Wat vinden jullie kinderen van (de plannen om te) emigreren?

B

Bawurra

XPdite Sponsor
Hi allemaal,

Er wordt veel gesproken over ieders plannen om te emigreren naar Australië, etc. Veel mensen hebben een positieve mening/ kijk hierop.
Voor en nadelen worden afgewogen, etc.
Ik vroeg me af wat "de kinderen" eigenlijk vinden van jullie (definitieve) plannen. Zijn ze enthousiast? Lijkt het hen wel of niet leuk en hoe bereiden jullie je kinderen voor?

Wij hebben nog geen definitieve plannen, maar zijn wel al flink bezig om onze kansen te vergroten en dingen uit te zoeken. We betrekken onze dochter er eigenlijk best veel in. We merken dan ook dat zij zeer positief tegenover het idee "wonen in een anderland, in dit geval Australië" staat.

Ik ben zeer benieuwd hoe dat bij jullie is :)

Groetjes,
Mel
 
Wij hebben het er nog niet zoveel over met hem. Af en toe ziet hij dat wij op internet naar huizen kijken en dan zegt hij: nou daar wil ik wel wonen hoor, is dat dan in Australië en dan zeggen we dat dat klopt. Over dat hij dan niet zomaar meer bij oma of opa op visite kan hebben we het nog niet, want dan benadruk je het op dit moment veel te veel vind ik (wij willen eind 2006 pas weg). Zodra alles concreter wordt zullen we het er langzaam over hebben zodat hij een beetje (voor zover je dat kan??? als je 4 bent) aan het idee kan wennen. Vragen beantwoorden we nu ook al natuurlijk, maar we laten het meer vanuit hemzelf komen.

Groetjes Miranda  :)

(maar jouw dochter is 7 toch?, dus zij snapt er al veel meer van)
 
Hi Miranda,

Onze dochter is inderdaad 7 (over 12 dagen :-D), maar wij laten het ook uit haar komen, hoor.
Zeker omdat het voor ons ook nog wel even duurt voordat wij definitief kunnen gaan.
Wij hebben het ook nog niet over het niet meer wekelijks zien van opa en oma enzo. Dat komt inderdaad tzt wel.
Maar voorlopig is ze nog positief en we hopen dat het ook zo blijft :).

Groetjes,
Mel
 
Wij hebben 3 zonen die inmiddels 11, 9 en 7 jaar oud zijn. Al van heel jonge leeftijd namen wij hen mee op onze reizen die minimaal 4 weken duurden. De oudste verkende Skandinavië (Noordkaap) toen hij 3 weekjes oud was. De tweede was er nog maar 12 dagen toen we het kanaal overstaken. De jongste moest iets langer wachten (tot zijn 9 maandjes) maar dan was het ook meteen de moeite : dan waren wij voor 6 maanden in Australië.
En sedert die reis zijn ook zij helemaal in de ban van dit land. Zodra zij maar iets opvingen over onze gesprekken over eventuele emigratie, was het zo van 'echt, mama en papa, gaan we daar echt wonen? Mogen wij het al aan onze vriendjes zeggen?' Maar omdat wij nu nog maar pas met de voorbereidingen begonnen zijn en maar effectief in april 2006 met het papierwerk beginnen, moeten zij dit nog geheim houden. Op hun eigen vraag ben ik wel al begonnen met aan hen engelse woorden te leren. Ik hoor ze onderling af en toe al afspreken welk speelgoed ze zeker mee willen nemen. En ook de jongste komt altijd meekijken als we huizen bekijken op het internet...
Tot nu toe kan ik alleen maar zeggen dat ondanks al het negatieve wat we hen al zeiden (poezen niet mee; vriendjes nooit meer zien; opa en oma ook niet meer wekelijks, maandelijks of jaarlijks zien; nieuwe vrienden moeten maken; opnieuw plaatsje zoeken in de sportclub ....) zij heel enthousiast blijven en - net als wij - bijna dagelijks wel een momentje aan Australië denken.
 
Hier hetzelfde,Onze dochter is 7 en ook wild enthousiast.Vanaf haar 5e wil de al Engels leren(en toen hadden wij nog geen beslissing genomen).Ze is een echt buiten kind en dol op zwemmen dus ik denk dat ze daar meer aan haar trekken zal komen als hier.
Opa&oma heeft ze al 2 jaar niet meer gezien die wonen juist dichtbij Australie!En willen ook die kant op!
In NL zit weinig familie,een broer(wil ook al down under!)en een neef.Verder schoonfamilie die we om de 3 maanden zien maar echt hecht is de band niet.

Kortom zeer positief.Clair.
 
Wat vond onze dochter van onze emigratie(plannen)? Geen idee, en wil het ook niet weten ook; mond houden en doorzwemmen!  :-D

Ik heb verder weinig in te brengen; onze kleine meid was nog net geen drie toen we hierheen gingen, dus die vond eigenlijk alles best (met name Disneyland op weg hiernaartoe werd erg goedgekeurd!).

Eenmaal in Oz was er geen enkele barriere; af en toe keek ze een beetje gek dat al die kinderen geen Nederlands spraken, maar dat was na een paar weken over: ga je toch gewoon engels praten!

Aanpassen gaat erg makkelijk als je drie bent! Is anders als je 33 bent  :-o

Marc
 
Hai.
Wij zijn in aug.2004 voor 6 weken naar Australie geweest om werk te regelen.Bij terugkomst konden we beginnen met de papierberg invullen en dingen regelen en hebben toen ook onze 3 kids(10,8 en 2 jaar)gezegd dat we naar Australie gingen emigreren.

