Aan alle (inmiddels) Australië gangers

Ronald74

Ronald74

Member
Inmiddels ben ik 3 weken terug van 6 weken Down Under (wat achteraf natuurlijk weer veels te kort is geweest). En met heel veel plezier denk ik dan nog terug aan al die mooie momenten. Het heeft ook op mij een meer dan diepe indruk achtergelaten. Niet voor niets dat ik dan ook op dit forum ben terecht gekomen. Soort van warm gevoel geeft het als je onder mensen bent die hetzelfde willen, of al bereikt hebben. Lees dan ook met alle plezier ieder zijn verhaal, ervaringen en tips die nuttig zijn.

Wel merk ik langzamerhand dat de waan van de dag meer de overhand gaat krijgen. Blijkbaar ontkom ik daar niet aan. Dat zet me de laatste tijd wel eens aan het denken. Hoe zou het dagelijkse leven nu echt zijn aan de andere kant van de wereld? De dag dagelijkse dingen. Heb ik het beeld wat ik van Australië heb niet te veel geromantiseerd? Ik was immers op vakantie, en die vakantiebril kan de werkelijkheid wel eens vertroebelen.

Nu vrienden en familie weten dat ik bezig ben met een visumaanvraag, zijn ze toch wel nieuwsgierig. Want wat is het dan dat mij doet besluiten de grote stap te wagen? Ik heb immers een leuke baan, ben actief buiten het werk en heb vrienden waar ik om geef. Wat wil je dan meer? Waarom zou je dat dan achter laten, vragen ze dan.

Gelukkig hoef ik daar niet lang over na te denken. Ik zie Australië als een land waarin mensen nog oog hebben voor het sociale aspect, of ze elkaar nu kennen of niet. Interesse die ze tonen, daadwerkelijk oprecht is. Geduld ook echt een schone zaak is. Mensen elkaar daar niet gek laten maken omdat een ander het misschien beter heeft. En ik heb het idee dat ze elkaar waarderen om wie ze zijn en niet zozeer om wat ze doen. Misschien dat ik het mis heb, en me teveel heb laten beïnvloeden door die vakantiebril.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen en drijfveren. Of je er nu al woont of niet. Uiteindelijk hebben we dezelfde bestemming...
 
Mijn drijfveer is puur gevoel. Ik hoor in Australië thuis.. Waar dat vandaan komt vraag je je af? Ik ook, haha. Mijn theorie is nog steeds dat ik in een vorig leven daar gewoond heb. Verder geen enkele link met het land.
 
Leuke theorie :) Geloof ook wel dat het zeker een gevoels kwestie is. Herken dat wel, want beide keren dat ik er geweest ben had ik het idee van thuis komen. Terwijl thuis toch ergens anders was.
 
Kijk, je kunt wel heel praktisch gaan kijken dat het leven daar 'beter' zou zijn enzo, maar nergens is het perfect, en Nederland is toch ook verre van slecht! Dus dat zou een eindeloze discussie zijn. Een emigratie is voor de gemiddelde mens denk ik zeker een gevoelskwestie :)
 
Wij denken hier vanuit (heel veel) mogelijkheden en niet zoals in Nederland vanuit onmogelijkheden, maar dat is persoonlijk :)
 
Ondanks Jack zijn reactie denk ik zeker dat wat Gwen beschrijft in ieder geval meewerkt om de beslissing te nemen. Daarnaast, en we moesten het gister weer uitleggen, werkt vooral het gevoel dat het kan en dat we het daarom doen, de rust die we in Australie hebben ervaren, de ruimte en uiteraard het prettigere klimaat mee. Mensen vragen dan steevast ook of er dingen zijn die we niet leuk vinden en dan staan het ver weg zijn van vrienden en familie, de onzekerheid of je een baan vindt en houdt en het opnieuw moeten opbouwen van een netwerk bovenaan.

Last but not least, het is veel beter om te denken vanuit de voordelen van Australie zonder de nadelen van Nederland te benoemen. Immers, om iets te doen tegen stress en drukte kan je ook in Oost-Groningen gaan wonen, maar dat is niet de reden waarom je gaat. Je gaat omdat het hele pakket bij elkaar je een goed gevoel geeft.

Just my 2 cents ;)
 
Zwerver said:
Ondanks Jack zijn reactie denk ik zeker dat wat Gwen beschrijft in ieder geval meewerkt om de beslissing te nemen. Daarnaast, en we moesten het gister weer uitleggen, werkt vooral het gevoel dat het kan en dat we het daa...........Just my 2 cents ;)
Click to expand...

