Highs and Lows: Season 5, Episode 4: Werk en werk vinden

Hallo allemaal,

Een oudgediende hier die inmiddels 6.5 jaar in Melbourne woont en vooral ook geniet.

Wat een leuke topics @afterbang, ik zal ook mijn ervaringen delen in de hoop dat mensen aan het begin van hun emigratie avontuur er iets aan hebben.

Qua werk hebben Rikki en ik een compleet andere ervaring.

Wij zijn hier als PR gekomen dankzij Rikki’s beroep en ervaring: boilermaker (metaal bewerker)

Ons visum was een 190 Skilled Nominated Visa voor Victoria. Toen we eindelijk landden in November 2015 zijn we op een ochtend met een stapel uitgeprinte cv’s van Rikki naar de Dandenong omgeving gegaan en ze bij bedrijven langs gebracht. Toen we zaten te lunchen werd Rikki gebeld of hij de volgende dag kon beginnen. Sindsdien heeft hij meerdere banen gehad en vanaf vorig jaar is hij begonnen bij een bedrijf waarbij hij uiteindelijk de switch aan het maken is van de tools naar design/supervisor.

Ik had mijn vaste baan in Nederland als senior participatie adviseur bij de Rijksoverheid opgezegd en stond open voor elke nieuwe uitdaging.

Ik solliciteerde op van alles, zowel banen als engagement advisor (equivalent van mijn NL baan), administratief medewerker, winkelpersoneel, horeca etc

Ik ben nog steeds erg blij dat ik werk vond dat eigenlijk precies hetzelfde was als mijn Nederlandse baan.

Nu ben ik weer op vergelijkbaar niveau als in Nederland en ik vind het erg mooi om te zien dat ik als non-native communicatie & engagement adviseur net zo wordt gewaardeerd als de native speakers 🙂

Ik heb kansen gehad om verdere promotie te maken maar voor mij is mijn work-life balance heel belangrijk en ben content met het niveau waar ik nu op ben beland. Ik werk nu een 9-day fortnight. Dat houdt in dat ik elke dag een extra uurtje werk en vervolgens om de vrijdag vrij ben.

Ik heb een aantal keer extra verlof bijgekocht. Op die manier kan je onbetaald verlof opnemen maar wordt het geleidelijk van je salaris ingehouden. Dan voel je het wat minder in je portemonnee dan wanneer je het in 1 keer moet ophoesten 🙂

Qua cultuur op het werk is het een mengelmoes van verschillende stijlen. Ze zijn hier wel erg gefocust op het hebben van papieren (diploma’s, certificaten etc) maar ik krijg genoeg kansen op het werk om deze te behalen.

Ik voel me een stuk happier met mijn werk (en leven in het algemeen) hier.
 
Mayke&Rikki said:
Hallo allemaal,

Een oudgediende hier die inmiddels 6.5 jaar in Melbourne woont en vooral ook geniet.

Wat een leuke topics @afterbang, ik zal ook mijn ervaringen delen in de hoop dat mensen aan het begin van hun emigratie avontuur er iets aan hebben.

Qua werk hebben Rikki en ik een compleet andere ervaring.

Wij zijn hier als PR gekomen dankzij Rikki’s beroep en ervaring: boilermaker (metaal bewerker)

Ons visum was een 190 Skilled Nominated Visa voor Victoria. Toen we eindelijk landden in November 2015 zijn we op een ochtend met een stapel uitgeprinte cv’s van Rikki naar de Dandenong omgeving gegaan en ze bij bedrijven langs gebracht. Toen we zaten te lunchen werd Rikki gebeld of hij de volgende dag kon beginnen. Sindsdien heeft hij meerdere banen gehad en vanaf vorig jaar is hij begonnen bij een bedrijf waarbij hij uiteindelijk de switch aan het maken is van de tools naar design/supervisor.

Ik had mijn vaste baan in Nederland als senior participatie adviseur bij de Rijksoverheid opgezegd en stond open voor elke nieuwe uitdaging.

