Meer verwantschap en gevoelens met Australie dan met Nederland....

Jean76

XPdite Sponsor
Het klinkt heel gek misschien. Ik ben geboren en getogen in Nederland, maar ik de laatste tijd zou ik willen dat ik veel liever in Oz (of NZ) geboren zou zijn. Het lijkt alsof mijn hart daar ligt (en mijn ratio hier  :p ) en ik lijk steeds meer ernaar toe te verlangen. Op de een of andere manier mis ik hier gewoon binding met veel dingen en lijkt het hier een vreemde wereld voor me. Ik begin steeds meer verwantschap te voelen voor Oz (en NZ) en lijk steeds meer te vervreemden van Nederland. De benepenheid hier; het beklemmende; het uitzichtsloze; de binding die ik hier lijk te missen. Zelfs met voetbal begin ik al steeds meer sympathie en verbondenheid te krijgen voor Oz dan voor Oranje  :p ). Ook het feit dat je nergens meer een mening over lijkt te mogen hebben begint me steeds meer te steken. Alles moet hier volgende de gebaande wegen en ervan afwijken is uit den boze; zo lijkt het. Het moet allemaal ook maar heel normaal gevonden worden dat alles zo vol is in Nederland. Je mag er helemaal niets meer over zeggen. En over rust en ruimte mag je al helemaal niets meer roepen; want dan ben je te veeleisend. Alles word je hier zo opgelegd en heb steeds meer het gevoel hier in wezen weinig vrijheid te hebben (democratie kost immers geld; wat ik al eens eerder ergens heb vermeld). Ik verlang steeds meer naar het uitgestrekte en ruimtelijke van Oz (en NZ; tjsa blijf het in een adem noemen  :roll: )
Voor wie is dit eigenlijk zoal herkenbaar?
 
Ten eerste moeten we een naam verzinnen voor zulke mensen. Zoals een Transsexueel.... Transnational?
Ik kreeg hier ca. 9 jaar terug al last van toen ik 18 was. Ik was klaar met het VWO, heb mijn diploma opgehaald en mijn uitreiking misgelopen, omdat ik dan 3 weken langer vakantie kon vieren in Amerika bij kennissen van mijn ouders.
Ik wou het land uit, punt. Toen kende ik voornamelijk Amerika (van 2 eerdere vakantie), dus keek alleen naar dat land. Toen ik 21 was ben ik weer 5 maanden in Amerika wezen stagelopen. Ik wou hier toen erg graag wonen en werken.  Goed, kort na terugkomst ontmoette ik mijn Australische vriendin, en werd na 9-11 me een stuk bewuster van andere dingen die zich afspelen in Amerika, waar ik wat minder van onder de indruk was, dus ik heb nu absoluut geen trek meer in wonen/werken in Amerika. Maar 5 jaar terug was Australie voor mij een land waar ik 'ooit' nog wel eens op vakantie zou gaan, maar hoog op de lijst stond het niet hoor. Maar ik wist er ook niets van af. Inmiddels woon ik hier al 2 jaar, en vind het een prima land om me in te vestigen.
Maar de drang om Nederland te verlaten was er al geruime tijd, inderdaad de regeltjes, gebrek aan ruimte, en het gewoon niet naar m'n zin hebben.
 
Mooi verhaal, David  :up:
Ik heb toch wel een beetje de indruk dat deze topic een beetje op een aantal andere topics lijkt die ook een hoog 'Australie vs Nederland gehalte'  hebben. Vandaar dat er tot dusver ook nog niet zoveel reacties loskomen blijkbaar. Maar ik wil wel benadrukken dat het hier niet alleen om het rationele deel gaat (nadelen Nederland, voordelen Australie etc), maar dat het hier toch grotendeels een gevoelskwestie betreft. En met het voelen van een verwantschap en band met Australie. Hopelijk kan deze topic zich daarin ook onderscheiden van die andere topics  :)
 
Toen wij in Alice van het vliegtuig stapten, voelde het alseen thuiskomen. Erg raar, het was gewoon een gevoel, een soort opluchting! Ik herinner me onze eerste nacht in de Outback, kijkend naar de sterren, luisterend naar een zatte Ozzie op de banjo......alsof het altijd al zo had moeten zijn. Wij hebben een plek gevonden waar wij ONSZELF  kunnen zijn...echt puur tevreden en gerust....
 
Ik vind je verhaal echt prachtig, Sara  :wink:
Een plek waar je jezelf kunt zijn; dat is ook waar ik naar verlang.
Ik vind hier op de één of andere manier alles zo benepen en beklemmend. Ik lijk de echte vrijheid hier te missen. Hoewel ik hier veel familie, vrienden en kennissen heb zitten lijk ik toch vaak de binding en de echte uitdaging hier te missen. Ik moet ook toegeven dat ik best wel vaak een ware (ge)liefde mis. Maar ja; blijft altijd gecompliceerd.
In elk geval gaat mijn hart steeds meer open voor Australie (zonder zweverig over te willen komen) en ik begin er steeds meer naar te verlangen om daar te zijn. Op de één of andere manier wil ik Nederland ooit achter me gaan laten, hoewel hier ook genoeg mooie dingen zijn. Dat wil ik wel benadrukken.
Wie herkent deze gevoelsmatige en emotionele band nog meer eigenlijk?
 
Ik herken de gevoelsmatige band ook Jean.

Ik ben tussen 96 en 97 bijna een jaar in Oz geweest, en voelde me daar meer op mijn gemak dan in Nederland.

Nederland is af, voor een pionier zoals ik is er in Nederland geen plaats meer. We glijden af naar een soort navelstaren....

Alles is uitgekauwd, alles is al eens gedaan. En wil je iets heel anders doen, dan heb je daar óf veel geld voor nodig, of je moet hier weg.

Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen, het is een gevoel. En dat gevoel is heel sterk.
 
[quote author=Bartman link=topic=3372.msg40122#msg40122 date=1134302261]
Ik herken de gevoelsmatige band ook Jean.

Ik ben tussen 96 en 97 bijna een jaar in Oz geweest, en voelde me daar meer op mijn gemak dan in Nederland.

Nederland is af, voor een pionier zoals ik is er in Nederland geen plaats meer. We glijden af naar een soort navelstaren....

Alles is uitgekauwd, alles is al eens gedaan. En wil je iets heel anders doen, dan heb je daar óf veel geld voor nodig, of je moet hier weg.

Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen, het is een gevoel. En dat gevoel is heel sterk.
[/quote]

Inderdaad Bartman  :wink:
Ik herken het zeer sterk. We weten van elkaar waar we het over hebben.
Australie voelt echt als thuiskomen!!!
 
Heb gisteren zelfs een shirt van de socceroos besteld!!! Yeah!!! Maar van Oranje; ho maar!!!  (denk trouwens dat Italie wereldkampioen wordt....slik  ).
Maar zal het ff niet meer ff voetbal hebben  :lol: (doe ik wel in het speciale WK-topic of in mijn eigen topic)
 
Back
Top