We zijn toen rustig aan de gang gegaan met goede tehuizen voor onze beesten te zoeken en dat was in februari 2005 allemaal voor elkaar.Elke keer ging er een dier van ons naar een ander thuis om het niet in een keer te moeilijk te maken.de 2 katten van hun gingen als laatste weg en dan vonden ze toch wel het moeilijkste.

In de tussentijd zijn we begonnen met engelse woorden te leren en iedereen in te lichten dat we binnen korte tijd gingen emigreren.Ging dus eigenlijk allemaal erg snel.! juni 2005 zijn we richting Australie gevlogen.

kids vinden het heerlijk hier en door het internet,telefoon,brievenschrijven enz.blijven ze in contact met opa's ,oma's en vriendjes.nee ze missen nederland niet dus voor ons een zorg minder.Ze zijn erg blij dat ze hier mogen wonen en hebben heerlijk hun draai gevonden.

Groetjes Sas
 
Hoi Sas,

Fijn om zo'n positief verhaal te lezen, en dat je kinderen zo goed hun draai hebben gevonden in zo'n korte tijd.  Hoe gaat het met engels en vriendjes als ik vragen mag? Ook gewoon na school bij elkaar spelen en zo?

Groetjes Miranda  :)
 
Hai.
Engels leren gaat vrij vlot met ze al praten we thuis gewoon nederlands hoor.Alleen als er visite is praten we engels.
Onze dochter(nu 10 jr)had het engels vrij snel door en leest nu ook engelse boeken en zegt zelf al hele zinnen.Ze kan zichzelf goed verstaanbaar maken hier.
onze zoon van 8 jr.doet heel hard z'n best en komt een aardig eind.Als hij het niet snapt vraagt hij het nog een keer.

Qua vriendjes gaat het allemaal vrij makkelijk.Ze zitten in totaal met z'n elven op school en alles woont in de buurt.Af en toe blijven ze wel eens langer op school om daar met vriendjes te tennissen en dan ga ik ook gewoon die kant op.School zit hier 5 min.vandaan dus dat is lekker makkelijk.De juf vd school is tevens onze buurvrouw.

Het voordeel van een klein schooltje vonden we dat ze alle aandacht krijgen.In het begin hebben ze voor een paar uur per week bijles gehad vh engels.Dat werd via school geregeld.

Onze dochter zei in het begin al dat ze snel engels wou leren omdat ze wou weten wat iedereen zei.Ze kan het nu redelijk goed verstaan.
Onze jongste zoon van 2 1/2 gebruikt af en toe een engels woord maar spreekt het nog niet.Maar de kleintjes onder elkaar snappen elkaar even goed wel met gebaren hoor.
groetjes Sas
 
Hi Sas,

Ook namens ons fijn om te lezen dat het goed gaat en dat ze het zo snel oppikken. Voor ons duurt het nog even voordat wij naar Australië gaan, maar ik merk aan mijn dochter dat zij het engels via (international) school ook snel oppikt.

Dragen jullie kids trouwens ook uniformen? Vanochtend kwam mijn dochter in eens met de opmerking: "ik ga daar echt geen uniform dragen, hoor!" Ze had dat op een site van een school gezien. Ik ben daar maar niet echt op ingegaan. 't Zal wel loslopen :wink:.
Ben trouwens ook benieuwd wat derest van de kids hiervan vinden :).

groetjes, Mel
 
Wij hebben onze kinderen een paar weken geleden verteld dat we plannen hebben om naar Australie te gaan. De jongste (bijna 3) begrijpt het nog niet maar de oudste (bijna 5) vindt het heel erg interessant. Hij heeft sowiezo al heel veel interesse voor andere landen en andere talen. Ook wil hij heel graag Engelse woordjes leren. We hebben nog niet over de nadelen, zoals dat hij opa en oma dan niet zo vaak kan zien. Dat realiseert hij zich ook nog niet. Bovendien denk ik dat het d.m.v. webcam, telefoon en mail misschien ook wel meevalt.

Aangezien we nog geen zekerheid hebben over onze plannen hebben we het er ook niet de hele tijd over met ze. Alleen als hij er zelf over begint.

Begin 2006 willen we waarschijnlijk met de kids op vakantie gaan in Australie ter orientatie. Dan krijgen ze ook een beter beeld van waar we het over hebben. Heeft iemand van jullie nog goede tips over wat de handig is voor het reizen en verblijf met jonge kinderen in Australie? (misschien kan ik hier beter een nieuw topic van maken).

Groeten, Arwen
 
Hai Mel.

Uniformen vinden wij ook maar niks maar gelukkig zijn ze hier vrij makkelijk.Ze hebben wel elke dag een school t-shirt aan en de rest moet eigenlijk zwart zijn maar je mag ook zelf kijken wat je doet.

kids vinden het allemaal prima dus doen wij er ook maar niet te moeilijk over.Er worden overal uniformen gedragen dus laten we ons daar maar niet druk om maken.tis wel bij ons zo zodra ze thuis zijn mag het school t-shirt wel weer uit.
Oh ja en ze hebben verplicht een schoolhoed.Die valt gelukkig wel mee moet ik zeggen.

Voor de rest maken de kids zich dus niet echt druk om schooluniformen.Iedereen heeft het dus waarom hun niet?

Alleen op prive scholen hoeven ze geen uniformen maar ja dan moet je zelf weer de school betalen.Schiet dus ook weer niet op.
Ach we zijn d'r ook net dus het zal allemaal wel wennen.

Groetjes Sas
 
Hi Sas,

Ik maak me er ook niet echt druk om. Ik moest alleen lachen om de reactie van m'n dochter.
Komt wel goed als ze ziet dat derest ook in uniform loopt :).

groetjes, Mel
 
Onze zonen van 12, 14 en 16 jaar hebben we wel degelijk betrokken bij de plannen. De oudste had er in het begin een dubbel gevoel over, maar ziet het nu ook geheel zitten. :up:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top