omgaan met alle veranderingen

Carmen

Carmen

Member
Naar aanleiding van het superinteressante onderwerp: reacties van anderen..., wil ik dit nieuwe onderwerp starten: hoe gaan jullie om met alle veranderingen?

Ik merk namelijk dat ik er heeel anders mee om ga dan mijn partner en dat is soms best lastig!

Hij vindt het heel spannend en ik vind het vooral heel leuk...
Hij ziet veel beren op de weg en ik ben meer het type: "ik spring in het diepe en dan denk ik .... getver dit is wel heel diep"
Hij is emotioneel over het afscheid nemen en ik denk echte vrienden blijven wel...

Hoe gaat dat bij jullie?
 
Hoi Carmen,

Bij ons gaat het eigenlijk een beetje hetzelfde, alleen denk ik dat Jan meer bij jou aansluit en ik bij je partner.
Ben heel emotioneel. De ene dag voel ik me top, de andere denk ik Jesus waar begin je aan.
Heb nachtmerries over het afscheid nemen.
Huil mee wanneer mijn moeder huilt.
Ben anderzijds heel enthousiast en kan uren vertellen en kijk er naar uit om te vertrekken.

Jan, wil het liefst morgen weg, vind het geweldig, spannend en heeft veel begrip voor mij.

Maar ik denk dat deze reacties gezond zijn en erbij horen.

Het is ook niet zomaar iets waar je aan bent begonnen. Gevoelens horen daar nou eenmaal bij.

Gelukkig kunnen wij er goed over praten en doen dat dan ook regelmatig.

Ben benieuwd hoe de rest dit ervaart?

Groetjes,
Brit
 
Ik kan me helemaal indenken in de situatie.
Wij zijn weliswaar nog lang niet zover dat we gaan, maar ook bij ons speelt het verhaaltje dat ik liever gisteren al weg zou zijn geweest terwijl Margo alles 10x overdenkt en overal valkuilen ziet en als die er niet zijn graaft ze er zelf wel een!!
Neemt gelukkig niet weg dat ze uiteindelijk wel wil gaan natuurlijk, dus ik doe het snel, zij doet het rustig aan en gemiddeld komen we er dan ook wel!
Trouwens idd wel belangrijk dat je in ieder geval alles voor elkaar bespreekbaar maakt, daar in Australie ben je nl in eerste instantie ook alleen op elkaar aangewezen(ins ons geval)

Gr Wilbert
 
Hoi Carmen

Leuk en erg relevant onderwerp! Ik denk dat het vaak juist "je redding" is als je er verschillend over denkt. Als de een het even niet meer ziet zitten helpt de ander je weer een stap vooruit enz. Je zult ook zien dat die gevoelens af en toe shiften van de een naar de andere persoon. Je hebt best kans dat die beren  :) ineens even jouw weg gaan over steken terwijl je partner ineens in het diepe springt?!  :up:

Wij hebben gelukkig nooit heimwee gehad maar er zijn wel eens momenten van kleine twijfel geweest EN gelukkig dus nooit bij ons allebei op dezelfde tijd.

Ben het eens met Wilbert dat je alles bespreekbaar maakt (of in ieder geval probeert) want vooral in de eerste tijd heb je niet echt een veel back-up (aan de "thuis-blijvers" wil je namelijk het liefste duidelijk maken dat je de juiste stap hebt gemaakt :wink:

Groetjes
Syl
 
Ja, inderdaad: Het is erg belangrijk dat (als je tenminste samen gaat) je goeie maatjes bent, want, jemig! wat ben je op elkaar aangewezen in het begin! 'T is voor Tjarco en mij trouwens een enorme boost geweest voor onze relatie. We zijn heel erg naar elkaar toegegroeid in die 2 en een half jaar dat we hier zijn, bijna vergroeid, zeg maar.

Een nadeeltje daarvan is dat, tenminste in ons geval, we nu ook een m.n. gemeenschappelijke nieuwe sociale kring hebben opgebouwd. Je laat elkaar zeker in het begin niet zielig alleen thuis op de bank achter als je op de vrijdagavond een biertje gaat drinken met wat mensen. In Holland deelden we echter maar heel gedeeltelijk onze vriendenkringen, als je snapt wat ik bedoel.