Well spoken, er is nog een plaatsje vrij als pope-benedict-1-sized.jpg
 
Zwerver said:
Je gaat omdat het hele pakket bij elkaar je een goed gevoel geeft.

Just my 2 cents ;)
Click to expand...
Daar heb je gelijk in. Het is dan toch ook wel een gevoel, en misschien daarbij dan wel het avontuur van het onbekende? Het is juist door de vragen en verbazing bij anderen, dat er ineens die "twijfel" is. Waarschijnlijk heeft dat dan ook wel te maken met het feit dat je in al die jaren mee hebt geleefd in de waan van de dag en er zo onbewust een "comfort zone" is ontstaan vanwaaruit ik mijn leven heb opgebouwd. Ik daardoor dan ook niet beter weet.

Bijzonder is dan ook, en dat is persoonlijke ervaring, dat mijn trip Down Under mij verder ontwikkelt heeft. Dat zal ongetwijfeld ook een rol spelen bij mijn keuze om de stap te zetten.
 
1. Het is zeker voor een groot deel een gevoelskwestie.
2. Het is zeker niet zo dat in Australië alles beter is.
3. Heel veel dingen zijn echter wel prettiger, zoals vriendelijkheid en (persoonlijke) ruimte.
4. Het getuigt niet van een weloverwogen en realistische beslissing als je de nadelen onbenoemd laat.

Dat is even in het kort mijn gedachte. Er is natuurlijk meer te zeggen, maar dit zijn naar mijn mening wel belangrijke zaken.
 
Ik denk dat het goed is dat je probeert uit te zoeken of het beeld dat je hebt reeel is.

Persoonlijk kan ik weining zeggen over de "roze bril" of "gevoel". Ik ben om praktische redenen naar Australie gegaan zonder er ooit geweest te zijn. Maar zo meelezende op dit forum heb ik zeker het gevoel dat een aantal kandidaten snel veralgemeniseert en de ongemakkelijke zaken negeert.

In Australie is het dit of dat... waar in Australie? Outback of city? Het natte tropische noorden of het droge SA? Lokatie is erg belangrijk als het gaat om het weer, verkeer, mensen, werk etc.

En dan zijn er natuurlijk de zaken die een impact op je kunnen hebben als het je raakt:
- Sociale voorzieningen. Dat is toch een stuk minder dan in Nederland.
- Gezondheidszorg. Prive vs public, eigen kosten etc. Ken de huidige situatie in NL niet, maar hier kan het snel in de papieren lopen.
Op dit forum kun je hier vele draadjes over vinden.

En uiteindelijk is het natuurlijk de afweging die je zelf al genoemd hebt: wat laat je achter in NL en wat verwacht je terug te krijgen in Australie. Voor het laatste kan het geen kwaad om op dit forum zo nu en dan eens een waarheidscheck te doen.

Veel succes met afwegen.
 
Och ja... wat zal ik zeggen... het heeft ons ook niet losgelaten. Maar we zijn wel een illusie armer in die zin dat dat 'gevoel' wel bedriegelijk is. We gaan hier nu door zwaar weer en dan valt het tegen. In zwaar weer merken wij een sterkere behoefte aan het 'bekende'. Afhankelijk van wie je het vraagt van ons 4-en is de een nog onverminderd overtuigd van de betovering van dit land, en de ander niet (meer). Als je hier langer bent, dan worden de niet-leuken ook duidelijker, want het is natuurlijk nergens een paradijs, ook hier niet. Dingen die tegenvallen (en wellicht is dat regiogebonden, dat weet ik niet) zijn de inefficientie en toch (gek genoeg) de relaxte houding die, als je niet lekker in je vel zit, grenst tegen een ongeinteresseerdheid die alles afremt. 'You'll be alright' blijkt in veel gevallen een verkapt nee. Misschien is dat het wel, het klinkt allemaal heel vriendelijk, maar ze zijn hier niet rechtstreeks en durfen geen duidelijk ja (dat komt met verantwoording) of nee (want dat is niet erg 'nice') te zeggen (ok, ik ben gruwelijk aan het veralgemeniseren, maar dit is mijn ervaring). De andere kant van diezelfde medaille is dat het toch, echt of niet, een vriendelijkere sfeer geeft. In onze omgeving is men wat conservatiever wat zich vertaalt in wat hoflijker gedrag. Dat is prettig. Een kantekening is dat ik dit niet meer zie bij de volgende generatie :(
Wat ik ook vind tegenvallen is de amerikaanse inslag; alles om de verantwoording ergens anders neer te leggen, eigen verantwoording is hier bijna afwezig. Maar dat ging in Ned ook al die kant op. Het is toch een betuttelendere maatschappij dan ik gedacht had, het staat strak van de regeltjes, sommige echt dûh.
De 'ruimte' waar iedereen het over heeft is zeer relatief, hier wordt dakgoot aan dakgoot gebouwd en hebben we last van honden, pubers met V8's die groter zijn dan goed voor ze is en het dronken volk wat om 3 uur uit de pub komt rollen (wat zuipen ze hier veel!!!).
Einde van het liedje... zou ik terug willen? Heb ik spijt? Nee, want ik vind dit een leuk land. Het gemak waarmee je beweegt (letterlijk en figuurlijk) vind ik fijn. Het compacte en gezellige van Ned vond ik ook fijn, maar in het algemeen vind ik Nederland grimmiger, gebiedender en conformistischer. Hier is echt nog wel (figuurlijke) ruimte voor het individu.

