reden?....het is een gevoel...toch???

geerjap

geerjap

XPdite Sponsor
Waarom laat australie je niet meer los?
We zijn nu 2 keer voor een langere vakantie (3 maanden) in oz en nz geweest en het land laat je niet meer los.
Sinds die tijd zit constant de gedachte aan australie in mijn kop en ook de drang om te emigreren steekt telkens weer zijn kop op.
De beslissing om daadwerkelijk naar "het beloofde land" te vertrekken zou volledig gebaseerd zijn op gevoel...als we erover nadenken hebben we in nederland alles wat ons hartje begeert. We hebben allebei een goede baan hebben een mooi koophuis in de kop van noord holland en hebben net een schat van een zoontje gekregen, kortom de toekomst in nederland ziet er erg rooskleurig uit....waarom dan toch de keus maken om te gaan?  :|
Ik kan het dus niet onder woorden brengen maar vooral de "onzekere" toekomst in oz houdt ons dan toch weer tegen...kun je wel een baan vinden (ik ben 30, HTS werktuigbouwer, cum laude, met 6 jaar werkervaring in toezicht en management in onderhoud bij Corus), kan mijn vriendin zonder haar ouders, hebben we niet een enorm vertekend beeld van het land omdat het gebaseerd is op "backpack-ervaring"...?

Herkennen jullie bovenstaande dilemma's of wil je gewoon reageren, ik ben erg benieuwd naar beweegredenen en gevoelens van jullie!!!

groetZ JAP
 
Zelfs ik denk daar de hele dag lang aan, en ik ben er nog nooit geweest, alleen veel over gelezen. :p
 
Sinds die tijd zit constant de gedachte aan australie in mijn kop en ook de drang om te emigreren steekt telkens weer zijn kop op.
De beslissing om daadwerkelijk naar "het beloofde land" te vertrekken zou volledig gebaseerd zijn op gevoel...als we erover nadenken hebben we in nederland alles wat ons hartje begeert.
Click to expand...

Ook ik heb in Nederland alles wat mijn hartje begeert. Leuke baan, familie/vrienden, eigen apartement enz. Maar dat gevoel he, het blijft maar knagen.... Had al een hoge verwachting van australie voordat ik er geweest was maar naar een lange vakantie daar heb ik toch iets van misschien is dit wel wat ik wil. Ben namelijk in Nederland een wat onrustig type, blijf studeren omdat ik niet weet of het werk wat ik nu doe het helemaal is , blijf veranderen van baan omdat ik wel weer aan een nieuwe uitdaging toe ben enz enz. Of dat ik nu de juiste keuze maak weet ik niet maar er is voor mij maar 1 manier om daar achter te komen en dat is gewoon door te gaan. Er is 1 voordeel mocht het straks helemaal niet zo positief uitpakken als ik hoop, dan ben ik veeeeeel sneller in Nederland terug dan dat de visum aanvraag heeft geduurt.

Heel veel succes met jullie beslissing!
Chantal
 
Hm Jap... moet je een slecht leven hebben om ergens anders te willen leven? Ik dacht; ik heb 32 jaar in N'land gewoond, en ja, waarom niet nu ergens anders? Mijn man is Australisch, maar ik heb altijd over de grens willen kijken. Je kan alleen maar je leven verrijken met andere landen bezoeken en/of er te wonen. Da's toch mooi man! Of het nou België is of Australië, je doet nieuwe ervaringen op, en dat is rijkdom.

My two cents :)

Irene
 
Ik herken het ook!
Je gaat ergens naar toe om een mooie reis te maken, vervolgens wordt je overdonderderd door een enorme aantrekkingskracht naar dat land, die gedachte blijft hangen en is vervolgens niet meer uit je hoofd weg te krijgen en hop..... je leven staat op z'n kop. :shock:
Ik ben nu ruim 5 jaar terug na 1 jaar in Oz te zijn geweest en de drang om er naar toe te gaan wordt alleen maar sterker.
Toch komen de twijfels als je gaat bedenken hoe het zal zijn om daar te wonen en te leven. Als reiziger leef je daar een ander leven dan wanneer je er definitief woont. En tja... wat is nou definitief  :| Er gaat altijd een vliegtuig weer terug en ik denk dat ik er meer spijt van ga krijgen als ik de stap niet zou nemen dan wanneer ik het wel doe.
Het leven bestaat uit keuzes, en wie zegt er nou van te voren dat een bepaalde keuze wel of niet de beste zal zijn.... dat ondervindt je alleen maar door het te doen.
De ervaring die je opdoet neem je de rest van je leven met je mee. Je wordt er rijker en sterker van... en dat pakt niemand, maar dan ook niemand meer van je af  :up:

Succes met alle overwegingen.

