:cry:
De 'Godfather of Soul' was zondag opgenomen met een zware longontsteking. James Brown heeft afgelopen week enkele optredens afgezegd. Zijn agent Super Frank zei eerder te verwachten dat hij zaterdag alweer fit zou zijn voor een concert.
Brown was één van de invloedrijkste figuren uit de geschiedenis van de popmuziek. Hij gaf de soul een gezicht, en een lichaam. Zonder hem hadden de begrippen funk en rap misschien niet eens bestaan. Maar Brown drukte zijn stempel ook op andere genres, als blues, reggae, jazz, rock, en later zelfs hiphop.
De carrière van James Brown, geboren op 3 mei 1933 in Pulaski, Tennessee, begon in de jaren vijftig in een gospelgroep. Aanvankelijk werkte hij als autowasser, maar hij kreeg steeds meer succes als zanger.
Hitlijsten
Zijn eerste soloplaat Please, Please, Please maakte hij in 1956. Met dit nummer kwam voor Brown een einde aan een leven van bittere armoede, criminaliteit en tuchtscholen. Het bleek het startsein voor een enorme reeks hits, zoals It's A Man's Man's Man's World, Woman en Sex Machine (1970). Van de ongeveer tachtig albums schopte ruim de helft het tot gouden plaat. Bijna onafgebroken voerde hij in de jaren zestig de 'zwarte' rhythm and blues hitlijsten aan.
De bijnamen The Hardest Working Man in Showbusiness en Mister Dynamite dankte de zanger aan zijn opzwepende en toen sensationele optredens. Hij werd begeleid door een band met soms wel veertig man, een koor, danseressen en soms ook door acrobaten en komische acts.
Acteur
Brown was een groot acteur: voortdurend wisselend van kostuum schreeuwde hij met zijn rasperige stem de longen uit het lijf, totdat het hem ieder optreden weer te veel werd. Hij zakte dan door de knieën en werd voorzichtig van het podium afgeholpen. Op het laatste moment rukte hij zich dan los en greep de microfoon.
De klassieke plaat Live At The Apollo (1962) geeft een uitstekende indruk van de shows uit die jaren. Mick Jagger heeft ooit eens gezegd het recept van zijn befaamde dribbelpasjes bij Brown vandaan te hebben.
Halverwege de jaren zestig vond Browns platenmaatschappij King Records dat het tijd werd voor een doorbraak naar het blanke publiek, wat ook lukte. De maatschappij dwong de zanger melodieuze, zoetgevooisde ballads op te nemen. Ook voor dit soort nummers bleek zijn veelzijdige stem zich te lenen. Daarnaast mocht hij ook wat ruigere nummers uitbrengen.
Brown bleef echter vooral het idool van de zwarte bevolking in de VS. De hit Say It Loud: I'm Black And I'm Proud uit 1969 groeide uit tot het lijflied van zwart Amerika. Hoe groot zijn aanzien was blijkt wel uit het feit dat tijdens de hevige rassenonlusten van die dagen Brown werd ingeschakeld om in een tv-uitzending de mensen op te roepen van de straat te blijven.
Achterban
Later vertroebelde zijn relatie met de zwarte achterban. Die nam de zanger het nationalistische nummer America Is My Home niet in dank af. Ook was het militante deel van de zwarte bevolking erover verbolgen, dat Brown grote sommen geld in de verkiezingskas van de conservatieve presidentskandidaat Richard Nixon pompte.
Nog slechter viel de laatdunkende toon waarvan Brown zich bediende. Hij zei bijvoorbeeld dat de gemiddelde zwarte Amerikaan zijn miserabele positie volledig aan zichzelf te danken had. Die zou alleen geïnteresseerd zijn in een uitkering en te beroerd zijn zelf de handen uit de mouwen te steken. Wel streed hij voor gelijke rechten voor de zwarte Amerikaanse bevolking.
In de jaren zeventig raakte Browns carrière in de versukkeling. Hij bleef veel platen maken, maar de echte sensatie was verdwenen.
Arrestaties
Brown werd een aantal keer gearresteerd voor illegaal wapen- en drugsbezit, poging tot doodslag en mishandeling van zijn derde vrouw die en in 1996 in een drugskliniek overleed. The Soul Brother Number One kreeg in 1988 zes jaar gevangenisstraf wegens het aanrijden van twee politieagenten maar kwam vroegtijdig vrij wegens goed gedrag.
De zanger werd in 2004 getroffen door prostaatkanker, maar de behandeling was succesvol. In juli 2005 verscheen hij 72 jaar oud op Live 8, en hij bracht er, samen met de Britse popster Will Young zijn hit Papa's Got A Brand New Bag ten gehore.