Heimwee, jawel, soms. Maar 't is heel anders dan ik me daar altijd van voorgesteld heb. Het is eigenlijk meer alsof je meerdere levens leidt. Je gaat zo op in het opstarten van een nieuw leven, nieuwe vrienden, nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuw werk, dat je echt niet zo veel tijd over hebt om met je gedachten in NL  te zitten. Te druk met je leven hier. NL komt op de achtergrond.

Maar als we dan weer naar NL gaan, dan is het voor mij net alsof daar nog niks veranderd is en Australie is dan weer heeeeel ver weg. Ondanks dat mensen trouwen en kinderen krijgen, uit elkaar gaan of scheiden, of misschien zelf op buitenlandse avonturen gaan; je springt er zo weer in, niemand verandert echt drastisch, iedereen vindt het net zo fijn om jou weer te zien als jij hun. Een vakantie in Holland is een groot feest (en zeker geen vakantie, want je komt hondsmoe weer thuis (thuis?)). Het lastigste moment van emigreren is vertrekken van Schiphol ... Of je nu vertrekt om in Australie te gaan wonen, of wanneer je op vakantie bent geweest in NL. Altijd moeilijk :cry:
 
:-D.........nou, ik vind het zelf altijd weer een beetje een opluchting om richting Australië te gaan  :evil: na zo'n "working holiday"

Bye
Syl
 
Ik ben het al een klein beetje gewend. Ik woon al twee en een half jaar in London en ga ongeveer 4 keer per jaar naar Nederland. Ik ben geen beller en e-mail alleen als ik echt wat te melden heb, maar iedere keer dat we naar Nederland gaan, is het alsof we niet zijn weggeweest.
Omdat we meestal een kort weekend in Nederland zijn spreken we meestal af een een rustig cafe. Iedereen komt dan en we kletsen zoals vanouds. Het feit dat we hele verschillende levens leiden en andere vrienden hebben maakt niks uit. Ook als mensen ons hier komen opzoeken (en wat ze hopelijk ook in Oz komen doen) klikt het als vanouds........
De gedachte Uit Het Oog Uit Het Hart is een beetje eng, maar valt met echt goede vrienden en familie ontzettend mee.  :up:
 
Over het algemeen ben ik wel redelijk zeker over onze beslissing, maar zo nu en dan steekt er zo'n klein "twijfelduiveltje" de kop op. Mijn man is veel makkelijker. De beslissing is genomen en hij staat daar helemaal achter (ik ook hoor) en klaar is kees. Hij ziet totaal geen beren op de weg en vindt dat het leven daar net zo zal zijn als hier. Je moet ook werken, boodschappen doen enz. Alleen dan wel in een veel relaxter klimaat he!!!!! Zeker als ik m'n buren voor de zoveelste keer weer hoor haha, dan denk ik, Yep, goede beslissing. Over een paar maanden wonen we heerlijk vrijstaand. Je moet gewoon lekker je eigen weg kiezen om om te gaan met alle veranderingen.   
 
Joke, ik zou je man kunnen zijn :p

Ik denk er nl. precies zo over....(want in die 7 maanden dat ik er gewoond heb is het nl. ook zo gegaan bij mij)
 
Inderdaad... Mark heeft nergens last van! die wil het liefste nu meteen naar Schiphol en foetsie! Ik vind het iets moeilijker en heb af en toe echt met mijn lieve mams te doen. Mijn moeder is van het type kletskous-en-ratelt-maar-door. Mark vindt het heerlijk om weer naar huis te gaan na een weekendje Bergen op Zoom, terwijl ik aan mijn moeder gewend ben en haar af en toe best mis.

