Shazza
Member
Hoi!
Even een berichtje omdat het storm in mijn hoofd is. Hieronder even kort wie we zijn:
"Hallo allemaal,
Ik heb me zojuist ingeschreven op dit forum omdat ik net als velen van jullie het ingewikkelde visum proces aan het volgen ben. Ik heb vorig jaar april mijn vriend (Aus citizen) ontmoet in Perth, hij woonde daar en ik werkte daar als au pair via een working holiday visum. 3 Weken na onze ontmoeting boekte hij een ticket naar Nederland. Jaja.... het was snel duidelijk dat ik deze man niet meer liet gaan. Ik kwam in juni 2016 terug en hij in juli. Nu wonen we samen in Nijmegen. Mijn vriend is in NL via een working holiday visum en dat verloopt in Augustus. Volgens de IND in Den Bosch passen we niet binnen de bestaande regels van een partner visum of een business visum. De regels zijn gebouwd op wantrouwen en als er dan iemand uit Australië komt met geld en een goede baan raken ze in de war
Ook bij trouwen word hij gewoon de grens overgezet werd ons verteld. Nederland heeft lak aan de liefde een leeft bij de regels. We zijn nu bezig met een procedure om toch te bewijzen dat we in het Nederlandse bureaucratiehokje passen. Het is een langdradig proces en wie weet gaat het niet lukken. We houden er dus rekening mee dat we in augustus 2017 weer terug gaan naar Perth, wat weer andere visums met zich meebrengt..... Ik hoop hier dus wat tips en trucs op te doen want ik geloof dat er veel mensen in een soortgelijk schuitje zitten hier.
Dus: Hallo allemaal, ik kom graag bij jullie club en hoor jullie verhalen ook graag! "
Ondertussen zijn we tot de beslissing gekomen dat we naar Australië gaan. Naar Perth. Dat is zooooooooo super spannend. We wonen pas 2 maanden in ons huisje, nauwelijks alle verhuisdozen uitgepakt en nu hebben we het alweer over inpakken en naar Australië gaan. Wouw! Het voelt goed, een nieuw avontuur, ander leven. Heel spannend. Maar als ik denk het weggaan hier, dan krijg ik het toch een beetje benauwd. Hebben jullie ervaring met dit gevoel? Aan de ene kant niet kunnen wachten om te gaan en aan de andere kant het nare gevoel van afscheid nemen? Hoe doen jullie dit?
Even een berichtje omdat het storm in mijn hoofd is. Hieronder even kort wie we zijn:
"Hallo allemaal,
Ik heb me zojuist ingeschreven op dit forum omdat ik net als velen van jullie het ingewikkelde visum proces aan het volgen ben. Ik heb vorig jaar april mijn vriend (Aus citizen) ontmoet in Perth, hij woonde daar en ik werkte daar als au pair via een working holiday visum. 3 Weken na onze ontmoeting boekte hij een ticket naar Nederland. Jaja.... het was snel duidelijk dat ik deze man niet meer liet gaan. Ik kwam in juni 2016 terug en hij in juli. Nu wonen we samen in Nijmegen. Mijn vriend is in NL via een working holiday visum en dat verloopt in Augustus. Volgens de IND in Den Bosch passen we niet binnen de bestaande regels van een partner visum of een business visum. De regels zijn gebouwd op wantrouwen en als er dan iemand uit Australië komt met geld en een goede baan raken ze in de war
Ook bij trouwen word hij gewoon de grens overgezet werd ons verteld. Nederland heeft lak aan de liefde een leeft bij de regels. We zijn nu bezig met een procedure om toch te bewijzen dat we in het Nederlandse bureaucratiehokje passen. Het is een langdradig proces en wie weet gaat het niet lukken. We houden er dus rekening mee dat we in augustus 2017 weer terug gaan naar Perth, wat weer andere visums met zich meebrengt..... Ik hoop hier dus wat tips en trucs op te doen want ik geloof dat er veel mensen in een soortgelijk schuitje zitten hier. Dus: Hallo allemaal, ik kom graag bij jullie club en hoor jullie verhalen ook graag!
"Ondertussen zijn we tot de beslissing gekomen dat we naar Australië gaan. Naar Perth. Dat is zooooooooo super spannend. We wonen pas 2 maanden in ons huisje, nauwelijks alle verhuisdozen uitgepakt en nu hebben we het alweer over inpakken en naar Australië gaan. Wouw! Het voelt goed, een nieuw avontuur, ander leven. Heel spannend. Maar als ik denk het weggaan hier, dan krijg ik het toch een beetje benauwd. Hebben jullie ervaring met dit gevoel? Aan de ene kant niet kunnen wachten om te gaan en aan de andere kant het nare gevoel van afscheid nemen? Hoe doen jullie dit?
