Medeling aan ouders

[Ingepinge]

Vanavond heb ik het mijn moeder verteld...
Wij staan in het begin van het hele emigratieproces en ik had af en toe wel eens iets laten vallen over onze droom, maar heel vaag.
Vanavond gingen we daar eten en ben ik er heel concreet over begonnen.
Je moet weten: mijn moeder is al een hele tijd weduwe, heeft al wat tegenslag in haar leven gehad, ... heeft sinds één jaar een relatie, maar ook dit loopt niet vanzelf.
Awel, ze heeft keitof gereageerd!!!! Ze vindt het uiteraard heel moeilijk, maar ze weet dat dit iets is dat ik wil. Ze zal dan maar beginnen sparen om op bezoek te kunnen komen. Dit zijn haar woorden. Uiteindelijk was ik degene die aan het wenen was, omdat ik weet wat dit betekent voor mijn mama. Het was mijn mama die probeert om het stap per stap te verwerken.
Een prachtmens, niet! Ook al hebben wij al wel eens woorden. Wat ze ook zei (en dat vind ik gewoon de max): 'Als je papa nog had geleefd, hij zou de laatste zijn om je iets in de weg te leggen' . (Daarom begon ik dus te wenen). Mijn vader heeft altijd iets gehad voor OZ, maar is er nooit geraakt (veel te vroeg gestorven!), maar ik moet mijn droom achterna.
Waar zij en ik (ook al is het nog ver) wel aan dachten, is de vliegreis. Mijn moeder is nooit een reistype geweest. Om alleen tot daar te geraken, ...?! Vooral omdat je moet overstappen, lijkt me dit niet evident. Ze begrijpt ENgels, maar echt iets uitleggen is nog niet aan haar besteed.
Weet er iemand iets meer over de mogelijkheden binnen een paar jaar, ivm een eventueel visum voor haar?
Heel veel vragen, maar het startschot is gegeven. Ze was in ieder geval blij dat we haar er zo vlug bij betrekken en niet kort voor onze eventuele afreis.
Mijn schoonouders, by the way, (met wie ik toch ook een goede band heb), reageerden ook rustig. Waarschijnlijk hebben ook zij nog veel vragen.

Soms wou ik dat we in een glazen bol konden kijken... :|

 

[Wilsil]

Heel fijn voor je Inge.
Vaak verwacht je dat het erg moeilijk wordt en dan blijkt achteraf iets heel anders.
In ieder geval ben ik blij voor je dat het goed gegaan is. Vaak hebben de ouders allang door dat je ergens mee bezsig bent, zonder dat je het concreet verteld heb.
Mijn ouders reageerden precies zo. Zij zeiden dat ze ons zeker niet tegen konden wilden houden en dat ze het begrepen. Leuk vonden ze het niet, en dat kan ik me best voorstellen. Maar ze zeiden ook dat na onze eerste vakantie naar Oz ze al iets vermoeden. Ze hadden het aan de ene kant raar gevonden als we er niet meer mee gedaan zouden hebben.
De schoonouders zijn een ander verhaal echter. Toen we nog in NL waren, negeerden ze het onderwerp totaal.
Nu is het iets aan het veranderen, maar ze zijn totaal anders.


Nu kunnen jullie met een gerust hart bezig gaan met het uitwerken van de plannen.