sproetje
Member
Ik ben er ook weer een keertje,heb de afgelopen tijd van hot naar her lopen rennen en sjouwen.
Nog 2 1/2 week en dan stap ik op het vliegtuig naar Perth,yeeeeeeehaaaaaa!
Ik heb er zo ontzettend veel zin in
Mijn laatste werkdag heb ik 17 januari gehad,was erg leuk.
Mijn collega's bedachten dat alleen een douche niet voldoende was,dus ik mocht ook de hele dag in een kangaroo pak lopen :-D
Ontzettend warm,maar ook heel komisch,het zag er echt NIET uit.
18 januari aan mijn meniscus geopereerd,en zsm die krukken opzij om weer mee te kunnen helpen met het leeghalen van mijn huis.
Dat is gelukt,en de nieuwe bewoonster neemt zelfs alles over van rolgordijnen,vloeren en het grind in de achtertuin ( anders hadden we dat allemaal nog "mogen"verwijderen.
Ik ben vanaf die 18e meteen bij mijn ouders ingetrokken,erg gezellig en ontspannen tot ik vertrek.
De 29e het afscheidsfeestje,nog in mijn eigen huisje ( 2 dagen voor de sleuteloverdracht),ik had een beetje een vermoeden wie zouden kunnen komen,maar het was allemaal zo'n verrassing,mensen die allemaal langskomen,ook mensen waar ik dus helemaal niet op gerekend had,helemaal super!
Mijn moeder en zus zijn hier druk mee bezig geweest en maar 4 mensen hebben afgemeld omdat ze echt niet de mogelijkheid hadden ( op vakantie),voor de rest is iedereen geweest
Op 19 februari is er nog een feestje maar dan voor ooms en tantes ( hebben ze bewust gesplitst omdat het anders niet allemaal tegelijk in het huis zou passen 29 januari :wink: ),en afgelopen vrijdag kwam een groepje collega's me oppikken.
Ik wist alleen dat ik om 19.15 klaar moest staan.
We kwamen aan in een cafeetje hier in het dorp en daar was het ineens "SURPRISE!" en stonden al mijn collega's daar!
Echt zo gaaf
We hebben gesteengrild en zijn daarna weer naar voren het cafe in gegaan tot in de nacht.
22 vrouwen,dus een behoorlijk gekakel!
Ook hier weer cadeautjes en fotoalbums,ze hebben me erg verwend.
Tot ik vertrek staat er heel veel gepland,iedereen wil je nog zien of nog wat met je ondernemen.
Etentjes,surprisedagjes,gezellig!
Al weken sjouw ik overal mijn videocamera mee naar toe,zodat ik straks in Perth alles vaak kan terugkijken.
Mijn hond is afgelopen donderdag verhuisd naar zijn nieuwe gezin.
Het meisje wat eigenlijk voor hem zou gaan zorgen kon ik ineens nergens meer bereiken,ze belde zelf niet,en als ik dat deed nam ze niet op,of drukte me zelfs weg! ( toen had ik zoiets van "bekijk het maar!")
Email werd ook niet beantwoord.
Heel raar,want ik had haar van te voren vaak gesproken en regelmatig gezien en dan was ze superenthousiast.
Mijn hond kende haar ook goed,dus het stelde me gerust dat hij naar haar zou gaan.
Toen moest ik dus ineens op zoek naar iemand anders,en dat is moeilijk,want ik was wel heel kieskeurig,ik wilde hem niet zomaar bij iemand laten.
Via mijn zus kwam ik bij haar collega terecht,en meteen toen ik hen zag voelde het vertrouwd.
Ze hebben al een hond,en wonen in een verbouwde boerderij.
Afgelopen donderdag is hij dus daar gaan wonen ( ze gaan binnenkort een paar dagen weg en ik vond het dus een prettig idee dat hij al goed aan hen gewend was voordat ze dat gingen doen),en ondanks dat het natuurlijk erg moeilijk en emotioneel was,weet ik dat hij het heel goed bij hen krijgt,ze zijn helemaal gek van hem en hij is gelukkig een hele aanhankelijke hond ( niet typerend voor een sharpei want zij zijn normaal terughoudend naar mensen die ze niet goed kennen) dus zal zich makkelijk aanpassen.
Ik krijg update mailtjes over hoe hij het doet,en ze stuurt me filmpjes op van de honden samen,spelend.
Erg prettig.
De komende dagen nog voor wat controles en uitslagen naar het ziekenhuis,nog een tweetal dozen opsturen ( per vliegtuig dit keer),en dan is het nog maar heel eventjes voordat ik eindelijk weer bij Jay ben!
Hij telt samen met mij de dagen af.
Ik heb tussendoor sms contact gehad met Marielle,Lin en Marina en zie hen hopelijk ook binnenkort.
