Ziek

A

Anoniem

New Member
Ik heb Nederland circa 10 jaar geleden verlaten. Ben ondertussen getrouwd met een Australier, ben moeder van drie jonge kinderen waarvan er een ondertussen op de primary school zit en de andere twee zijn nog te jong voor school. Een jaar geleden werd ik, volkomen onverwachts, gediagnosticeerd met borstkanker. Er volgende twee operaties, 6 maanden chemo therapy, 2 maanden bestralingen. Na 9 maanden was het intensieve gedeelte van de behandeling afgelopen, maar heb nu nog wel 6 maanden immunotherapie (een keer per drie weken). Mijn oncoloog zegt dat ik 75% kans heb op over 9 jaar kankervrij te leven, en 25% kans dat ik voor die tijd uitzaaiingen krijg en daaraan kom te overlijden.

Vrijwel direct na mijn diagnose zijn mijn ouders zijn naar Australie gekomen en hebben 6 maanden bij mij in huis gewoond. Dit gedurende de periode dat ik operaties en chemotherapy onderging. Toen mijn ouders weer naar Nederland gingen is mijn schoonmoeder bijna drie maanden bij ons geweest (in huis gewoond), dit in de periode dat ik de laatste twee chemo’s en de bestralingen onderging. Door de hulp van onze familie kon mijn man blijven werken. Een groepje vriendinnen hier maakte een maaltijd schema en iedere week, negen maanden lang, kreeg ik een of twee heerlijke zelfgemaakte maaltijden thuisbezorgt.

Zo’n dreun zet je aan het denken, over het leven, de dood, je partner, familie, vriendschappen, waar je woont. Ik mis mijn ouders en broer, mijn oude vriendinnen (die ook aan de kant van de wereld, me veel steunde via whatsapp, emailtjes, kaartjes, kadootjes), vrienden, ooms en tantes, neven en nichtjes, het dorp waarin ik ben opgegroeid. Soms heb ik spijt dat ik ben verhuisd naar de andere kant van de wereld. Soms niet. Ik zit nog midden in het verwerkingsproces.

Ik kijk en post al meer dan 10 jaar op dit forum (niet zo vaak meer, wel regelmatig toen ik in de emigratie procedure zat). Heb nu een nieuwe account aangemaakt om anoniem te blijven.
 
Jee, wat een verhaal. Dat zet je leven behoorlijk op de kop en doet je beseffen wat echt belangrijk is. Ik begrijp dat het dan (extra) moeilijk is om je ouders en Nederlandse familie niet om de hoek te hebben wonen. Ik hoop dat je veel steun vindt bij je Australische familie en vrienden.
Ik wens je heel veel sterkte toe! Stuur me rustig een PM als je even je verhaal kwijt wilt. Anoniem of niet :)
 
Wow HEFTIG.
Wel fijn om te horen, dat het nu weer beter met je gaat.
Ik snap je drang naar oud en bekend. Maar jullie leven is nu hier, zeker met jullie kinderen, die hier in Oz opbouwen, wat jou nu in een lastig parket brengt.
Fijn om te weten dat je familie er voor je was, is en zal zijn. En dat de dagelijkse dingetjes ondanks de enorme impact van de ziekte en de behandeling, gewoon door konden gaan.
Geniet van het leven, probeer niet te veel stil te staan bij de percentages. Uiteindelijk hebben we er niks over te zeggen en moeten we het nemen zoals het komt.
Je omgeving hier heeft je ook goed geholpen, misschien kun je je daar een beetje aan optrekken als het moeilijk wordt en je gedachten afdwalen.
Heel veel geluk gewenst na deze nare tijd. Succes met verwerken, ik weet dat er in Nederland praatgroepen zijn voor mensen in de situatie zoals borstkanker. Misschien heb je daar wat aan?
Wellicht zijn die hier ook te vinden.
 
Jeetje, heftig zeg.

Heel veel sterkte met de immunotherapie en natuurlijk welkom terug op het forum! :up:
 
Heel veel sterkte! Moeilijk .....

begrijpelijk dat je anoniem wilt blijven, een ander heeft voor ons besloten hier aan te geven dat wij niet meer in Australie wonen....