Wat een relaas, sorry!! Misschien heb je er wat aan, misschien niet.

Groeten!
 
Kathleen said:
Wat een relaas, sorry!! Misschien heb je er wat aan, misschien niet.

Groeten!
Click to expand...
Hoi Kathleen, je hoeft je echt niet te verontschuldigen hoor :) Ik ben juist blij dat je aangeeft dat er ook andere kanten zijn, en die kunt benoemen. Dat was uiteindelijk ook het doel van mijn vraag. Soms staar je je wel eens blind op datgene wat je zelf hebt gezien en weerspiegelt dat niet altijd de gehele werkelijkheid. Input zoals gegeven door jou geeft dan weer nieuwe inzichten. Dus bij deze, dank daarvoor.
 
slatsr said:
En uiteindelijk is het natuurlijk de afweging die je zelf al genoemd hebt: wat laat je achter in NL en wat verwacht je terug te krijgen in Australie. Voor het laatste kan het geen kwaad om op dit forum zo nu en dan eens een waarheidscheck te doen.

Veel succes met afwegen.
Click to expand...
Hoi slatsr, ook jij bedankt voor je input. Het is prettig om zo nu en dan ook eens de andere kant van een verhaal te horen. Niet dat het van doorslaggevende aard hoeft te zijn. Zal uiteindelijk zelf de beslissing nemen om wel of niet te gaan. Vooralsnog zijn er meer voordelen dan nadelen en slaat de weegschaal door naar Down Under. Realistisch ben ik ook wel weer, en blijf zelf voldoende in balans met de overweging.
 
Kathleen said:
Och ja... wat zal ik zeggen... het heeft ons ook niet losgelaten. [...]
Click to expand...
Kathleen said:
Wat een relaas, sorry!! Misschien heb je er wat aan, misschien niet.
Groeten!
Click to expand...


Ik denk juist dat dit soort verhalen goed zijn, Kathleen. Het is fijn enorm positieve verhalen te horen, maar of die zo realistisch zijn?

Er is al veel over geschreven. In 'wat te doen bij een dip' (of iets in die geest) staan ook genoeg verhalen die een beeld schetsen van de minder leuke dingen hier.

Maar hoe is het leven hier, wanneer je gewoon moet werken en niet in een camper, met rugzak of in een tourbus aan het rondtrekken bent? Nou, net als in NL, maar dan met een beter uitzicht :) Hahaha!

Overal vind je wat, overal laat je wat achter. Ik doe hier dingen die ik in NL niet deed (judo, darten, midden in de winter BBQen) en deed in NL dingen die ik hier niet of nauwelijks doe (toneelspelen, theater, in de file staan).

Realiseer je dat je hier vanaf (bijna) nul begint. Je hebt geluk als je hier al vrienden/familie hebt zitten. Nog meer geluk wanneer je voor vertrek hier al een baan hebt weten te regelen. Veel is afhankelijk van je eigen karakter en ga je samen of alleen e.d.. Dit is de uitdaging, maar kan erg zwaar vallen als je maar niet aan de slag komt en tegenvaller na tegenvaller te verwerken krijgt.

