Hey Marcel, Australië is volgens veel mensen zelfs een moeilijker land om in te komen dan de VS. Je hebt in principe maar een handjevol opties om hierheen te komen en daadwerkelijk te kunnen blijven en veel van die opties zijn duur, moeilijk en duren erg lang voordat je ze kunt krijgen. Reken op een paar jaar of nog langer. Als je geen relatie hebt met iemand met een paspoort uit Nieuw-Zeeland of Australië, en je ouders hebben dat paspoort ook niet, dan moet je hopen dat je beroep op een lijst staat. Is dat niet het geval dan blijven er heel weinig opties over. Één optie is om een enorme zak geld mee te nemen en hier een bedrijf te starten. De andere optie is om gesponsord te worden door een bedrijf.
Realistisch gezien is alleen dat laatste waarschijnlijk een optie. De meeste mensen doen dat door hier op een WHV te komen en dan een baan te vinden waar ze vervolgens van hopen dat de werkgever ze wil sponsoren zodra hun WHV afgelopen is.
Maar zoals je zelf aangeeft is het erg moeilijk om met een WHV een serieuze baan te krijgen. Ik ben zelf account director (ook in digital marketing) en iedere recruiter, maar ook bedrijven zeiden de mooiste dingen over hoe goed m'n CV, ervaring en portfolio wel niet was. Ik heb sinds ik hier ben in gekomen in oktober zo'n 10/15 gesprekken gehad en op al die gesprekken was de eerste vraag hoe ze m'n naam uitspraken en de tweede vraag was welk visum ik had. Er werd letterlijk meerdere keren een zucht van verlichting geslaakt op het moment dat ik zei dat ik géén WHV had. Dat is niet alleen omdat je maar een paar maanden kunt werken, maar ook omdat het belastingtechnisch ingewikkelder is. Je betaalt een ander belastingtarief, dingen met je pensioen (super) zijn anders, etc.
Ondanks dat ik geen WHV heb, vanuit ervaring en technische kennis gezien bovenaan elk lijstje stond heb ik pas afgelopen week een contract getekend. Voornaamste reden dat ik alle andere keren afgewezen werd: Te weinig lokale ervaring.
Dat snapte ik in het begin niet. Die lokale ervaring kan ik toch leren? Het voelt hier helemaal niet zo anders. Inmiddels snap ik het volledig en weet ik dat ik na een half jaar hier nog steeds heel veel moet leren. Ik had als account manager in Nederland een stapeltje trucjes. Van die dingen hoe je gesprekken kunt sturen bijvoorbeeld of wat de lichaamstaal van je klant je vertelt.
Al die dingen kun je hier weer grotendeels vergeten. Kleine grapjes waar je zelf om lacht om situaties te ontkrachten is iets wat ik in Nederland bijvoorbeeld vaak deed. Houdt de boel luchtig. Ja, dat werkt hier niet. God als ik terugdenk aan m'n eerste gesprekken hier waarin ik dat deed. Het doet me nog pijn en hoewel ik op het moment dacht dat het allemaal prima ging, weet ik nu dat het vreselijk ging.
Of als de persoon tegenover je zegt dat ze iets interessant vinden? Trust me, they don't. Move on as quickly as possible. Er zitten talloze verborgen subtiliteiten in de manier waarop ze hier praten en doen, en de enige manier om dat te leren is om hier te zijn en heel veel gesprekken te hebben. Soms lijken gesprekken enorm goed te verlopen, want iedereen is heel gezellig en sociaal. Dus je loopt met een goed gevoel naar buiten en wacht hoopvol op een telefoontje. Bleek dat het voor hen zo duidelijk een slecht gesprek was dat ze je niet eens terugbellen.
De gunfactor speelt hier ook veel meer een rol dan in Nederland. In Nederland gaat het toch vaak over de centen. Dat is hier minder, als het niet goed voelt voor een klant kiest ie net zo makkelijk voor een ander, ook als die iets duurder is. Je gaat dus ook niet met je klant in een muffig kantoor zitten, maar je gaat in een café een kop koffie drinken. Als je de telefoon opneemt praat je eerst met je klant een paar minuten over het weekend, de wedstrijden en het weer voordat er ook maar gedacht wordt over zakelijke onderwerpen. Dat soort dingen laat zien hoe belangrijk het is dat je al die social cues goed op kunt pikken.
Dit speelt ook een rol tijdens solliciteren. Ik was voorbereid op technisch inhoudelijke vragen, maar in plaats daarvan waren het allemaal vragen over hoe ik als persoon ben. Ze kiezen hier vaak iemand waarmee ze leuk samen denken te kunnen werken en je kennis is dan secundair.