Ik solliciteerde op van alles, zowel banen als engagement advisor (equivalent van mijn NL baan), administratief medewerker, winkelpersoneel, horeca etc

Ik ben nog steeds erg blij dat ik werk vond dat eigenlijk precies hetzelfde was als mijn Nederlandse baan.

Nu ben ik weer op vergelijkbaar niveau als in Nederland en ik vind het erg mooi om te zien dat ik als non-native communicatie & engagement adviseur net zo wordt gewaardeerd als de native speakers 🙂

Ik heb kansen gehad om verdere promotie te maken maar voor mij is mijn work-life balance heel belangrijk en ben content met het niveau waar ik nu op ben beland. Ik werk nu een 9-day fortnight. Dat houdt in dat ik elke dag een extra uurtje werk en vervolgens om de vrijdag vrij ben.

Ik heb een aantal keer extra verlof bijgekocht. Op die manier kan je onbetaald verlof opnemen maar wordt het geleidelijk van je salaris ingehouden. Dan voel je het wat minder in je portemonnee dan wanneer je het in 1 keer moet ophoesten 🙂

Qua cultuur op het werk is het een mengelmoes van verschillende stijlen. Ze zijn hier wel erg gefocust op het hebben van papieren (diploma’s, certificaten etc) maar ik krijg genoeg kansen op het werk om deze te behalen.

Ik voel me een stuk happier met mijn werk (en leven in het algemeen) hier.
Click to expand...
Hey. Daar zijn jullie weer :) Leuk om je feedback te horen. Zoals je wellicht gezien hebt zijn er meer topics in Season 5…. Voel je vrij om daar ook nog wat te vertellen natuurlijk ;)
 
Ik had helemaal gemist dat er nog extra topics waren!

Qua werk was het bij ons een complete 180 van wat we verwacht hadden en dat was vooral een cultural disconnect in mijn geval.

Ik had grotendeels de verwachting om via mijn werk in Nederland hier ook vrij snel aan de slag te kunnen. Introductions were made en wat gesprekken werden gevoerd, maar tussen het niet beschikbaar zijn van functies op het moment dat ik aankwam, en het verkeerd begrijpen van de Australische vriendelijkheid, werd het uiteindelijk niks.
Wat ik met de Australische vriendelijkheid bedoel is dat mensen soms dingen zeggen als "we should catch up soon". Dat klinkt heel vriendelijk, maar afhankelijk van wie het zegt en op welke manier, is het niet de bedoeling dat je dat ook daadwerkelijk gaat doen.

Een ander mooi voorbeeld. M'n eerste sollicitatiegesprek hier had ik me netjes gekleed, had ik van tevoren nog wat technische details van m'n werk doorgenomen zodat ik perfect op de hoogte zou zijn tijdens m'n gesprek, en kwam ik 10 minuten van tevoren aan.
Dat is wat je in Nederland doet. Uitzonderingen daargelaten doe je dat niet in Australië. Voor de functies waar ik voor solliciteerde was een lange broek op een warme oktober dag al netjes genoeg. Je komt ook niet 10 minuten van tevoren aan, dat is ongemakkelijk voor iedereen. Haal een koffie om de hoek als je te vroeg bent.

Vervolgens begint m'n gesprek, technische kennis compleet up to date. De eerste vraag? "Je komt op een feestje en je theme song draait. Wat is je theme song en wat doe je?". Er werd niet één vraag gesteld over m'n werk.

Al deze dingen zijn heel normaal inmiddels. Ik snap volledig waarom ik niet uitgenodigd werd, niet terug werd gebeld en waarom ik niet aangenomen werd. In Nederland maakt het niet zo uit hoe je als persoon bent. Als je je werk maar goed doet. Hier is het andersom. Je spendeert 8+ uur per dag met elkaar, dan heb je wel graag dat het een leuk persoon is. Het vak kun je iemand doorgaans wel leren on the job. In Nederland vragen ze om referenties, hier vragen ze "do you know this and this person"? Een sociaal netwerk is hier belangrijker dan referenties in mijn ervaring.

