Hoop op Melbourne

Vlier

New Member
Hallo Allemaal!

Ik zou graag naar Melbourne emigreren. Ik heb er familie wonen en ik zou graag ergens wonen (suburb) waar er ruimte is, natuur, vlakbij zee en veel liefde om me heen!

Ik ben zelf de dochter van een expat en heb in mijn jeugd in diverse landen gewoond. Ik vind het dus niet "eng" om te verkassen naar een ander land, werelddeel, cultuur etc. Ik heb hier geen vervelend leven maar ik heb nooit helemaal aan Nederland kunnen wennen. Ik kom uit een familie die nogal reislustig is. De meesten hebben korte of langere tijd in het buitenland gewoond of wonen er nog.

Mijn vriend/verloofde staat er op zich open voor maar wil er eerst een jaar over nadenken en er een lange vakantie verblijven om zich goed te orienteren. Ik denk dat dat verstandig is om teleurstelling te voorkomen. Hij heeft een baan die op de SOL lijst staat, alleen is hij wel zzp'er. Ik heb echter wel mijn twijfels over hoe hij zou scoren op IELTS. Helaas heb ik geen beroep die op de SOL lijst staat al zal ik de IELTS weer wel halen. We zouden dan ook voornamelijk op zijn inkomen leven. Dat vindt hij niet zo erg, maar ik hoop toch een bijdrage te kunnen leveren met desnoods een simpel baantje t.z.t. of wellicht een nieuwe studie.

Overigens komt een jaar rust nu even goed uit aangezien we nu bezig zijn met een kinderwens. Ook hebben we alletwee nog een koophuis.

De meest ideale situatie zou zijn: gezond babietje krijgen, mijn huis verkopen, "vakantie" in Oz, visum aanvragen en krijgen, zijn huis verkopen en dan opnieuw beginnen in Melbourne.

Ambitieus plan... klinkt te goed om allemaal in een keer te lukken.... maar mijn droom moet ergens beginnen... ik hoop het zo!
 
Is het niet gemakkelijker om kinderloos rond te reizen? Tenzij het natuurlijk al in de oven zit of je niet meer wil zien dan Melbourne :p
 
mijn droom moet ergens beginnen
Helemaal mee eens! Ik vind het prachtig dat je een droom hebt en dat je een plan hebt om je droom waar te maken. En tuurlijk is je plan ambitieus. Maar hopelijk ben je ook realistisch genoeg om te accepteren dat dingen anders kunnen lopen en laat je je daardoor niet uit het veld slaan :)
Waarom wil je eigenlijk niet op wat kortere termijn al met je vriend naar Australië voor een lange vakantie?

Groetjes, Margriet
 
Hahaha, het was ook eigenlijk nog niet de bedoeling om op dit moment met een kinderwens bezig te zijn. We wilden die beslissing inderdaad nog even uitstellen. Helaas blijkt er iets met mijn hormonen te zijn en de arts raadde ons aan om niet langer te wachten. Het is waarschijnlijk een nu-of-nooit situatie. Nou ja, dan maar nu ;).

En ik hoef niet gelijk ver te reizen daar (maar ja, kinderloos was wel makkelijker geweest!) Ik wil ook gewoon bij mijn familie zijn.
 
Helemaal mee eens! Ik vind het prachtig dat je een droom hebt en dat je een plan hebt om je droom waar te maken. En tuurlijk is je plan ambitieus. Maar hopelijk ben je ook realistisch genoeg om te accepteren dat dingen anders kunnen lopen en laat je je daardoor niet uit het veld slaan :)
Waarom wil je eigenlijk niet op wat kortere termijn al met je vriend naar Australië voor een lange vakantie?

Groetjes, Margriet
Beste Margriet,

Omdat ik een bepaalde chronische ziekte heb zou het onverstandig zijn om tijdens een eventuele zwangerschap mijn dag/nachtritme om te draaien. Mijn kinderwens kan niet wachten, Australie ligt er over twee of drie jaar ook nog wel, inclusief SOL lijst, punten vergaren en rompslomp met drieduizend papieren. Ik vind de situatie niet helemaal ideaal, maar dit is wat het is.