Groetjes Jidske
 
Hoi!
Ik kan het me het gevoel heel goed voorstellen! Mijn vriend heeft daar een baan aangeboden gekregen en na veel wikken en wegen hebben we de knoop doorgehakt en we gaan (weliswaar voor max 2 jaar)! Ik ben zelf een enorm familie-en vriendenmens, maar wil het gewoon doen! We zijn beide 32 en nog geen hysterische kinderwens, beide een vaste baan, koophuis, maar waarom niet? Dat komt allemaal wel weer terug! Tuurlijk ga ik iedereen onwijs missen en zeker mijn ouders, zus en vriendinnen, maar ik denk dat ik er alleen maar sterker van wordt. En zoals in een eerdere reactie gezegd, je bent zo weer terug in Nederland!
Veel sterkte met jullie beslissing!
Gr. Dorine
 
En ook ik herken het gevoel. Ik ben er zelf ruim 3 jaar geleden zo'n 7,5 maand geweest. Sindsdien wil ik terug. Mijn reden van twijfel hangt vooral samen met het weer helemaal opnieuw beginnen; 4 jaar gelden al in australie (tijdelijk), toen bij thuiskomst thuis (mijn vrienden waren er nog wel, maar woonden inmiddels ook allemaal elders), toen na mijn verhuizing naar den haag en nu weer. Dat staat me soms wel tegen. Vooral ook omdat ik merk dat mijn sociale leven in Den Haag net enigzins begint te groeien. Daarnaast heb ik een erg leuke baan, leuk appartementje, mn hobbyé (theaterles en drumles). Dat heeft in Australie weer opnieuw tijd nodig en soms vind ik dat wel heel lastig. Ik ben er soms ook bang voor dat ik, alles wat ik hier heb opgebouwd, zo kwijt zal raken, al zijn er genoeg manieren om te zorgen dat dat niet gebeurt.
Ik weet aan de andere kant, dat als ik de stap niet neem, ik altijd spijt zal blijven houden en de redenen om wel te gaan hebben de overhand genomen in de loop der jaren... Hier ben ik ook wisselvallig, dus wie zegt dat ik anders hier niet weer weg wil volgend jaar!
De onzekerheid van het krijgen van een baan en dergelijke speelt bij mij minder. Er zijn altijd wel baantjes te vinden, al zal dat misschien niet meteen zijn wat ik zoek, maar ik kan vast wel iets vinden om mezelf te onderhouden. Daarnaast zijn er genoeg mogelijkheden denk ik. Het is een grote stap en ik denk dat twijfel alleen maar logisch is.
 
Bij mij is het emigreren ook meer een gevoel geweest dan dat ik er een echte reden voor had. Ik denk dat uiteindelijk de ruimte in Australië bij mij de doorslag heeft gegeven. In 2000 en 2003 zijn we hier op vakantie geweest en de eerste keer voelde Oz al als thuis maar nog niet genoeg thuis om alles in NL op te geven. Na de tweede vakantie begon het gevoel in Oz te gaan wonen toch weer te kriebelen maar die twijfel hè. Weten wat je hebt en niet weten wat je ervoor terugkrijgt maar toen we in 2004 definitief de knoop door hebben gehakt, heb ik ook geen moment meer getwijfeld of het wel de goede keus zou zijn. Nu woon ik bijna 1,5 jaar in Oz en het enige waar ik nu spijt van heb, is dat ik niet veel eerder ben gegaan want het is werkelijk een geweldig land. En over het vinden van werk Jap, zou ik me zeker geen zorgen maken, en al helemaal niet als je WTB-er bent want daaraan is een groot tekort hier.