Uiteindelijk kreeg ik een baan na 5 maanden werkloos te zijn geweest. Aangenomen door iemand die ook uit het buitenland kwam, dus die wat beter begreep dat ik nog niet helemaal up to speed was met de cultural differences.

En dan kom je aan bij de Australische manier van papierwerk, wat samengevat kan worden als "she'll be right". De Nederlandse manier waarbij alles op papier moet staan, in drievoud gekopieerd en ondertekend moet worden voordat je ook maar een stap binnen een bedrijf zet is hier niet een ding. Een contract komt wel. Iemands woord is in principe genoeg. Ik was al een week aan het werk voordat ik een contract te zien kreeg.

Als je eenmaal binnen bent, dan ben je gelukkig wel echt binnen. Mensen betrekken je bij alles, zijn geïnteresseerd in je en geven je ook meer dan genoeg kansen als je door je buitenlandse roots wat "gekke" dingen doet.

Ik zou dingen nu compleet anders doen. Het is gewoon een andere cultuur en in mijn geval had ik wat tijd nodig om daar aan te wennen. Maar dat het ook helemaal anders kan lopen: we gingen er vanuit dat het voor Annelies moeilijk zou worden om werk te vinden. We could not have been more wrong. Haar eerste sollicitatie gesprek was op vrijdag en ze begon die maandag. Binnen een week had ze werk en ze heeft sindsdien geen dag zonder gezeten.
 
Last edited:
Thijsvr said:
Ik had helemaal gemist dat er nog extra topics waren!

Qua werk was het bij ons een complete 180 van wat we verwacht hadden en dat was vooral een cultural disconnect in mijn geval.

Ik had grotendeels de verwachting om via mijn werk in Nederland hier ook vrij snel aan de slag te kunnen. Introductions were made en wat gesprekken werden gevoerd, maar tussen het niet beschikbaar zijn van functies op het moment dat ik aankwam, en het verkeerd begrijpen van de Australische vriendelijkheid, werd het uiteindelijk niks.
Wat ik met de Australische vriendelijkheid bedoel is dat mensen soms dingen zeggen als "we should catch up soon". Dat klinkt heel vriendelijk, maar afhankelijk van wie het zegt en op welke manier, is het niet de bedoeling dat je dat ook daadwerkelijk gaat doen.

Een ander mooi voorbeeld. M'n eerste sollicitatiegesprek hier had ik me netjes gekleed, had ik van tevoren nog wat technische details van m'n werk doorgenomen zodat ik perfect op de hoogte zou zijn tijdens m'n gesprek, en kwam ik 10 minuten van tevoren aan.
Dat is wat je in Nederland doet. Uitzonderingen daargelaten doe je dat niet in Australië. Voor de functies waar ik voor solliciteerde was een lange broek op een warme oktober dag al netjes genoeg. Je komt ook niet 10 minuten van tevoren aan, dat is ongemakkelijk voor iedereen. Haal een koffie om de hoek als je te vroeg bent.

Vervolgens begint m'n gesprek, technische kennis compleet up to date. De eerste vraag? "Je komt op een feestje en je theme song draait. Wat is je theme song en wat doe je?". Er werd niet één vraag gesteld over m'n werk.

Al deze dingen zijn heel normaal inmiddels. Ik snap volledig waarom ik niet uitgenodigd werd, niet terug werd gebeld en waarom ik niet aangenomen werd. In Nederland maakt het niet zo uit hoe je als persoon bent. Als je je werk maar goed doet. Hier is het andersom. Je spendeert 8+ uur per dag met elkaar, dan heb je wel graag dat het een leuk persoon is. Het vak kun je iemand doorgaans wel leren on the job. In Nederland vragen ze om referenties, hier vragen ze "do you know this and this person"? Een sociaal netwerk is hier belangrijker dan referenties in mijn ervaring.

Uiteindelijk kreeg ik een baan na 5 maanden werkloos te zijn geweest. Aangenomen door iemand die ook uit het buitenland kwam, dus die wat beter begreep dat ik nog niet helemaal up to speed was met de cultural differences.

En dan kom je aan bij de Australische manier van papierwerk, wat samengevat kan worden als "she'll be right". De Nederlandse manier waarbij alles op papier moet staan, in drievoud gekopieerd en ondertekend moet worden voordat je ook maar een stap binnen een bedrijf zet is hier niet een ding. Een contract komt wel. Iemands woord is in principe genoeg. Ik was al een week aan het werk voordat ik een contract te zien kreeg.

Als je eenmaal binnen bent, dan ben je gelukkig wel echt binnen. Mensen betrekken je bij alles, zijn geïnteresseerd in je en geven je ook meer dan genoeg kansen als je door je buitenlandse roots wat "gekke" dingen doet.

Ik zou dingen nu compleet anders doen. Het is gewoon een andere cultuur en in mijn geval had ik wat tijd nodig om daar aan te wennen. Maar dat het ook helemaal anders kan lopen: we gingen er vanuit dat het voor Annelies moeilijk zou worden om werk te vinden. We could not have been more wrong. Haar eerste sollicitatie gesprek was op vrijdag en ze begon die maandag. Binnen een week had ze werk en ze heeft sindsdien geen dag zonder gezeten.
Click to expand...
Pak alles wat je gezegd hebt. Draai het 180 graden om en je hebt solliciteren in Canberra.

Als ik jou verhaal zo lees lijkt Melbourne een Hippie stad ;)

In Canberra:
- Job ad heeft 5-10 selectie criteria
Elk criterium moet je apart benoemen en op minstens een half A4-tje bespreken hoe jij daar aan voldoet, ervaring mee hebt en hoe waarde gaat toevoegen. Dat dus een keer of 5-10.

- Gesprek; een panel van 3 mensen die proberen op geen enkele manier af te wijken van protocol.

-1 of 2 personen stellen vooraf vastgestelde vragen. Jij moet daar op kort en duidelijk antwoorden. 3e persoon observeert of protocol gevolgd wordt en hoe je gedraagt.

-Er is in principe geen ruimte voor wedervragen, dat staat namelijk niet in het protocol.

-Het lijkt er niet echt toe te doen wie je bent. De vragen zijn daar niet op gericht en er is in principe geen ruimte voor dialoog.

Miss Bang vond het verschrikkelijk, het voorkomen van bias en inequality is volledig doorgeslagen en daardoor is het vaak heel unequal. Nee je hebt als emigrant uiteraard geen ervaring met Policy Framework van Department XYZ. Maar je hebt wel een IQ van 120+ en ervaring met het opstellen van policies voor Beursgenoteerde bedrijven.
Helaas. Voldoet niet aan selectie criteria 5.2. We nemen dus degene aan met een IQ van 90, ongemotiveerd en op weg naar pensioen, maar ja, deze persoon heeft wel een tick in the box voor alle criteria.

Niets ten nadele van jouw ervaringen, maar wel heel anders dan ‘onze’ ervaringen :D

QLD is wel losser (chaotischer?) maar ook in onze regio gewoon veel minder op niveau dan Canberra (of andere grote stad) . Niet geheel onverwacht maar desalniettemin niet altijd even leuk.
 
afterbang said:
Pak alles wat je gezegd hebt. Draai het 180 graden om en je hebt solliciteren in Canberra.

Als ik jou verhaal zo lees lijkt Melbourne een Hippie stad ;)

In Canberra:
- Job ad heeft 5-10 selectie criteria
Elk criterium moet je apart benoemen en op minstens een half A4-tje bespreken hoe jij daar aan voldoet, ervaring mee hebt en hoe waarde gaat toevoegen. Dat dus een keer of 5-10.

