Twee vragen over emigreren met 2 peuters.

[Nynke]

Ik heb het al geprobeerd met de 'search' knop en misschien heb ik toch een draadje gemist. Er blijven wat vraagjes knagen over emigreren met jonge kids. De jongste is nu 15 maanden en de oudste 3 jaar.

Over 2 weken emigreren wij naar Sydney. We willen de kinderen 1 of 2 dagen naar een day-care (of pre-school voor de oudste) sturen. Natuurlijk willen we het 'voorzichtig' aanpakken allemaal, maar heb geen idee hoeveel tijd peuters nodig hebben voordat ze zich enigzins emotioneel/praktisch kunnen redden op een day-care. Is het wijs de kindjes gelijk in  het 'diepe' te gooien of is het beter om bijvoorbeeld een jaar te wachten hiermee, zodat ze de taal een klein beetje beheersen?

De volgende vraag gaat over tweetalig opvoeden. Wij zijn van plan thuis Nederlands te blijven praten tegen de kinderen. Praat je buiten de deur ook Nederlands tegen je kinderen? En dan....Een situatie, we zijn bij Australische vrienden en we spreken uiteraard Engels met elkaar. Spreek ik daar Engels of Nederlands tegen mijn kinderen?  De eerste keer in Australie bleven mijn man en ik Engels praten in een internationaal gezelschap, maar kan dit ook tegen hele jonge kinderen? Is dit verwarrend of juist heel leerzaam voor ze?
En als mensen Engels spreken tegen de kindjes en ze begrijpen er geen snars van. Ga ik ter plekke alles vertalen wat aan ze wordt gevraagd? Hoe lossen de meesten met kinderen dit soort situaties buiten de deur op? Ik wil graag 'doen wat goed voelt' alleen ben ik er niet achter wat dat nou is. Je leest zoveel over consequent zijn, regels hier en regels daar....ik vind het nogal verwarrend allemaal!

Maak me best zorgen over hoe (vooral) Nora zich zal redden, qua taal. Ze weet zich hier in NL zo goed te redden met haar eerste mooie zinnen en uitspraken en heeft nu al een enorme woordenschat gespaard. Ben echt trots op haar en vind het zielig als ze zich straks geen raad weet met de nieuwe taal. Hoe gaan peuters hier over het algemeen mee om. Heb al heel wat websites bezocht om de gouden tip te vinden maar links en ervaringen zijn nog steeds welkom! (of misschien een verwijzing naar een draadje)...



Nynke, Reinoud, Nora (3) en Merlijn (15 mnd)

 

[Scutch]

Hallo Nynke,

Heb je deze topic al gelezen:

http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=2967.0

Ik denk dat het allemaal goed komt, je kinderen zijn jong en zullen snel leren.  Ik praat nu alleen engels met mijn dochtertje omdat ik schots ben, mijn man alleen nederlands met haar.  Ik heb buitenlandse vrienden hier die hun kinderen (ouder dan die van jou) naar nederlandse scholen gestuurd hebben en die konden allemaal heel snel nederlands spreken, dus andersom zal het ook zo gaan.

Succes,
Susan

 

[Lin]

Wij zijn hier naar toe gekomen een half jaar geleden met onze meiden van (toen) bijna 2 - Amber- en bijna 5 jaar oud -Iris-.
Iris is na een maand of 3 naar school gegaan want het was hier schoolvakantie. Ze sprak geen engels, misschien een paar woordjes. Ik heb de nacht daarvoor ook niet zo lekker geslapen omdat ik bang was dat ze het niet zou redden... Hoe mis kon ik het hebben, ze vond het geweldig! Genoot van de kinderen, en zij waren heel geduldig met Iris. Na een week of wat kon ze gewoon mee komen en wat ze niet meekreeg, dan maar niet!
Met 10 weken had Iris even een break van school, ze sprak "vloeiend "engels!
Wij daarentegen spreken thuis gewoon Nederlands, de ESL teacher (English Second Laguage teacher spoorde dat ook aan). Op school, of bij andere Australische mensen dan spreek ik 2 talig tegen ze. Eerst zeg ik in het engels wat ik wil, Iris begrijpt dat natuurlijk. En voor Amber herhaal ik dat in het Nederlands. Binnenshuis is het nederlands, buitenshuis is het engels. Die regel zullen we ook aan proberen te houden, want als ik kijk naar Amber die de hele dag bij mij thuis is. Die pakt het gewoon op! Ze gebruikt al zoveel engelse woordjes! En dat terwijl we gewoon NL tegen haar spreken. Voor wat betreft het wachten, jij bent degene die het best kan peilen of je kinderen er aan toe zijn. Een jaar wachten heeft niet zoveel zin denk ik. Voor hen is toch ook veel fijner om met andere kindjes te spelen en de taal te kunnen spreken. En vergeet niet hier in Australie zijn ze emigranten gewend, ze zijn heel geduldig op school en day-care met "anders" taligen

Het komt vanzelf goed! En je doet je kinderen niets tekort door ze mee te nemen naar een nieuw land met een nieuwe taal. Ze zijn zo flexibel, pakken het meteen op! Het feit dat ze nog zo jong zijn is alleen maar goed!

IK hoop dat je er wat aan hebt,
Groetjes Lin

 

[Ira]

Hoi Nynke,

[quote author=Nynke link=topic=4750.msg60198#msg60198 date=1148327891]
Ik heb het al geprobeerd met de 'search' knop en misschien heb ik toch een draadje gemist. Er blijven wat vraagjes knagen over emigreren met jonge kids. De jongste is nu 15 maanden en de oudste 3 jaar.
[/quote]

Toen wij vertrokken was de oudste bijna 2,5 en de jongste 5 mnd

Over 2 weken emigreren wij naar Sydney. We willen de kinderen 1 of 2 dagen naar een day-care (of pre-school voor de oudste) sturen. Natuurlijk willen we het 'voorzichtig' aanpakken allemaal, maar heb geen idee hoeveel tijd peuters nodig hebben voordat ze zich enigzins emotioneel/praktisch kunnen redden op een day-care. Is het wijs de kindjes gelijk in  het 'diepe' te gooien of is het beter om bijvoorbeeld een jaar te wachten hiermee, zodat ze de taal een klein beetje beheersen?

Daar kan ik natuurlijk alleen voor onze kinderen op reageren. Wij hebben de oudste na een paar maanden 2 ochtenden naar een Montessori pre school gebracht, hij kwam daar in een klein klasje van 8 kinderen en de juf kon hem dus ook veel aandacht geven. Ze tekende bijvoorbeeld op een schoolbordje iets en benoemde het dan. Zo ook spelenderwijs de namen van dieren leren door ermee te spelen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik had verwacht dat het allemaal van een leien dakje zou gaan maar dat was helaas niet zo. De eerste paar weken ben ik er bij geweest (compleet met de jongste die dan af en toe in een hoek van het lokaal lekker een dutje deed op een matrasje  . Aäron was erg gefrustreerd dat hij geen Engels verstond, wij hadden van te voren niet geoefend omdat we hadden gehoord dat kinderen zich binnen een paar weken zouden kunnen redden. Hij heeft hier ook om gehuild en geklaagd. Maar ik kreeg alle tijd om langzaam afstand te nemen en steeds langer weg te gaan.
Jonah (de jongste) heeft op een pre school gezeten waar de meeste ouders er ook bij zaten en hij bleef ook lekker dicht bij mij. Wel kon hij zich beter redden in het Engels, en als hij een woord niet wist zei hij het in het Nederlands met een Engelse klank 

Maar misschien zijn er ook playgroups in de wijk waar je gaat wonen zoals in NZ. Daar komen wat ouders met hun babies en/of peuters 1x per week bij elkaar om op die manier de kinderen te laten wennen aan andere kinderen. Ik heb het in het begin een paar keer gedaan met Jonah en vond het voor mezelf ook wel leuk om op die manier tussen kiwi's te zijn.[/i]
De volgende vraag gaat over tweetalig opvoeden. Wij zijn van plan thuis Nederlands te blijven praten tegen de kinderen. Praat je buiten de deur ook Nederlands tegen je kinderen?

Hebben wij wel gedaan en de gezinnen die we in NZ kennen doen dat ook nog steeds.

En dan....Een situatie, we zijn bij Australische vrienden en we spreken uiteraard Engels met elkaar. Spreek ik daar Engels of Nederlands tegen mijn kinderen?

Wij spraken in het begin gewoon NL, ze verstaan het Engels niet en je wilt toch dat ze naar je luisteren  Tegelijkertijd vertaalden we dan wel even waar we het over hadden.

De eerste keer in Australie bleven mijn man en ik Engels praten in een internationaal gezelschap, maar kan dit ook tegen hele jonge kinderen? Is dit verwarrend of juist heel leerzaam voor ze?

Weet ik niet, wij zijn eigenlijk in de loop van de tijd spelenderwijs steeds meer Engels tegen ze gaan praten als we in een internationaal gezelschap waren.

En als mensen Engels spreken tegen de kindjes en ze begrijpen er geen snars van. Ga ik ter plekke alles vertalen wat aan ze wordt gevraagd?

Dat deden wij inderdaad, maar na verloop van tijd herhaalden we de vraag ook in het Engels en vroegen of ze het hadden begrepen.

Hoe lossen de meesten met kinderen dit soort situaties buiten de deur op? Ik wil graag 'doen wat goed voelt' alleen ben ik er niet achter wat dat nou is. Je leest zoveel over consequent zijn, regels hier en regels daar....ik vind het nogal verwarrend allemaal!

Kan ik me voorstellen, ik denk dat elk kind hier ook anders op reageert.

Maak me best zorgen over hoe (vooral) Nora zich zal redden, qua taal. Ze weet zich hier in NL zo goed te redden met haar eerste mooie zinnen en uitspraken en heeft nu al een enorme woordenschat gespaard. Ben echt trots op haar en vind het zielig als ze zich straks geen raad weet met de nieuwe taal. Hoe gaan peuters hier over het algemeen mee om. Heb al heel wat websites bezocht om de gouden tip te vinden maar links en ervaringen zijn nog steeds welkom! (of misschien een verwijzing naar een draadje)...