Maar om een schets te geven: wonende in Whyalla woon ik 400km bij Adelaide vandaan. Mensen vanuit de kleinere plaatsen noemen dit de stad. In Adelaide noemen ze dit het platteland. Aan files doen we hier niet. Hoewel je kunt merken dat het vanwege de mijnbouw e.d. qua verkeer wel aantrekt: soms kom je wel 10 auto's meteen achter elkaar tegen buiten de bebouwde kom! ;)

Ik woon op loopafstand van m'n werk en ga vooral met de auto vanwege de temperatuur of omdat ik meteen uit m'n werk wat gepland heb. Let wel: ik woon regionaal. En wat ik in een andere post al schreef: regionaal Australie is geen regionaal Nederland! De afstanden kunnen hier erg groot zijn! Dat is leuk en bijzonder op vakantie, maar niet ieder z’n ding wanneer het op wonen aankomt.
Toen ik in Adelaide woonde, was ik met de bus een uur onderweg om op mijn werk te komen. Niet vanwege de afstand, als wel vanwege drukte en het wachten op aansluitende bussen. Ik verbaas me er nog steeds over hoeveel bussen daar in de spits rondrijden met: 'sorry, no pickup' of 'out of service' op de display...

Mijn eerste jaar hier in Whyalla was zwaar. Ik herken deels het verhaal van Kathleen. Contacten lijken hier oppervlakkiger dan in NL, in dat eerste jaar leken dingen maar niet van de grond te komen. Misschien hield/hou ik me ook nog wel teveel afzijdig. Ik ben niet iemand die heel makkelijk contacten legt en ben ook alleen deze kant op gekomen. De contacten die ik hier heb opgebouwd zijn meest met mensen die getrouwd zijn e.d.. Maar na me aangemeld te hebben bij de judo-club (geweldig!) en ingegaan te zijn op een uitnodiging van een collega om haar dartteam te komen versterken, ging het een stuk beter :)

Maar goed, lang verhaal... hoe ziet een gewone dag/week er hier uit: ik werk voltijds (37.5 uur), probeer dus 2-3 dagen per week lopend naar m'n werk te gaan, maar red dat deze week niet (35-40C). Ik pauzeer vaak alleen, omdat het in de gewone pauze drukker is in de bieb en sowieso gaan de meeste collega’s in de pauze naar huis. Ik loop vaak even richting het winkelcentrum, kan ik snel wat boodschappen doen of wat dingen regelen of gewoon even lekker de benen strekken, want veel is hier gelijkvloers.

Drie avonden in de week ben ik de hort op en gooi ik bijv. of met scherpe pijltjes of met zweterige kerels.
Uitgaan kan hier uiteraard: we hebben diverse pubs, een theater/bioscoop, zwembad en naar het schijnt het grootste overdekte winkelcentrum buiten Adelaide. Ik ben niet zo'n kroegganger, het theater is prima maar wel een wat beperkt aanbod. De bios is niet dagelijks open en films draaien gemiddeld 2 weken en je moet ook niet uitgebreid willen winkelen hier.
In dat opzicht zou ik graag dichterbij Adelaide wonen, want even op en neer voor een concert op de woensdagavond is geen optie en ik vind het heerlijk om af en toe even lekker op een zaterdagmiddag de stad in te kunnen. Kan hier ook, maar veel winkels zijn dan dicht...

Ik heb een ruime tuin, deel met de buren het dak, maar voor de rest is het hier zeker geen dakgoot aan dakgoot. Geen koala's hier, ook weinig papegaaitjes, maar de galahs zitten dagelijks op de stroomkabels achter het huis. Ik verdenk ze ervan een oogje gehad te hebben op mijn perzikken, maar ik was ze voor!
In Whyalla staat de wereld stil (draait in ieder geval een stuk langzamer) en is het ’s avonds opvallend rustig. Hoewel ze hier uiteraard ook geluidsoverlast e.d. kennen. En ja, scheurende P-platers....
Als er dan wat georganiseerd wordt, kun je half Whyalla daar dan ook verwachten: Whyalla Show (kermis, met kinderboerderij en de clubs en scholen presenteren zich daar), intocht van de Kerstman (hier met witte nep-kangoeroes voor de slee), met Pasen het Snapper Championship (visvangen) en met Australia Day kun je ook hier een 'boot'race verwachten (rennend langs het strand met zelfgemaakte bodemloze bootjes, en slippergooien en fopspeen spugen en dat soort dingen.

Mijn avondjes uit bestaan meestal uit BBQs, Girls Night In, Tupperware Parties, filmavondje bij iemand thuis of een crea avond en ik heb voor het eerst een babyshower meegemaakt. Ik zou graag vaker naar het theater gaan, maar de in mijn ogen leukere dingen zitten in dat opzicht in Adelaide en dat is voor mij vaak geen optie. En ik zou in dat opzicht nog graag een theater/biosmaatje vinden.

