We kunnen een visa krijgen....wat nu?!

C

C en J

New Member
Zoals jullie in ons QLD onderwerpje hebben kunnen lezen blijken we familie in Oz te hebben die ons kunnen sponsoren! Nu kunnen we dus bij wijze van spreken morgen het skilled-designated area sponsored (no passmark) visa aanvragen!!!
Nu hoeven we ons dus geen zorgen meer te maken om punten voor een skilled visa! We hadden 110 punten, dus alleen genoeg voor een SIR visa!

Maar ja, nu we echt kunnen gaan, komen de twijfels nog sterker om de hoek zetten! Graag zouden we verhalen horen van mensen die naar Australië gaan of al gegaan zijn, maar die daarvoor wel familie achter moeten laten in NL. Dit is namelijk het enige wat ons nog tegenhoudt om niet meteen het visum aan te vragen! Het zou ons echt veel verdriet doen om hun hier achter te laten :cry:, maar aan de andere kant hebben we wel 1000 redenen om naar Australië te gaan!

Wie oh wie heeft dit zelfde probleem (of gehad)?!

Groeten,

Christiaan  & Jolanda
 
Dat gevoel ken ik en dat duurt een paar dagen. Je gaat dingen overdenken nu het een forse stap dichterbij komt; twijfels! Maar let wel, je gaat voor jezelf en niet voor een ander. Ik denk dat wij er weer een beetje last van zullen krijgen als we daadwerklijk de stempel op kunnen halen.

Net wat jullie zelf al aangeven, je hebt meer redenen om te gaan dan om te blijven. Tuurlijk, jullie zijn hier opgegroeid en je hebt hier genoeg meegemaakt. Maar hetzelfde zal je daar ook doen; je bouwt iets op en gaat een aantal ervaringen tegemoet. Dat noem ik pioniersgeest. Wij durven die uitdaging wel aan en begrijpen ook wel dat het in eerste instantie niet zo zal lopen als dat we het ons voorstellen, maar we zullen er snel genoeg aan wennen.

Sterkte!
 
Maar let wel, je gaat voor jezelf en niet voor een ander.


Duidelijke taal Jeroen.

Rob
 
Wij hebben ook wel twijfels op z'n tijd. Vooral omdat we er nog nooit zijn geweest en nu i.v.m. promotie "moeten"  :mrgreen: Vinden we natuurlijk helemaal niet erg! Wij gaan voor ongeveer drie jaar. Dat scheelt heel erg. We weten dat we na drie jaar altijd weer naar huis kunnen. En misschien moet je het zo maar zien.

Ga niet met de illusie dat het daar veel beter is. Althans dat doen wij niet. Dan kan het ook niet zo tegenvallen. Je merkt bij de visumaanvraag al hoe bureaucratisch het is  :wink:.

Misschien moet je voor je zelf bepalen dat je in ieder geval ?? jaar probeert. Maar dat je altijd weer terug kan. Voor altijd... tja dat hoeft niet.

Trouwens met internet tegenwoordig is de communicatie toch ook heel goed te doen.

Ik zou gewoon mijn gevoel achterna gaan. En bij twijfel niet doen. Ik heb mij gewoon afgevraagd: krijg ik spijt als ik het niet doe??? JA, dus doen we het! Twijfel ik? Nee, niet meer. Wel denk ik wel eens: waar zijn we aan begonnen. Maar dat lijkt me heel natuurlijk.

Ik hoop dat je de knoop kunt doorhakken, of liever gezegd jullie. Want het is wel een beslissing waar je allebei achter moet staan.
 
Is jullie familie al op de hoogte van julie plannen? Voor ons was familieook de enigste reden waarvoor we in nederland zouden blijven. Maarja, het is jullie leven, je leeft niet voor je familie toch?
Als jullie denken het te kunnen redden (dwz: niet teveel zullen missen) in Australie zonder je familie, zou ik er voor gaan!

Wij proberen het ook via hetzelfde visum, wachten nog op de bevestiging van aankomst aanvraag.

gr yvonne
 
Ja, een deel van de familie hebben we al van onze ideeën verteld.....dit werd niet érg positief opgevangen! :oops:
Niet dat ze ons tegenwerken ofzo, maar ze laten wel duidelijk blijken dat ze het idee écht niet leuk vinden. Ook wel terecht vind ik, ik had ook niet verwacht dat ze stonden te juichen op het moment dat we het vertelde!  :wink:

We zien het absoluut wel zitten en we durven de stap ook echt wel te nemen. Maar ja, in hoeverre gaan we de familie missen en zij ons!? We denken veel aan de dingen die we zullen moeten gaan missen, die je normaal met je familie doet. We hebben nu nog geen kinderen....maar wat als we die in ozzie krijgen! Dan zullen ze nooit hun nichtjes en neefjes, opa's en oma's kennen.... We leven inderdaad niet voor de familie, maar ze maken wel deel uit van ons leven nu....

Tja, ongetwijfeld dingen waar iedereen mee worstelt als je aan emigreren gaat denken..... Ik moet inderdaad wel zeggen dat het internet, webcam en telefoon het wel makkelijker maakt. Maar ja, een wijntje drinken via de webcam?! Al gezien het tijdverschil geen optie!  :)
 
Dat twijfel en 'waar ben ik aan begonnen' gevoel zal regelmatig terugkomen en weer verdwijnen. Zeker als de datum van vertrek in zicht komt en je gaat realiseren dat je afscheid moet gaan nemen van je vertrouwde omgeving.

Ikzelf heb nog steeds veel moeite dat ik mijn moeder haar 2-jarige kleindochter ontneem. Natuurlijk, een webcam en telefoon zijn prachtig maar ze kunnen elkaar niet eventjes een dikke vette knuffel geven. Die gedachte maakt me vaak verdrietig. Toch ben ik nog steeds overtuigd dat we een goede keuze hebben gemaakt.

Mijn vrouw komt uit Oz dus heeft onze dochter ook grootouders en familie Down Under In onze situatie zullen wij nooit iedereen gelukkig kunnen maken. En daar zullen we mee moeten leren leven....

KC
 
Je leven is het resultaat van de keuzes die je maakt. En zoals anderen al vaak hebben gezegd : "je hebt meestal meer spijt van de dingen die je NIET hebt gedaan dan de dingen die je WEL hebt gedaan".  Als je denkt dat de familieband te sterk is dan moet je het niet doen maar als je denkt dat de voordelen opwegen tegen de nadelen... (maak gewoon twee lijstjes  en vergelijk ze dan).

En wijn drinken via de webcam is inderdaad niet gezellig. Meestal zit je hier aan het bier en zit de 'andere kant' aan de koffie  :-D
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top