- Gesprek; een panel van 3 mensen die proberen op geen enkele manier af te wijken van protocol.

-1 of 2 personen stellen vooraf vastgestelde vragen. Jij moet daar op kort en duidelijk antwoorden. 3e persoon observeert of protocol gevolgd wordt en hoe je gedraagt.

-Er is in principe geen ruimte voor wedervragen, dat staat namelijk niet in het protocol.

-Het lijkt er niet echt toe te doen wie je bent. De vragen zijn daar niet op gericht en er is in principe geen ruimte voor dialoog.

Miss Bang vond het verschrikkelijk, het voorkomen van bias en inequality is volledig doorgeslagen en daardoor is het vaak heel unequal. Nee je hebt als emigrant uiteraard geen ervaring met Policy Framework van Department XYZ. Maar je hebt wel een IQ van 120+ en ervaring met het opstellen van policies voor Beursgenoteerde bedrijven.
Helaas. Voldoet niet aan selectie criteria 5.2. We nemen dus degene aan met een IQ van 90, ongemotiveerd en op weg naar pensioen, maar ja, deze persoon heeft wel een tick in the box voor alle criteria.

Niets ten nadele van jouw ervaringen, maar wel heel anders dan ‘onze’ ervaringen :D

QLD is wel losser (chaotischer?) maar ook in onze regio gewoon veel minder op niveau dan Canberra (of andere grote stad) . Niet geheel onverwacht maar desalniettemin niet altijd even leuk.
Click to expand...

Exact hetzelfde met QLD Health, maar dan ook echt EXACT hetzelfde.
 
afterbang said:
QLD is wel losser (chaotischer?) maar ook in onze regio gewoon veel minder op niveau dan Canberra (of andere grote stad) . Niet geheel onverwacht maar desalniettemin niet altijd even leuk.
Click to expand...

Ik kan mij voorstellen dat dat bij jullie in de regio nog wat uitvergroot is. Wij zitten er net tussenin wat ook vaak tweespalt en vreemde taferelen oplevert. Policy wordt uitgezet in Brisbane, wat een compleet andere dynamiek en demografie heeft dan regional hubs als Rocky en Cairns. In Cairns moeten we de protocollen uit Brisbane volgen, en die slaan hier ook vaak compleet de plank mis. Het past gewoon niet. Komt bij dat het selectiebeleid van QLD health min of meer in detail beschreven is door afterbang hierboven.

Voorbeeld uit eigen ervaring die het beleid deels onderschrijft:

Solliciteren voor een baan welke je al een jaar intern vervult. Management en upper management in Cairns : Baan is van jou, stuur even je CV en dan regelen wij de rest. HR dept in Brisbane: nee dat kan niet de baan moet geadverteerd worden, en open merit. En of ik alles even in wil sturen including cover letter die moet voldoen aan 100 punten en mijn referenties, huh wat? Ik werk hier toch al ruim 2 jaar dat moet toch wel bekend zijn nu? Nee meneertje dat is hoe het werkt.. Okee. Alles ingestuurd, en tot mijn verbazing zijn er 3 mensen uitgenodigd voor een solliciatie gesprek? Huh wat? de baan was toch al van mij? Upper management voordat ik naar binnen ging: Tim relax de baan is voor jou, ongeacht hoe het gesprek verloopt. Nog meer confusion. Maar wat doen die andere mensen hier dan die tijd, stress en voorbereidingen treffen om hier ook eerlijk kans te maken op een baan? Zit ik met een k*t gevoel omdat ik zelf niet die benadeelde partij zou willen zijn. Tja dat is nu eenmaal het beleid.

3 weken later!! email met de boodschap: welkom bij QLD health als nieuwe medewerker. Wat? Ik werk hier toch al bijna 3 jaar inmiddels?

Dit traject heb ik inmiddels 3 keer (!!) moeten doorlopen voor steeds andere functies, maar het went nooit!!

