkere maanden amper daglicht ziet bij een normale werkdag. Hier rijdt ik altijd met licht naar het werk, en altijd met licht naar huis en daar ben ik zeer blij mee. Ook de gure wind en kou mis ik geen moment. Voor mij weegt dit veel zwaarder dan wat langere zomeravonden, want die avonden hebben we hier VEEL vaker dan in NL/BE maar dan in het donker. Wat het ook weer knusser maakt. Uit je opmerking dat het allemaal niet zo slecht is in NL/BE kan ik opmaken dat die gevoelens er ooit wel waren? Vergeet niet dat je vanuit de relatieve rust en ruimte van Perth naar de hectiek en chaos van Antwerpen gaat, en dan bedoel ik vooral op de weg. Je moet er maar zin in hebben.

Ik wens je uiteraard veel succes met de overweging, ik zou echter kiezen voor wat je hebt, want NL en BE ken je ook niet meer terug na 10 jaar, en zelfs de contacten met vrienden en familie zijn onbewust verandert. De kans is aanwezig dat je tussen wal en schip gaat zitten.

 

[M5]

Hoi Ramon

Ik zelf had veel heimwee naar 3 jaar (was erg depressief) en ben toen ook op vacantie geweest, dat was in 2008. Geweldige tijd gehad maar toen het vliegtuig in Brisbane was geland voelde dat fijn en ik voelde me thuis. Ik ben nooit meer terug naar NL geweest en heb er eerlijk gezegd gelukkig ook niet veel behoefte aan. Ik vergeet nooit de reden waarom ik ben geemigreerd. Ik ken ook mensen om me heen die naar +10 jaar weer terug zijn gegaan naar NL om daar weer te wonen en die zijn uiteindelijk weer terug gekomen naar Australia.

Good luck

 

[afterbang]

Ik was net even terug in NL (kom er nog zo’n 2x per jaar voor werk) En zeker nu in deze tijd van het jaar met schappelijk weer, lange avonden en vrienden die je allemaal willen zijn kan het best geinig lijken. Maar over twee maanden is de zomer al weer voorbij en mag je weer 10 maanden hopen op mooi weer.

De gedachte aan de ring Antwerpen rond 17:00 uur doet me al ineenkrimpen (heb veel in Gent gewerkt vanuit NL)

Ik kan natuurlijk niet in je hoofd/ziel kijken. Dus hoe sterk het gevoel is, is helemaal voor jou om te beoordelen. Maar zoals de rest al zei: vrienden hebben nu tijd voor je, en een avondje herinneringen ophalen vindt iedereen geweldig. Maar na één of twee avondjes gaat iedereen weer zijn eigen weg en drukke bestaan in, waar jij al 10 jaar geen onderdeel meer van uitgemaakt hebt.

Lees ook even de Latstava van @FOL. Die zijn terug gegaan voor vrienden en familie. Maar wonen ondertussen al weer wat jaartjes (terug) in Perth.

Zie je bezoekje maar als het terug zien van een oude school liefde. Tuurlijk leuk en gezellig (en een beetje spannend) What could have been. Maar die verkering is het uiteindelijk ook niet geworden

 

[afterbang]

Bedacht dit draadje opeens. Lees dit aub!

https://xpdite.net/forum/threads/de-ene-wil-terug-de-andere-niet.13033/page-6#post-205232

Terug in België.

 

[FOL]

Lees ook even de Latstava van @FOL. Die zijn terug gegaan voor vrienden en familie. Maar wonen ondertussen al weer wat jaartjes (terug) in Perth.

Een eerlijke zelfreflectie, is wel dat het vooral lag aan persoonlijke problemen die ik had (niet lekker in mijn vel, so to speak). Dus wellicht niet helemaal vergelijkbaar.

 

[afterbang]

Een eerlijke zelfreflectie, is wel dat het vooral lag aan persoonlijke problemen die ik had (niet lekker in mijn vel, so to speak). Dus wellicht niet helemaal vergelijkbaar.