Ik zal het ook moeilijk hebben met afscheid nemen. Mijn moeder heeft al gezegd dat ze niet mee gaat naar Schiphol, dus dat wordt thuis afscheid nemen en ik weet zeker dat ik dan tranen met tuiten zal huilen en zelfs nu ik het erover heb voel ik mijn oogjes nat worden ;)
Met de andere familie heb ik geen problemen... Alleen met mijn ouders. De ouders van Mark en zijn zus en zwager vinden het ook wel moeilijk, maar begrijpen het wel. Zijn moeder en zus gaan zeker ook tranen met tuiten huilen...
We zien wel hoe het gaat... Op dit moment heb ik het soms nog niet eens echt door dat we gaan... Het besef komt nog wel. Ook ik heb soms mijn twijfels, maar in het begin was het allemaal geweldig. Nu begin ik wel steeds realistischer te denken. Toch heb ik er erg veel zin in en kan ik stiekem toch niet wachten tot we gaan ;)
 
Dat is ook bij ons het enige wat speelt. Ik zelf heb absoluut geen moeite om te gaan, ik zal niemand 'missen' hoewel ik wel met mijn moeder te doen heb, die zal idd wel moeite hebben, ook vanwege de kleinkinderen. Mijn vader vind het prima en verheugd zich erop om langs te komen.
Mijn vrouw zegt ook wel dat ze met name haar moeder en zus wel zal missen, maar vind dit verder geen onoverkomelijke zaak.
 
Bij ons lijkt het vier maanden voor vertrek wel op een rit in een achtbaan. Diepe dalen, hoge pieken. Vooral in combinatie met alle stress van het afscheid nemen, inpakken, banen opzeggen e.d valt het soms best heel zwaar. Samen kunnen we er gelukkig goed over praten, maar vooral met de reacties van andere mensen hebben we het soms moeilijk. Ach, we bekijken het van dag tot dag, en dit forum bied in ieder geval heel veel steun. Succes allemaal!
 
[quote author=Annemiek link=topic=1546.msg13219#msg13219 date=1113904772]
Inderdaad... Mark heeft nergens last van! die wil het liefste nu meteen naar Schiphol en foetsie! Ik vind het iets moeilijker en heb af en toe echt met mijn lieve mams te doen. Mijn moeder is van het type kletskous-en-ratelt-maar-door. Mark vindt het heerlijk om weer naar huis te gaan na een weekendje Bergen op Zoom, terwijl ik aan mijn moeder gewend ben en haar af en toe best mis.

Ik zal het ook moeilijk hebben met afscheid nemen. Mijn moeder heeft al gezegd dat ze niet mee gaat naar Schiphol, dus dat wordt thuis afscheid nemen en ik weet zeker dat ik dan tranen met tuiten zal huilen en zelfs nu ik het erover heb voel ik mijn oogjes nat worden ;)
Met de andere familie heb ik geen problemen... Alleen met mijn ouders. De ouders van Mark en zijn zus en zwager vinden het ook wel moeilijk, maar begrijpen het wel. Zijn moeder en zus gaan zeker ook tranen met tuiten huilen...
We zien wel hoe het gaat... Op dit moment heb ik het soms nog niet eens echt door dat we gaan... Het besef komt nog wel. Ook ik heb soms mijn twijfels, maar in het begin was het allemaal geweldig. Nu begin ik wel steeds realistischer te denken. Toch heb ik er erg veel zin in en kan ik stiekem toch niet wachten tot we gaan ;)

[/quote]Annemiek,
Bij ons precies hetzelfde eigenlijk, mijn moeder heeft ook al gezegd niet mee te gaan naar Schiphol, wat zal het moeilijk worden.... En ik wil er ook nog niet teveel aan denken, het afscheid bedoel ik dan. Aan de andere kant zou ik net als Mark morgen wel op het vliegtuig willen stappen en vertrekken! Beginnen aan ons nieuwe leven! Twijfels hebben we gelukkig nog niet gehad! Het huis is verkocht daarmee dacht ik wel even een gevoel van twijfel te krijgen, maar nee hoor niets. Zelfs al een aantal meubels zijn weg en Elvis onze hond heeft ook al een nieuw plekje gevonden... :cry: Maar nog steeds geen twijfels, gelukkig!!!
 
