Hoe bevalt Adelaide?

[midlife crisis]

Hoi ,we maken puur op feiten een keuze en moeten nog beginnen aan een visumaanvraag.
We zitten te denken aan Adelaide.
Hoe bevalt het jullie daar en ik zou graag ergens willen wonen waar kinderen zijn en waar het makkelijk is om ze te treffen.
We zijn namelijk van Apeldoorn een wijk met heel veel kinderen en speeltuinen,geemigreerd naar Duitsland en zitten nu in een wijk waar geen een kind buiten speelt en waar ook met rondjes langs de speeltuin geen contacten ontstaan.
En aangezien mijn zoon op speciaal onderwijs zit in Emmen,30 km verderop,maakt hij ook geen vrienden.
Dit is een 'fout"die ik geen tweede keer wil maken.
Bedankt alvast

 

[Mountains]

Hoi mc,
We zitten nu een half jaar in Adelaide. Globale indruk: kindvriendelijke stad, veel parken en speeltuintjes, veel activiteiten voor kinderen. Leuk om in te neuzen zijn ook de meet-up groepen, enkele met ouders van jonge kinderen die iets willen organiseren op kleine schaal.
Dat buitenspelen zoals we dat in Nederland kennen, nope. Nou woon ik in een wijk waar het niet overloopt van de kinderen, maar het valt op dat er geen kinderen 'onbegeleid' lekker zelf aan het klooien zijn. Ze zijn hier een beetje angstig, erg overbeschermend soms. Spelen gaat op afspraak, of minstens berichtjes tussen moeders heen en weer. Terwijl de ouderen wel mijmeren over de tijden dat kinderen onbezorgd op pad konden gaan, houdt iedereen hier elkaar een beetje in een greep van '" ja maar wat als..." Moeilijk te doorbreken, want je krijgt toch blikken die geïnterpreteerd kunnen worden als 'ontaarde moeder die haar kinderen blootstelt aan risico's ' zodra je het op de Nederlandse nuchterheid wil voortzetten.
Over speciaal onderwijs kan ik niets zeggen, geen ervaring mee. Wel het Intensive English Learning Program op de basisschool van onze kinderen, daar ben ik heel tevreden over. (Er zijn drie aangewezen scholen daarvoor, hangt af van waar je gaat wonen - zone afhankelijk dus).

 

[Lamarck]

hoi, wij zitten nu bijna drie jaar in Adelaide - jemig wat gaat het hard - en wat Mountains zegt herken ik wel. Kinderen spelen weinig onbegeleid buiten, en het hangt ook van de wijk af hoeveel/hoe weinig. Bij ons vorige huis speelden ze helemaal niet buiten (behalve in de tuin), hier wel wat meer maar ook niet heel vaak (onze oudste is 10, de jongste 8). Je mag ze ook niet alleen thuis laten tot ze wat ouder zijn... Daar staat tegenover dat ze tegenwoordig wel veel playdates hebben, en zowiezo meer buiten spelen op school. Op de school in Nl was er het speelkwartiertje-per-klas in de ochtend en eventueel een half uur bij het overblijven als ze overblijven, en als het niet regende. Hier spelen ze minimaal een uur per dag buiten, en dan allemaal tegelijk, en ze lunchen buiten, en er zijn allerlei activiteiten in de speelpauzes, dus die sociale interactie is veel complexer. Dat compenseert wel een beetje voor het gemis van het in de straat spelen.
Verder zijn er een aantal speeltuinen waar bijna altijd wel kinderen te vinden zijn. Dus daar zou je naartoe kunnen gaan. Eten en drinken mee, en dan is het al gauw leuk. We deden dat in het begin vaker (nu te vaak playdates) en in het weekend eindigde dat vaak met een voetbalteam-met-papa's. Het is wel even zoeken in het begin hoor want er zijn ook speeltuinen waar nooit iemand komt... Maar buiten school of speeltuin kun je ook vrienden maken met sport oid. Onze zoon heeft bv een vriendje in de buurt via de scouting, op het oude adres had hij er eentje via de voetbalclub en we horen dat de surf life saving vaak goed is voor sociale contacten (ook voor de ouders).
Maar, als ik eerlijk ben, de eerste twaalf maanden zat ik ook regelmatig met de handen in het haar omdat er zo weinig gespeeld wordt. Het is toch een kwestie van contacten leggen en soms gaat dat sneller dan anders. O, of je gaat in de buurt van de school wonen, daar wordt blijkbaar wel veel buiten gespeeld (op het schoolplein en de oval).

Speciaal onderwijs weet ik niks van. Er kan wel veel verschil zitten in kwaliteit tussen de primary schools. Ook daar is het even zoeken naar wat er past.

 

[kruisje]

Hoi hoi,
Graag wil ik even onze ervaring posten.
De realiteit voor Adelaide is dat het een staat is geworden met op deze moment de hoogste werkloosheidsgraad van OZ.
Hubby heeft de afgelopen 14 maanden (na in een 2 jaar contract als IT asset manager bij Government te hebben kunnen werken) tevergeefs naar een nieuwe job proberen te zoeken hier. Tevergeefs, er kwamen slechts 2 interviews uit de bus en nix meer. We zaten financieel zo goed als aan de grond, want het is hier aardig duur om te overleven.
Een 2 maand geleden probeerde hij interstate en bijna direct kwam er antwoord. Gelukkig maar, want we wilden echt niet terug naar Belgenland. We verhuizen einde juni - met grote spijt, want SA is echt een pracht van een streek - naar NSW. Een permanente job wacht hem daar op, en wij moeten dus als familie weer helemaal opnieuw beginnen.
Tegen heug en meug, we twijfelen niet dat het zal lukken, maar hadden ons Australisch avontuur wellicht iets anders ingeschat...

Veel succes met jullie avontuur, ik wil niet als onheilbrenger overkomen, dit is gewoon hoe wij het zien nu.

PS: reken niet te veel op speciaal onderwijs of voor opvang van kinderen met speciale gaven of noden: Australie is op dat vlak nog heel fel achter! (veel over gelezen vooraleer we naar hier kwamen)

K

 

[Bear]

SA is een erg leuke staat maar zeker geen Apeldoorn? Dat typisch Nederlandse 'buitenspelen' van groepen kinderen, voetballen en fietsen etc etc zou je hier niet vinden. Elke burb heeft wel zijn eigen park met ruimte genoeg voor dat soort gedoe maar het is totaal anders dan 'wij' kennen als buitenspelen.

 

[afterbang]

Een 2 maand geleden probeerde hij interstate en bijna direct kwam er antwoord. Gelukkig maar, want we wilden echt niet terug naar Belgenland. We verhuizen einde juni - met grote spijt, want SA is echt een pracht van een streek - naar NSW. Een permanente job wacht hem daar op, en wij moeten dus als familie weer helemaal opnieuw beginnen.

K

En, @kruisje, hoe is het in NSW