Niets is 100% met elkaar te vergelijken

Maar de vrienden die veel tijd en daarna niet zo meer... dat was volgens mij wel echt een dingetje toch? (Al is het maar hoe je het zelf ervaart, echt of niet) En uiteindelijk is ‘niet lekker in je vel zitten’ vaak een reden om iets wat ja had, te verheerlijken (oude baan, oude liefde, oude land)

 

[FOL]

Niets is 100% met elkaar te vergelijken

Maar de vrienden die veel tijd en daarna niet zo meer... dat was volgens mij wel echt een dingetje toch? (Al is het maar hoe je het zelf ervaart, echt of niet) En uiteindelijk is ‘niet lekker in je vel zitten’ vaak een reden om iets wat ja had, te verheerlijken (oude baan, oude liefde, oude land)

Absoluut waar!

 

[Emulate]

Ramon, ik zou het eerlijk niet kunnen beantwoorden. Ik ben hier pas 2 jaar, maar dat is lang genoeg om losgezongen te zijn en te weten of dit nou een goede beslissing was of niet. Ik heb met veel dingen te maken.

Ten eerste word ik dit jaar 60. Dan weet je in een aantal opzichten wel beproefd wie je bent, en ik weet diezelfde 60 jaar al dat ik een onrustvlinder ben die het liefst onderweg is. Ik heb op 5 continenten gezworven en gewerkt. Emigreren was dus geen probleem, en zolang er wat te reizen valt in al dan niet concrete plannen, zul je mij niet horen klagen. Mijn schoonzus woont 4000 km verderop, dat jaarlijkse bezoek van een maand bevredigt voorlopig al mijn wensen. En ik ben een 6-maandenreis door Zuid-Europa aan het uitstippelen die ik wil ondernemen als ik gvd nog ooit eens PR krijg .

Ik heb een Australische partner met volwassen kinderen, broer, zus, extended familie in Oz. Ik heb niet echt keus om terug te gaan en daar heb ik geen moeite mee, ik wist waaraan ik begon.

Familie en vrienden. Ik ben in mijn aard al erg onthecht en solitair, ik ben erg graag op mezelf (erg leuk met een echtgenoot die dat ook is, en we echt waar ons kapotgenieten van samen alleen zijn en ons eigen ding doen ). Maar ik heb ook heel concreet geen enkele levende eerste- en tweedegraads familie meer in NL of elders. Geen reden om terug te gaan naar NL. Vrienden in NL, jazeker, sinds mijn 13e steadfast dezelfde groep, en nog wat losse elementen vanaf de kleuterschool ook. Maar zeg nou zelf, toen je in NL woonde, hoe vaak zag je ze? 2, 3 keer per jaar? Ik had meer contacten met mijn surrogaat-ouders buren (dagelijks, en die mis ik dus ook erg) en bij de kassa van de Appie. Iedereen heeft zijn eigen leven, en ik zou nooit teruggaan vanwege hen, omdat vrienden mijn leven niet kunnen invullen. Wel in mijn hoofd misschien, ik heb enorm veel contact met ze online, maar fysiek?

Heimwee. 'Da wo Du NICHT bist, dort ist das Glueck' (ik weet niet meer waar ik deze gejat heb maar het is wel een adequate verklaring cf het gras is altijd groener). Hoe reeel het gevoel ook is, het is een gevoel. En gedachten bepalen heel vaak je gevoelens. Ik heb van de week een concert bijgewoond met Spaanse klassieke muziek, en zit nou vervolgens al een week met mijn kop in Spanje, mijn lievelingsland waar ik min of meer ben opgegroeid. Heimwee naar Spanje? Welnee, ik ben er alleen maar aan herinnerd. Maar is het nou zo erg dat ik er hier alles voor zou opgeven? Welnee. Rationeel tel ik mijn zegeningen, emotioneel hou ik de vinger aan de pols hoe ik me voel. En concreet helpt het dus ook om de kaart van Spanje te kopen en er vlaggetjes op te prikken voor de reis die ik ooit ga ondernemen deo volente (als ik niet dood ben). Dat houdt het bereikbaar en concreet, je kunt als het ware de dagen aftellen.

Cultuurverschil? Jazeker. 200 jaar 'geschiedenis' is echt geen geschiedenis voor een Europees historicus, ik heb mijn heil moeten zoeken in aboriginal culture om een soort van grounding te vinden. Praktisch, ik loop hier de hele winter te vernikkelen terwijl ik in NL bij dezelfde temperaturen in een t-shirt liep. Van huisisolatie moet je het hier niet hebben. Gewoontes zijn hier anders, groenteprijzen zijn diefstal en soms ben ik geirriteerd over al die verschillen met het uiteraard perfecte NL. Not. En breek me de bek niet los over de ambtenarij. Als je je het kunt veroorloven om eroverheen te stappen en lol in te hebben, valt er hier heel wat te genieten.

Wat ik denk ik de doorslag geeft bij heimwee, is als er dingen echt niet goed zitten tot op het schadelijke niveau. Weten dat je ouders in NL sterk verouderen en niet genoeg aandacht krijgen, of je zus in scheiding ligt of je kind terminaal ziek is. Als je in Oz maar geen werk kunt vinden, of geen werk op je niveau, of geen werk dat je gelukkig maakt. Als je hier je partner verliest, of je kind ongelukkig is op zijn Aussie school. Ja, dat zou mij kunnen bewegen om terug te gaan.

 

[Janneke61]

Af en toe mis ik ook wel eens bepaalde dingen van Nederland of baal ik een beetje van de Ozzie mentaliteit. Meestal kijk ik dan even naar een aflevering van De Rijdende Rechter. Na een aflevering ruziën over een schutting die 5 cm over de erfgrens staat, ben ik weer blij dat ik hier woon. Werkt perfect tegen heimwee!

 

[Tim911]

Af en toe mis ik ook wel eens bepaalde dingen van Nederland of baal ik een beetje van de Ozzie mentaliteit. Meestal kijk ik dan even naar een aflevering van De Rijdende Rechter. Na een aflevering ruziën over een schutting die 5 cm over de erfgrens staat, ben ik weer blij dat ik hier woon. Werkt perfect tegen heimwee!

Toevallig vertelde vandaag een collega een verhaal over een ruzie met een schutting tussen hem en zijn buren. Dus dat gedoe heb je hier ook
Maar je hebt gelijk. Ozzie mentaliteit kan soms heel irritant zijn, maar laten we eerlijk zijn, die gejaagde en onbeschofte NL mentaliteit is ook niet alles.

 

[Janneke61]

Ja, ook hier zijn burenruzies, maar over het algemeen heb je hier wel meer de ruimte. De Rijdende Rechter geeft ook heel goed weer hoe mensen elkaar het leven zuur kunnen maken en vooral hoe sommige Nederlanders kunnen zeuren over futiliteiten. En inderdaad, de mentaliteit van ‘Ik mag alles zeggen dus doe ik dat ook’ onder het mom van vrijheid van meningsuiting is ook niet altijd even fraai. Ik heb ook liever de Australische mentaliteit hoor! Maar af en toe mis ik de openheid en ruimdenkendheid van de Nederlanders.

 

[Tim911]

Maar af en toe mis ik de openheid en ruimdenkendheid van de Nederlanders.

Absoluut, in dat soort dingen merk je zeker dat Nederland wat dat betreft gewoon mijlen voor ligt. Ik mis dat ook af en toe. Wat ik hier ook mis is de courtesy in het verkeer. Iedereen rijdt voor zichzelf en houdt totaal geen rekening met andere weggebruikers. Ik dacht persoonlijk dat dit in NL erg was maar nu weet ik dat dat absoluut niet het geval is.

 

[Red dust]

Af en toe mis ik ook wel eens bepaalde dingen van Nederland of baal ik een beetje van de Ozzie mentaliteit. Meestal kijk ik dan even naar een aflevering van De Rijdende Rechter. Na een aflevering ruziën over een schutting die 5 cm over de erfgrens staat, ben ik weer blij dat ik hier woon. Werkt perfect tegen heimwee!

Hilarisch!

 

[Janneke61]

Absoluut, in dat soort dingen merk je zeker dat Nederland wat dat betreft gewoon mijlen voor ligt. Ik mis dat ook af en toe. Wat ik hier ook mis is de courtesy in het verkeer. Iedereen rijdt voor zichzelf en houdt totaal geen rekening met andere weggebruikers. Ik dacht persoonlijk dat dit in NL erg was maar nu weet ik dat dat absoluut niet het geval is.

