Hallo Allemaal
Ik ben erg blij met het forum omdat het zo ontzettend veel informatie bevat van de mensen die ervaring hebben met het immigreren naar Australie. Ik heb zelf een ongeveer een jaar geleden een spouse visum geregeld en ben met mijn vriendin die ik in zuid Spanje heb ontmoet na een jaar in Londen gewoond te hebben naar Brisbane verhuist. De reden om naar brisbane te vertrekken is omdat London ons niet beviel, ik wilde niet naar NL terug en mijn vriendin wilde niet naar Spanje. Ik moet dus ook eerlijk zeggen dat Australie niet mijn eerste keus was en daarom mischien een iets critischer beeld van het land heb. Maar goed, een beetje tegenhang in al het positieve geweld op het forum kan ook geen kwaad. Ik schrijf dit stuk om mezelf een beeld te geven waar ik in beland ben maar ook om andere mensen een beeld te geven waar ze naar toe gaan. Hiervoor heb ik een aantal onderwerpen gepakt waarvan ik denk dat het belangrijk is om te delen. Het zou kunnen zijn dat informatie die ik tot mij heb genomen niet klopt. Je weet wat je weet, je weet niet wat je niet weet en je weet ook niet dat je niet weet wat je niet weet. Wat ik bedoel te zeggen is dat er een boel andere mensen zijn die veel meer aanvullende informatie over onderwerpen hebben waarvan ik niet op de hoogte ben of in mijn verhaal niet kloppen. Ik ben erg leergierig en wil graag gecorigeerd worden
Wonen: Ik heb niet zoveel ervaring met andere steden dan Brisbane maar ik ga er van uit dat ongeveer dezelfde situatie bestaat in andere grote(re) steden. Brisbane vind ik duur. Ik heb behoorlijk veel rondgeken en een beetje behoorlijk huis onder de 400.000 is moeilijk te vinden. Ze zijn er wel maar meestal moet er dan veel aan gebeuren waardoor het uiteindelijk toch weer boven de 400.000 uit komt. Lenen is kostbaar tussen de 7 en 8% +hoge kosten om een hypotheek af te sluiten. Om een voorbeeld te geven wij woonden in een oude queenslander zo’n 5 km van het centrum waar wij $350 per week aan huur betaalden. Terwijl wij het huis huurden werd het huis verkocht voor $450.000. Ik heb berekend dat als wij een 100% hypotheek namen ongeveer het dubbele aan rente kwijt waren dan dat we aan huur betaalden. Er zijn hier geen regelingen als hyptheek rente aftrek dus de kosten zijn hoog. Wel is het zo dat je hier vrijwel geen huur rechten hebt, en dat je na afloop van je contract ( meestal max een jaar) in principe op straat gezet kan worden. Tot nu toe zijn er drie rente verhogingen geweest dit jaar. Waarschijnlijk ook om de snel klimende huizen prijzen wat af te remmen. Het IMF heeft een aantal jaren geleden een waarschuwing gegeven voor de hoge huizenprijzen.
Wat mij fascineerd is hoe een land met zoveel ruimte als Australie de huizen zo duur zijn. Als je het vergelijkt met andere landen met veel ruimte als Amerika en Canada liggen de prijzen hier twee, drie of meer keer zo hoog zonder aantoonbare reden. Na hier met nogal wat mensen over gepraat te hebben kom ik eigenlijk tot de conclusie dat de huizenprijzen gebaseerd zijn op een droom of ideaal. Van een average Australia bloke en blokin wordt verwacht dat hij na z’n 25e een huis, schuur, achtertuin en een Ford of Holden in zijn garage heeft staan. Dat is de Australische cultuur. Doordat meer dan 70% van de australiers in de steden wonen en nooit op het idee gekomen zijn om appartamenten complexen te bouwen (laat staan dat ze er in willen wonen) kampen ze hier nu met een enorm logistiek probleem. Een goede vriend van mij is city planner met wie ik hierover met regelmatig van gedachten wissel. Het lijkt er op dat tijdens bouwen van Brisbane er niet is nagedacht over een infrastructuur en eigenlijk tot voor 15 jaar geleden een soort wildgroei heeft plaatsgevonden. Dit heeft geleid tot een relatief klein zaken centrum en daaromheen een enorme suburbia. Er is niet nagedacht over de gevolgen voor openbaar vervoer en ook de wegen naar en van het centrum zijn traag doordat geen behoorlijk wegen net licht. De benzine mag dan wel wel goedkoper zijn maar om van a naar b te komen is ook twee keer zo ver waardoor je uiteindelijk weer net zoveel kwijt bent. Door deze wildgroei is er een identiteitsloos onsamenhangengend geheel ontstaan wat mij persoonlijk niet aanspreekt. Wel is het prettig dat je ongegeneerd wat voor bouw werk je wilt kan neer zetten en veel minder gebonden bent aan regels. Geoff (stadsplanner ) vertelde mij dat ongeveer 95% van de bouwverguningen worden goed gekeurd. Gevolg is wel dat er nu een nu een stad staat met enorm veel lelijke huizen en gebouwen.
