Het visum daadwerkelijk aanvragen ....brrrr.

S

Sjacka

XPdite Sponsor
Enige weken geleden hebben we de test gedaan bij move2 australia en volgens Rob komen we voor emigratie in aanmerking. Inmiddels heb ik 9 uur en 41 minuten  :smile: :smile:eek:p het forum doorgebracht en ook lees en kijk ik alles wat met australie te maken heeft.

Ik blijf het echter zeer moeilijk vinden om de daadwerkelijke beslissing tot het aanvragen van het visum te nemen.

Aan de ene kant kijk ik uit naar het wonen in een land met veel ruimte en een lekker klimaat. Ben ik helemaal klaar met de files, de kleine huizen, de drukte en de mentaliteit in NL. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat onze twee zoontjes Sybe en Max van 20 en 5 maanden er een veel betere toekomst zullen hebben.

Toch zie ik erg op tegen het afscheid nemen van mijn 70 jarige ouders en in mindere mate de onzekerheid van het vinden van een baan.

Ik begrijp dat iedereen die op het punt staat om "de beslissing" te nemen met deze gedachte's rondloopt. Toch zou ik graag eens horen wat mede forumleden hiervan vinden. En dan vooral degenen die al langere tijd in Oz wonen.
 
Hoi Sjacka

Wat je aanhaald is precies de gedachte van mij, zowel het leven hier als de ouders en familie.

MAAR Ik heb de volgende gedachte, je leeft maar een keer en volg je hart
Je familie komt denk ik toch wel en kontakt zal altijd worden onderhouden.
En al klinkt het hard en is het niet te hopen, als je ouders uit de tijd zijn komt dan niet de het moment van had ik maar.
Wij hebben besloten het gewoon te proberen en voorgenomen niet toe te geven aan de eerste tekenen van heimwee.
Ik weet het het klinkt makkelijker dan het is, maar wat als je na 5 jaar terug wilt dan kan dat toch en heb je het in ieder geval geprobeerd en is er geen man over boord ( op wat financien na dan)

Toch succes gewenst met de waarschijnlijk moeilijkste beslissing die je gaat nemen

Groetjes Kees

P S Ik kan je wel vertellen dat ik moeilijke ouders heb die het er totaal niet mee eens zijn, wat de beslissing er niet makkelijker op heeft gemaakt
 
Het is altijd zo dat er mensen zijn in je omgeving die het niet leuk vinden en dat is ook logisch. Hoe ze reageren maakt het zo moeilijk, want het ene familielid zwijgt het dood, de ander praat je een enorm schuldgevoel aan en weer een ander geeft aan dat ze het niet leuk vinden, maar dat je moet doen wat je hart je ingeeft.
Aan het eind van het liedje wil elke ouder denk ik dat hun kinderen gelukkig zijn.
Dit heb je sowieso. Je leeft alleen wel je eigen leven en je leeft niet voor je ouders. Je moet zelf je toekomst maken, want hoe je het ook went of keert... Je ouders zullen een groot gedeelte van jouw toekomst en die van je kinderen niet meemaken.
Je moet je daarom bedenken wat voor een toekomst je je kinderen wilt geven.

Over het vinden van een baan... Tja, daar weet ik niets van, want ik woon nog in NL. Ik denk dat je sneller een baan zult vinden in Australie dan in NL. Dat komt vast wel goed!

Ik heb in het begin ook enorm getwijfeld. Mijn vriend, Maluka, wilde enorm graag en heeft er een hele tijd over gedaan om mij te overtuigen. We zijn nu bijna 3 jaar bezig om er te komen en af en toe heb ik ook wel last van cold feet, maar toch weet ik zeker dat ik er heel graag heen wil. Zelf ben ik er nog nooit geweest, maar heb me helemaal open gesteld en heb weinig verwachtingen. Tuurlijk weet je van te voren dat het weer er goed zal zijn en de natuur prachtig, maar de omgang met mensen en het vinden van een baan? Ik zou het niet weten en laat het gewoon daar op me af komen. Slaap er gewoon nog eens een nachtjke over en maak desnoods een lijstje van de voors en tegens van NL en Australie. Spit dit forum nog eens goed door en lees veel verhalen van de mensen die er al zijn ;)
 