Hi

Zo te horen gaat alles nu wel snel met jullie Lin, hebben jullie al een beetje besloten waar je je gaat vestigen? Of gaan jullie eerst tijdelijk naar jouw vader?

Groetjes
Syl
 
Ik ben blij met ons afscheid op Schiphol. Het was heel druk, alle ouders, vrienden familie. Maar het voelde heel goed. Mijn moeder had voor iedereen een zakdoek om ons mee uit te zwaaien. Het was gewoon prima zo. Natuurlijk niet makkelijk. Maar tien minuten later zaten Martijn en ik, zonder tranen, heel ontspannen op Schiphol. Mijn moeder is wat leuks gaan doen die dag. De hele bubs heeft samen koffie gedronken. Kortom ze hebben er het beste van gemaakt. En ik heb in tijden niet zoveel contact met mijn familie gehad als nu!
 
Hello everybody,

Ik kan niet uitgepraat raken over dit onderwerp en wij blijven hier dan ook een beetje steken.
In princiepe zijn wij er over uit dat we willen gaan maar ik blijf twijfelen omdat ik het zo moeilijk vind om mijn familie achter te laten maar Harold zij constant "we gaan" wat voor mij een goede steun was.
Maar Harold heeft een eigen zaak en nu hij die moet gaan verkopen krijgt hij ineens twijfels, want alles wat je hier opgebouwd heb doe je weg en je moet toch weer helemaal opnieuw beginnen.
Kortom we komen geen steek verder en blijven door de twijfels tussen het wal en schip zitten...
De ene dag zeggen we : we moeten gaan anders blijft het altijd in ons hooft spoken want we weten hoe heerlijk we het daar kunnen hebben.
De andere dag zeggen de : we hebben het hier toch ook best, wat haal je je op de hals.

Maar het gevoel dat we maar geen beslissing nemen gaat nu toch zwaar wegen dus we moeten eerdaags toch echt een knoop gaan hakken.

Groetjes Nora :|
 
als het tegenvalt kun je toch altijd weer terug

en niet geschoten is altijd mis.............

Volgens mij krijg je in je leven meer last van dingen die je niet hebt gedaan, dan dingen die mis zijn gegaan.

.....of zegt dit meer over mij?

Veel sterkte met de beslissing.

Ik denk wel dat je er met het nemen van de beslissing nog niet bent, de twijfels blijven. Maar als je verder wil komen zul je wel een beslissing moeten nemen.

Syl, bedankt nog voor je opmerking (het is juist goed als je er verschillend mee om gaat). Het klopt denk ik en is voor mij een steun.

gr. Carmen
 
Hey Lin... Is Elvis al weg dan? Of issie nu nog lekker bij jullie?
Ik ben voorzichtig begonnen met wat spullen te verkopen en op te ruimen. Zo is mijn basgitaar verkocht en mijn fietstassen ook. Mijn kledingkast is opgeruimd en heb alles wat ik nooit aan deed weg gedaan.
Misschien heb ik soms wel twijfels, omdat ik het hele land nog niet ken. Alleen maar van die maffe Steve Irwin op tv en alle andere tv programma's. Naar mijn mening is het een schitterend land, maar ik kan daar nog niet echt over oordelen.

Ja Nora... Dat is toch erg moeilijk. Het hele voor- en nadelen opschrijven van beide opties heb je vast al een keer gedaan. Kijk wat de meeste voordelen heeft en bekijk hoe je je daarbij voelt...
 
Je weet toch pas of het gaat lukken als je er bent.
Je kunt weggaan met de gedachte dat je het er ontzettend naar je zin gaat hebben (laten we tenminste hopen dat iedereen met die gedachte weggaat) maar als het niet lukt om nieuwe vrienden te maken, een leuke baan te vinden etc etc kan het best moeilijk zijn.

MAAR DAAR GAAN WE NATUURLIJK NIET VANUIT.

En dit forum is geweldig want iedereen denkt en leeft hier met je mee, dus als je een keer in een dip zit, kan je altijd het forum op.......
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top