Verhuizen naar en trouwen in Melbourne!

Turn_Into_Ghosts

Turn_Into_Ghosts

New Member
Hey iedereen,

Ik ben Dennis (uit België) en ik ben hier enkele jaren geleden ook al een paar keer op geweest omdat ik toen met een Working Holiday Visa naar Aus wilde gaan en er vragen over had. Nu ben ik dus terug met nieuwe vragen want ik ben ondertussen een jaar daar geweest en m'n vriendin en ik hebben op nieuwjaarsavond besloten om te gaan trouwen. :smile: Ik ben dus ondertussen al enkele maanden terug in België en door omstandigheden hebben we nu pas alle nodige documenten voor een subclass 300 visa (fiancé visa) naar Duitsland kunnen sturen en ik heb vandaag bericht gekregen dat alles veilig en wel is aangekomen en dat we spoedig een case officer aangewezen krijgen.

Goed nieuws dus, maar nu is m'n vraag, weet iemand hoe lang het duurt eer dit visum wordt goedgekeurd? Ik heb al gehoord en gelezen dat het afhangt van hoeveel informatie en documenten je meestuurt (wat in ons geval echt wel veel is) en waar je woont en zo.. Kan iemand zijn/haar ervaringen delen of over die van anderen vertellen? Ik zou het heel leuk vinden als ik lotgenoten vind die me een beetje een hart onder de riem kunnen steken want ik heb m'n liefje al 4 maanden niet meer gezien (behalve op Skype) en het gemis groeit met de dag. :-(

Thanks iedereen!
 
Welkom terug dan op het forum!

Er loopt ergens een ander draadje van Angeline die ook naar Australie onderweg is voor haar vriendje. Zij heeft echter geen fiance visa aangevraagd maar een 175, dus dat is dan wel anders. Maar ook zij heeft alleen al die maanden via Skype contact kunnen houden.

Ik hoop dat alles snel in orde gemaakt kan worden en jullie snel samen kunnen zijn!

Sacha
 
Hé Dennis,

allereerst welkom (terug) op het forum!

Wat betreft je vraag hoe lang het nu allemaal duurt, kan ik je niet echt verderhelpen; zoals Sacha al vermeldde, heb ik het traject van een Skilled Independent 175 doorlopen. Maar onderstaande link levert je alvast wat ervaringen op van anderen die ook voor een 300 gingen/aan het gaan zijn:
http://forum.xpdite.net/topic/10363-wat-is-nou-de-juiste-wachttijd/

Paul en ik zijn mekaar in december 2008 in Ierland tegen het lijf gelopen. Hij moest in januari 2009 terug naar Ozz en toen heeft het 8 maand geduurd alvorens ik (financieel) in de mogelijkheid was om naar hem toe te gaan. Dat waren 8 maanden van gruwelijke onzekerheid, temeer omdat wij toen alleen maar via sms en telefoon met elkaar communiceerden (Paul had toen nog geen eigen PC). Wat ons toen rechthield waren de herinneringen aan onze eerste weken samen.
September 2009 ben ik dan voor drieënhalve week daar (Sydney) geweest. Na die 8 maanden was het weerzien eerst wat onwerkelijk... Uiteindelijk slaat de twijfel in zo een lange periode wel toe (vooral omdat wij maar een paar weken samen geweest waren), maar eenmaal weer samen beseften wij des te meer hoe ontzettend graag wij elkaar zien. Dat was het moment dat we besloten hebben dat we het nooit meer zo lang zouden laten duren.
Dus is Paul in december afgezakt naar Ierland (hij is Iers) en ik ook. W'hebben een maand bij zijn ouders gelogeerd en zijn daarna nog een maand samen hier (da's in mijn geval ook België) bij mij geweest. Begin februari is hij weer vertrokken; ondertussen toch alweer bijna 5 maand... En ja, dat gemis: daar moet je gewoon door... en dat groeit inderdaad met de dag.
Ik heb vaker (vooral in de wachttijd na het versturen van de aanvraag) in zak en as gezeten... Ondertussen had Paul sinds oktober een eigen PC en konden we skypen. Dat scheelde hem een gigantische telefoonrekening, maar het heeft -in mijn beleving- ook een groot nadeel: elkaar kunnen zien; je kunt niet verbergen dat het soms gewoon te heftig wordt... Gelukkig heeft Paul mij er elke keer 'gewoon' doorheen gepraat. Dat geeft een unieke band, laat de harten dichter naar elkaar groeien en is zeker iets wat ik zal blijven koesteren!
Mijn advies in het gemis: praat erover (in het begin durfde ik niet zo goed laten merken dat ik hem vreselijk mistte, maar gaandeweg ontdekte ik dat het gewoon een wezelijk onderdeel is van graag zien en niet bij elkaar zijn; het zou eerder abnormaal zijn als ik er fluitend doorheen zou gaan) en erken het; geef elkaar steun en benoem het tegenover elkaar. Niemand anders als jullie tweeën voelt immers dat gemis op jullie manier. Pas op: hier op het forum en links en rechts (voornamelijk van ons ma, zijn ouders en een goede vriendin van me die ook getuige was van onze ontmoeting) heb ik ook veel steun gekregen. Maar hoe het werkelijk voelt om graag te willen en (voorlopig) nog niet samen te kunnen zijn; daarvan heeft niemand echt een idee...
En vooral: besef altijd héél goed dat het voorlopig is. Trek je daar ook aan op. Praat met elkaar over de toekomst. Verlang er samen naar. Dat helpt echt!!

