kinderen

Martin B

New Member
We zitten met een dilemma.
En dat is dat de kids niet meewillen.
We zijn nog maar sinds kort bezig en we betrekken ze zoveel mogelijk in het geheel.
Iemand ervaring hiermee?

Leeftijden zijn 9-11-14 jaar
 
geen ervaring mee wij hebben geen kids maar misschien dat je ze hier kunt laten kletsen met de andere kinderen waarvan er volgens mij ook al wat in Australie zitten. Misschien dat ze op die manier wat positieve reacties krijgen uit eigen leeftijd en raken ze wat geinteresseerder.

succes.
 
Als het financieel haalbaar is:er op vakantie gaan zodat ze het zelf kunnen ervaren.
Wij hebben onze dochter(8) enthousiast gemaakt met tv programmas,boeken,plaatjes,filmpjes op internet enz.
Lijkt me ontzettend lastig om kids te hebben die niet mee willen maar het is denk ik ook angst voor het onbekende.
Succes ermee.
 
Hi Martin, wij zij verleden jaar 5 weken geweest en de kinderen vonden het geweldig.
Het was zelfs zo erg dat onze zoon van 10 wilde blijven.
Wij zijn daar mensen tegen gekomen uit Engeland met drie kids, en ze woonde daar nu een jaar, maar een week voor ze gingen hadden ze grote problemen met hun dochter van 15 want die wilde absoluut niet mee. Ze zijn toch gegaan en dat meisje had het erg naar d'r zin en wil nooit meer terug naar Engeland.
Zo zie je maar, ze moeten het eens meemaken. Het is echt erg leuk voor kids.

Groetjes Jolanda
 
ons zoontje is natuurlijk nog erg jong 2,5 jaar
maar inderdaad ze warm maken voor de zaak he

hij is gek op de zee - dus het vooruitzicht om kortbij de zee te wonen daar kijkt hij al naar uit
dan de wildlife: koala's, kanguru's, pinguins (vanuit SA is philips island toch niet zo ver dacht ik) dat soort zaken
er zijn veel series op TV zo kan ze al eens zien hoe en wat
vooral ivm de school is een goede voorbereiding wel nodig denk
bij ons dragen ze geen uniform in oz dus wel - het schooljaar heeft een andere indeling en ook het aantal jaren school is anders ingedeeld


probleem is dat moeke en vake ver weg zullen wonen
dat zal de eerste maanden een drama worden - maar leve skype 
 
Hi Martin,
Wij wonen nu bijna twee jaar in Austr. Onze kinderen zijn 6 en 9 jaar dus wel jonger.
Zij wisten niet echt wat er zou gaan gebeuren. Wij moesten naar Austr. op een gegeven moment omdat we het visum al hadden en nog niet de boel verkocht hadden. Gevolg een vakantie naar hier, vanwege het melden. Oze oudste vond alles eerst eng, het vliegen enz. Zodra hij instapte, veranderde alles. Alles was ineens spannend, nieuw enz. En... eenmaal in Austr. ontdekte hij de rust, de ontspanning en hij riep: ja mama, hier wil ik wel wonen. Dit was op een strand. Nu we er wonen ben ik erg blij voor de kinderen. Ze zitten op een klein schooltje, hebben het erg naar hun zin, doen veel aan sport, veel buiten en ze zijn allebeide opgbloeid. Maar.....jij hebt oudere kinderen en middelbare scholen zijn toch weer anders. Ik denk dat het er er aan ligt waar je naar toe gaat. Sydney is compleet anders dan Lismore of Rock Valley waar wij wonen.
Maar er veel over praten, waarom je wilt en veel laten zien op allerlei manieren over Austr. is denk ik een goede optie.
Groeten KARIN en sterkte
 
Martin,

We kunnen niet uit eigen ervaring spreken (geen kinderen ;-) ), maar vrienden van ons hebben 2 dochters (11 en 14) en zijn in November hier (=Perth) aangekomen. De oudste heeft van het begin af aan tegengestribbeld en heeft zich hier erg ongelukkig gevoeld. Gisteren zijn moeder en de 2 dochters weer teruggekeerd naar NL. Vader blijft nog een paar weekjes hier, en vertrek daarna ook. Vader en moeder zouden hier wel willen blijven overigens, en de jongste maakt het niet zoveel uit.

Nu is het natuurlijk onmogelijk om aan te geven hoe je e.e.a. zou kunnen voorkomen, maar als je het mij vraagt is het zondermeer heel belangrijk om er uitgebreid over te praten met de kinderen (en ik schat in dat het vooral voor de leeftijdsgroep van 12-18 of zoiets een hele zware stap is). Duidelijk maken dat het absoluut gaat gebeuren. Wel (ik stap nu in andermans schoenen natuurlijk) in de gesprekken met de kinderen duidelijk ruimte geven voor hun bezwaren. Voor een tiener die in NL al vol met onzekerheden (hormonen en zo) zit en zichzelf nog moet leren kennen, is het nog veel bedreigender om deze stap te maken dan voor jongere kinderen of hun ouders.

