Over familie en vrienden!

[loesje]

Hoi alweer,

Mijn eerste vraag aan alle ervaren emigranten daar ver weg van de Europese bodem.

Ik ga over een jaar emigreren (hoop over jaar) en ben een jaar in Ozzie geweest nu weer in Nederland. Heb nooit echt heimwee gehad naar thuis maar wel een gemis. Ik heb maar een zus, schoonbroer, neefje, mama en papa (net zoals vele andere) en die laat je toch wel allemaal ver achter je. Nu ben ik ook nog is een familiemens en kan genieten van avondjes kaarten met hun etc.

Hoe gaan jullie hiermee om, zijn jullie daar nu altijd mee bezig daar? Spaar je bijvoorbeeld altijd voor tickets om op bezoek te komen. Bel je iedere week of mail chat skype....? Of sluit je het juist voor een groot deel af en begin je daar opnieuw?  :|

Heel erg benieuwd naar jullie reacties over jullie ervaringen en gevoelens .... :roll:

Groetjes Loes

 

[CJ]

Met mijn ouders bel ik wekelijks. Soms 5 minutes, soms 80 minuten.
Met mijn broer bel ik ongeveer maandelijks en we emailen regelmatig. (Soms lange email, meestal korte emails van 'n paar regels.)

Met vriendinnen bel ik ieder een paar keer per jaar (4 x?), dat zijn dat wel gelijke lange gesprekken (minimaal 1 uur). En we emailen ook af en toe.

Ik sluit m'n Nederlandse banden niet af. Familie en vrienden in Nederland zijn nog steeds belangrijk voor me.

In de praktijk is de intensiteit van de relaties soms minder (bijvoorbeeld met vrienden, je bent niet meer zo direct op de hoogte van hun wel en wee). Ik weet niet hoe dat in de toekomst gaat lopen...

 

[IRENE2]

.

 

[Jaco]

Hoi Loes,

Familie en vrienden, zucht .... Dit hoeft niet voor iedereen te gelden, maar voor mij wel. Het blijft ontzettend moeilijk om al die belangrijke mensen te missen! En ook vooral al de life-events die zij meemaken (babies, huwelijken, overlijden etc etc.).

Ik ben hier nu ruim twee jaar en al 3 keer terug gegaan (en ik Oktober weer!). Ik weet dat ik dat financieel niet kan blijven volhouden, maar tot nu toe heb ik gewoon aan de behoefte toegegeven.

Wat ik dus doe is:
- heel hard sparen voor tickets (ik wil altijd genoeg geld opzij gezet hebben om te kunnen vliegen)
- webcam, broadband en skype aansschaffen
- goedkope telefoonkaart zoeken en veel bellen
- emailen
- ouderwets veel brieven schrijven
- kadootjes opsturen

etc etc.


Het kost best wel veel tijd en energie en ik denk hoe meer je een leven hier gaat opbouwen, hoe meer energie je steekt in je leven hier.
Ik merk dat ik mijn vrienden en familie in NL nogal idealiseer en dat ik best kritisch word t.o.v. mensen hier, maar dat heeft denk ik gewoon tijd nodig.

Maar, het blijft moeilijk ....  :?

Jacobine

 

[Syl]

Hiya

Hoe gaan jullie hiermee om, zijn jullie daar nu altijd mee bezig daar? Spaar je bijvoorbeeld altijd voor tickets om op bezoek te komen. Bel je iedere week of mail chat skype....? Of sluit je het juist voor een groot deel af en begin je daar opnieuw? 

Na ruim tien jaar hier.......ik sta er eigenlijk nooit zo bij stil, wij wonen hier nou eenmaal en dat was onze eigen keuze. Voor een tickets sparen doen we ook niet we zijn nu alweer een paar jaar niet terug naar Ned. geweest. We hebben ook niet echt plannen om op korte termijn naar Ned. te gaan. Wel gaan we eind van het jaar naar Nieuw Zeeland. Ik persoonlijk vind een "vakantie" in Nederland bloody hard work :-D Hartstikke leuk om iedereen en vertrouwde stekkies weer te zien maar van uitrusten komt niets!