Het is vier van mn familieleden gelukt Oz binnen te komen maar de een wat makkelijker dan de ander. Een nicht van mij is ongeveer 8 jaar bezig geweest.... Afwijzingen, veranderingen, immigratiestop, papieren kwijt(!).... Ik denk dat ik wel een paar jaar geduld heb maar ik weet niet of ik door zou zetten na zoveel pech. Hoe staan jullie daar tegenover?
 
OK, helemaal begrijpelijk. Zou het een optie zijn om nu al te beginnen met de aanvraag van een visum? Dan is tegen de tijd dat er hopelijk een kindje is en het huis verkocht is het visum vast wat dichterbij. Misschien beetje een gekke zin, hoop dat je snapt wat ik bedoel te zeggen.
En stel dat je vriend het dan alsnog niet ziet zitten dan is er natuurlijk niemand die je verplicht om toch te gaan :)
 
De aanhouder wint! Ook bij mij heeft het met veel tegenslag 7 jaar geduurd! Dromen kan altijd toch en soms komen dromen ook nog uit. Succes met al je plannen.
 
Slowly moving forward (because we can't find reverse...)

:D

Ik zou ook gewoon langzaamaan met wat zaken beginnen, wij hebben nu een visum maar had achteraf gewoon wat vroeger willen beginnen er mee. We zijn pas begonnen toen we het zeker wisten maar wellicht was wat eerder handiger geweest (als is dat wel met kennis achteraf, weet niet of ik half gemotiveerd er zoveel tijd en geld in had willen stoppen)
 
Beste Margriet,

Omdat ik een bepaalde chronische ziekte heb zou het onverstandig zijn om tijdens een eventuele zwangerschap mijn dag/nachtritme om te draaien. Mijn kinderwens kan niet wachten, Australie ligt er over twee of drie jaar ook nog wel, inclusief SOL lijst, punten vergaren en rompslomp met drieduizend papieren. Ik vind de situatie niet helemaal ideaal, maar dit is wat het is.

Het is vier van mn familieleden gelukt Oz binnen te komen maar de een wat makkelijker dan de ander. Een nicht van mij is ongeveer 8 jaar bezig geweest.... Afwijzingen, veranderingen, immigratiestop, papieren kwijt(!).... Ik denk dat ik wel een paar jaar geduld heb maar ik weet niet of ik door zou zetten na zoveel pech. Hoe staan jullie daar tegenover?
Noem me negatief, maar als je een medische test moet doen en je hebt een chronische aandoening, dan vrees ik toch dat ze moeilijk gaan doen.....
Iemand in mijn omgeving is daarop afgekeurd en dat is al een aantal jaren geleden, soepeler is het niet geworden. Medicals omzeilen dan maar ;)
 
Noem me negatief, maar als je een medische test moet doen en je hebt een chronische aandoening, dan vrees ik toch dat ze moeilijk gaan doen.....
Iemand in mijn omgeving is daarop afgekeurd en dat is al een aantal jaren geleden, soepeler is het niet geworden. Medicals omzeilen dan maar ;)

Hangt een beetje van de chronische aandoening af. Ik ken meerdere mensen in mijn directe omgeving met een chronische aandoening die goedgekeurd zijn. Sommige aandoeningen, in mijn beleving vooral die aandoeningen die niet heel hoge medische kosten met zich meebrengen, vormen niet zo'n probleem in de medical.
 
Noem me negatief, maar als je een medische test moet doen en je hebt een chronische aandoening, dan vrees ik toch dat ze moeilijk gaan doen.....
Iemand in mijn omgeving is daarop afgekeurd en dat is al een aantal jaren geleden, soepeler is het niet geworden. Medicals omzeilen dan maar ;)
Mijn ziekte is voor mij vervelend maar niet duur en de medicals zullen geen probleem zijn. Dat had ik al nagevraagd.
Mijn man wordt de hoofdaanvrager. Ik heb geen beroep die op de sollijst staat.
 
Back
Top