Wat ook belangrijk kan zijn is (als je dat wilt overwegen) om een afspraak te maken dat je een bepaalde periode minimaal in AU blijft. Die periode moet dan wel absoluut minimaal een jaar zijn (zou ik zeggen). En dat als er iemand echt ongelukkig van wordt, dat je dan altijd terug zou kunnen gaan. Voor wat betreft onze vrienden verwachten wij trouwens zelf dat ze over een jaartje of 2 misschien 3 wel weer hier zullen zijn, maar misschien dan zonder de oudste dochter (als die dan de school afgemaakt heeft etc).

Anyway, bovenstaande verhaal is nogmaals alleen maar mijn (ons) idee over e.e.a. Ik vond het wel belangrijk om aan te geven dat het zeker niet altijd goed gaat. En misschien heb je wat aan wat van de tips ;-)

Perthpete
 
Tjee, wat rot voor jullie vrienden. Maar ik begrijp wel dat ze terug gaan voor hun dochter want je wil je kind toch niet ongelukkig zien.
Zo zie je maar dat het bij iedereen anders kan lopen.

Groetjes van Jolanda
 
Hoi allemaal,

Zitten nog in de beginfase, dus we hebben nog even de tijd.
We betrekken de kids zoveel mogelijk, maar wel beetje bij beetje zodat het niet gepushed wordt.
Helaas zitten we niet in die financiele situatie dat we even kunnen gaan kijken.  :-(

En inderdaad is het een goed id om vooraf een afspraak te maken met de kids mede om het feit dat hun mening ook geldt!
Je wilt idd geen ongelukkige kinderen, je wilt immers samen gelukkig zijn. Toch?

Groetjes,

Martin
 
hoi ,Die van ons willen juist wel ,t'is te zeggen de oudste (11jaar) is enorm enthousiast .Maar ze wil géén foto's zien of dingen over Australie via de pc .Ze zegt dan " neen ,mama , ik wil het allemaal zien als we ginder zijn .Die foto's kunnen toch nooit juist weergeven hoe het daar echt is " .En gelijk heeft ze .
De 2 de (7 jaar ) wil het ene moment wél mee ,het andere weer niet .Die spinnen en slangen boezemen haar angst aan ,maar zeker de haaien .Ik probeer haar dan duidelijk te maken dat er toch geen haaien in het zwembad kunnen zijn .Je weet nooit antwoord ze me dan  :-D .Ach ,ze draait wel bij .Ze heeft graag mooi weer ,dus dat is ginder wel een pluspunt .
De kleinste (2 jaar ) die kan gelukkig nog niet neen of ja zeggen . :wink:

Ach ,soms moet je toch wel zelf de beslissingen maken hoor ,je kan toch moeilijk je leven laten bepalen door kids .Er veel over praten helpt ook hoor ,ze er bij betrekken zo veel mogelijk .
Groetjes ,Katja
 
Wij hebben ook 3 kinderen, in zelfde leeftijdscategorie (14, 12, 8). Oudste is een dochter en die ziet het niet zitten, de twee jongens daaronder vinden het prima.

Ben het eens met Pertpete. Wij praten er erg vaak over met de oudste en beargumenteren daarbij duidelijk het voornemen om te vertrekken. Proberen daarbij (vanzelfsprekend) ook de mogelijke plussen voor haar duidelijk zichtbaar te maken.
Geven daarbij overigens aan dat we het minimaal drie jaar willen gaan proberen, maar benadrukken tegelijkertijd dat het geen 'keuze voor het leven' is. We merken daarbij zo langzamerhand wel een verandering in haar reacties omdat ze ook de tijd krijgt aan het idee te wennen (praten er al driekwart jaar over). Overigens kan het bij ons nog wel 2 jaar duren, dus dan is ze al ruim 16......
 
Letsgo,

Of je het positief vind weet ik niet, maar in Australie kunnen ze al vanaf hun 16e beginnen met autorijden ;-) Misschien een argumentje wat een klein beetje kan helpen .. ;-)

Serieus: Houd er ook rekening mee dat je hier in het algemeen vaker je kind(eren) moet wegbrengen naar activiteiten als sporten en/of hobbies. De scholen kan eventueel nog met de schoolbus o.i.d., maar 's avonds naar een sport laat je ze zomaar niet alleen gaan. te gevaarlijk om dan op de fiets ergens heen te gaan.

Perthpete
 
Back
Top