Succes.

Erna
 
Het blijft altijd een stap in het onbekende... Ook als je al als backpacker in Oz geweest bent, of gewoon een paar keer op vakantie. In een nieuw land gaan wonen, werk zoeken, vrienden maken, scholen uitzoeken... is heel iets anders dan lekker ontspannen een beetje rond trekken met de zekerheid dat je "thuis" kunt komen.

Ik denk dat het "gevoel" dat veel jonge touristen bij Oz hebben soms een beetje te "roze" is. Het is al vaker hier gezegd: arbeids omstandigheden in Oz zijn gewoon minder dan in NL: minder zekerheid, minder bescherming. De bureaucratie is zo mogelijk nog erger dan in NL: overal moet je een certificate or license voor hebben. Maar het weer is veel beter, er is veel meer ruimte en de mensen zijn - vooral buiten de grote steden - veel minder gestressed.

Je moet niet op je gevoel af gaan: emoties zijn altijd een slechte raadgever. Maar....je moet het "gevoel"  wel hebben, anders wordt het ook weer niks..... En verder moet je heel erg eerlijk bij jezelf te rade gaan of je juiste karakter eigenschappen hebt om te emigreren. Ik denk dat ik het zo zou kunnen omschrijven:
  • je bent een kritische positivist;
  • je hebt doorzettingsvermogen en zit niet snel bij de pakken neer;
  • je bent flexibel en kunt goed met veranderingen om gaan;
  • je kunt goed observeren en analyseren om nieuwe situaties te doorgronden;
  • je maakt makkelijk veel vrienden en kennissen maar weet de "echte" er snel uit te halen;
Misschien zijn er nog wel meer.... vul me maar aan.

Niet gaan betekent dat je je hele verdere leven je zult afvragen: "heb ik een kans gemist?"  Wel gaan betekent dat, als het niet lukt, je niet kunt aarden of heimwee krijgt je altijd nog terug kunt gaan. Het is geen schande om terug te komen - beter dan in Oz mislukken. Het kost je wat geld, maar je hebt het geprobeerd en bent een ervaring rijker.
 
Wij hebben hetzelfde gevoel gehad na twee keer op vakantie te zijn geweest. Alleen na lang en goed nadenken hebben we toch de stap genomen om naar Australie te gaan. We hadden ook een eigen huis en een goede baan. In nov. 2005 zijn we geland in Austalie en we hebben nog geen moment spijt gehad. En mochten we wel spijt krijgen we kunnen altijd terug. Het is beter om het te doen dan altijd blijven denken, hoe zou het zijn geweest. Daar kun je spijt van krijgen maar ik denk om het te proberen nooit. Het is en blijft een geweldig land.

Veel sterkte met jullie beslissing.

Groetjes Jojo.  :up:
 
Ik ga ook met dezelfde insteek als Henk hier al heeft aangekaart.
Ik hou mijn vrienden ook voor dat niets definitief is, en dat ik zo maar terug kan staan als het me niet meer bevalt. In principe heb ik mezelf een periode van 2 jaar gegeven om een besluit te nemen.

Wat betreft werk: ik ben zelf ook WTB Ingenieur, en daar staan ze op dit moment om te gillen in Oz!
Met jouw maintenance achtergrond nog meer dan met mijn "Research & Development" achtergrond.

Ik heb er uiteindelijk ook 10 jaar over gedaan om het besluit te nemen, ben nu 36 en dus moet het nu gebeuren. 4 Maart vertrek ik naar Adelaide.

Bart
 
Geef het een inderdaad een vrijblijvend idee, noem het in eerste instantie helemaal geen emigreren.

Ik vind het leven in OZ om te wonen in de verste verte niet lijken op mijn backpack tijd, maar ja, daar ligt meer aan ten grondslag (ouder geworden (zowel leeftijd als ouder in de zin van met kind), andere verantwoordelijkheden, etc. etc.).

En tja, Australië is nou eenmaal het land van de boemerang, ben je er eenmaal geweest dan moet je terug.

Niet twijfelen, gewoon doen, vind je het niets, ben je toch weer een avontuur rijker.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top