Wonen in Nederland vergelijken met wonen in Australie is appels met peren vergelijken. Ik schat dat de huizen prijzen in nederland gemideld iets lager liggen dan in Australie en de kosten van hypotheken in australie een stuk hoger. In Nederland woon je drie hoog achter als je het niet ruim hebt hier woon je in een lostaand huis met tuin. Dus moeilijk te vergelijken. Appartementen van een beetje formaat is hier een groot tekort en schreeuwend duur. Kwa m2 prijs is het in brisbane een stuk goedkoper om in een lostaand huis te wonen dan in een appartement.
Werken.
Ik heb de indruk dat in de meeste vakgebieden de het uiteindelijk over te houden loon gemideld op twee derde licht van het loon in NL. Het is wat moeilijk over een kam te scheren maar uit eigen ervaring en wat ik van andere mensen hoor kom ik tot deze conclusie. De secundere werkomstandigheden zijn vrij slecht. Hier moet met loon berekening rekening gehouden worden omdat een boel voorzieningen die er in nederland inbegrepen zijn in loon of waar je belasting voor betaald hier niet aanwezig zijn en uiteindelijk toch betaald moet worden. Veel van onze vrienden die first time home buyers zijn met een nieuw geboren kind komen in de problemen. Huursubsidie bestaat niet. Kinderopvang is duur en er is 6 weken zwangerschapsverlof. Ook kinder bijslag bestaat niet. Wel is er een eenmalige check van $5000 beschikbaar voor de kers verse ouders. Zo zijn er waarschijnlijk nog veel meer voorbeelden van sociale voorzieningen die in Nederland aanwezig zijn die je het hier zelf moet bekostigen. Wel lijkt het er op dat er veel tekorten zijn op de arbeidsmarkt. Wat ook niet zo verbazingwekkend is omdat een boel specialische beroepen naar het buitenland vertrekken omdat daar meer te verdienen valt en de kosten voor wonen een stuk lager. Toch zijn er ook een boel mensen die naar Australie immigreren die uit landen komen waar de werkomstandigheden een stuk slechter zijn. Het blijkt dat er ongeveer net zo veel mensen uit gaan als binnen komen. Mij valt op dat er vrij veel mensen uit zuid Afrika, Duitsland en UK actief zijn. Het lijkt er op dat met het extra verdiende geld in Nederland je elk jaar prinsheerlijk op vakantie kan gaan naar Australie en dan waarschijnlijk meer natuurschoon ziet dan als je hier woont. Een boel mensen moeten blijven doorwerken om de hypotheek af te betalen en kunnen het zich nauwelijks veroorloven om op vakantie te gaan. Kun je je welverdiende vakantie veroorloven gaan een boel nederlandse migranten naar Nederland om familie en vrienden te zien.
Cultuur:
Australie heeft een fantastische cultuur als je houdt van 8 cilinder utes, barbaque en vissen. Australiers zijn erg vriendelijk zolang je niet zwart bent, homo, alleenstaande moeder of niet binnen beeld wat australiers over zichzelf hebben past. Ook mijn vriendin wordt nog dagelijks geconfronteerd met het de te verwachten patroon rollen van voor de eerste feministische golf. Nu denk ik dat in sydney de homoscene grotendeels geacepteerd is en daarom ook alle homo’s en lesbiennes in het land voornamelijk naar sydney komen omdat zeker op het platte land homo’s niet geacepteerd worden. Eigenlijk ben ik nooit in een land geweest dat zo openlijk rasistisch is als Australie. Ik vindt het te vergelijken met de midwest in de US maar hier is het nog wat openlijker.
Nu moet ik zeggen dat ik voornamelijk in queensland heb gereisd en Northern Territory en heb de indruk dat het in het zuiden een stuk minder is. Ik kwam er eigenlijk pas achter toen ik ging reizen met een een vriend (zwarte amerikaan) en een John, een aboriginal uit Catherine NT. Daarvoor had ik het nooit zo in de gaten (als je wit bent valt het niet zo op). Na deze ervaring ben ik er meer op gaan letten en het is stuitend. Wij hebben nogal wat aziatische vrienden en ook hier is rascisme aan de orde van de dag.
