Hallo allemaal,
Ik kijk al een tijdje rond op dit geweldige forum. De reden dat ik ons niet meteen in het begin heb voorgesteld is dat de meesten van jullie al lang in Australie zullen zitten op het moment dat wij (Nicole en ik) het emigratieproces daadwerkelijk in gang zullen zetten. Aangezien dit nauurlijk geen (of in ieder geval een slechte) reden is om je niet voor te stellen en ik al een aantal vragen heb gesteld en antwoorden heb gekregen, toch maar even een voorstelrondje.
Nicole (32) en ik (38) zijn van plan om over een aantal jaar naar Australie te emigreren. Wanneer precies weten we nog niet. Dit hangt in belangrijke mate af van 2 dingen; ons werk en onze hond. Nicole is freelance DTP-er/webdesigner en ik ben een zelfstandig milieukundige op het gebied van bodem en (afval)water. Ik heb v.w.b. mijn werk al gezien dat dit op geen enkele lijst (SOL/MODL) voorkomt. Verder heb ik gezien dat de universiteiten in Australie deze studies ook aanbieden. M.a.w.: ik denk niet dat ik in Australie ooit dit beroep meer kan uitoefenen. Ik denk niet dat ze op mij zitten te wachten, er zijn namelijk genoeg goed geschoolde "eigen" mensen. Maar goed je weet het niet. Dit verhaal geldt in belangrijke mate ook voor het beroep van Nicole. Gaan we gewoon wat anders doen. We verwachten echter dat we de komende jaren in Nederland ons beroep kunnen uitoefenen en op die manier nog wat sparen voor een iets soepelere start down under.
Niet geheel onbelangrijk om nu nog niet te vertrekken is verder onze hond, een bruine New Foundlander. Voor wie niet weet hoe een New Foundlander er uit ziet: denk maar aan een bruine ijsbeer, want hij lijkt soms meer op een beer dan op een hond. New Foundland is een eiland ten noordoosten van Canada waar het bijna altijd koud en nat is. De hond heeft dan ook een enorme vacht en kan makkelijk bij -20 graden C (of kouder) buiten slapen. Hij heeft het nooit koud, ook niet als hij drijfnat is. Jullie begrijpen dat we hem geen plezier zouden doen om hem mee te nemen naar het warme Australie, maar eerlijk is eerlijk: ik denk dat als we hier ons werk niet meer zouden hebben (of hier weer in loondienst zouden moeten treden) we misschien wel met de hond zouden gaan, of in ieder geval zouden overwegen. Het is in ieder geval niet zo dat we zitten te wachten tot hij doodgaat hoor. Het idee alleen al dat ie er niet meer zou zijn ...... verschrikkelijk. T.z.t. zullen onze twee rode katers nog wel in leven zijn. Die gaan dus waarschijnlijk wel mee. Tot zo ver de dierentuin.
Tegen die tijd zullen we voor mij een spouse visum aanvragen. Nicole is namelijk in Australie geboren en krijgt binnenkort haar Australische paspoort. Dus, tot en met de visumaanvraag moet ik in ieder geval nog lief voor mijn moppie zijn, want zonder haar wordt het moeilijk om Australie binnen te komen (grapje).
Groetjes,
Fritsie
Ik kijk al een tijdje rond op dit geweldige forum. De reden dat ik ons niet meteen in het begin heb voorgesteld is dat de meesten van jullie al lang in Australie zullen zitten op het moment dat wij (Nicole en ik) het emigratieproces daadwerkelijk in gang zullen zetten. Aangezien dit nauurlijk geen (of in ieder geval een slechte) reden is om je niet voor te stellen en ik al een aantal vragen heb gesteld en antwoorden heb gekregen, toch maar even een voorstelrondje.
Nicole (32) en ik (38) zijn van plan om over een aantal jaar naar Australie te emigreren. Wanneer precies weten we nog niet. Dit hangt in belangrijke mate af van 2 dingen; ons werk en onze hond. Nicole is freelance DTP-er/webdesigner en ik ben een zelfstandig milieukundige op het gebied van bodem en (afval)water. Ik heb v.w.b. mijn werk al gezien dat dit op geen enkele lijst (SOL/MODL) voorkomt. Verder heb ik gezien dat de universiteiten in Australie deze studies ook aanbieden. M.a.w.: ik denk niet dat ik in Australie ooit dit beroep meer kan uitoefenen. Ik denk niet dat ze op mij zitten te wachten, er zijn namelijk genoeg goed geschoolde "eigen" mensen. Maar goed je weet het niet. Dit verhaal geldt in belangrijke mate ook voor het beroep van Nicole. Gaan we gewoon wat anders doen. We verwachten echter dat we de komende jaren in Nederland ons beroep kunnen uitoefenen en op die manier nog wat sparen voor een iets soepelere start down under.
Niet geheel onbelangrijk om nu nog niet te vertrekken is verder onze hond, een bruine New Foundlander. Voor wie niet weet hoe een New Foundlander er uit ziet: denk maar aan een bruine ijsbeer, want hij lijkt soms meer op een beer dan op een hond. New Foundland is een eiland ten noordoosten van Canada waar het bijna altijd koud en nat is. De hond heeft dan ook een enorme vacht en kan makkelijk bij -20 graden C (of kouder) buiten slapen. Hij heeft het nooit koud, ook niet als hij drijfnat is. Jullie begrijpen dat we hem geen plezier zouden doen om hem mee te nemen naar het warme Australie, maar eerlijk is eerlijk: ik denk dat als we hier ons werk niet meer zouden hebben (of hier weer in loondienst zouden moeten treden) we misschien wel met de hond zouden gaan, of in ieder geval zouden overwegen. Het is in ieder geval niet zo dat we zitten te wachten tot hij doodgaat hoor. Het idee alleen al dat ie er niet meer zou zijn ...... verschrikkelijk. T.z.t. zullen onze twee rode katers nog wel in leven zijn. Die gaan dus waarschijnlijk wel mee. Tot zo ver de dierentuin.
Tegen die tijd zullen we voor mij een spouse visum aanvragen. Nicole is namelijk in Australie geboren en krijgt binnenkort haar Australische paspoort. Dus, tot en met de visumaanvraag moet ik in ieder geval nog lief voor mijn moppie zijn, want zonder haar wordt het moeilijk om Australie binnen te komen (grapje).
Groetjes,
Fritsie