@afterbang , ik ben blij dat ik binnen bent, maar ze zijn er meester in om je altijd onzeker te laten voelen.
 
afterbang said:
Pak alles wat je gezegd hebt. Draai het 180 graden om en je hebt solliciteren in Canberra.

...
Click to expand...

Interessant. Zoals je weet ben ik uiteindelijk aangenomen bij Australia Post op het hoofdkantoor, dus behoorlijk bureaucratisch, maar m'n eerste twee gesprekken waren gewoon 1 op 1 in een cafe.

We hebben dezelfde ervaring met dingen als huur en verkoop contracten, afspraken met tradies, etc. Ik moest van de week de mechanic bellen omdat ie de rekening na twee weken nog steeds niet had gestuurd etc. Hij had me de sleutel gegeven en zei dat het geld wel een keer kwam.

Misschien het verschil tussen overheid en non-overheid?
 
Thijsvr said:
Misschien het verschil tussen overheid en non-overheid?
Click to expand...
Zou best kunnen. Ik herken me meer in het verhaal van @afterbang
Niet zoveel sollicitatiegesprekken gehad, maar het voelde meer als een kruisverhoor dan een gesprek. Ik was als individu lid geworden van de vakvereniging, en een van de vereisten was: "Must be eligible for associate membership". Ik vat dat op als: dat je geen associate member hoeft te zijn, maar daar wel voor in aanmerking moeten komen.
Dat was een punt waarop bjina het aanbod bijna opnieuwe werd ingetrokken.
En het was al eerder ingetrokken omdat ik een tijdelijk visum had, waarmee je gewoon voor een vast contract in aanmerking kunt komen. Toen dat balletje gevallen was, kwam dat lidmaatschap dus. Mijn nieuwe manager wilde me zo graag hebben, dat mede door haar hulp de vakorganisatie een duwtje kreeg, want mijn dikke 10 jaar Nederlandse werkervaring deed er niet zoveel. Mijn drie maanden Aussie werkervaring vonden ze - vakorganisatie - veel belangrijker.
Overigens, ik werk nog steeds bij dezelfde werkgever, maar ben al jarenlang geen Associate Member van de vakorganisatie meer.... ssssht!
 
Inhakend op @Tim911 zijn verhaal van solliciteren binnen de organisatie. In Canberra precies hetzelfde of vaak nog gekker: op je eigen baan tijdens een reorganisatie 😳😕

Maar ook hier in SEQ, in een niet overheids organisatie mag Miss Bang gewoon weer door allerlei hoepels heen voor een job één stapje omhoog (en 4 stappen onder haar kunnen/ervaring)

Ik denk dat jouw ervaring redelijk uniek is you Bloody Hippie @Thijsvr 😂
 
Maar het is toch heel normaal dat je moet solliciteren op een promotie? Dat is een baan, daar zijn bakken met kandidaten voor, die laat je door het zweet gaan en dan kies je... de interne kandidaat. Dat is al zolang ik in engelstalige bedrijven werk de policy. Niet alleen bij QLD Health, maar ook bij INGRAM MICRO en nu bij Blackhawk. Hell, zelfs ik als hiring manager doe het. En weet je? Ik heb ook wel eens de interne kandidaat niet aangenomen, want een externe was beter.
 
Zwerver said:
Maar het is toch heel normaal dat je moet solliciteren op een promotie? Dat is een baan, daar zijn bakken met kandidaten voor, die laat je door het zweet gaan en dan kies je... de interne kandidaat. Dat is al zolang ik in engelstalige bedrijven werk de policy. Niet alleen bij QLD Health, maar ook bij INGRAM MICRO en nu bij Blackhawk. Hell, zelfs ik als hiring manager doe het. En weet je? Ik heb ook wel eens de interne kandidaat niet aangenomen, want een externe was beter.
Click to expand...
A lot to pick apart ;) volgens mij lopen er een paar dingen door elkaar heen maar even kijken of het zo helderder wordt?