Een groot verschil met bijvoorbeeld Nieuw Zeeland en de US is dat Australie nooit openlijk zijn excuses heeft aangeboden voor de massa slachtingen op aboriginals. Laat staan een memorial (tenminste niet dat ik weet). Mede hierdoor zijn de spanningen nog erg hoog. De situatie van aboriginals zijn sinds het begin van de jaren 70 nog slechter geworden dan ze al waren, en met de houding van de howard administratie zal daar ook geen verandering in komen. De aboriginals die ik gesproken heb, en wat op de radio hoor, worden witte mensen nog steeds gezien als de bezetters en ik kan ze eerlijk gezegd geen ongelijk geven. Dit maakt het voor mij principieel moeilijk om land te kopen omdat ik het gevoel dat ik gestolen land koop. De tijd dat bijvoorbeeld Howard een krans zal leggen voor de gevallen slachtoffers bij een herdenkingsbeeld licht niet in de nabije toekomst. Wel heb ik de indruk dat de generatie X de historische feiten onderkend en op het moment dat de babyboomers uit het politieke klimaat zijn verdwenen er erkenning komt.
Helaas komt deze erkenning voor een groot gedeelte te laat. De kennis van het land wat generaties lang is doorgegeven is nu vrijwel verloren gegaan. Er is wel een gedeelte geregistreerd maar ook dat kwam voor een groot gedeelte te laat. We hebben nu te maken met de laatste generatie aboriginals die nu rond de 60 en 80 zijn die de gesproken historie hebben meegekregen. Veel is geregistreerd maar veel ook niet. Aboriginals hebben ook altijd geweigerd om kennis te delen zolang er geen erkenning was. De grootste schade die is toegebracht is het moment dat aboriginals gedwongen werden hun land te verlaten. Australie was verdeeld in honderden stammen en talen met elk hun eigen kennis van hun land wat generaties lang is doorgegeven. Op het moment dat een stam gedwongen werd hun land te verlaten was de kennis die ze over het land haden niets meer waard. Een aboriginal stam die generaties lang in alice springs heeft gewoond heeft weinig kennis van het land in zeg Hobart. Hierdoor is een schat aan kennis verloren gegaan wat mede een enorme ecologische crisis ten gevolg heeft.
Sprekende met mijn Australisch vrienden over dit onderwerp ben ik er ook achter gekomen dat het veel ingewikkelder is dan het lijkt. De destructieve houding van aboriginals en de enorme verschillen in cultuur maakt dat de twee bevolkingsgroepen elkaar uiteindelijk negeren en er geen oplossing in het verschiet licht.
Waar wel veel waardering voor is ontstaan is aboriginal kunst. De laatste jaren lijkt er een dynamische relatie te zijn ontstaan tussen aboriginal kunst en Australiers. Er is een levendige handel in aboriginal kunst waar grof geld word neergeteld voor autentieke doeken van beroemde aboriginal kunstenaars. Dit is ook begrijpelijk omdat er een soort oerkracht van de kunstwerken uitspreekt die het dichtste komt bij de Australische identiteit.
Gek genoeg is er bar weinig waardering voor zo’n beetje alle andere kunstvormen die hier actief zijn. Je zou zeggen dat dat in een land wat 15 jaar een economisch groei heeft doorgemaakt kunst en cultuur floreerd. Het omgekeerde is waar. De meeste kunstenaars van betekenis gaan naar Amerika of Europa om hun succes te beproeven. De hier welbekende “brain drain”. En velen hebben ook succes. Ik heb de indruk dat er een algemene desinteresse bestaat voor de eigen cultuur. Belangrijke literaire werken worden niet meer gedrukt en op universiteiten wordt het steeds moeilijker om Australisch literaire geschiedenis te studeren. Auteurs worden in het buitenland meer gewaardeerd dan in eigen land waardoor ze massaal vertrekken. Getalanteerde kunstschilders en fotografen gaan weg omdat ze het zat zijn om tegen de armoede grens te leven. Er was laatst een kunstschilder die in Australie per doek $10.000 ontving en na een jaar parijs $250.000 voor een doek kreeg. Oude generatie Acteurs, regiseurs en filmproducenten adviseren jong nieuw talent om naar Amerika te vertrekken omdat de kans op een carriere in Australie vrijwel nihil is. Belastingaftrek voor het produceren van films is eind jaren negentig ingetrokken waardoor de bloei in de filmindustrie vrijwel tot stilstand kwam. Grote produktie studio’s staan leeg en worden mischien een of twee keer per jaar door een Amerikaanse blockbuster gehuurd om goedkoop te produceren. Een Amerikaanse universiteit was in het bezit gekomen van het gehele foto archief van een Australische fotograaf die Australische soldaten in de loopgraven van de eerste wereld oorlog heeft gefotografeerd. Je zou toch zeggen belangrijk historisch materiaal, wat doet dat in Amerika?. Het blijkt dat de kosten voor de opslag van dit werk te hoog was en daarom het werk aan een Amerikaanste universiteit is verkocht. Dit soort voorbeelden schetst hoe Australie met zijn eigen cultuurgoed omgaat. In Engeland was ik al enigsinds gewaarschuwd voor de zo genoemde cultural dessert waar ik in terecht zou komen. Ik dacht dat dat zal wel mee zou vallen, maar niet dus.