Groetjes,
Lieke
Nog 2 1/2 week en dan stap ik op het vliegtuig naar Perth,yeeeeeeehaaaaaa!
Ik heb er zo ontzettend veel zin in
Mijn laatste werkdag heb ik 17 januari gehad,was erg leuk.
Mijn collega's bedachten dat alleen een douche niet voldoende was,dus ik mocht ook de hele dag in een kangaroo pak lopen :-D
Ontzettend warm,maar ook heel komisch,het zag er echt NIET uit.
18 januari aan mijn meniscus geopereerd,en zsm die krukken opzij om weer mee te kunnen helpen met het leeghalen van mijn huis.
Dat is gelukt,en de nieuwe bewoonster neemt zelfs alles over van rolgordijnen,vloeren en het grind in de achtertuin ( anders hadden we dat allemaal nog "mogen"verwijderen.
Ik ben vanaf die 18e meteen bij mijn ouders ingetrokken,erg gezellig en ontspannen tot ik vertrek.
De 29e het afscheidsfeestje,nog in mijn eigen huisje ( 2 dagen voor de sleuteloverdracht),ik had een beetje een vermoeden wie zouden kunnen komen,maar het was allemaal zo'n verrassing,mensen die allemaal langskomen,ook mensen waar ik dus helemaal niet op gerekend had,helemaal super!
Mijn moeder en zus zijn hier druk mee bezig geweest en maar 4 mensen hebben afgemeld omdat ze echt niet de mogelijkheid hadden ( op vakantie),voor de rest is iedereen geweest
Op 19 februari is er nog een feestje maar dan voor ooms en tantes ( hebben ze bewust gesplitst omdat het anders niet allemaal tegelijk in het huis zou passen 29 januari :wink: ),en afgelopen vrijdag kwam een groepje collega's me oppikken.
Ik wist alleen dat ik om 19.15 klaar moest staan.
We kwamen aan in een cafeetje hier in het dorp en daar was het ineens "SURPRISE!" en stonden al mijn collega's daar!
Echt zo gaaf
We hebben gesteengrild en zijn daarna weer naar voren het cafe in gegaan tot in de nacht.
22 vrouwen,dus een behoorlijk gekakel!
Ook hier weer cadeautjes en fotoalbums,ze hebben me erg verwend.
Tot ik vertrek staat er heel veel gepland,iedereen wil je nog zien of nog wat met je ondernemen.
Etentjes,surprisedagjes,gezellig!
Al weken sjouw ik overal mijn videocamera mee naar toe,zodat ik straks in Perth alles vaak kan terugkijken.
Mijn hond is afgelopen donderdag verhuisd naar zijn nieuwe gezin.
Het meisje wat eigenlijk voor hem zou gaan zorgen kon ik ineens nergens meer bereiken,ze belde zelf niet,en als ik dat deed nam ze niet op,of drukte me zelfs weg! ( toen had ik zoiets van "bekijk het maar!")
Email werd ook niet beantwoord.
Heel raar,want ik had haar van te voren vaak gesproken en regelmatig gezien en dan was ze superenthousiast.
Mijn hond kende haar ook goed,dus het stelde me gerust dat hij naar haar zou gaan.
Toen moest ik dus ineens op zoek naar iemand anders,en dat is moeilijk,want ik was wel heel kieskeurig,ik wilde hem niet zomaar bij iemand laten.
Via mijn zus kwam ik bij haar collega terecht,en meteen toen ik hen zag voelde het vertrouwd.
Ze hebben al een hond,en wonen in een verbouwde boerderij.
Afgelopen donderdag is hij dus daar gaan wonen ( ze gaan binnenkort een paar dagen weg en ik vond het dus een prettig idee dat hij al goed aan hen gewend was voordat ze dat gingen doen),en ondanks dat het natuurlijk erg moeilijk en emotioneel was,weet ik dat hij het heel goed bij hen krijgt,ze zijn helemaal gek van hem en hij is gelukkig een hele aanhankelijke hond ( niet typerend voor een sharpei want zij zijn normaal terughoudend naar mensen die ze niet goed kennen) dus zal zich makkelijk aanpassen.
Ik krijg update mailtjes over hoe hij het doet,en ze stuurt me filmpjes op van de honden samen,spelend.
Erg prettig.
De komende dagen nog voor wat controles en uitslagen naar het ziekenhuis,nog een tweetal dozen opsturen ( per vliegtuig dit keer),en dan is het nog maar heel eventjes voordat ik eindelijk weer bij Jay ben!
Hij telt samen met mij de dagen af.
Ik heb tussendoor sms contact gehad met Marielle,Lin en Marina en zie hen hopelijk ook binnenkort.
Groetjes,
Lieke
