Nou
@Trueblue en bovengetekende
@Tom Miller , ik hoop dat je zin hebt in wat leesvoer...
Ik heb er wel een paar gedachten over, omdat ik zelf al tijden in het proces zit. Dus wil wel wat ervaringen delen die ik zelf heb opgedaan hier:
Solliciteren uit Nederland kan zin hebben, vooral in bijvoorbeeld medische beroepen waar veel schaarste is. Maar over het algemeen staan Australische bedrijven [misschien behoudens multinationals] sceptisch tegenover visa houders en mensen zonder lokale werkervaring die ook nog eens niet in het land zijn, dus daar sta je al snel met 1-0 achter. Wat verschilt is dat veel bedrijven hier een sluitingsdatum voor vacatures hanteren en die ook meestal aanhouden. Om maar een grote poule met kandidaten te hebben. Nadeel is dat je tegen heel veel, [100+ sollicitanten is niet ongewoon] concurrenten op mag boksen. In Nederland willen bedrijven de vacature vaak snel ingevuld hebben en pakken de eerste geschikte kandidaat die langskomt, dat werkt hier anders. Ze nemen voor alles de tijd, wachttijden van een maand tussen gesprekken of zelfs een eerste respons na een x aantal weken na sluitingsdatum vacature is hier heel gewoon. Het kan dus zijn dat je 2-3 maanden nadat je gesolliciteerd hebt opeens reacties gaat krijgen, zo erg dat je zelf moet zoeken waarop je gesolliciteerd hebt omdat het zo lang geleden is.
Ze kijken zeer strikt naar je CV en of dit daadwerkelijk matcht met de baan, je kan nog zo'n dik CV en werkervaring hebben maar als je een certificaatje links of rechts mist dan ben je al snel in het nadeel. Gek genoeg heeft geen enkel bedrijf mij ooit gevraagd om originele diploma's, sterker nog het is uberhaupt nooit ter sprake gekomen. Ik heb wel ervaren dat solliciteren buiten je vakgebied zo goed als kansloos is. Mijn advies is onderscheidend zijn in je cover letter en CV, elke brief moet 100 procent aansluiten op de functie en echt tailor made zijn wat enorm veel tijd kost maar de enige kans op succes. Dus dat Oz zakelijk en ouderwets is mbt solli documenten hangt natuurlijk ook af op wat voor baan je solliciteert, in jouw geval voor een creatieve functie mag er ook wel wat flair inzitten. Ook de gespreksvoering is wat anders. Het is vaak geen vloeiend gesprek maar na de introductie meer een vragenlijst die opgedreund wordt en ingevuld naar gelang jouw antwoorden. Het grote voordeel daarvan is dat je op sites als Glassdoor kunt zien wat voor vragen je kunt verwachten en je daar heel goed op voorbereiden. Wat ook vreemd is is dat wij gewend zijn om handen te schudden bij introductie, en dat hier soms niet gebeurd. Ik neem hier zelf altijd het voortouw in om de persoon een ferme handdruk te geven en recht in de ogen aan te kijken wat direct een bindingsmoment geeft, en blijk van zelfverzekerdheid. Maar ieder zijn strategie. Verder houden Australiers niet van mensen die te hoog van de toren blazen, net als Nederlanders dus dat zijn wij wel gewend. Dus geen Amerikaanse ik ben de beste taferelen. Ze houden hier wel van de underdog, en staan wel open voor mensen die zich echt willen bewijzen in Australie en gretig zijn. Wij Noord Europeanen staan er goed op hier en staan bekend als harde werkers, Australiers staan toch als luier en minder betrouwbaar bekend dus je kan er je voordeel mee doen als je ze weet te bespelen. Als ze in je gesprek vragen om behaalde doelstellingen of projecten spreek dan uit eigen ervaringen en niet uit hypothetische situaties, maar dit spreekt wel voor zich denk ik. Balans vinden tussen goed voorbereiden en niet overvoorbereid zijn zodat je dicht slaat is key. Laat merken dat je 100 procent begrijpt wat de functie inhoudt, en maak ook bruggetjes naar de functie omschrijving als ze om motivaties vragen.
De strategie van het naar binnen lopen bij bedrijven heeft voor mij persoonlijk niet geholpen, ik ken echter wel verhalen waar het wel geholpen heeft dus wie niet waagt wie niet wint. Ik heb het idee dat bij start functies en in bijvoorbeeld horeca er on the spot mensen nodig zijn en je ook direct aangenomen kunt worden. De keerzijde is: ik had een baanaanbod in de horeca on the spot, toen kwamen ze er erachter dat ik local was een geen backpacker en toen ging het feest niet door.... Te duur
Als je van deur tot deur op een mid career functie solliciteer kom je op de stapel te liggen, en openen ze in veel gevallen alsnog een vacature om de beste kandidaat te zoeken. Of je moet net die persoon zijn die ze zoeken met de unieke skills die precies op het juiste moment binnen komt lopen, geluk moet je hebben.
Wees niet te kieskeurig, pak wat je pakken kunt. Begin desnoods casual om maar die broodnodige Australische referentie en werkervaring te krijgen. Australische werkervaring staat veel hoger in aanzien dan een Nederlandse wat toch een ver van hun bed show is
Zorg dat je je referenties op orde hebt, iemand {vaak vragen ze om je directe ex manager} van je voormalig werkgever die goed engels spreekt en je kan helpen, meestal vragen ze 2 of 3 referenties. Als je iemand in Australie kent kun je die ook opgeven als persoonlijke referentie.
. Zorg dat de referenties weten wat ze kunnen verwachten zodat ze zich kunnen voorbereiden, en communiceer naar ze wat het meest belangrijk is voor de functie competentiewise, zodat ze dat kunnen integreren in hun referentie. Australiers benoemen over het algemeen geen zwakke punten in hun referentie, dus doe dit ook niet. Om oneerlijke sollicitanten te tackelen is de reden dat het referentie systeem bestaat dus dit is zeker een de kip en het ei moment. Nederlanders zijn opener, eerlijker en ook kritischer in dit soort situaties. Nobody's perfect. Mijn familie in Melbz heeft een fabriek en zoeken vaak CNC fresers. Wat zij doen is iemand halverwege het gesprek achter een machine plaats laten nemen en een simpele opdracht laten uitvoeren. Sollicitanten die aangeven over veel recente kennis te beschikken en antwoorden met " uuuuuh het is een tijd geleden " mogen meteen via de magazijndeur vertrekken. Ikzelf heb bij de government een voor mij simpele voorraadtransactie moeten voltooien in SAP, maar dit kan al voor veel mensen een probleem opleveren als je niet 1,2,3 meer thuis bent in de materie . Dus lees je goed in wat je kunt verwachten.
Voordeel wat je hebt is dat je in de big smoke zit. Dus heel veel banen. Eerste paar weken doelstelling voor jezelf neerzetten dat je 5 sollicitaties per dag moet doen, als je dat doet en je past ze per baan aan dan moet het toch wel snel interesse opleveren, maar ga uit van het ergste en op een lang en pijnlijk proces.
Wat mij net te binnen schiet, feedback die ik kreeg van een Government Manager. Mensen zijn nieuwsgierig naar je verhaal, dus vertel dit verhaal ook. Begin niet meteen over je CV want die hebben ze gelezen en kennen ze, ze willen de persoon leren kennen en je unieke verhaal horen. Dit kweekt enorm veel goodwill en kan je dus van een achterstand een voorsprong opleveren. Op competentie / kennisniveau moet je zelfverzekerd en bekwaam overkomen, maar op persoonlijk vlak kun je je best kwetsbaar opstellen om maar begrip voor de situatie te kweken. Spreek uit hoezeer je er naar uit kijkt om aan de slag te gaan, en dat je heel graag goed wil integreren. Werkgevers zijn er toch gevoelig voor. Bij de government vertelde ik mijn verhaal en toen zei een panellid dat mijn verhaal erg overeen komt met dat van zijn Zweedse schoondochter. Hij wist hoe lastig het allemaal was. Dus onbewust heb je dan gewoon wel een snaar geraakt en misschien ook wel een streepje voor.
Ik zie dat je Permanent Resident bent, dus daar heb je wel groot voordeel mee. Ikzelf ben 309, in dat geval is dit een handige tip: gebruik de myVEVO app en draai vanuit daar een print uit als bewijs van visa. Waarom? Daar staat namelijk een betere beschrijving: Ending date indefinite en Provisional Resident ipv Temporary etc.. Vooral de 1e heeft mij wel geholpen, die zekerheid willen ze bij visa houders graag hebben. Het lijken details, maar alle details kunnen doorslaggevend zijn. Een paar maanden geleden was ik van ruim 60 kandidaten bij de laatste 2, en ging het om details. Zo close was het. Reden dat ik het niet werd is dat de ander PR was en ik 309....