Oh ja, er is ook sport....................................................................................
Maar er is hoop. Globalisering en het internet heeft zo zijn voordelen. Een mooi voorbeeld is van een groepje jonge fotografen en grafisch ontwerpers die een magazine zijn begonnen en dit op culturele hotspots in de wereld publiseren (ik ben de naam even kwijt). Ze benaderen beroemde kunstenaars via het net krijgen digitale beeld bestanden en artikelen toegestuurd, zetten het magazine in sydney in elkaar, sturen vervolgens het digitale boekwerk naar een drukker in bijv New York die het vervolgens in elkaar zet en laat verspreiden. En zo gaat dit magazine de hele wereld over. Ditzelfde gebeurd met Australisch kunstfotografen die digitale bestanden sturen naar parijs waar werk wordt afgedrukt om vervolgens in een galerie te hangen. Met anderhalve meter hoge bronzen beelden zou dit mischien wat lastig zijn op dit moment maar je weet nooit wat de toekomst brengt.
Ik ben opzoek naar een niewe held. Mijn eerste australische culturele held was Dusty Slim de country zanger. Erg goeie muziek ik was meteen verkocht. Na zijn overlijden een paar jaar geleden was Steve Irwin voor een jaar mijn icoon. Zijn inspirerende documantaires en acteer talent maakte van mij een onavolgbare fan. Ook hij heeft de ondragelijke hardheid van het Autralische bestaan niet overleefd. De spoeling word dun. Wie kan mij helpen aan een cultureel icoon die nog in leven is, beroemd is en nog in Australie woont (niet met de wigles aankomen daar ben ik echt te oud voor).
In het boek down under van bill bryson wordt mooi omschreven dat er geen rede is om kunst te maken als je in zo’n mooie omgeving leeft als Australie. De combinatie van het klimaat, de layd back life syle en de natuur geeft absuluut geen drang tot creeren laat staan waarderen. Waarom zou een schilderij kopen als je ook naar buiten kan lopen en het met eigen ogen zien wat veel indrukwekkender is.
In het boek the unduchabels (naam van schrijver even kwijt) geeft een mooie omschrijving waarom Nederland zo rijk is aan grootmeesters. Als je maar lang genoeg ons oninspirerende koud kikkerlandje verblijft ga je op een gegeven moment van ellende vanzelf creeeren. Wanneer kunst en cultuur je lief is kan je beter in Nederland blijven. Zeker Europa heeft een enorme culturele rijkdom waar Australie bij verbleekt. Daarentegen na een dagje snorkelen in de white sundays, de eindeloze lege stranden, natuurparken, je waant je soms in het paradijs op aarde. Het is maar waar je je prioriteiten steldt.
Het is zo jammer dat het merendeel van die prachtig heerlijke tropisch vis die hier gevangen word rechtstreeks de frituur wordt in gekwakt waarna het eigenlijk allemaal
hetzelfde smaakt. Fish and chips met lauw bier zal ik nooit aan kunnen wennen. Ik schat dat +_ 70% van de restaurants die we bezocht hebben het voedsel onder de maat is. Het beste eten komt van de aziaten. Australiers die hun culinaire kunsten proberen te verheven boven fish and chips en de barbaque zijn gedoemd te mislukken. Er zijn natuurlijk uitzonderingen maar het is uitkijken geblazen. Wat ik meestal doe als ik ergens voor het eerst kom is een voorgerecht bestellen als dit me niet bevalt sla ik het hoofdgerecht over en flans ik later thuis zelf wat in elkaar. Het is een echt uit eten en take away cultuur. Als je bij iemand wordt uitgenodigd voor de lunch ga je meestal naar iemands huis om vervolgens ergens te gaan lunchen. Er word over het algemeen weinig gekookt. Daarentegen zijn de wijnen fantastisch. Grote variatie aan Australische en Nieuw Zeeland wijnen. Wijnen uit andere streken van de wereld is moeilijker aan te komen. Bier is niet te zuipen. Godzijdank is er een belgisch bier bar in Brisbane waar nog een lekker tripeltje genutigd kan worden. Als je een home made biertje aangeboden wordt door een optimistische Australisch jonge heer doe er dan alles aan om dit goedje te vermijden. Fake desnoods een hardaanval. Als je dit eenmaal hebt geproeft geloof je spontaan niet meer in god en bier smaakt nooit meer hetzelfde.