Maar het is toch heel normaal dat je moet solliciteren op een promotie?
Depends, als ik naar mezelf kijk, nee eigenlijk niet. Het kan, maar hoeft niet. Daarom heet het ook promoveren, en niet solliciteren ;)
Zelf ben je binnen BlackHawk al omhoog gegaan toch? Out of curiosity: Moest je daarop solliciteren? En hoe open was dat voor buitenstaanders?

Dat is een baan, daar zijn bakken met kandidaten voor, die laat je door het zweet gaan en dan kies je... de interne kandidaat
Dit is het issue juist, vaak is de baan al voorbestemd voor de interne kandidaat (het is een promotie verstopt in een sollicitatie) en is de hele sollicitatie procedure een zinloos toneelspel, in overheid betaald door jouw en mijn tax dollars.

Niet alleen bij QLD Health, maar ook bij INGRAM MICRO en nu bij Blackhawk.
Ik werk sinds 2007 bij global companies, waarvan 1 uit de UK en zie het anders gebeuren. Van koffiejuffrouw tot CEO, promoties zonder sollicitaties. (zover ik het kan nagaan bij de CEO ;) )

En weet je? Ik heb ook wel eens de interne kandidaat niet aangenomen, want een externe was beter.
Als je echt een sollicitatie procedure doet en niet een neppert zoals ik in Canberra zoveel zag, terecht. May the best person win the new job.
 
Note:

Waarom ik vooral de 'Canberra' manier van werven even mee wilde geven is omdat deze haaks staat op die van @Thijsvr. Beide zijn waar, maar heel verschillend.

Dus even los van wat ik of een ander er allemaal van vindt, voor toekomstige migranten is het goed om te weten dat er (waarschijnlijk net zoals in Europa) grote verschillen zijn tussen bedrijfstak en of locatie (Canberra is heel specifiek omdat 'alles' daar overheid of overheid gerelateerd is)
 
afterbang said:
En weet je? Ik heb ook wel eens de interne kandidaat niet aangenomen, want een externe was beter.
Als je echt een sollicitatie procedure doet en niet een neppert zoals ik in Canberra zoveel zag, terecht. May the best person win the new job.
Click to expand...

Vind ik ook,
May the best win. Maar inderdaad binnen de overheid is deze hele sollicitatieprocedure voor de bühne want ik heb zelf nog niet meegemaakt dat er een externe kandidaat verkozen is boven een interne, want o wee daar is initiatief en buiten de gebaande paden denken en handelen voor nodig. Dus dan is de cirkel weer rond want eenmaal binnen kun je best makkelijk opklimmen. Vaak zonder concurrentie als je intern de enige kandidaat bent wat ook geregeld voorkomt. Zie het zo: als je demotie maakt hoef je toch ook niet te solliciteren op een lagere functie?

In Nederland heb ik geregeld promotie gemaakt maar heb daar ook nog nooit hoeven solliciteren. Bij meerdere bedrijven.

Een voordeel van het wèl moeten solliciteren (4x in 3 jaar incl mijn eerste interview): je wordt er steengoed in.
 
Last edited:
afterbang said:
Depends, als ik naar mezelf kijk, nee eigenlijk niet. Het kan, maar hoeft niet. Daarom heet het ook promoveren, en niet solliciteren ;)
Zelf ben je binnen BlackHawk al omhoog gegaan toch? Out of curiosity: Moest je daarop solliciteren? En hoe open was dat voor buitenstaanders?
Click to expand...
De eerste keer: ja. En die was geadverteerd, had drie externe kandidaten maar ik won op merit. De tweede keer was een promotie zonder extra taken (wat eigenlijk niet mag, dus werd binnen de globale org uitgelegd als een correctie van een eerdere fout), dus dan blijf je dezelfde taken uitvoeren; geen positie verandering en geen sollicitatie.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top