Onze poezen :-(

[Jor]

We zitten helemaal in de knoop ivm wat met onze 3 katten te doen. Komende april kunnen we pas ons eigen huis in. Dus daarna zouden ze kunnen komen.
Wij zijn hier in juli 2013 aangekomen en ingetrokken in een gemeubeld appartement dus de poezen nog niet onmiddelijk meegenomen omdat dat niet mocht en zitten nu heel hard te twijfelen of we ze wel laten komen.
Ze zijn allen bij familie en vrienden terechtgekomen en ze hebben het daar reuze naar hun zin.
Bijkomend feit was dat ze allen erg gehecht waren aan ons, maar elkaar niet zo tof meer vonden. De 2 minst sociale katten (enkel naar andere katten toe, bedoel ik) zijn nu de enige katten in hun nieuwe thuis en vinden dat geweldig. De derde is herenigd met zijn broertje en zusje (bij mijn schoonouders) en heeft het daar ook erg naar zijn zin.
De 2 eenzaten zijn dan ook al bijna 14 jaar oud.
De jongste is vandaag 10 geworden....
We weten echt niet wat te doen, want zo'n trip is ook niet te onderschatten, denken we en we weten zelfs niet of ze ons dankbaar gaan zijn, want ze zijn al een jaar van elkaar en ons gescheiden...
Eigenlijk weten we eigenlijk wel zeker dat we de 14-jarigen best laten waar ze zijn.....
En 10 jaar is ook niet meer zo jong, maar deze kat kan zich makkelijk aanpassen (we hebben hem trouwens van dag 1, zien geboren worden en bijgehouden van het nestje dat we hadden, zijn mama is 1 van de 2 andere poezen)

 

[Lamarck]

niet iedereen denkt er hetzelfde over, maar wij hebben (in overleg met de dierenarts) besloten om onze honden niet mee te nemen hiernaartoe. Ze waren allebei al 11 en met een eigen 'verleden' waardoor ze erg overstuur raakten van kennels. We vonden het heel moeilijk maar het leek ons niet eerlijk voor de honden om ze door de stress van de reis en de quarantaine te doen. Eerst wilden we ze niet uit elkaar halen, maar het zijn twee heel verschillende karakters - de een avontuurlijk en zelfstandig, de ander wil het liefst de hele dag op schoot - dus dat bleek lastig. We hebben twee nieuwe baasjes gevonden. Nu zit de ene op een boerderij en hij heeft een tweede jeugd. Hij leert ganzen drijven en helpt mee met de schapen. De andere zit bij een wat ouder stel en wordt daar doodgeknuffeld. Zij is ook helemaal happy. Dus ik moet bekennen dat ik denk dat de honden nu misschien wel beter af zijn dan bij ons. Het afscheid was helemaal niet leuk, en de kinderen hadden er ook veel verdriet van. Gelukkig houdt een vriendin ons op de hoogte van hoe het met ze gaat en dat scheelt.

Dus ik denk dat je een goed punt hebt. Als je katten het nu goed naar de zin hebben, moet je goed bedenken waarom je ze mee wilt nemen. Is dat voor jou/jouw gezin het beste of voor de katten?

 

[Jor]

 

[Jor]

niet iedereen denkt er hetzelfde over, maar wij hebben (in overleg met de dierenarts) besloten om onze honden niet mee te nemen hiernaartoe. Ze waren allebei al 11 en met een eigen 'verleden' waardoor ze erg overstuur raakten van kennels. We vonden het heel moeilijk maar het leek ons niet eerlijk voor de honden om ze door de stress van de reis en de quarantaine te doen. Eerst wilden we ze niet uit elkaar halen, maar het zijn twee heel verschillende karakters - de een avontuurlijk en zelfstandig, de ander wil het liefst de hele dag op schoot - dus dat bleek lastig. We hebben twee nieuwe baasjes gevonden. Nu zit de ene op een boerderij en hij heeft een tweede jeugd. Hij leert ganzen drijven en helpt mee met de schapen. De andere zit bij een wat ouder stel en wordt daar doodgeknuffeld. Zij is ook helemaal happy. Dus ik moet bekennen dat ik denk dat de honden nu misschien wel beter af zijn dan bij ons. Het afscheid was helemaal niet leuk, en de kinderen hadden er ook veel verdriet van. Gelukkig houdt een vriendin ons op de hoogte van hoe het met ze gaat en dat scheelt.

Dus ik denk dat je een goed punt hebt. Als je katten het nu goed naar de zin hebben, moet je goed bedenken waarom je ze mee wilt nemen. Is dat voor jou/jouw gezin het beste of voor de katten?

Zo voelen we er ook een beetje over, maar ik ben altijd zo van leer getrokken tegen mensen die hun dieren terug afstaan en nu heb ik het zelf gedaan...
Dit is natuurlijk een uitzonderlijke situatie, maar het voelt niet aangenaam....
Langs de andere kant zou ik het me nooit vergeven als hen iets overkomt in de overtocht....
En we moeten ook nog rekening houden met de adoptiebaasjes, die zien "hun" poezen ook liever niet gaan....
Waarschijnlijk is het inderdaad zelfs zo dat de poezen geen boodschap meer hebben aan ons... Ze hebben nieuwe baasjes, nieuwe gewoonten en misschien is het maar best zo....

 

[cyberlientje]

Wij hebben onze katten ook helaas moeten achter laten 1 was 12 en heeft nog een paar mooie jaren bij mijn tante en na haar overlijden bij mijn neef gehad. De andere kat heeft og steeds een mooi leven bij 2 lieve mensen in Limburg. Het was een hele moeilijke beslissing maar achteraf ben ik toch wel blij met die beslissing. We hebben intussen weer nieuwe katten en honden waar we heel van houden. Waarom zou je je dieren op leeftijd zoveel extr stress geven met zo'n lange reis terwijl ze het nu naar hun zin hebben.

gr. Moon

 

[Red dust]

Ha Jor,
Lastig hoor. Wij hebben ook zitten dubben of we én onze honden én onze katten mee zouden nemen. Mede omdat het huren van een huis lastig schijnt te zijn met huisdieren. Uiteindelijk gekozen om de katten bij vrienden onder te brengen en de honden mee te nemen naar Oz. Voor een hond vinden we dat toch anders dan voor een poes. Onze honden zaten al regelmatig in een pension tijdens vakanties en met de kortere quarantaine is die 10 dagen helemaal geen probleem meer. Voor een kat lijkt mij het vliegen en quarantaine heel stressvol. Onze katten hebben het nu prima naar hun zin. Als ik hoor dat jouw katten al flink op leeftijd zijn en al helemaal gewend op hun nieuwe adres, zou ik ze daar laten. In hun belang, anders veel stress en weer wennen. Ga ze gewoon een keer bezoeken als je weer in Ned. bent. Maar begrijp heel goed dat het lastig is, wij hebben er ook tijden over lopen dubben.

 

[Donatella]

Jullie hebben ze goed achtergelaten, als ze happy zijn en de nieuwe baasjes ook, kun je je inderdaad de vraag stellen of het wijs is om ze over te laten komen. Tenzij jullie die katten erg missen...Dieren leven in het-hier-en-nu en denken waarschijnlijk niet aan jullie en hebben daar ook geen emoties over als jullie uit beeld zijn. Dus...ik zou er geen schuldgevoel over hebben, maar kan me heel goed voorstellen dat het lastig is....

 

[afterbang]

Meeste is al gezegd maar ook ik denk dat je ze nnu beter in NL kunt houden (en ook ik ben 1 van die mensen die in principe vind dat je katten/honden bij het gezin horen) Maar katten hechten (meestal) meer aan hun omgeving dan aan de mensen. Dus als ze nu gewend zijn waar ze zijn zou ik ze nu in dit geval ook niet meer overhalen denk ik zo.

 

[Kooka]

Wat een dottie op die foto! Scottish fold?

 

[Jor]

Wat een dottie op die foto! Scottish fold?

Close . Britse korthaar...

 

[Catkin]

Voor anderen is het altijd moeilijk te oordelen. Zolang jij weet dat het goed met ze gaat en ze gelukkig zijn, is het goed. Mijn vroige kat (5,5 jaar geleden), zou ik niet hebben meegenomen. Mijn huidige katten (ex griekse straatschoffies), wil ik wel heel graag meenemen. Ondanks dat het een hele onderneming is en ze echt niet blij zijn in een reiskooitje. Je kan het ook omdraaien, misschien ben ik wel heel egoistisch omze mee te willen nemen. Ze zijn erg aan me gehecht, houden van mooi weer, maar ze moeten er nogal wat voor over hebben. Daarnaast verrek ik alleen en zou het heel fijn vinden om hen bij me te hebben.
Iedereen kan zelf het beste de beslissing maken wat te doen met huisdieren en wat het beste is voor hun!

