Pacific Dream
Member
OK, alles was helemaal uitgezocht. Alle formulieria geregeld. Geen speld meer tussen te krijgen. Spouse-visum (al bijna 13 jaar getrouwd met een kwartetje kinderen) dus eigenlijk het makkelijkste visum dat er is. En dan dit....
Gisterochtend met de eerste vlucht (6.50) naar Berlijn. Om 11 uur de afspraak bij de ambassade. Beetje op gehoopt dat we 's middags terug konden en een stempeltje ophalen. Daarna beetje siteseeing, koffie bij Starbucks, eten op het vliegveld en lekker op tijd weer thuis. Fout.
Inderdaad om 11 uur de afspraak, eerlijk gezegd redelijk op van de zenuwen. Natuurlijk was alles (mede met behulp van dit superforum) tot in de puntjes verzorgd. Maar de juffrouw van de ambassade begon het gesprek al met de mededeling dat ze vandaag (dus gisteren) geen beslissing zou kunnen gaan nemen. Want m'n rontgenfoto's bleken gewoon nog niet aangekomen te zijn ! De paneldoctor in Amsterdam zou hem niet opgestuurd hebben. Want daar is de foto wel degelijk aangekomen (want ik heb 'm zelf gebracht). Maar in Berlijn hadden ze 'm nog niet ontvangen.
Daarnaast vertelde ze dat men een beetje door de visums waren. Blijkbaar mogen ze per jaar (dat opmerkelijk genoeg op 30 juni afloopt) een vast aantal visums uitdelen, en ze zaten aan de grens. Maar per 1 juli kon het allemaal wel weer, en dan zou ook de rontgenfoto wel weer teruggevonden zijn.
En oh ja, er was ook iets medisch. Daarvoor moesten de medische gegevens naar Australie gestuurd worden (...). Dat was meer een formaliteit volgens haar. Na wat doorvragen wilde ze wel kwijt dat de verhouding tussen m'n lengte en gewicht (wat ik in het eerste mis compenseer ik in het tweede :wink: ) standaard reden was voor doorvragen vanuit Australie. Blijkbaar zal ook dat uiteindelijk wel goed komen.
Na het interview had ze ook nog een kleine bedenking over onze financiele plannen (we zijn van plan zo'n 25 k mee te nemen met allerlei backups, oma's en opa's, vrienden en goede werkvooruitzichten, maar wel met vier kinderen) maar daar zou ze waarschijnlijk ook wel uit komen.
Al met al een dubbel gevoel. We hebben wel het idee dat het over het algemeen wel goed zit met de aanvraag voor m'n visum, maar het blijft bizar dat je een foto van bijna een vierkante meter over het hoofd ziet. De rest is wel logisch, maar overkomelijk. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.
Gisterochtend met de eerste vlucht (6.50) naar Berlijn. Om 11 uur de afspraak bij de ambassade. Beetje op gehoopt dat we 's middags terug konden en een stempeltje ophalen. Daarna beetje siteseeing, koffie bij Starbucks, eten op het vliegveld en lekker op tijd weer thuis. Fout.
Inderdaad om 11 uur de afspraak, eerlijk gezegd redelijk op van de zenuwen. Natuurlijk was alles (mede met behulp van dit superforum) tot in de puntjes verzorgd. Maar de juffrouw van de ambassade begon het gesprek al met de mededeling dat ze vandaag (dus gisteren) geen beslissing zou kunnen gaan nemen. Want m'n rontgenfoto's bleken gewoon nog niet aangekomen te zijn ! De paneldoctor in Amsterdam zou hem niet opgestuurd hebben. Want daar is de foto wel degelijk aangekomen (want ik heb 'm zelf gebracht). Maar in Berlijn hadden ze 'm nog niet ontvangen.
Daarnaast vertelde ze dat men een beetje door de visums waren. Blijkbaar mogen ze per jaar (dat opmerkelijk genoeg op 30 juni afloopt) een vast aantal visums uitdelen, en ze zaten aan de grens. Maar per 1 juli kon het allemaal wel weer, en dan zou ook de rontgenfoto wel weer teruggevonden zijn.
En oh ja, er was ook iets medisch. Daarvoor moesten de medische gegevens naar Australie gestuurd worden (...). Dat was meer een formaliteit volgens haar. Na wat doorvragen wilde ze wel kwijt dat de verhouding tussen m'n lengte en gewicht (wat ik in het eerste mis compenseer ik in het tweede :wink: ) standaard reden was voor doorvragen vanuit Australie. Blijkbaar zal ook dat uiteindelijk wel goed komen.
Na het interview had ze ook nog een kleine bedenking over onze financiele plannen (we zijn van plan zo'n 25 k mee te nemen met allerlei backups, oma's en opa's, vrienden en goede werkvooruitzichten, maar wel met vier kinderen) maar daar zou ze waarschijnlijk ook wel uit komen.
Al met al een dubbel gevoel. We hebben wel het idee dat het over het algemeen wel goed zit met de aanvraag voor m'n visum, maar het blijft bizar dat je een foto van bijna een vierkante meter over het hoofd ziet. De rest is wel logisch, maar overkomelijk. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.