Wel bel ik regelmatig met mijn ouders en ik stuur een hoop foto's (lang leve de digitale camera) want voor de opa's en oma's blijft het jammer dat ze de kleinkindjes niet veel mee kunnen maken.

Afsluiten is het ook niet, tenminste niet bij ons.  het is gewoon verder leven ergens anders en je vindt er vanzelf wel een plekkie voor Het blijft wel moeilijk wanneer iemand iin Ned. erg ziek wordt en je er niet even snel naar toe kan. Wanneer en bij wie ga je en wanneer niet, etc.

Succes in ieder geval
Syl

 

[perthpete]

Voor ons (we zitten nu 5 maanden Perth) was deze stap de beste die we ooit genomen hebben. Er wordt vaak gezegd: Dat was toch wel een hele stap, maar zo hebben wij het nooit ervaren. Al na 2 weken hier hadden we allebei het gevoel dat we niet meer in Nederland zouden kunnen wonen.

We zijn allebei niet zo heel erg familie-gebonden, wel heel goed contact, maar dat gaat vanuit hier ook prima (email voornamelijk en een beetje Skype). Ald het aan ons ligt duurt het ook minimaal wel 5 jaar voor we eens een keertje naar NL gaan, en zelfs dan zullen we waarschijnlijk ook Frankrijk en Oostenrijk 'aandoen' omdat we daar ook (geemigreerde ;-) vrienden hebben wonen. Sparen voor tickets doen we niet speciaal.

Ook wij denken dat een reis naar Nederland vooral vermoeiend zal zijn omdat je dan ook iedereen 'langs' moet gaan (je wilt zelf de meeste mensen natuurlijk eens opzoeken, maar iedereen wil jou ook graag even zien. Tenminste, dan denken we ;-) ).

Het is m.i. zinloos om te proberen je af te sluiten voor e.e.a. Je kunt je gevoel uiteindelijk toch niet onderdrukken. Je moet dat ook niet willen. Wle van belang (mijn eigen idee dan) is dat het wel goed is om een bepaalde minimun periode te nemen waarin je je helemaal richt op je nieuwe land/omgeving. Geef jezelf ook wel de tijd om te 'wennen' aan e.e.a. Nogmaals, voor ons was het al meteen duidelijk dat we hier helemaal goed zitten, maar dat is zeker niet voor iedereen zo!

Peter

 

[Inacar]

Hai Loes,

Nou, ik had al aardig wat rondgereisd over de wereld, voor ik hiernaartoe (Oz) verhuisde, en had nog nooit heimwee gehad. En nu hoort het er zo'n beetje bij... :-(  Vooral bij verjaardagen, feestdagen, wanneer iemand ziek wordt, of als er iets anders 'groots' gebeurt wat je dan pas een hele tijd later hoort... :|
En de afstand verandert je vriendschappen en je moet er misschien wat harder aan trekken dan je voorheen deed.

MAAR ik heb ondertussen goede vrienden gemaakt. Ook Nederlanders, af en toe moet je het leven in Oz kunnen bespreken met iemand van eenzelfde perspectief. Heeft even geduurd, maar dat is hetzelfde als je binnen NL verhuist.
EN wanneer er gekibbel in de familie in NL is, kan ik daar soms geamuseerd van een afstandje naar kijken. Hoef me er niet in te mengen van de andere kant van de wereld.

Ben vorig jaar 'terug' geweest, mijn man voorgesteld aan de NL familie. Vier weken op vakantie en was BEKAF bij terugkomst. Volgende keer ga ik alleen. Misschien over een jaartje, ofzo? En dan ga ik niet heel Nederland afsjouwen om iedereen te zien.
Heb heeeeel close contact met mijn moeder en zusje, bel wekelijks, of in ieder geval iedere twee weken. Deze mensen zijn het meest belangrijk, samen met mijn mannie hier. Als DAT maar goed zit, gaat het met mij ook goed.

Misschien een beetje meer uitgebreid dan je verwacht had, maar hoop dat het eea verduidelijkt?

Inacar :drive: