Hoe lang duurde het voordat je in Australie werk op niveau had?

Nerdybeerguy

New Member
Wat het de titel al zegt:

Hoe lang duurde het voordat je werk had dat te vergelijken was met je niveau en inkomen in Nederland? En hoe ben je er aan gekomen?
 
ja dat wil ik ook, garantie!!!
Ik sprak onlangs met een engelse nurse, die na 4 jaar in ziekenhuizen te hebben gewerkt (haar baan had ze zo in de pocket, op de engelse standaard zeg maar) toch terugkeerde naar Engeland. Niet alleen vanwege de aanzienlijk hogere kosten qua levensonderhoud, maar vooral ook omdat ze steeds weer als buitenlander werd gezien. Ze kon er niet meer tegen dat ze als foreigner bestempeld werd door haar werkomgeving. En die bestond voornamelijk uit emigranten niet zo zeer Australiërs.....geeft je te denken.

Ik ervaar bij het solliciteren vooral dat Ozzies voor gaan en misschien komen wij daarna. Tja het is weer opbouwen van begin af aan.
No one said it was going to be easy!

Succes!
 
Eerst maar eens een baan zien te vinden, mag ook onder mijn niveau. Als ik maar binnen ben en ervaring op kan doen.

Alhoewel je, zeker in de huidige arbeidsmarkt, merkt dat er een voorkeur bestaat voor Australische ervaring, denk ik dat het sterk afhankelijk is van de baan en omstandigheden rondom de functie hoe snel je weer terug op niveau bent.
Ik werk in uiterst commerciele omgeving (als belastingadviseur) en heb gemerkt dat als je eenmaal een baan hebt, je ook enorm snel kunt stijgen in functies. Ik heb ook gewerkt voor de overheid, waar dat een stuk minder individueel bepaald wordt, maar meer door het systeem.
 
De vraag naar "Australische ervaring" werd al voor de GFC gevraagd, dat is niet iets van de huidige tijd. Voor bepaalde functies vind ik het wel begrijpelijk, m.n. waar het vak landspecifiek is (bijv belasting), maar zelfs in de IT wordt het gevraagd en daar maakt het geen bal uit ( en Oz is er zeker geen haantje de voorste in). Ik denk dat het vooral gebruikt wordt als argument in de onderhandeling en onder collegas is het natuurlijk gewoon proberen je te onderscheiden voor betere kansen.
 
Het hangt waarschijnlijk van ervaring en sector af, maar het kan heel lang duren...
Bij ons is het na anderhalf jaar nog steeds niet gelukt :(
 
Het hangt waarschijnlijk van ervaring en sector af, maar het kan heel lang duren...
Bij ons is het na anderhalf jaar nog steeds niet gelukt :(
Wat erg Kat! Redden jullie het financieel wel dan?
 
Het hangt inderdaad van heel veel dingen af. Ervaring, sector, je eigen plannen. Bij ons is het best ok gegaan, ik denk dat ik op hetzelfde niveau zit en manlief (na een jaar op een wat lager niveau) ondertussen ook. Ik voel me nog wel een buitenlander maar niet in negatieve zin. Er zijn er zoveel die niet hier geboren zijn, dus ik zie het meer een deel van wie je bent en wat je achtergrond is, dan iets negatiefs. Dat zal waarschijnlijk aan de werkgever liggen: ik werk op een kleine universiteit en dat zit vol met buitenlanders.


Een richtlijn die vaker terugkomt zegt dat je het eerste jaar verlies maakt, het tweede jaar quitte draait en het derde jaar weer begint met opbouwen.
 
Een richtlijn die vaker terugkomt zegt dat je het eerste jaar verlies maakt, het tweede jaar quitte draait en het derde jaar weer begint met opbouwen.

Dat is mij destijds ook gezegd en naar mijn idee klopt dat wel.
Ik had vrij vlot werk als casual op mijn vakgebied (bibliothecaris). Vrij vlot is dan 2-3 maanden.
Toegegeven, ik had erg graag eerst via een uitzendbureau aan de slag had gewild om bij diverse organisaties/bedrijven rond te kunnen kijken als bijv. administratieve kracht om op die manier wellicht een 'carriere switch' te kunnen maken.
Mijn uurloon verschilde enorm per werkgever. Van iets als $8 tot $20 per uur. In een geval woog het inkomen eigenlijk niet op tegen de tijd die ik kwijt was met reizen: ik vertrok om 18uur bij mij thuis, was er rond 23uur weer thuis om even 1,5 uur te werken (dat was ook de plek die het minst betaalde :( ).
Uiteindelijk had ik iets als 3 casual jobs en werkte gemiddeld 16-20 uur per week.

De goede (fulltime) baan kwam na 6 maanden, maar hield wel in dat ik opnieuw moest verhuizen (400km). Ik verdien nu goed en heb zeker niet het idee dat ik als 'die buitenlander' gezien word, ondanks dat de meeste collega's Aussies zijn of hier al zeker 40 jaar wonen.

Ik weet wel, dat ze gek zijn op Australische werkervaring, dus als je dat op kunt doen dmv casual werk of vrijwilligerswerk... En inderdaad, het zal van de sector en werkervaring e.d. afhangen EN van je Engels. En qua inkomen hangt het inderdaad ook van de sector af. Ik werk bij de overheid en had geen inspraak op mijn salaris. Dat was gewoon afhankelijk van mijn functie e.d..

In het begin zal het zeker niet makkelijk zijn. Sommigen hebben geluk en hebben al snel werk, maar dat geldt niet voor iedereen. Uitzendbureau's e.d. werken ook anders hier dan in NL. In NL had ik via een uitzendbureau vrijwel meteen werk, hier belden ze me voor werk toen ik al een aantal maanden in Whyalla woonde. En voor het geval dat: ik benaderde degenen waar ik een gesprek gehad had zo'n beetje wekelijks.

De ervaringen die ik zo hoor zijn: wat Lamarck dus ook al zei: 1e jaar verlies, 2e jaar quitte, 3e jaar kun je opbouwen. En het kost gemiddeld genomen zeker 6-12 maanden voordat je werk hebt met wat 'vastigheid', voor zover dat tegenwoordig nog bestaat.
 
Hi,

Ik werk al jaren als psychiatrisch verpleegkundige op zeer veel verschillende plekken. Heb nooit problemen gehad om werk op niveau te krijgen, werk hier zelfs op een hoger niveau dan in Nederland mogelijk was omdat werkervaring hier vaak meer wordt gewaardeerd (naast de nodige kwalificaties) dan extra training/opleidingen. Overal werk ik met het merendeel buitenlandse verpleegkundigen, voornamelijk Engelse en Kiwi's.

Apart om de ervaring van die Engelse verpleegkundige te lezen, Katja. Mijn ervaring is het tegenovergestelde, ook al kom ik zelden Nederlandse verpleegkundigen tegen. Mijn levenskosten zijn hier aanzienlijk lager omdat ik gratis/gesubsidieerde accomodatie krijg, veel extra's en een aanzienlijk hoger salaris. Dat komt deels ook omdat ik niet in steden werk maar op meer afgelegen plekken.
 
Last edited:
@Lamarck Goede richtlijn! Ik ben het er volledig mee eens.

De ervaring van mijn man is dat ze niet echt onder de indruk zijn van wat je allemaal kunt en gedaan hebt. Ze willen het gewoon zien en van daaruit ga je de ladder op. Hij is nu ruim een jaar aan het werk en zit binnenkort 1 treetje onder zijn functie in NL. Het wordt wel beter betaald. Het is wel duidelijk dat de functie van Max duidelijk niet ingevuld kan worden door een Aussie. Vooral op ervaringsniveau. En vandaar ook weer de toekenning van het visum.

@Kim Misschien kwam het omdat ze in de omgeving Perth heeft gezeten, ik krijg de indruk dat het daar qua prijzen de kant van Sydney opgaat.
En ik weet natuurlijk niet hoe haar aanpassingsvermogen is, aan haar Engels zal het niet gelegen hebben :p Ze zit weer in London nu.
 
Ongeveer een half jaar. Ik ben afgelopen jaar in oktober naar Australie gekomen met het vooruitzicht om in december interstate te verhuizen (Darwin naar Vic). In Darwin is het me niet gelukt tijdelijk werk te vinden, maar daar heb ik wel veel stage gelopen bij twee dierenartspraktijken.

Hier in Vic eerst een baantje gevonden in een breakfast/lunch cafe voor 6-10 uur in de week en daarnaast heb ik stage gelopen bij een dierenarts. Het baantje had ik gekregen door gewoon te vragen en mijn CV achter te laten.

Inmiddels heb ik een baan als dierenarts gevonden. Vacature online gevonden :)
Wat bij mijn denk ik heel erg heeft geholpen is dat ik veel stage heb gelopen. Hiermee heb ik ervaring op kunnen doen en bovendien wat goede (Australische) referenties gekregen.
 
<2 weken bij ons allebei.. het is nog wel tijdelijk maar ongeveer op het zelfde niveau. voor F is het nu weer even spannend wat de volgende wordt, het lijkt erop dat ik kan blijven bij een universiteit. Hoop dat aan te vullen met nog wat casual werk. Bij ons heeft het hebben van connecties erg geholpen. Ook onverwacht; een lunch met iemand die niet in de positie was om mij werk aan te bieden resulteerde in een baan op niveau voor 2 dagen per week.. het klinkt misschien cliché, maar je gezicht laten zien en kenbaar maken aan de juiste mensen dat je beschikbaar bent heeft ons erg geholpen. Sector is engineering en onderwijswetenschap
 
Uh, nul uur?
Wij kwamen hier met een baan klaar voor me waar ik hetzelfde werk doe als wat ik in NL deed voor meer geld.
Dus ik ben dan de andere uiterste. Mijn salaris werd ongeveer verdubbeld toen ik hier kwam.
 
Ik had na 2 dagen werk (mazzeltje - een via via kennis). Mijn vriendin (social worker) na 6 maanden. We draaiden vanaf de 1ste maand gelijk, na 6 maanden (toen ook mijn vriendin werk had) "winst".

edit: De enige keer dat ik "als buitenlander" werd gezien op het werk is als ik er zelf over grapte ;P
 
Goeie vraag, maar zoals meestal hier op het forum, zul je veel verschillende antwoorden krijgen.

Ik zelf heb nu, na bijna 4 jaar nog steeds geen baan op niveau kunnen vinden zoals dat in NL. ( Medische receptioniste )
Ondanks dat er best vaak zulke vacatures zijn kom ik er niet door.
Geen Australische werkervaring helpt niet, en er zijn zo'n 100 tot 140 andere gegadigden heb ik wel eens gehoord als ik belde om na te gaan waarom ik het niet ben geworden. Het is natuurlijk verder ook van belang dat je Engels perfect is, liefst geen accent want de Ozzies kunnen je echt niet altijd verstaan ook al ben je goed verstaanbaar......
Ik heb de eerste paar maanden van alles geprobeerd, met CV's de deuren langs gegaan, maar geen resultaat. Daarna heb ik nog wel 2 baantjes gehad maar de laatste heb ik opgezegd omdat ik het heel zwaar vond (lichamelijk) en geestelijk omdat ik daar echt als buitenlander werd behandeld door sommige collegas. Maar neem daar geen voorbeeld van , want bij een andere vestiging had ik hele leuke aardige collegas en ook bij het eerste baantje had ik geweldige collegas.
Het ligt aan de regio waar je gaat wonen en het beroep wat je hebt. Mijn vriend is tegelzetter en had meteen in de eerste maand een baan gevonden.
 
Back
Top