Mijn man is tweetalig opgevoed, en ik ken een hoop kinderen op de school waar ik werk die tweetalig opgevoed worden.
Ik geloof niet dat dat direct corrigeren zo nodig is.
Je vergelijking met een spons vind ik een goede; ze zuigen op. Maar het 'water' komt er niet gelijk uit, dat kan ook een tijd (maanden/jaren)duren. Intussen ligt de taal er wel te weken!
example; een jongetje bij ons op school roept de hele tijd tegen zijn franse moeder; doe niet zo achterlijk, praat normaal! (niet zo aardig..) Maar als hij met andere franstaligen in aanraking komt, is het geen probleem.
example 2; Mijn man is altijd NL blijven spreken, had ook nl vrienden op school. Zijn zus niet, die zat meer in de engelse crowd, zijn broer is met 13 jaar op een internaat in Engeland gegaan. Toen ik art leerde kennen sprak hij Nederlands, zijn zus weigerde dat(ook tegen mij-, haar nederlands was te slecht, maar wel goed voor mijn Engels...) en zijn broertje deed zijn best nl tegen mij te spreken. Nu 20 jaar later wonen broer en zus in London, en spreken dus nooit meer NL, behalve als ze bij ons zijn! vloeiend!!
Ik denk dus dat contact met een taal heel veel doet, al zie je dat niet direct. En houdt het vooral leuk om een taal te spreken. Als het een must is , is het nooit leuk, hoe meer je richting tienerleeftijd gaat, hoe sterker dat geldt.
and that is my humble opnion...
aukje