Echt? Vind je dat? Ik vind dat ze hier juist veel vriendelijker zijn in het verkeer. Vooral met invoegen. Ik kom 's ochtends langs twee plaatsen waar opstoppingen ontstaan omdat iedereen zo vriendelijk is om auto's er tussen te laten in plaats van de auto's zo ver mogelijk te laten doorrijden tot het eind van de invoegstrook. Ze realiseren zich niet dat dat juist de doorstroming van het verkeer hindert. Maar ik denk dat dat ook heel erg afhankelijk is van waar je woont.

 

[Emulate]

@Janneke61 herken ik helemaal. Als voetganger in de suburbs dan. Maar je moet hier in Melbourne niet willen fietsen als er geen afgescheiden fietspad is. Dat is oorlog. Met helaas vreselijke gevolgen voor de fietsers. Dit jaar een Nederlands slachtoffer van ongeduld en agressie moeten begraven.

 

[FOL]

Er zijn sommige mensen ook heel succesvol geremigreed trouwens. Is niet alleen tranen. Skippy is weer trrug gegaan en zijn volgens mij weer helemaal op hun plaats, al misten ze de AU natuur en schoonheid wel. Wil niet teveel voor hun praten uiteraard. Ik bewonder hun instelling en denk dat dat het succes was. Als je gaat puur op basis van andere mensen en wat zij doen, moef je goed nagaan of dat realistisch is en of het dat nog wel is (en dat kan prima zo zijn).de belangrijkste factor is je eigen instelling

 

[Tim911]

Echt? Vind je dat? Ik vind dat ze hier juist veel vriendelijker zijn in het verkeer. Vooral met invoegen. Ik kom 's ochtends langs twee plaatsen waar opstoppingen ontstaan omdat iedereen zo vriendelijk is om auto's er tussen te laten in plaats van de auto's zo ver mogelijk te laten doorrijden tot het eind van de invoegstrook. Ze realiseren zich niet dat dat juist de doorstroming van het verkeer hindert. Maar ik denk dat dat ook heel erg afhankelijk is van waar je woont.

Ja dat vind ik wel, ik vind de meeste mensen hier erg gevaarlijk rijden. Niet echt anticiperen op andere weggebruikers wat echt rare situaties en vooral levensgevaarlijke situaties oplevert. De weg oversteken vlak voor andere auto's en invoegen vlak voor een auto ipv achter een auto spant de kroon hier. Ik moet elke dag wel weer een keer in de ankers omdat er iemand vlak voor me invoegt vanuit een zijstraat. Ik heb het idee dat veel mensen de regels niet eens kennen. Hier laten ze je er echt niet tussen met invoegen, je moet je auto er letterlijk tussen gooien. Ook het onnodig rechts blijven rijden en dan onder de speedlimit blijven hangen wekt irritatie op bij heel veel mede weggebruikers hier. Cairns staat er ook bekend om om zijn slechte chauffeurs, waarschijnlijk de slechtste van Oz. Ik had het er met mijn vriendin over en zij denkt dat het te maken heeft dat Cairns tot 15 jaar geleden echt een rustig stadje was, en je niet echt hoefde op te letten, iedereen deed maar wat en door gebrek aan verkeer kon dat allemaal, nu niet meer maar mensen rijden nog steeds zo.
Viel mij op dat in Melbourne het sneller, vloeiender en vooral ook dat mensen meer volgens de regels reden en minder risico namen, dus kwa regio zal het zeker verschillen.

 

[Tim911]

@Janneke61 herken ik helemaal. Als voetganger in de suburbs dan. Maar je moet hier in Melbourne niet willen fietsen als er geen afgescheiden fietspad is. Dat is oorlog. Met helaas vreselijke gevolgen voor de fietsers. Dit jaar een Nederlands slachtoffer van ongeduld en agressie moeten begraven.

Was die Nederlandse vrouw niet de dupe van een doorgesnoven idioot die een Mercedes SUV stal en daar als een malle mee reed? Kan mij dit nog wel vaag herinneren. Anyway, ook fietsen is hier LEVENSgevaarlijk. Als er geen designated bikepath is dan is het spelen met je leven. Maar soms gebruiken de latex ridders de rijbaan ipv de shoulder omdat daar teveel debree ligt, wat natuurlijk ook een groot nadeel is van een bikelane naast de highway. Maar dat wekt natuurlijk ook weer een hoop irritatie op van automobilisten met de bijbehorende levensgevaarlijke situaties.

Trouwens, ook motorrijden is hier niet aan te raden.