Natasja stavaza

N

NatasjaB

New Member
Na drie dagen online speuren en info verzamelen heb ik gisteravond een soort van panic attack gehad. Ineens kwam het allemaal zo dichtbij (terwijl dat natuurlijk helemaal niet het geval is, haha) dat ik in paniek raakte.

Wat als het allemaal doorgaat, verhuis ik dan écht naar de andere kant van de wereld? Laat ik echt alles achter? En wat als ik spijt krijg? En man toch wil blijven?

Na een goede nacht slapen is de paniek weer gezakt. Ik weet in ieder geval dat ik het leven wat nu leid gewoon niet goed genoeg vind.

Is dit herkenbaar? Please tell me dat jullie dit allemaal op enig moment wel eens hebben meegemaakt (of misschien wel vaker dan één keer)? :eek:

Greetz,
Natasja
 
Ja hoor, heel herkenbaar! En om eerlijk te zijn zal het waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er iemand is die in het hele proces nooit een paniekaanval heeft gehad.
 
Echt in paniek ben ik niet snel. Echter komen er heel veel emoties bij zo'n proces kijken; van heel vrolijk, naar boos, teleurgesteld, verdrietig etc. Echt in paniek ben ik nog niet geweest de afgelopen 7 jaar, maar het is zeker een rollercoaster qua emoties.
 
Ik denk dat het juist niet normaal is als je niet af en toe zo'n hartverzakker hebt.
Geeft je de gelegenheid om het allemaal even vanuit het 'worst case' scenario te zien om er dan meestal de volgende ochtend na een nacht woelen achter te komen dat het waarschijnlijk allemaal wel meevalt.... o_O
 
Heeeeel herkenbaar en inderdaad heel normaal denk ik. Je laat hier toch al het bekende achter om daar een nieuw leven te beginnen. Een geweldig avontuur, maar ook best scary. Een aantal maanden geleden had ik ook de illusie dat ik dacht dat ik de enige was die dit heeft. Het helpt mij om aan "worst case scenario" te denken en dan valt het bij mij allemaal wel weer mee.
 
Nououououououou en of Natasja.
Regelmatig. Ik denk dat het hoort bij " uit je comfortzone " gaan. Veel zekerheden moeten losgelaten worden, je moet gaan vertrouwen oo je eigen kwaliteiten. Onder alle omstandigheden.
Ook hier switchen tussen " wat gaan we in hemelsnaam doen?!" en " wanneer gaan we nou.."
:rolleyes:
 
Het is heel normaal. En eigenlijk best wel verstandig om af en toe een paniekaanval te hebben. Om even te checken of je dit echt wel wilt, of dat je last hebt van tunnelvisie. Het is een behoorlijke investering, qua tijd, geld en emoties. Dus het is heel gezond om af en toe even pas op de plaats te maken en terug bij jezelf te voelen of je het dit nog steeds waard vindt. Je zal de eerste niet zijn die na een enthousiaste start besluit dat het leuk is om zo'n droom te verkennen, maar dat het misschien toch niet de juiste droom is.
Op een gegeven moment moet je er mee ophouden. Vooral zo tegen de tijd dat het concreet wordt, bij de afscheidsfeestjes en als je je huis leeg maakt. Zeg maar de momenten dat het echt paniek wordt en je zo vol zit met emoties dat je het niet meer helemaal op een rijtje hebt. Maar dat is ook ok. Als je een aantal keer die check hebt gedaan, en weet dat je al een aantal keer dezelfde keus hebt gemaakt, dan kun je er echt wel vanuit gaan dat je de juiste keus hebt gemaakt toen je er over na kon denken, ook al voelt het soms best wel eng als je er voor staat.
 
Ik heb zelf nooit (voor zover ik kan herinneren) twijfels gehad over het emigreren eerst naar de VS en vervolgens Australie. Wellicht is dat omdat ik om heel andere redenen emigreerde dan "het bevalt me niet in NL".

Ik heb nog niet gezien wat jou niet bevalt aan Nederland en wat je hoopt te vinden in Australie. Het zou goed zijn voor jezelf om eens op een rijtje te zetten wat je niet bevalt aan Nederland , of dat nou wel beter is in Australie en of dat het de moeite waard maakt om te migreren (of is het een midlife crisis). En vergeet ook niet mee te wegen de zaken die je achterlaat in NL. Als je migratie daarmee onderbouwd is dan heb je iets om aan vast te houden; dan heb je een doel om naar toe te werken/leven. Simpelweg ergens heen verhuizen omdat het je niet bevalt in Nederland geeft naar mijn mening geen enkele houvast omdat je dan niet zozeer twijfelt over de verhuizing op zichzelf maar over je beweegredenen; en dat zal regelmatig terugkeren tot je het goed hebt afgewogen.
 
Ik zou het vreemd vinden als iemand niet op enig moment bedenkingen had. Panic attacks of niet, het is heel gebruikelijk om te twijfelen over je beslissing.

Wat voor mij werkte (bij mijn huidige emigratie) en werkt (voor mijn toekomstige emigratie naar Oz), is de gedachte dat je beter spijt kunt hebben van iets wat je hebt gedaan dan iets wat je niet hebt gedaan en zoals een goede vriend van me zei: het enige dat je kunt verliezen is een geld. Geld kun je weer terugverdienen, ervaringen niet.

Gek genoeg werken dat soort algemeenheden erg goed om mijn aanvallen in de toom te houden.
 
NatasjaB said:
Na drie dagen online speuren en info verzamelen heb ik gisteravond een soort van panic attack gehad. Ineens kwam het allemaal zo dichtbij (terwijl dat natuurlijk helemaal niet het geval is, haha) dat ik in paniek raakte.

Wat als het allemaal doorgaat, verhuis ik dan écht naar de andere kant van de wereld? Laat ik echt alles achter? En wat als ik spijt krijg? En man toch wil blijven?

Na een goede nacht slapen is de paniek weer gezakt. Ik weet in ieder geval dat ik het leven wat nu leid gewoon niet goed genoeg vind.

Is dit herkenbaar? Please tell me dat jullie dit allemaal op enig moment wel eens hebben meegemaakt (of misschien wel vaker dan één keer)? :eek:

Greetz,
Natasja
Click to expand...

Perminant naar Australia emigreren is spannend.
Zoals jij het beschrijft...... :D
Relax lady, neem een garlic pilletje...is goed voor je hart bloedlevel.
Zet de smurfen op of bambi , be cool....

DAMN.......

 
You must log in or register to reply here.
Back
Top