Het moeilikste is inderdaad om diegenen waar je veel van houdt achter te laten. Ik heb zelfs alles afgezocht naar mogelijkheden om mijn ouders mee te nemen (gaat niet tenzij ze veel geld hebben). Het is echter wel zo dat wij ons leven maar één keer leven en wij hebben dan voor onszelf en de kindjes gekozen om deze stap te zetten. Natuurlijk doet het me wel pijn, wetend hoeveel verdriet ik mijn ouders doe door weg te gaan (die van Jac zijn al beiden overleden), maar ik voel de drang om te gaan toch sterker.
Het aanvragen van het visum neemt erg veel tijd in beslag en mocht je ergens tijdens het traject toch het gevoel krijgen dat je niet goed bezig bent, kan je altijd nog afhaken.
 
Hi Sjacka,

Wat de anderen zeggen kan ik alleen maar beamen: je leeft maar een keer. Ik wil niet oud zijn en denken: had ik maar... Mijn ouders zijn ook wat ouder en vooral mijn vader heeft het er erg moeilijk mee. Mijn moeder ook, maar die verschuilt zich een beetje achter zijn verdriet. Dit heeft tot hele nare situaties geleid en speelt nog steeds. Mede doordat zij zeker nooit die kant op gaan ivm slechte gezondheid.
Maar zoals al eerder is gezegd maken je ouders een groot deel van je volwassen leven niet mee en zul je aan jezelf moeten denken.
Lees nog wat op het forum, stel vragen en denk er goed over na. En ja, in de aanvraagperiode kun je nog altijd terug en ook als je daar zit. Is het niets, pak je je spullen toch weer? Kost wat, maar je hebt het dan in ieder geval geprobeerd.

Succes, DIjnnas
 
Hm, als ik dit lees is het goed dat mijn vriendin en ik nu gaan. Onze ouders zijn alle 4 tussen de 50 en 60. Die doen het (hopelijk) nog wel een paar jaar dus. Heb wel hetzelfde met mijn opa en oma's. Die zijn alle 3 boven de 80. Die doen het niet zo lang meer. Maar daar heb je toch een andere band mee dan met je ouders.

Maargoed, het is jouw leven. Je leeft voor jezelf, voor je man en voor je gezin. Niet voor je ouders. Klinkt hard, maar uiteindelijk komt het daar denk ik wel op neer. Je moet nu even wat investeren, maar je zult meer oogsten dan je ooit moet investeren, daar ben ik van overtuigd.

Succes.
 
Hoi
Wij, Ellen/Wim/Jim en Renée wonen nu ruim een jaar in Australië en vinden het een voorrecht om hier te wonen.

Echter Nederland is ons nog steeds erg lief met familie en vrienden en een prettige woonomgeving. Wij zijn voor het avontuur hier heen gegaan en wilden een tijd(je) in het buitenland wonen. Ik herken in ieder geval niet altijd de kritiek op Nederland.

Ik zou zeggen ga ervoor, het verreikt je leven en is een enorme ervaring. Het vinden van en baan is niet altijd makkelijk, bereid je daarom goed voor. Neem zo snel mogelijk deel aan de Australische maatschappij dmv vrijwilligerswerk, sportclubs ect en vertel zoveel mogelijk mensen dat je werk zoekt. Belangrijk is ook om te kijken wat de belangrijkste argumenten zijn om je ergens te vestigen. Voor ons was dat omgeving waar voetbal en judo voor de kinderen was en zee en klimaat. De uiteindelijke keuze Coffs Harbour bracht voor mij met zich mee dat het werk hier niet voor het oprapen lag en in het begin lastig was.

Bekijk niet alles door een roze bril. Inderdaad prachtig land en aardige mensen en veel ruimte. Maar ook veel "no wories" wat bij maken van afspraken of vinden van baan lastig is. Ook hier drank/drugsmisbruik, vrachtauto's die 's avonds op je achterbumper hangen als je niet minstens 100 km per uur blijft rijden ect.

Dus gewoon blijven relativeren en er voor gaan, het is mer dan de moeite waard!!!!!

succes en groeten,

Wim
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top