Ik ben erg blij met het forum omdat het zo ontzettend veel informatie bevat van de mensen die ervaring hebben met het immigreren naar Australie. Ik heb zelf een ongeveer een jaar geleden een spouse visum geregeld en ben met mijn vriendin die ik in zuid Spanje heb ontmoet na een jaar in Londen gewoond te hebben naar Brisbane verhuist. De reden om naar brisbane te vertrekken is omdat London ons niet beviel, ik wilde niet naar NL terug en mijn vriendin wilde niet naar Spanje. Ik moet dus ook eerlijk zeggen dat Australie niet mijn eerste keus was en daarom mischien een iets critischer beeld van het land heb. Maar goed, een beetje tegenhang in al het positieve geweld op het forum kan ook geen kwaad. Ik schrijf dit stuk om mezelf een beeld te geven waar ik in beland ben maar ook om andere mensen een beeld te geven waar ze naar toe gaan. Hiervoor heb ik een aantal onderwerpen gepakt waarvan ik denk dat het belangrijk is om te delen. Het zou kunnen zijn dat informatie die ik tot mij heb genomen niet klopt. Je weet wat je weet, je weet niet wat je niet weet en je weet ook niet dat je niet weet wat je niet weet. Wat ik bedoel te zeggen is dat er een boel andere mensen zijn die veel meer aanvullende informatie over onderwerpen hebben waarvan ik niet op de hoogte ben of in mijn verhaal niet kloppen. Ik ben erg leergierig en wil graag gecorigeerd worden
Wonen: Ik heb niet zoveel ervaring met andere steden dan Brisbane maar ik ga er van uit dat ongeveer dezelfde situatie bestaat in andere grote(re) steden. Brisbane vind ik duur. Ik heb behoorlijk veel rondgeken en een beetje behoorlijk huis onder de 400.000 is moeilijk te vinden. Ze zijn er wel maar meestal moet er dan veel aan gebeuren waardoor het uiteindelijk toch weer boven de 400.000 uit komt. Lenen is kostbaar tussen de 7 en 8% +hoge kosten om een hypotheek af te sluiten. Om een voorbeeld te geven wij woonden in een oude queenslander zo’n 5 km van het centrum waar wij $350 per week aan huur betaalden. Terwijl wij het huis huurden werd het huis verkocht voor $450.000. Ik heb berekend dat als wij een 100% hypotheek namen ongeveer het dubbele aan rente kwijt waren dan dat we aan huur betaalden. Er zijn hier geen regelingen als hyptheek rente aftrek dus de kosten zijn hoog. Wel is het zo dat je hier vrijwel geen huur rechten hebt, en dat je na afloop van je contract ( meestal max een jaar) in principe op straat gezet kan worden. Tot nu toe zijn er drie rente verhogingen geweest dit jaar. Waarschijnlijk ook om de snel klimende huizen prijzen wat af te remmen. Het IMF heeft een aantal jaren geleden een waarschuwing gegeven voor de hoge huizenprijzen.
Wat mij fascineerd is hoe een land met zoveel ruimte als Australie de huizen zo duur zijn. Als je het vergelijkt met andere landen met veel ruimte als Amerika en Canada liggen de prijzen hier twee, drie of meer keer zo hoog zonder aantoonbare reden. Na hier met nogal wat mensen over gepraat te hebben kom ik eigenlijk tot de conclusie dat de huizenprijzen gebaseerd zijn op een droom of ideaal. Van een average Australia bloke en blokin wordt verwacht dat hij na z’n 25e een huis, schuur, achtertuin en een Ford of Holden in zijn garage heeft staan. Dat is de Australische cultuur. Doordat meer dan 70% van de australiers in de steden wonen en nooit op het idee gekomen zijn om appartamenten complexen te bouwen (laat staan dat ze er in willen wonen) kampen ze hier nu met een enorm logistiek probleem. Een goede vriend van mij is city planner met wie ik hierover met regelmatig van gedachten wissel. Het lijkt er op dat tijdens bouwen van Brisbane er niet is nagedacht over een infrastructuur en eigenlijk tot voor 15 jaar geleden een soort wildgroei heeft plaatsgevonden. Dit heeft geleid tot een relatief klein zaken centrum en daaromheen een enorme suburbia. Er is niet nagedacht over de gevolgen voor openbaar vervoer en ook de wegen naar en van het centrum zijn traag doordat geen behoorlijk wegen net licht. De benzine mag dan wel wel goedkoper zijn maar om van a naar b te komen is ook twee keer zo ver waardoor je uiteindelijk weer net zoveel kwijt bent. Door deze wildgroei is er een identiteitsloos onsamenhangengend geheel ontstaan wat mij persoonlijk niet aanspreekt. Wel is het prettig dat je ongegeneerd wat voor bouw werk je wilt kan neer zetten en veel minder gebonden bent aan regels. Geoff (stadsplanner ) vertelde mij dat ongeveer 95% van de bouwverguningen worden goed gekeurd. Gevolg is wel dat er nu een nu een stad staat met enorm veel lelijke huizen en gebouwen.