Misschien heb je ondertussen mijn draadje al gelezen; dan weet je dat ik komende dinsdag vertrek -voorgoed-. Ons wachten is voorbij, dus ben ik misschien niet langer een echte lotgenoot voor jou... Ik hoop toch dat je er wat aan hebt.
Ik wens je in elk geval veel succes, geduld en ik duim dat jullie snel samen verder zullen kunnen!!
Groetje,
Angeline.
 
Wow, Angeline, dat is fantastich! En wat een verhaal! :D Ik hoop echt heel hard dat het geen 8 maanden zullen zijn voor ons. Ik kan dan wel een aardig centje bijsparen als er nog eens 4 maanden bijkomen, maar ik zie toch liever mijn Jess dan dat ik extra geld heb..

Heel hartelijk bedankt voor de link ook, zo te zien duurt het niet al te lang voor het wordt goedgekeurd, tenzij je een beetje pech hebt met je case officer. Moet goedkomen. Ik ben al van plan op m'n strepen te gaan staan en te bellen wanneer ze hun tijdsschema niet nakomen. ;)

Jess en ik zijn alleszins heel open over onze gevoelens tegenover elkaar en daar horen zowel goeie als slechte dingen bij. Ons gemis wordt absolut geuit en we praten elkaar heel vaak wat extra moed in. We zeggen altijd "The alternative is giving up and that's not an option". Dus ja, blijven gaan en doorbijten, hoe hard het ook is soms.

Ik ben blij dat je binnenkort eindelijk de grote stap kan zetten, Angeline! Blijf ons op de hoogte houden van hoe het daar gaat. Ik hoop dat ik snel hetzelfde kan doen. :)
 
Ik hoop dat je snel een visum zult krijgen, zodat jullie eindelijk samen kunnen zijn!

Lange afstandsrelatie ok, maar Belgie - Melbourne dat is toch gekkenwerk, snap niet dat je er aan begonnen bent :wink:

Succes,

Chantal
 
tweety said:
Ik hoop dat je snel een visum zult krijgen, zodat jullie eindelijk samen kunnen zijn!

Lange afstandsrelatie ok, maar Belgie - Melbourne dat is toch gekkenwerk, snap niet dat je er aan begonnen bent :wink:

Succes,

Chantal
Click to expand...

:grin: :grin: :grin:
 
Dankjewel voor de hulp en lieve woorden allemaal! :)

Chantal, als je echt van iemand houdt is geen aftsand te groot, geloof me. Moeilijk, ja, maar zeker niet onoverwinnelijk. De enige reden waarom we in een LAT-relatie zitten is omdat ik terug MOEST komen naar België, niet omdat ik het wou. Maar we gaan onze relatie toch niet op de klippen laten lopen omdat wetten en beslissingen van mensen die ons niet eens kennen ons uit elkaar halen? Daar is wat we hebben veel te goed voor.
Ik snap wel dat het niet voor iedereen is weggelegd en ik geef toe, het doet pijn haar iedere dag te missen, maar het gaat het ZO waard zijn uiteindelijk. :)
 
Turn_Into_Ghosts said:
Dankjewel voor de hulp en lieve woorden allemaal! :)

Chantal, als je echt van iemand houdt is geen aftsand te groot, geloof me. Moeilijk, ja, maar zeker niet onoverwinnelijk. De enige reden waarom we in een LAT-relatie zitten is omdat ik terug MOEST komen naar België, niet omdat ik het wou. Maar we gaan onze relatie toch niet op de klippen laten lopen omdat wetten en beslissingen van mensen die ons niet eens kennen ons uit elkaar halen? Daar is wat we hebben veel te goed voor.
Ik snap wel dat het niet voor iedereen is weggelegd en ik geef toe, het doet pijn haar iedere dag te missen, maar het gaat het ZO waard zijn uiteindelijk. :)
Click to expand...

Ik geloof dat je de :wink: van Chantal een beetje over het hoofd gezien hebt?
Misschien kan je wel met haar vriendin, in hetzelfde schuitje, naar Melbourne varen :grin:

Bart
 
Tekkel said:
Ik geloof dat je de :wink: van Chantal een beetje over het hoofd gezien hebt?
Misschien kan je wel met haar vriendin, in hetzelfde schuitje, naar Melbourne varen :grin:

Bart
Click to expand...

Nee, hoor de afstand tussen Nederland en Melbourne is stukken kleiner! :rolleyes:
Amsterdam Melbourne = 16534.00 Km
Brussel Melbourne = 16604.96 Km
Zie http://www.mapcrow.info

Chantal
 
Maar een schuitje? en varen? Geloof niet echt dat ik hier nog geduld voor heb :smile:

Een bootje dat klopt dan weer wel. Alleen staat die van ons los van een visum en kiezen we (overigens gedwongen) voor Nederland i.p.v. Melbourne. Geeft niets! Zo krijgen we misschien ooit nog eens de kans om het in Melbourne nog eens dunnetjes over te doen :smile:

Maar succes met alles en zoals je zelf al zei het is het meer dan waard!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top