Helemaal niemand die ervaringen heeft met zijn hond naar Australie is gekomen? Das jammer
Hi wel ervaringen hoor, had ze al ns neergeschreven, maar wil t nog wel n keer voor je doen.
Wij woonden landelijk in NL met onze twee duitse doggen en zitten nu midden in een suburb Waikiki.
Ik vond de quarantaine tijd erg moeilijk om mee te maken, toch n soort gevangenis. Je moet je bezoeken en tijd om buiten in de yard met je honden te spelen/ uit te laten zorgvuldig plannen en t kon maar max 2 x per week. Daarom boekte ik ook een groomroom 1x per week, al was er niks te groomen, zodat ze toch uit hun kennels konden. Personeel was lief voor de honden en ze zeiden dat zij ze ook nog wel ns extra naar buiten lieten in de yards.
In ieder geval de honden zijn een stuk aanhankelijker geworden, luisteren beter en ook socialer. Kan de schok van verandering zijn, maar ook het contact met vele verzorgers kan hebben geholpen. Onze angst dat ze bij elk geluid van buren zouden blaffen, is ook onterecht gebleken, ook misschien omdat ze in de quarantaine maand misschien gewend zijn geraakt aan veel geluiden. Helaas waren hun staartpuntjes in de kennels rauw en bloederig geworden (kwispelen tegen de muren, vooral tijdens mijn bezoeken snif), maar binnen paar dagen thuis was alles geheeld. 1 hond had slecht gegeten en was vermagerd, maar die hadden we zelf ooit mager geadopteerd uit een asiel, dus die had waarschijnlijk een deja vu. De ander had prima gegeten.
Grootste aanpassing voor ze was de warmte, snel buiten adem en dorstig. Ben erg blij dat ze er zijn, eentje houdt inmiddels van zwemmen in de zee, nadat ze eerst voor kleine golfjes bang waren. De ander ligt t liefst onder een parasol.
Als je nog vragen hebt, hoor ik t wel,
groetjes Simone