 

[Miekje naar melbourne]

Wij zijn nu druk met het heel "poes klaarmaken voor emigratie proces" en om eerlijk te zijn vind ik het nogal wat en een complicerende factor in de hele grote verhuizing. Want inderdaad waar laat je het lieve beestje als je nog geen permanente woonruimte hebt. Maar goed, we hebben het de kids belooft dat de poes mee gaat,dus dat doen we.
Als je katten nu happy zijn bij hun afzonderlijke baasjes en dat is wederzijds zou ik ze daar maar laten. is het een idee om als je gesetteld bent, weer met een of twee Australische kittens te beginnen? Succes met de afwegingen!

 

[Jor]

We hadden al min of meer beslist om de 2 oudjes te laten waar ze nu gelukkig zijn.
Toevallig zijn mijn schoonouders hier nu op vakantie (waar de "jongste" poes verblijft (zie foto)) en zij gingen er blijkbaar al van uit dat ze Oedipus voor altijd hadden en werden wat ongelukkig als we zeiden dat we nog twijfelden.
Niet enkel omdat ze er natuurlijk al aan gehecht zijn, maar ook omdat ze vrezen dat het wat stressvol zal zijn voor een tienjarige....
Wij moesten in november 2012 ons huis ook al uit omdat het verkocht was en hebben vanaf dan tot ons vertrek in juli 2013 in een studio gewoond waar de poezen ook al niet meer bij waren.
Toen bezochten we ze natuurlijk nog wel heel regelmatig, maar het is toch meer dan een jaar dat ze elders wonen.

Als ik heel eerlijk ben dan is er in ons geval maar 1 juiste beslissing, denk ik....

En inderdaad, we willen zeker terug huisdieren, maar dat voelt zo wrang momenteel....
Alhoewel dat mijn vrouw en ik (en dus ook onze zoon) altijd een huis met huisdieren gewoon zijn geweest en dat willen we toch wel weer....

 

[Mountains]

Je weet het al Jor.
Draai het om: je hebt jaren mogen genieten van je katten, en nu gun je het anderen waarvan je weet dat ze liefdevol zorgen voor de beestjes.
Doe wat goed is voor de katten, zij kunnen het zelf niet beslissen. Dat is dan wel jouw verantwoordelijkheid.
Ik zeg: goed bezig.

 

[afterbang]

En inderdaad, we willen zeker terug huisdieren, maar dat voelt zo wrang momenteel....
Alhoewel dat mijn vrouw en ik (en dus ook onze zoon) altijd een huis met huisdieren gewoon zijn geweest en dat willen we toch wel weer....

Bekijk het van de andere kant, de asiels (ook in OZ) zitten vol met poezen op zoek naar een liefdevol thuis. Ik denk dat jullie aan de beurt zijn

 

[Jor]

Bekijk het van de andere kant, de asiels (ook in OZ) zitten vol met poezen op zoek naar een liefdevol thuis. Ik denk dat jullie aan de beurt zijn

Idd! Onze lapjeskat had mijn zus bijna 14 jaar geleden in het bos gevonden tijdens een scoutskamp. Na een week natuurlijk meegenomen naar huis en omdat ze nog thuis woonde en mijn ouders al honden hadden is "Goeroe" bij ons beland....

 

[lizzyhas]

Och lieve Jor, wat een razende wirwar van gevoelens he, heel eerlijk zou ik me erbij neer leggen dat ze een goed tehuis hebben, om ze nu weer al die stress te laten meemaken dat is zelfs een beetje egoistisch, (positief bedoeld), die beestjes zitten goed op hun plek, ik zou het zo laten.
Je emigreert en daar komt heel wat bij kijken, eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, wij hebben het met 2 hondjes gehad en o wat was dat moeilijk, maar we zijn nu weer helemaal gesetteled met 3 hondjes en een paard en de andere hondjes hebben het prima naar hun zin, ik wilde absoluut de stress toendertijd niet aan vanwege het huren wat je in het begin toch moet doen, ik denk dat jij het moeilijker hebt dan de beestjes, zoals het meestal is.
Ja ze horen bij de familie, maar rationeel denken op zijn tijd is geen slechte stap.