m'n eerste emigratie was toen ik 21 was, wilde gewoon een jaartje in het buitenland wonen en had toevallig een oom en tante die hier waren. Uitwisseling programma bestond toen nog niet (1981) en emigratie was de enigste manier om een werkvergunning te krijgen. Ben zelfs gesubsideerd door de Nederlandse regering.
Tropische temperaturen, vriendelijke mensen, maar jammer genoeg geen werk, allemaal los werk gedaan als schilder, opperen met een paar metselaars, auto's schuren en 5 maanden als barman op een cruiseboot (dat was wel leuk), elke week naar het Barrier Reef en mensen op vakantie zijn meestal in goed humeur.
Na ongeveer een jaar terug gegaan omdat er geen vast werk was, wat ook origineel het plan was, Had alleen vaste verkering gekregen, ik wilde niet in Oz blijven en Pamela wilde niet naar Nederland komen, dus dat was het einde, in ieder geval voorlopig.
Wel altijd in contact gebleven, 5 keer op vakantie geweest, kerstkaarten, verjaardagen, af en toe bellen, maar we hadden beide ons eigen leven, met de bijkomende relaties.
Tot een jaar of 6 geleden toen we beide weer single waren. Pam kwam op vakantie naar Nederland en de vonk sloeg weer over. Dus iets later een visum voor Pam aangevraagd om in Nederland te blijven( voor iedereen die denkt dat het lastig is om een visum voor Oz te krijgen, probeer eens een Nederlands visum).Na veel problemen toch gelukt, maar na 2,5 jaar in Nederland had Pam teveel heimwee, dus zijn we beide weer naar Oz gegaan, Ik iets later omdat ik nog een huis te verkopen had.
Het bevalt me hier prima, wist natuurlijk wel waar ik naar toe ging, spreek de taal en ik voel me overal wel thuis, heb altijd veel gereisd.
De eerste keer dat ik terug in Nederland kwam voelde ik me wel een tijdje homeless, miste het warme weer, maar dat was na een half jaartje wel over. Ben nu 30 jaar ouder, kan iets beter relativeren en behalve mijn famile mis ik nu niet echt veel.
groetjes Johan( George) en Pamela