Ik kan niet voor anderen spreken, maar trof onlangs in Melbourne een oud-studiegenote die hetzelfde zei: in de winter worden die activiteiten beduidend minder. Vorig jaar me daardoor af en toe wat eenzaam gevoeld, want anderen hebben natuurlijk hun familie/partner/gezin. Mijn woonkamer is relatief klein en dat is de enige gekoelde/verwarmde kamer. Ben absoluut van plan dit jaar wat meer bij mij thuis te organiseren!

Maar het middagje theeleuten en de diepgaande(re) gesprekken met mijn vrienden in Nederland mis ik absoluut. Ik denk dat dat hier gewoon moet groeien. Ik heb nog geen enkel moment serieus overwogen terug naar Nederland te gaan. Sommige dingen zijn hier gewoon heel anders. En het wennen heeft tijd nodig. En bij frustraties kan ik dat nog altijd op een gezonde manier botvieren op de kerels van de judoclub J

Hopelijk helpt dit, Ronald :)

Janka
 
Hoi Janka,

Wat fijn om zo een uitgebreide reactie te krijgen. Herken er zeker wel wat dingen in die ook al door mijn koppie zijn gegaan. Het alleen gaan/ zijn bijvoorbeeld. Zeer herkenbaar, al vond ik het tijdens mijn trip soms ook wel eens lekker. Geen gekibbel over het kaartlezen ;-) Het ligt natuurlijk aan je persoonlijkheid of je zelf snel contacten kunt maken of niet. Geloof niet dat ik daar zo'n moeite mee zou hebben.

Het ligt er natuurlijk ook allemaal maar aan waar je uiteindelijk terecht komt, welke regio, wat is een beetje een grote stad in de buurt. Dat bepaalt voor een groot deel naar mijn idee ook hoe je dagen er uit zullen gaan zien. En dat je vanaf nul begint staat als een paal boven water. Schoot ook door mijn hoofd, en meteen de gedachte of ik dat wel zou aankunnen. Heb die vraag meteen met een volmondig "ja" kunnen beantwoorden. Hou wel van een beetje uitdaging :)

Hartelijk dank voor je reactie, gelukkig geen reden voor twijfels, integendeel.
 
Ronald74 said:
Het ligt natuurlijk aan je persoonlijkheid of je zelf snel contacten kunt maken of niet. Geloof niet dat ik daar zo'n moeite mee zou hebben.
Click to expand...

Graag gedaan :)

Het merkwaardige is/was, dat ik in Adelaide al heel snel contacten had. Het was puur hier in Whyalla waar het zo moeilijk verliep. Komt denk ik ook, doordat ik me in Adelaide aangesloten had bij Bridgebuilder - International Friendship Group, een stel vrijwilligers die wekelijks een koffieavond hield en maandelelijks een bijeenkomst had met gastsprekers.
Iets soortgelijks zat ook in Whyalla, maar dan gesubsidieerd door de Council. De koffieavonden waren bij gebrek aan belangstelling afgelast, hun activiteiten vinden vooral plaats op doordeweekse ochtenden en het heeft me een jaar (!) geduurd voordat ik op hun mailinglist kwam! Tja....

Tel daar bij op, dat mijn baan in het begin behoorlijk tegenviel: de 1.5fte was bij mijn 'aantreden' teruggebracht naar 1fte (ikke dus) en ik werkte in een erg geisoleerde positie en zag collega's hooguit 's ochtends tijdens de theepauze en ondanks dat een aantal van hen mij ook prive met raad en daad heeft bijgestaan, bleef het wat oppervlakkig en stroefjes verlopen. Achteraf bekeken wel logisch: in de voorgaande 10-12 jaar ofzo hebben mijn voorgangers het hooguit 2 jaar volgehouden. Dus bij mij zullen ze ook wel gedacht hebben: die is zo weer weg.

Contacten genoeg, maar echt goede vrienden dat moet groeien. En dat is OK :)
 
Mijn reden om te gaan was hoofdzakelijk de mentaliteit hier.
Geen gezeur en de mensen zijn zo meer open.
Tijdens onze vakantie hier voordat we vertrokken, stonden we in de supermarkt te kletsen met de kassiere.
Dat gebeurt in NL niet zo maar.
Je moet je zelf open stellen voor anderen.
En vooral niet alles willen vergelijken met NL. Het zijn twee totaal vershillende landen met beiden voor en nadelen.
Hoewel wij vinden dat de voordelen in Oz meer zijn dan de nadelen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top