Bron: De Volkskrant on line: http://www.volkskrant.nl/kunst/article382053.ece/James_Brown_overleden
De 'Godfather of Soul' was zondag opgenomen met een zware longontsteking. James Brown heeft afgelopen week enkele optredens afgezegd. Zijn agent Super Frank zei eerder te verwachten dat hij zaterdag alweer fit zou zijn voor een concert.
Brown was één van de invloedrijkste figuren uit de geschiedenis van de popmuziek. Hij gaf de soul een gezicht, en een lichaam. Zonder hem hadden de begrippen funk en rap misschien niet eens bestaan. Maar Brown drukte zijn stempel ook op andere genres, als blues, reggae, jazz, rock, en later zelfs hiphop.
De carrière van James Brown, geboren op 3 mei 1933 in Pulaski, Tennessee, begon in de jaren vijftig in een gospelgroep. Aanvankelijk werkte hij als autowasser, maar hij kreeg steeds meer succes als zanger.
Hitlijsten
Zijn eerste soloplaat Please, Please, Please maakte hij in 1956. Met dit nummer kwam voor Brown een einde aan een leven van bittere armoede, criminaliteit en tuchtscholen. Het bleek het startsein voor een enorme reeks hits, zoals It's A Man's Man's Man's World, Woman en Sex Machine (1970). Van de ongeveer tachtig albums schopte ruim de helft het tot gouden plaat. Bijna onafgebroken voerde hij in de jaren zestig de 'zwarte' rhythm and blues hitlijsten aan.
De bijnamen The Hardest Working Man in Showbusiness en Mister Dynamite dankte de zanger aan zijn opzwepende en toen sensationele optredens. Hij werd begeleid door een band met soms wel veertig man, een koor, danseressen en soms ook door acrobaten en komische acts.
Acteur
Brown was een groot acteur: voortdurend wisselend van kostuum schreeuwde hij met zijn rasperige stem de longen uit het lijf, totdat het hem ieder optreden weer te veel werd. Hij zakte dan door de knieën en werd voorzichtig van het podium afgeholpen. Op het laatste moment rukte hij zich dan los en greep de microfoon.
De klassieke plaat Live At The Apollo (1962) geeft een uitstekende indruk van de shows uit die jaren. Mick Jagger heeft ooit eens gezegd het recept van zijn befaamde dribbelpasjes bij Brown vandaan te hebben.
Halverwege de jaren zestig vond Browns platenmaatschappij King Records dat het tijd werd voor een doorbraak naar het blanke publiek, wat ook lukte. De maatschappij dwong de zanger melodieuze, zoetgevooisde ballads op te nemen. Ook voor dit soort nummers bleek zijn veelzijdige stem zich te lenen. Daarnaast mocht hij ook wat ruigere nummers uitbrengen.
Brown bleef echter vooral het idool van de zwarte bevolking in de VS. De hit Say It Loud: I'm Black And I'm Proud uit 1969 groeide uit tot het lijflied van zwart Amerika. Hoe groot zijn aanzien was blijkt wel uit het feit dat tijdens de hevige rassenonlusten van die dagen Brown werd ingeschakeld om in een tv-uitzending de mensen op te roepen van de straat te blijven.
Achterban
Later vertroebelde zijn relatie met de zwarte achterban. Die nam de zanger het nationalistische nummer America Is My Home niet in dank af. Ook was het militante deel van de zwarte bevolking erover verbolgen, dat Brown grote sommen geld in de verkiezingskas van de conservatieve presidentskandidaat Richard Nixon pompte.
Nog slechter viel de laatdunkende toon waarvan Brown zich bediende. Hij zei bijvoorbeeld dat de gemiddelde zwarte Amerikaan zijn miserabele positie volledig aan zichzelf te danken had. Die zou alleen geïnteresseerd zijn in een uitkering en te beroerd zijn zelf de handen uit de mouwen te steken. Wel streed hij voor gelijke rechten voor de zwarte Amerikaanse bevolking.
In de jaren zeventig raakte Browns carrière in de versukkeling. Hij bleef veel platen maken, maar de echte sensatie was verdwenen.
Arrestaties
Brown werd een aantal keer gearresteerd voor illegaal wapen- en drugsbezit, poging tot doodslag en mishandeling van zijn derde vrouw die en in 1996 in een drugskliniek overleed. The Soul Brother Number One kreeg in 1988 zes jaar gevangenisstraf wegens het aanrijden van twee politieagenten maar kwam vroegtijdig vrij wegens goed gedrag.
De zanger werd in 2004 getroffen door prostaatkanker, maar de behandeling was succesvol. In juli 2005 verscheen hij 72 jaar oud op Live 8, en hij bracht er, samen met de Britse popster Will Young zijn hit Papa's Got A Brand New Bag ten gehore.
Bron: De Volkskrant on line: http://www.volkskrant.nl/kunst/article382053.ece/James_Brown_overleden
fftopic:
