Dani & Roy
Member
Heej hallo allemaal,
Wij hebben afgelopen vrijdag een leuk telefoontje uit Australie gekregen: de beroepserkenningsaanvraag van mijn man bij Engineers Australia is goedgekeurd. Yiehaa! Hier hebben we bijna een half jaartje op moeten wachten. Nu kunnen we verder met de EOI, het aanvragen van statesponsorship WA en het aanvragen van het visum. Maar jee, wat wordt het nu ook in een keer spannend! Het is echt een rollercoaster...je wil het zo graag...maar toch die eeuwige twijfel die blijft knagen (met name het feit dat de kinderen zonder familie en opa's en oma's opgroeien vind ik moeilijk....doen we de kinderen niet te kort, zijn we niet te egoistisch naar onze ouders toe...). En dit zomerse weertjes en vakantiegevoel in nederland draagt ook niet echt bij aan en overtuigend ' ja' gevoel/. Het is fijn om te lezen dat dit ' normaal' is en bij het hele proces hoort. De dag van afscheid nemen komt steeds dichter bij. De vage plannen van ' we gaan het proberen', worden steeds concreter. Gelukkig weten we allebei waar we het voor doen en staan we allebei 100% achter onze keuze!
Hopelijk kunnen we over een paar maandjes ons visum tegemoet zien en kunnen we in januari 2014 vertrekken! Ons huis is al verkocht, we wonen al een jaar gehuurd en alle spullen zijn al opgeslagen. We hebben al zo veel stappen genomen. Wij zijn er klaar voor (of toch niet?) Hoe dan ook: we willen gaan, we willen het ervaren en we gaan er iets moois van maken!
Wij hebben afgelopen vrijdag een leuk telefoontje uit Australie gekregen: de beroepserkenningsaanvraag van mijn man bij Engineers Australia is goedgekeurd. Yiehaa! Hier hebben we bijna een half jaartje op moeten wachten. Nu kunnen we verder met de EOI, het aanvragen van statesponsorship WA en het aanvragen van het visum. Maar jee, wat wordt het nu ook in een keer spannend! Het is echt een rollercoaster...je wil het zo graag...maar toch die eeuwige twijfel die blijft knagen (met name het feit dat de kinderen zonder familie en opa's en oma's opgroeien vind ik moeilijk....doen we de kinderen niet te kort, zijn we niet te egoistisch naar onze ouders toe...). En dit zomerse weertjes en vakantiegevoel in nederland draagt ook niet echt bij aan en overtuigend ' ja' gevoel/. Het is fijn om te lezen dat dit ' normaal' is en bij het hele proces hoort. De dag van afscheid nemen komt steeds dichter bij. De vage plannen van ' we gaan het proberen', worden steeds concreter. Gelukkig weten we allebei waar we het voor doen en staan we allebei 100% achter onze keuze!
Hopelijk kunnen we over een paar maandjes ons visum tegemoet zien en kunnen we in januari 2014 vertrekken! Ons huis is al verkocht, we wonen al een jaar gehuurd en alle spullen zijn al opgeslagen. We hebben al zo veel stappen genomen. Wij zijn er klaar voor (of toch niet?) Hoe dan ook: we willen gaan, we willen het ervaren en we gaan er iets moois van maken!