Vergeet ook niet dat dingen hier gemoedelijker gaan. Tijdens een gesprek besloot ik ooit het cultural fit nadeel heads-on te tackelen. Ze vroegen om een voorbeeld hoe Nederland anders is dan Australië. Ik gaf aan dat als je in Nederland afspreekt dat iets opgeleverd wordt om 17:00 uur, je om 17:05 belt als het er nog niet is. Dat vonden ze onbegrijpelijk. 17:00 uur is hier einde dag, dus dan heb je in principe tot de volgende dag voor de lunch. Als ze hier op dinsdag zeggen dat ze je einde dag terugbellen, dan wordt het niet voor woensdag einde dag, maar het kan ook best eind van de week worden.
Dat laatste maakt ook dat sollicitatie procedures lang duren. Tussen dat je solliciteert en je eerste gesprek zit vaak 2/4 weken. Dan moet je een week wachten op reactie op je eerste gesprek. Dan volgt er een week, soms twee weken later een tweede gesprek waarna je weer een week moet wachten. 6 tot 8 weken voordat je een baan hebt is dus heel normaal. Toen ik zei dat het in Nederland vaak in 2 weken wel geregeld was waren ze oprecht onder de indruk van onze efficiëntie.
Laatste dingetje. Amsterdam is een heel klein stadje. Als je het ruim pakt zitten we daar op een miljoen mensen. Iets meer dan 2 als je ook dingen als Almere meetelt. Melbourne en Sydney zijn 2/3x zo groot en alles wat er is zit in die steden. Er is geen Breda, Den Haag of Rotterdam. Als het niet in Sydney of Melbourne zit dan is het wat grotere marketing bureaus betreft. Op functies waar ik op solliciteerde werd dan ook regelmatig 200/250x gesolliciteerd. Je moet dus wel echt héél erg goed zijn willen ze jou kiezen over letterlijk honderden anderen mensen die gewoon al daar wonen en ervaring hebben.
De reden dat ik uitgenodigd werd was niet omdat ik heel goed ben, maar omdat er 'Isobar' op m'n CV stond + een paar bekende namen qua klanten. Isobar is toevallig een erg bekend bureau hier, veel meer nog dan in Nederland. Er stond wel dat het Isobar Amsterdam was, maar daar werd door bijna iedereen overheen gelezen.
Ik zeg dit allemaal niet om je te ontmoedigen, maar meer om je een realistisch beeld te geven van wat je kunt verwachten. Ik zag dat er binnen Dentsu Aegis hier wel wat vacatures open stonden voor Display, maar dat is voornamelijk als planner en niet als verkoper. Als planner moet je rond de $65.000 bruto inclusief super denken. Als verkoper kan ik het helaas niet inschatten.
Ik denk dat je beste kans dan ook is om als planner een baan te zoeken bij een bureau wat hier ook kantoren heeft en daar te zorgen dat je een knallende recommendation scoort. Grotere bedrijven hebben vaak de optie om intern te solliciteren op een functie in het buitenland. Dan kun je vervolgens gesponsord worden door jouw bedrijf hier in Australië. Enerzijds raad ik dat aan omdat ze bij een sponsorship aan moeten geven waarom ze jou willen ipv een local. Dat is makkelijker als ze een hoop technische termen rond kunnen gooien anderzijds is lokale ervaring als planner minder relavant, want je bent uitvoerend, dus kun je makkelijker een baan vinden. Vervolgens kun je dan als je hier bent doorgroeien naar bijvoorbeeld strateeg of account director (rond de $75.000/$80.000 bruto inclusief super).
Die route geeft ook de meeste zekerheid, want het vanuit Nederland een bedrijf vinden in Australië dat je wil aannemen is niet onmogelijk, maar wel heel moeilijk.
Hoe dan ook is alles mogelijk, maar beschouw het als een meerjaren plan. Ik was 27 toen ik besloten had naar Australië te willen en ondanks dat ik één van de makkelijkste visums heb die er is heeft het toch nog 2 jaar geduurd voordat ik hierheen ben verhuisd.
Hieronder nog wat praktische antwoorden op een aantal van je vragen:
- 4. Appartementen/huizen hangt er een beetje vanaf wat je zoekt. Wij hebben in Melbourne een 2 slaapkamer, 2 badkamer townhouse (een blok met huizen) voor $550 per week. Daar moet je nog ongeveer $100 per week aan utilities bij rekenen. We wonen relatief dichtbij de CBD (half uurtje fietsen), dus het kan ook wel goedkoper. Rond de $300 huur is vast ook mogelijk als je kleiner gaat en/of verder weg van de CBD bijvoorbeeld. Ga je meer richting het strand dan wordt het duurder.
De costs of living zijn hier ook hoger. Hou daar rekening mee. Per week zit je aan een $100 voor boodschappen, maar ga je bijvoorbeeld ook bier kopen dan gaat de prijs hard omhoog. Verder zul je waarschijnlijk private health insurance af moeten sluiten hier.
Toen ik hierheen verhuisde ben ik uitgegaan van zo'n €20.000 per jaar aan kosten.
7. Ik mis LinkedIn in je lijstje. Je werkt in digital, maar je slaat je eigen wereld over
LinkedIn is voor marketing functies by far het meest succesvol gebleken voor mij.
Succes!