Wonen in Nederland vergelijken met wonen in Australie is appels met peren vergelijken. Ik schat dat de huizen prijzen in nederland gemideld iets lager liggen dan in Australie en de kosten van hypotheken in australie een stuk hoger. In Nederland woon je drie hoog achter als je het niet ruim hebt hier woon je in een lostaand huis met tuin. Dus moeilijk te vergelijken. Appartementen van een beetje formaat is hier een groot tekort en schreeuwend duur. Kwa m2 prijs is het in brisbane een stuk goedkoper om in een lostaand huis te wonen dan in een appartement.
Werken.
Ik heb de indruk dat in de meeste vakgebieden de het uiteindelijk over te houden loon gemideld op twee derde licht van het loon in NL. Het is wat moeilijk over een kam te scheren maar uit eigen ervaring en wat ik van andere mensen hoor kom ik tot deze conclusie. De secundere werkomstandigheden zijn vrij slecht. Hier moet met loon berekening rekening gehouden worden omdat een boel voorzieningen die er in nederland inbegrepen zijn in loon of waar je belasting voor betaald hier niet aanwezig zijn en uiteindelijk toch betaald moet worden. Veel van onze vrienden die first time home buyers zijn met een nieuw geboren kind komen in de problemen. Huursubsidie bestaat niet. Kinderopvang is duur en er is 6 weken zwangerschapsverlof. Ook kinder bijslag bestaat niet. Wel is er een eenmalige check van $5000 beschikbaar voor de kers verse ouders. Zo zijn er waarschijnlijk nog veel meer voorbeelden van sociale voorzieningen die in Nederland aanwezig zijn die je het hier zelf moet bekostigen. Wel lijkt het er op dat er veel tekorten zijn op de arbeidsmarkt. Wat ook niet zo verbazingwekkend is omdat een boel specialische beroepen naar het buitenland vertrekken omdat daar meer te verdienen valt en de kosten voor wonen een stuk lager. Toch zijn er ook een boel mensen die naar Australie immigreren die uit landen komen waar de werkomstandigheden een stuk slechter zijn. Het blijkt dat er ongeveer net zo veel mensen uit gaan als binnen komen. Mij valt op dat er vrij veel mensen uit zuid Afrika, Duitsland en UK actief zijn. Het lijkt er op dat met het extra verdiende geld in Nederland je elk jaar prinsheerlijk op vakantie kan gaan naar Australie en dan waarschijnlijk meer natuurschoon ziet dan als je hier woont. Een boel mensen moeten blijven doorwerken om de hypotheek af te betalen en kunnen het zich nauwelijks veroorloven om op vakantie te gaan. Kun je je welverdiende vakantie veroorloven gaan een boel nederlandse migranten naar Nederland om familie en vrienden te zien.
Cultuur:
Australie heeft een fantastische cultuur als je houdt van 8 cilinder utes, barbaque en vissen. Australiers zijn erg vriendelijk zolang je niet zwart bent, homo, alleenstaande moeder of niet binnen beeld wat australiers over zichzelf hebben past. Ook mijn vriendin wordt nog dagelijks geconfronteerd met het de te verwachten patroon rollen van voor de eerste feministische golf. Nu denk ik dat in sydney de homoscene grotendeels geacepteerd is en daarom ook alle homo’s en lesbiennes in het land voornamelijk naar sydney komen omdat zeker op het platte land homo’s niet geacepteerd worden. Eigenlijk ben ik nooit in een land geweest dat zo openlijk rasistisch is als Australie. Ik vindt het te vergelijken met de midwest in de US maar hier is het nog wat openlijker.
Nu moet ik zeggen dat ik voornamelijk in queensland heb gereisd en Northern Territory en heb de indruk dat het in het zuiden een stuk minder is. Ik kwam er eigenlijk pas achter toen ik ging reizen met een een vriend (zwarte amerikaan) en een John, een aboriginal uit Catherine NT. Daarvoor had ik het nooit zo in de gaten (als je wit bent valt het niet zo op). Na deze ervaring ben ik er meer op gaan letten en het is stuitend. Wij hebben nogal wat aziatische vrienden en ook hier is rascisme aan de orde van de dag.