Besluit je toch naar Nederland te verhuizen zorg dan dat je goed geinformeerd bent en financieel een buffer hebt, was het maar niet zover en lang reizen...
 
Heel heftig. Die complicatie van in zo'n situatie aan de andere kant van de wereld wonen dwingt je dingen af te wegen en beslissingen te maken waar je op zo'n moment eigenlijk helemaal niet bezig zou moeten zijn. Ik herken het een heel klein beetje: zit ook al 10 jaar in Australië met aussie vrouw, klein kindje, eigen bedrijf. Alle familie is in Nederland. Bijna een jaar geleden kregen we te horen dat mijn vader asbestkanker heeft. Wij hebben toen besloten om voor onbepaalde tijd terug te gaan, zodat we ervoor hem konden zijn door het chemokuren etc. Zo'n beslissing heeft een enorme impact omdat je hele leven hier is (we hebben er overigens geen seconde spijt van gehad.) We hebben zo'n 5 maanden in Nederland gewoond. (Kafka-esque toestanden met mijn vrouw's verbijfsvergunning, maar da's een ander verhaal)
Geweldig om te horen, dat je ouders ook voor jou konden overkomen, Anoniem! Maar het klinkt dat je ook hier veel mensen om je heen hebt, die je steunen.
Heel veel sterkte met alles.
 
Dat is een triest verhaal.
Je denkt er niet aan bij het plannen maken, maar het kan zomaar gebeuren.
Sterkte met het proces en het onderhouden van langeafstandrelaties.
En van harte beterschap.
 
Thanks allemaal!

Inderdaad je denkt er niet aan bij het plannen maken, maar het kan iedereen zomaar gebeuren.

Ook goed om voor de aanstaande emigranten om eens een ander verhaal te horen. Het is niet altijd rozengeur en manenschijn in Australie. En alle tegenslag is moeilijker op te vangen als je ver van je sociaal vangnet zit.

Verlof ivm ziekte etc is hier anders geregeld dan een Nederland. Het is zeker aan te raden om life insurance, income protection insurance, private health insurance, trauma insurance, disability insurance etc te regelen als je hier woont. Anders heb je geen inkomen als je ziek wordt, de meeste mensen hebben maar 5 of 10 dagen 'sick leave'. En als die om zijn moet je waarschijnlijk onbetaald verlof nemen. De sociale zekerheid is hier niet zo goed als in Nederland.
 
Thanks for sharing. Dit is 'normaal' al een situatie die je helemaal terug werpt op allerlei basis dingen. Gezondheid, je familie/gezin de dingen die echt belangrijk zijn. Kan me voorstellen dat het leven aan de andere kant van de wereld nu niet mee lijkt te helpen. Ik hoop dat je ook iets positiefs uit OZ kunt halen (rust? Ruimte?)

En ja. In OZ ben jezelf verantwoordelijk voor een hoop zaken. Dat heeft ook voordelen. Het is ook wel heel Nederlands om van alles vanuit de overheid te 'krijgen'. Het heeft ook iets als je zelf keuzevrijheid aan welke zaken je hoeveel geld wilt besteden. (Verzekeringen, pensioen enz. ) voor beide is wat te zeggen.

Maar goed dat je het noemt, alle info hoort hier thuis.

Sterkte! En keep us posted.
 
Hi Anoniem,
Bedankt voor het delen en fijn om te horen dat het beter met je gaat. Ik denk dat ziekte en overlijden, zowel binnen je eigen gezin in Australië als wel in je familie-en vriendenkring in Nederland je altijd met de neus op de feiten drukt. We maken allemaal een bewuste keuze om naar de andere kant van de wereld te vertrekken, maar als je ziek bent, wil je het liefst uithuilen bij je naasten en dat zijn voor veel mensen toch vaak directe familieleden of vrienden die ze al jaren kennen. Fantastisch om te lezen dat je zowel in Oz als vanuit Nederland zoveel steun hebt ondervonden. Dat moet ondanks alle tegenslag toch een rijk gevoel geven, er zijn heel veel mensen die van je houden!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top