Zie mijn verhaal over Aäron, ook hij had al een enorme taal- en woordenschat, kon zich uitstekend redden in het Nederlands en heeft er echt last van gehad. Het was bij hem zelfs zo erg dat hij mij liever liet antwoorden als ik erbij was. Maar volgens de juffen van de pre school en later de kindy kon hij zich uitstekend redden in het Engels.
En op school heeft hij nu zelfs een Australisch vriendje uit Sydney die nog niet zo goed Nederlands spreekt, dat is erg leuk om te observeren! Ze begrijpen elkaar uitstekend 

Hopelijk heb je wat aan deze info,

groetjes Ira


Nynke, Reinoud, Nora (3) en Merlijn (15 mnd)

 

[Syl]

Hi Nynke

Niet al te druk maken hoor Kinderen hebben een paar super voelsprieten voor wat betreft het oppikken van taal. Gewoon in het diepe gooien en ze goed in de gaten houden (net als bij echt zwemmen ) Je kindjes geven vanzelf wel aan als ze het niet snappen.

De eerste keer in Australie bleven mijn man en ik Engels praten in een internationaal gezelschap, maar kan dit ook tegen hele jonge kinderen? Is dit verwarrend of juist heel leerzaam voor ze? 

Gewoon doen, is wel zo netjes En zoals Lin ook al aangaf gewoon even alles dubbel op doen. Zowel de zin in het Engels als in het Nederlands zeggen.

Wij hebben zelf twee kinderen (4 & 6) allebei hier geboren. Wij spreken overwegend Nederlands thuis maar buiten de deur zo goed als altijd Engels. En ondanks dat wij niet zo gefixeerd zijn op het Nederlands spreken en verstaan ze het toch heel behoorlijk.

Komt allemaal goed!!!
Groetjes
Syl

 

[Nynke]

Hartstikke bedankt voor de snelle antwoorden. Hier heb  ik wat aan!
Ik hoop natuurlijk ook dat het bij ons allemaal soepeltjes verloopt, maar ik houd er rekening mee dat het wel eens iets anders kan lopen....

Uiteindelijk zal het toch wel goedkomen.

Dat van het 'dubbel' praten buiten de deur lijkt me wel wat. Eerst in het Engels en dan in het Nederlands. Zal best lastig zijn soms, maar wel leerzaam. We hebben al een paar Australische vrienden met kinderen in dezelfde leeftijd, dus ik laat ze hier maar zoveel mogelijk mee spelen. Wie weet steken ze daar spelenderwijs iets van op!

Ik houd jullie wel op de hoogte in 'de laatste stand van zaken'

Groetjes Nynke

 

[sybille]

Hee Nynke,

Mijn koters zijn 2 1/2 en 1 1/4 jaar oud en wij vertrekken in september. Ik ben dus erg benieuwd naar jouw ervaringen binnenkort, dus blijf schrijven alsjeblieft.
Al nagedacht over de jetlag? Dat is iets wat mij bezig houdt. Wij waren begin dit jaar nog in Indonesie en onze meiden waren de eerste week totaal van de kaart. Gelukkig hadden we een peuter dvd bij ons en hebben we ze op een gegeven moment gewoon 's nachts voor de televisie gezet, maar het bleef een frustrerende tijd. Naar Australie wordt het probleem zelfs nog groter, dus ik hou mijn hart vast.

Wat de taal betreft: volgens mij maakt het niet uit hoe je het aanpakt, het komt altijd wel goed. Kinderen zijn zo ontzettend plooibaar, ze leren in een tempo dat wij niet kunnen bijhouden. Ikzelf heb een nederlandse vader en een duitse moeder en derhalve dus 2-talig opgevoed, dat ging vanzelf en daar heb ik niets speciaals voor hoeven doen.

Succes met de laatste loodjes,
Sybille

 

[Nynke]

Hoi Sybille,

Ja, die jetlag, daar zie ik ook wel een klein beetje tegen op. Gelukkig zal dit maar tijdelijk zijn, dus we laten het gewoon over ons heen komen. We zullen wel proberen de kinderen zo snel mogelijk aan het ritme van Asustralia te laten wennen. Dan maar even 2 sjaggie kindjes, maar zo gaat het wel het snelst. Hoort er allemaal bij. De eerste paar nachten verblijven we in een hotel. Beetje vakantie gevoel dus....die dinsdag daarop (13 juni) begint Reinoud weer met werken, dus heb ik de kindjes overdag voor mezelf. Zal best even pittig worden! Ook omdat we dan in een apartement zitten zonder meubulair. Hier en daar wat geleend van vrienden, maar that's it. Rond de 23e komt de container voor de deur en hebben we pakjes avond, hihi! Weet ik nog wel van de vorige keer, dan lijkt alles wat je hebt ingepakt een cadeautje! Je zou bijna vergeten wat je allemaal hebt!

Ik houd jullie zeker op de hoogte, maar dit zal ik op de laatste stand van zaken doen onder "Nynke, Reinoud & kids naar Sydney"