Een groot verschil met bijvoorbeeld Nieuw Zeeland en de US is dat Australie nooit openlijk zijn excuses heeft aangeboden voor de massa slachtingen op aboriginals. Laat staan een memorial (tenminste niet dat ik weet). Mede hierdoor zijn de spanningen nog erg hoog. De situatie van aboriginals zijn sinds het begin van de jaren 70 nog slechter geworden dan ze al waren, en met de houding van de howard administratie zal daar ook geen verandering in komen. De aboriginals die ik gesproken heb, en wat op de radio hoor, worden witte mensen nog steeds gezien als de bezetters en ik kan ze eerlijk gezegd geen ongelijk geven. Dit maakt het voor mij principieel moeilijk om land te kopen omdat ik het gevoel dat ik gestolen land koop. De tijd dat bijvoorbeeld Howard een krans zal leggen voor de gevallen slachtoffers bij een herdenkingsbeeld licht niet in de nabije toekomst. Wel heb ik de indruk dat de generatie X de historische feiten onderkend en op het moment dat de babyboomers uit het politieke klimaat zijn verdwenen er erkenning komt.
Helaas komt deze erkenning voor een groot gedeelte te laat. De kennis van het land wat generaties lang is doorgegeven is nu vrijwel verloren gegaan. Er is wel een gedeelte geregistreerd maar ook dat kwam voor een groot gedeelte te laat. We hebben nu te maken met de laatste generatie aboriginals die nu rond de 60 en 80 zijn die de gesproken historie hebben meegekregen. Veel is geregistreerd maar veel ook niet. Aboriginals hebben ook altijd geweigerd om kennis te delen zolang er geen erkenning was. De grootste schade die is toegebracht is het moment dat aboriginals gedwongen werden hun land te verlaten. Australie was verdeeld in honderden stammen en talen met elk hun eigen kennis van hun land wat generaties lang is doorgegeven. Op het moment dat een stam gedwongen werd hun land te verlaten was de kennis die ze over het land haden niets meer waard. Een aboriginal stam die generaties lang in alice springs heeft gewoond heeft weinig kennis van het land in zeg Hobart. Hierdoor is een schat aan kennis verloren gegaan wat mede een enorme ecologische crisis ten gevolg heeft.
Sprekende met mijn Australisch vrienden over dit onderwerp ben ik er ook achter gekomen dat het veel ingewikkelder is dan het lijkt. De destructieve houding van aboriginals en de enorme verschillen in cultuur maakt dat de twee bevolkingsgroepen elkaar uiteindelijk negeren en er geen oplossing in het verschiet licht.
Waar wel veel waardering voor is ontstaan is aboriginal kunst. De laatste jaren lijkt er een dynamische relatie te zijn ontstaan tussen aboriginal kunst en Australiers. Er is een levendige handel in aboriginal kunst waar grof geld word neergeteld voor autentieke doeken van beroemde aboriginal kunstenaars. Dit is ook begrijpelijk omdat er een soort oerkracht van de kunstwerken uitspreekt die het dichtste komt bij de Australische identiteit.
Gek genoeg is er bar weinig waardering voor zo’n beetje alle andere kunstvormen die hier actief zijn. Je zou zeggen dat dat in een land wat 15 jaar een economisch groei heeft doorgemaakt kunst en cultuur floreerd. Het omgekeerde is waar. De meeste kunstenaars van betekenis gaan naar Amerika of Europa om hun succes te beproeven. De hier welbekende “brain drain”. En velen hebben ook succes. Ik heb de indruk dat er een algemene desinteresse bestaat voor de eigen cultuur. Belangrijke literaire werken worden niet meer gedrukt en op universiteiten wordt het steeds moeilijker om Australisch literaire geschiedenis te studeren. Auteurs worden in het buitenland meer gewaardeerd dan in eigen land waardoor ze massaal vertrekken. Getalanteerde kunstschilders en fotografen gaan weg omdat ze het zat zijn om tegen de armoede grens te leven. Er was laatst een kunstschilder die in Australie per doek $10.000 ontving en na een jaar parijs $250.000 voor een doek kreeg. Oude generatie Acteurs, regiseurs en filmproducenten adviseren jong nieuw talent om naar Amerika te vertrekken omdat de kans op een carriere in Australie vrijwel nihil is. Belastingaftrek voor het produceren van films is eind jaren negentig ingetrokken waardoor de bloei in de filmindustrie vrijwel tot stilstand kwam. Grote produktie studio’s staan leeg en worden mischien een of twee keer per jaar door een Amerikaanse blockbuster gehuurd om goedkoop te produceren. Een Amerikaanse universiteit was in het bezit gekomen van het gehele foto archief van een Australische fotograaf die Australische soldaten in de loopgraven van de eerste wereld oorlog heeft gefotografeerd. Je zou toch zeggen belangrijk historisch materiaal, wat doet dat in Amerika?. Het blijkt dat de kosten voor de opslag van dit werk te hoog was en daarom het werk aan een Amerikaanste universiteit is verkocht. Dit soort voorbeelden schetst hoe Australie met zijn eigen cultuurgoed omgaat. In Engeland was ik al enigsinds gewaarschuwd voor de zo genoemde cultural dessert waar ik in terecht zou komen. Ik dacht dat dat zal wel mee zou vallen, maar niet dus.
Oh ja, er is ook sport....................................................................................
Maar er is hoop. Globalisering en het internet heeft zo zijn voordelen. Een mooi voorbeeld is van een groepje jonge fotografen en grafisch ontwerpers die een magazine zijn begonnen en dit op culturele hotspots in de wereld publiseren (ik ben de naam even kwijt). Ze benaderen beroemde kunstenaars via het net krijgen digitale beeld bestanden en artikelen toegestuurd, zetten het magazine in sydney in elkaar, sturen vervolgens het digitale boekwerk naar een drukker in bijv New York die het vervolgens in elkaar zet en laat verspreiden. En zo gaat dit magazine de hele wereld over. Ditzelfde gebeurd met Australisch kunstfotografen die digitale bestanden sturen naar parijs waar werk wordt afgedrukt om vervolgens in een galerie te hangen. Met anderhalve meter hoge bronzen beelden zou dit mischien wat lastig zijn op dit moment maar je weet nooit wat de toekomst brengt.
Ik ben opzoek naar een niewe held. Mijn eerste australische culturele held was Dusty Slim de country zanger. Erg goeie muziek ik was meteen verkocht. Na zijn overlijden een paar jaar geleden was Steve Irwin voor een jaar mijn icoon. Zijn inspirerende documantaires en acteer talent maakte van mij een onavolgbare fan. Ook hij heeft de ondragelijke hardheid van het Autralische bestaan niet overleefd. De spoeling word dun. Wie kan mij helpen aan een cultureel icoon die nog in leven is, beroemd is en nog in Australie woont (niet met de wigles aankomen daar ben ik echt te oud voor).
In het boek down under van bill bryson wordt mooi omschreven dat er geen rede is om kunst te maken als je in zo’n mooie omgeving leeft als Australie. De combinatie van het klimaat, de layd back life syle en de natuur geeft absuluut geen drang tot creeren laat staan waarderen. Waarom zou een schilderij kopen als je ook naar buiten kan lopen en het met eigen ogen zien wat veel indrukwekkender is.
In het boek the unduchabels (naam van schrijver even kwijt) geeft een mooie omschrijving waarom Nederland zo rijk is aan grootmeesters. Als je maar lang genoeg ons oninspirerende koud kikkerlandje verblijft ga je op een gegeven moment van ellende vanzelf creeeren. Wanneer kunst en cultuur je lief is kan je beter in Nederland blijven. Zeker Europa heeft een enorme culturele rijkdom waar Australie bij verbleekt. Daarentegen na een dagje snorkelen in de white sundays, de eindeloze lege stranden, natuurparken, je waant je soms in het paradijs op aarde. Het is maar waar je je prioriteiten steldt.
Het is zo jammer dat het merendeel van die prachtig heerlijke tropisch vis die hier gevangen word rechtstreeks de frituur wordt in gekwakt waarna het eigenlijk allemaal
hetzelfde smaakt. Fish and chips met lauw bier zal ik nooit aan kunnen wennen. Ik schat dat +_ 70% van de restaurants die we bezocht hebben het voedsel onder de maat is. Het beste eten komt van de aziaten. Australiers die hun culinaire kunsten proberen te verheven boven fish and chips en de barbaque zijn gedoemd te mislukken. Er zijn natuurlijk uitzonderingen maar het is uitkijken geblazen. Wat ik meestal doe als ik ergens voor het eerst kom is een voorgerecht bestellen als dit me niet bevalt sla ik het hoofdgerecht over en flans ik later thuis zelf wat in elkaar. Het is een echt uit eten en take away cultuur. Als je bij iemand wordt uitgenodigd voor de lunch ga je meestal naar iemands huis om vervolgens ergens te gaan lunchen. Er word over het algemeen weinig gekookt. Daarentegen zijn de wijnen fantastisch. Grote variatie aan Australische en Nieuw Zeeland wijnen. Wijnen uit andere streken van de wereld is moeilijker aan te komen. Bier is niet te zuipen. Godzijdank is er een belgisch bier bar in Brisbane waar nog een lekker tripeltje genutigd kan worden. Als je een home made biertje aangeboden wordt door een optimistische Australisch jonge heer doe er dan alles aan om dit goedje te vermijden. Fake desnoods een hardaanval. Als je dit eenmaal hebt geproeft geloof je spontaan niet meer in god en bier smaakt nooit meer hetzelfde.